ΠΑΡΙΣ ΠΑΡΑΣΧΟΠΟΥΛΟΣ τραγούδια φυλακισμένων γυναικών

Για τον Πάρι Παρασχόπουλο, επειδή δεν είναι ένα πολύ γνωστό πρόσωπο στη δισκογραφία, αξίζει να ρίξετε μια ματιά σε μια προηγούμενη ανάρτησή μας, ώστε να πληροφορηθείτε ορισμένα επιπλέον στοιχεία (https://diskoryxeion.blogspot.com/2016/07/blog-post_27.html).

Να πούμε λοιπόν, τώρα, πως έχουμε εμπρός μας την πιο νέα δουλειά τού Παρασχόπουλου, ένα CD-book με δώδεκα tracks (δέκα τραγούδια, ένα ορχηστρικό, μιαν αφήγηση με μουσική συνοδεία), που έχει τίτλο «Εκκωφαντικές Σιωπές» [Μετρονόμος, 2019] και υπότιτλο «τα τραγούδια των φυλακισμένων γυναικών (γυναικείες φυλακές Διαβατών)». Το CD περιέχει τραγούδια σε στίχους φυλακισμένων γυναικών (που δεν κατονομάζονται, για ευνόητους λόγους), τους οποίους έχει επιμεληθεί η Θεοδώρα Λειψιστινού κι έχει μελοποιήσει, εννοείται, ο Πάρις Παρασχόπουλος. Τα τραγούδια αποδίδουν οι Ανδρέας Καρακότας, Μαρία Καργαδούρη και Σάκης Βαρβέρης. Το CD είναι ενσωματωμένο σ’ ένα δίγλωσσο (ελληνικά-αγγλικά) βιβλιαράκι 36 σελίδων, διακοσμημένο με σχέδια του Κωνσταντίνου Κουρκούτα.

Κατ’ αρχάς να πούμε, για τα λόγια των φυλακισμένων γυναικών, πως αν δεν γνωρίζεις δεν μπορείς να αντιληφθείς πάντα την προέλευσή τους. Υπάρχει ας πούμε το «Στο κελί», που είναι από τα πιο ωραία στιχουργήματα του άλμπουμ, το «Ερωτικό της φυλακής» ή η «Απόδραση», αλλά υπάρχει και ο «Πρόσφυγας», ο «Έρωτας», το «Μονοπάτι»... Οι κρατούμενες δεν είναι κάποια ξεκομμένα πρόσωπα, που ζουν ερήμην της κοινωνίας, δεν τις απασχολεί μόνον ο μικρόκοσμος της φυλακής, δεν είναι μόνον ο εγκλεισμός εκείνος που κατατρύχει τη ζωή τους. Γνωρίζουν τα του «έξω κόσμου», ενημερώνονται, ενδιαφέρονται και γράφουν αναλόγως. Και ώριμα. Με πάθος, αλλά και με γνώση του αντικειμένου. Και γι’ αυτό τα λόγια τους δεν είναι τυχαία. Είναι ακριβώς το αντίθετο, επειδή είναι ακόμη περισσότερο φορτισμένα, ακόμη πιο «εσωτερικά».

Το ζήτημα που προκύπτει είναι το είδος των μελοποιήσεων που θα επιλεχθούν, για να τα ντύσουν και βεβαίως οι ερμηνείες. Πώς όλο το σύνολο θα «δέσει», διατηρώντας συγχρόνως και αυτά τα πιο ειδικά χαρακτηριστικά του.

Ο Παρασχόπουλος συνθέτει μπαλάντες, βασικά. Άλλες πιο λαϊκές, άλλες λιγότερο, αλλά πάντα με την αίσθηση του μέτρου, του απαραίτητου και της γενικότερης λιτότητας. Υπάρχει πιάνο, τσέλο, μπουζούκι, κιθάρες, μπάσο, ντραμς. Και βεβαίως φωνές. Οι ενορχηστρώσεις είναι απλές, αλλά λειτουργικές, βοηθώντας τις μελωδίες ν’ ακούγονται όχι γυμνές (αυτό δεν γίνεται), αλλά ούτε και βαρυφορτωμένες. Υπάρχει μια συνέπεια σε όλα τα κομμάτια, που παρέχει στο άλμπουμ ένα στίγμα, ένα χρώμα.

Βοηθούν οι φωνές πολύ, που είναι ιδιαίτερες και οι τρεις. Και ο γνωστός μας Ανδρέας Καρακότας, που παραμένει πάντα ένας μεστός λαϊκός τραγουδιστής, αλλά με κάποιες πολύ ιδιαίτερες ποιότητες (όχι άμοιρες προφανώς της χατζιδακικής θητείας του), αλλά και οι άγνωστοι προς εμένα Μαρία Καργαδούρη και Σάκης Βαρβέρης.

Το αποτέλεσμα κρίνεται έως πολύ ενδιαφέρον. Τέσσερα τραγούδια μου άρεσαν ιδιαιτέρως από τις «Εκκωφαντικές Σιωπές», τα: «Στο κελί» (τραγούδι-κιθάρα: Σάκης Βαρβέρης), «Ερωτικό της φυλακής» (Ανδρέας Καρακότας), «Νέοι χωρίς όνειρα» (Ανδρέας Καρακότας) και «Χρυσάνθη» (Μαρία Καργαδούρη).

Επαφή: www.metronomos.gr