Γεννημένος κατ’ άλλους το 1904, κατ’ άλλους το 1906 και κατ’
άλλους το 1909, στο Houston
του Mississippi, ο Booker T Washington White αποτελεί,
και αυτός, μία από τις μεγαλύτερες αναφορές και ανακαλύψεις του blues revival, στα χρόνια του ’60.
Τον Bukka White εντόπισαν το καλοκαίρι του 1963 ο γνωστός κιθαρίστας John Fahey (1939-2001) και ο παραγωγός,
εταιρειάρχης κ.λπ. ED Denson,
οι οποίοι τον συνάντησαν στο Memphis να εργάζεται part-time σε μια βιομηχανία
κατασκευής δεξαμενών. Ο White
είχε σχεδόν εγκαταλείψει τη μουσική, λίγο πριν θέσει σε ισχύ μια δεύτερη, το
ίδιο επιτυχημένη, καριέρα.
Ο Bukka White μπαίνει για πρώτη φορά σε στούντιο το 1930 και ως Washington White ηχογραφεί
το πρώτο 78άρι του για την Victor.
Σ’ εκείνο το session
(26 Μαΐου 1930, Memphis)
θα γράψει μια ντουζίνα ακόμη κομμάτια, με τη συνοδεία και του Napoleon Hairiston στην κιθάρα, από τα
οποία μόλις δύο θα δισκογραφηθούν, με τα υπόλοιπα δέκα να θεωρούνται πια παντελώς
χαμένα.
Το 1937, όμως, ο White ήταν έτοιμος για το μεγάλο άλμα.
Ηχογραφεί για την Vocalion το 78άρι “Pinebluff Arkansas
/ Shake ’em on down” και πουλάει 16 χιλιάδες
αντίτυπα! Επρόκειτο, φυσικά, για μια μεγάλη επιτυχία, με το δίσκο να τυπώνεται
επίσης για τις εταιρείες Columbia και Conqueror.
Κι ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν πρίμα για ’κείνον, το πράγμα ξαφνικά στραβώνει.
Διαβάζουμε στην Ιστορία του Blues [Απόπειρα, 1995] του Paul Oliver:
«(…) το 1937 μέσα στην
παραζάλη ενός καβγά ο Bukka θα τραβήξει πιστόλι και
θα σκοτώσει κάποιον. Παρ’ όλο που στις αρχές Σεπτεμβρίου ηχογράφησε δύο
τραγούδια (σ.σ. Σικάγο 2/9/1937) –μια ιστορία λέει ότι απέδρασε για να πάει στο
στούντιο– φυλακίστηκε στην Parchman Farm, προτού να τελειώσει ο μήνας. Οι συνθήκες στην Parchman Farm εκείνη την
εποχή ήταν φριχτές, αλλά ο Bukka στάθηκε τυχερός γιατί,
όντας μουσικός, κατάφερνε να μη συμμετέχει υπερβολικά στις βαριές εργασίες.
Όταν ύστερα από δύο χρόνια ο Lester Melrose (σ.σ. από τους μεγαλύτερους παραγωγούς του blues) κατόρθωσε να τον αποφυλακίσει, τα μόνα πράγματα που είχε
στο νου του ο White ήταν τα τρένα, το ποτό, η φυλακή
και ο θάνατος, τα θέματα όλων των blues του».
Δεν γνωρίζουμε αν στα χρόνια του ’60 ο Bukka White έζησε
μιαν… ενάρετη ζωή, μπόρεσε όμως να βάλει σε τάξη την καριέρα του, ηχογραφώντας
νέο υλικό, πολλές φορές εφάμιλλης ή και καλύτερης ποιότητας από εκείνο των thirties, παίζοντας συγχρόνως
στην Ευρώπη και γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.
Περιττό δε να πούμε πως τα τραγούδια του γνώρισαν πολλές και
διάφορες επανεκτελέσεις από τους νέους λευκούς (κυρίως) μουσικούς, όπως π.χ. το
“Fixin’ to die”, που υπάρχει στο πρώτο LP του
Bob Dylan [Columbia, 1962], επιβεβαιώνοντας και μ’
αυτόν τον τρόπο την αξία που είχε για το blues, folk και rock circuit
στα χρόνια του ’60 (οι Led Zeppelin,
κατά τα δικά τους ειωθότα, χρησιμοποίησαν μέρη από το “Shake ’em on down” σε τραγούδια τους).
Ο Bukka White,
που υπήρξε συγγενής τού B.B. King, θα παραμείνει ενεργός σχεδόν μέχρι
το τέλος της ζωής του, ηχογραφώντας και στη δεκαετία του ’70.
Βασική δισκογραφία
1. Mississippi Blues
– Takoma B
1001 – 1963 (rec. 1963 στο
Memphis από τους John Fahey και ED Denson)
2. Sky
Songs Vol.1 – Arhoolie F 1019 – 1965
3. Sky
Songs Vol. 2 – Arhoolie F 1020 – 1965
4. Various
– Contemporary Guitar – Takoma C 1006 – 1967 (ο Bukka White στο “Old man walking blues”)
5. Memphis
Hot Shot – UK. Blue Horizon 7-63229 – 1969
6. Various
– Memphis Swamp Jam – Blue Thumb BTS 6000 – 1969
7. Furry
Lewis and Bukka White at home with friends – ASP 1 – 1972 (rec. 7/1968)
8. Baton
Rouge Mosby Street – GER. Blue Beacon 1932 119 – 1972 (rec. Μόναχο 10/1972)
9. Big
Daddy – Biograph BLP-12049 – 1974
10. Country
Blues – GER. Sparkasse in Concert I / 75 – 1975 (rec. Βρέμη 3/1975)
11. 1963 Isn’t
1962 – Adelphi GCD 9903 – 1994 (Live at The Cabale, Berkeley, rec. 11/1963)
12. Good
Gin Blues – Drive CD 3211 – 1995
13. Tennessee
Blues – AUS. Wolf CD WBJ15 – 1998 (ως Bukka White & Sleepy John Estes )
14. Live / Café
Au Go Go 1965 – Rokbeat ROBE 3251 – 2014 (ως Bukka White & Skip James)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου