THE BITTERSWEET μια ροκ ελληνική μπάντα με προσωπικότητα

Οι BitterSweet, όπως τους αρέσει να γράφονται, δεν είναι ένα καινούριο ελληνικό συγκρότημα, αφού σχηματίστηκαν το 2007, έχοντας ένα πρώτο άλμπουμ ήδη από το 2012 (“Dancing in the Zoo”), τυπώνοντας άλλο ένα τώρα. Λέμε για το LP “The Age of New Delirium” [Ikaros Records, 2019] με τα έντεκα καλοδουλεμένα και σωστά διαμορφωμένα rock tracks, τα οποία φέρουν εις πέρας οι: Νικόλας Αλαβάνος φωνή, κιθάρες, Δημήτρης Ρήγος ντραμς, φωνητικά, Αντώνης Γκούφας κιθάρες, Κωνσταντίνος Κοντονίκας μπάσο, Χριστίνα Παπανδρέου πιάνο, hammond και Κώστας Μέξης πιάνο, hammond, ηλεκτρικό όργανο.

Η μπάντα είναι πολύ δεμένη, παίζει σωστά και γεμάτα, ενώ εμφανίζει και... προσωπικότητα. Εννοούμε προσωπικό ήχο και στυλ. Σ’ αυτό συμβάλλουν οπωσδήποτε οι δύο κιμπορντίστες, αλλά και το ταλέντο του Αλαβάνου (δικά του όλα τα τραγούδια σε μουσικές και στίχους), η ικανότητά του δηλαδή να γράφει και να παρουσιάζει ολοκληρωμένα άσματα. Τραγούδια με hook, εννοούμε, απ’ αυτά που δεν τ’ ακούς κάθε μέρα, ούτε από ελληνικά, ούτε από ξένα συγκροτήματα. Βεβαίως υπάρχουν πάντα περιθώρια για βελτιώσεις (θα έλεγε πως η φωνή, η απόδοση του αγγλικού λόγου και η τοποθέτησή του πάνω στα μέτρα είναι από εκείνα, που αξίζει να προσεχθούν περισσότερο), όμως στην περίπτωση των BitterSweet δεν πρέπει να είμαστε μίζεροι. Πρέπει να πούμε εκείνο που... ακούμε. Ότι δηλαδή τραγούδια σαν τα “(It’s been) so very long” και “You know better” (καταπληκτικό! – έφερε στη μνήμη μου το “The long way home” του Neil Diamond) δεν τ’ ακούς πια κάθε μέρα (και δεν είναι τα μόνα). Και μπράβο στα παιδιά, κι εδώ τελειώνουν όλα όσα οφείλουμε να πούμε.

Τώρα...

Οι BitterSweet είναι ένα συγκρότημα με σοβαρές sixties-early seventies αναφορές. Και κυρίως βρετανικές. Ορκίζονται στην βρετανική pop-psych της εποχής και αυτήν την ατμόσφαιρα κατορθώνουν να δημιουργήσουν με τα τραγούδια τους, δίχως, πάντως, να εμφανίζονται κολλημένοι με το χθες (καθώς τα vibes τους είναι σημερινά). Επίσης να σημειώσουμε πως στο τελευταίο track του άλμπουμ (“Nobody plays with me”), που είναι και το πιο μακρύ στο χρόνο, καθώς ξεπερνά τα επτά λεπτά, οι BitterSweet φλερτάρουν και με το progressive (σ’ ένα στυλ Renaissance να πούμε), αποδεικνύοντας πως και σ’ αυτό το στυλ μπορούν να προχωρήσουν.

Τα τραγούδια τους, περαιτέρω, έχουν και καλούς στίχους (κοινωνικούς κ.λπ., σχετικούς με την εποχή μας, τα ζόρια και τα ντράβαλα, προβάλλοντας σωστά μηνύματα... “stand up for your dignity / respect the possibility of life / in this age of new delirium”), δίχως, την ίδια στιγμή, να δυναστεύονται από προσωπικές σολιστικές καταδείξεις. Υπάρχει frontman, αλλά η ομάδα μετράει πάνω απ’ όλα.  

Για να τους δούμε τους φίλους μας... μέχρι πού μπορεί να φθάσουν...

Επαφή: www.ikarosrecords.gr