ENJA RECORDS οι νέες παραγωγές της γερμανικής εταιρείας

Παραγωγές της Enja Records, και εκείνης του Werner Aldinger και εκείνης του Matthias Winckelmann, έχουμε καιρό να δούμε στο δισκορυχείον. Να η τελευταία σοδειά της…

PHILIP CATHERINE / PAULO MORELLO / SVEN FALLER: Manoir de Mes Rêves [enja yellowbird / Werner Aldinger, 2019]

Μεγάλη περίπτωση ο βέλγος (αλλά γεννημένος στο Λονδίνο) κιθαρίστας Philip Catherine και ελαφρώς υποτιμημένος θα έλεγα από την ελληνική μουσική πραγματικότητα. Με δεκάδες δίσκους και εκατοντάδες θα λέγαμε συνεργασίες, ο Catherine εξακολουθεί στα 77 του να βρίσκεται στη σκηνή, να εμφανίζεται σε live και να ηχογραφεί.

Η πιο πρόσφατη δουλειά του είναι αυτό το άλμπουμ, το “Manoir de Mes Rêves”, στο οποίον ο ίδιος παίζει ηλεκτρική κιθάρα φυσικά συνεργαζόμενος με τους Paulo Morello επίσης ηλεκτρικές-ακουστικές κιθάρες και Sven Faller μπάσο. Δυο κιθάρες κι ένα μπάσο λοιπόν, κι ένα ρεπερτόριο αρκούντως γαλλικό ή γαλλόφωνο τέλος πάντων (Django Reinhardt, Georges Brassens, Henri Salvador, Paul Misraki, Eddy Louis, Michel Berger…), αλλά όχι μόνο (Djalma Ferreira, Isham Jones…).

Η προσέγγιση τού τρίο τού Philip Catherine είναι χαλαρή – και Django-ειδής και βραζιλοπρεπής και εκλεπτυσμένα pop. Και όταν λέμε“pop” αναφερόμαστε όχι μόνο στις διάφορες επιλογές, αλλά και επί του πρακτέου. Στο χαλαρό και ήπιο περιβάλλον, που χτίζουν το ένα μετά το άλλο όλα αυτά τα tracks, τα οποία δεν «χάνονται» μέσα σε μακροσκελείς αυτοσχεδιασμούς, διατηρώντας στο μέτρο του δυνατού πάντα, για ένα jazz-trio, την μελωδική αμεσότητά τους.

Απλές, αλλά καθαρές τζαζ γραμμές λοιπόν από τρεις μουσικούς, με τη δική τους προσωπική ιστορία ο καθένας τους. (Ο Faller ήταν μέλος του Trio Elf, με εγγραφές στην Enja, ενώ και ο Morello διαθέτει σειρά ηχογραφήσεων στη γερμανική In+Out).

DIE DREI DAMEN: Venus in the Backyard [enja yellowbird / Werner Aldinger, 2018]

Οι Die Drei Damen είναι τρεις Γερμανίδες, η πιανίστρια, τραγουδίστρια και συνθέτρια Andrea Hermenau, η keyboard player και τραγουδίστρια Christiane Öttl και η τραγουδίστρια Lisa Wahlandt. Μαζί εδώ και κάποιο καιρό, οι Die Drei Damen έχουν δύο άλμπουμ στην Enja, με το περυσινό δεύτερό τους να μας απασχολεί τώρα.

Στο “Venus in the Backyard” οι Die Drei Damen κινούνται στα όρια της jazz με την pop. Αν αποκαλούσαμε το στυλ τους... κάπως-σοφιστικέ pop, δεν θα λέγαμε ψέματα. Με ρεπερτόριο ποικίλο από Bruno Mars (“Count on me”) και Justin Bieber-Ed Sheeran (“Love yourself”), μέχρι Nat Adderley (“Old country”), Bobby Timmons-Oscar Brown Jr. (“Dat dere”) και Beatles (“Here comes the sun”), οι τρεις Γερμανίδες έχουν έναν τρόπο να ενώνουν, σ’ ένα σύστημα, εποχές και τραγούδια, δημιουργώντας μιαν αίσθηση ή ψευδαίσθηση, πείτε το όπως θέλετε, χαλαρότητας, με προφανή αισθητική επάρκεια.

Όχι κάτι συγκλονιστικό, ούτε κάτι πρωτότυπο. Αλλά ούτε και κάτι... άνευ νοήματος.

ISLA ECKINGER ENSEMBLE: Isla’s Island / The Music of Isla Eckinger [Enja Records / Matthias Winckelmann, 2019]

Μεγάλη περίπτωση ο 80χρονος ελβετός μπασίστας, αλλά εδώ τρομπονίστας και βιμπραφωνίστας Isla Eckinger. Από τους στυλοβάτες της ευρωπαϊκής jazz από τα χρόνια του ’60 ήδη, ο Eckinger έχει παίξει με τους πάντες – και τους Ευρωπαίους (Stéphane Grappelli, Dusko Goykovich, George Gruntz, Joe Haider…) και τους Αμερικάνους (Mal Waldron, Buck Clayton, Don Byas, Ben Webster, Horace Parlan, Johnny Griffin, Chet Baker, Dexter Gordon…). Μάλιστα ο Eckinger παίζει μπάσο και σ’ ένα από τα πιο άγρια ψυχεδελικά άλμπουμ που ηχογραφήθηκαν ποτέ, στο “Psychonaut” (1971) των Brainticket, ενώ τον συναντάμε και στους Drum Circus του Peter Giger την ίδιαν εποχή. Τέλος πάντων, εκείνο που θέλουμε να σημειώσουμε, εδώ, είναι πως η ιστορία αυτού του οργανοπαίκτη είναι τεράστια και πως κάθε δισκογραφική δουλειά του δεν μπορεί παρά να κουβαλά το βάρος τής διαδρομής του.

Το “Isla’s Island” είναι το πιο πρόσφατο CD τού Eckinger – ένα άλμπουμ που περιλαμβάνει έντεκα δικές του τζαζ συνθέσεις, στις οποίες συμμετέχουν διάφοροι οργανοπαίκτες. Ας τους αναφέρουμε: υπάρχει ο τενορίστας Chuck Manning, ο κιθαρίστας Riner Scivally, ο πιανίστας Jim Scilagyi, οι μπασίστες Blake White, Hamilton Price και Derek Oles, καθώς και οι ντράμερ-περκασιονίστες Scott Bradman, Tim Pleasant και Fritz Wise. Όλοι αυτοί δεν παίζουν βεβαίως μαζί –άλλος εμφανίζεται εδώ, άλλος εκεί– αλλά όλοι μαζί προσφέρουν στο “Isla’s Island” αυτό το τόσο ιδιαίτερο groovy, lounge, space, late-night ηχόχρωμα, το εντελώς απολαυστικό σε συνθέσεις όπως οι “Jumpin’ at the Lochness”, “Steps”, “Slavic mood”, “Lonely street” κ.λπ.

Πραγματικά, δεν βρίσκω, δεν ακούω μέτρια ή αδιάφορη σύνθεση εδώ και αυτό, πολλάκις, δεν έχει μικρότερη σημασία από εκείνην (τη σημασία) που θα αφορούσε σ’ ένα άλμπουμ της πρωτοπορίας.

Ένα πλήρες και απολύτως απολαυστικό CD είναι το “Isla’s Island” του Isla Eckinger, ένα άλμπουμ που μπορεί να σε χαλαρώσει και να σου φτιάξει διάθεση στο πι και φι.

OR BAREKET: 33 [yellowbird records / enja, 2019]

Διαβάζουμε στο discogs πως ο Or Bareket (που είναι συνθέτης και μπασίστας) είναι γεννημένος στην Ιερουσαλήμ, πως έχει μεγαλώσει στο Μπουένος Άιρες και το Τελ-Αβίβ και πως θεωρείται από τους ανερχόμενους μπασίστες της νεοϋορκέζικης σκηνής. Έτσι θα ’ναι...

Στο “33”, που είναι το πιο πρόσφατο CD του, κι ένα από τα ελάχιστα εξάλλου που έχει κυκλοφορήσει ως leader, o Bareket συνεργάζεται με διάφορους μουσικούς (Shachar Elnatan κιθάρες, Nitai Hershkovits πιάνο, Daniel Dor ντραμς, Camila Meza φωνή, κιθάρες, Eden Bareket βαρύτονο σαξόφωνο), παρουσιάζοντας μια σειρά δικών του συνθέσεων, καθώς και λίγες versions (την “Zamba de Argamonte” του αργεντίνου συνθέτη Cuchi Leguizamón, το “Carmo caprice” του Βραζιλιάνου Hamilton de Holanda), ικανές όλες να περιγράψουν ένα είδος μελωδικής ethnic-jazz, πιο πολύ jazz και λιγότερο ethnic, με σαφείς αναφορές στις μουσικές της Λατινικής Αμερικής.

Το άκουσμα είναι όμορφο. Τα κομμάτια έχουν χάρη και ζωντάνια, αφήνοντας μιαν ωραία αίσθηση, μια γλύκα, και μάλιστα δίχως να καταχρώνται τον χρόνο, εκβιάζοντας συναισθηματικές ή άλλες καταστάσεις. Ο πιανίστας και κιμπορντίστας Nitai Hershkovits κάνει πολύ καλή δουλειά, «γεμίζοντας» μαγικά τα κομμάτια (“W Schubert & Troy”), με όλους τους υπόλοιπους μουσικούς να βρίσκονται πάντοτε στις θέσεις τους, όσον αφορά στα σόλο, στις συνοδείες, στους αυτοσχεδιασμούς σε όλα.

Ένα απλό, αλλά ουσιαστικό άλμπουμ είναι το “33” του Or Bareket – ένα άλμπουμ που μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις όμορφα, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας (ή της νύχτας).

JACQUES SCHWARZ-BART: Hazzan [enja yellowbird / Werner Aldinger, 2018]

Γάλλος σαξοφωνίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής, γεννημένος το 1962 στην Γουαδελούπη, ο Jacques Schwarz-Bart, παρουσιάζει στο “Hazzan” την άποψή του για μια σειρά από παραδοσιακούς εβραϊκούς θρησκευτικούς σκοπούς, τους οποίους και εναρμονίζει μετατρέποντάς τους σε σκληρά post-bop tracks, με afro αναφορές (αφροκουβανικές, μαροκινές κ.λπ.). Σε κάθε περίπτωση έχει γίνει σοβαρή δουλειά εδώ, κάτι που είναι προφανές... ακόμη κι αν ακούσεις μόλις ένα-δυο κομμάτια από το συγκεκριμένο άλμπουμ. Ο Schwarz-Bart, που κρατάει το πνευστό μέρος, είναι άξιος εννοείται και σαν εκτελεστής, αλλά, εδώ, είναι όλη η μπάντα που βοηθάει, ώστε το “Hazzan” να μετατρέπεται σταδιακώς σ’ ένα κρυφό-μικρό αριστούργημα. Λέμε για τον πιανίστα Gregory Privat, τον μπασίστα Stéphane Kerecki, τον ντράμερ Arnaud Dolmen, τον τραγουδιστή (σε δύο tracks) David Linx και τον τρομπετίστα (σ’ ένα track) Darren Barrett.

Με τα εννέα από τα δέκα κομμάτια να είναι παραδοσιακά (υπάρχει ένα μόλις πρωτότυπο, σύνθεση του Schwarz-Bart), το “Hazzan” δείχνει, για άλλη μια φορά, το πώς ένα παραδοσιακό υλικό, μπορεί να μετατραπεί σε κάτι άλλο, τελείως διαφορετικό, δίχως να απεμπολεί, εν προκειμένω, την εγγενή πνευματικότητά του, προβάλλοντας προσωπικά αρμονικά, μελωδικά και ενορχηστρωτικά χαρακτηριστικά.

NITAI HERSHKOVITS: New Place Always [enja yellowbird / Werner Aldinger, 2018]

Το ονοματεπώνυμο του πιανίστα (και συνθέτη) Nitai Hershkovits το συναντήσαμε λίγο πιο πάνω, όταν γράψαμε για το άλμπουμ τού Or Bareket. 

Ο Hershkovits, που έγινε γνωστός μέσα από τη συνεργασία του με τον κοντραμπασίστα Avishai Cohen, εμφανίστηκε πέρυσι στην Enja μ’ ένα σόλο-πιανιστικό CD, το “New Place Always”, στο οποίο παίζει, συνθέτει, διασκευάζει και αυτοσχεδιάζει.

Στα δεκατρία σύντομης διάρκειας tracks, ο 31χρονος ισραηλινός πιανίστας, δείχνει τις όψεις του ταλέντου του, σε όλα τα επίπεδα (και στο εκτελεστικό, και στο συνθετικό-αυτοσχεδιαστικό). Και μάλιστα μ’ ένα ρεπερτόριο ποικίλο, όπως συμβαίνει με πολλούς πιανίστες της γενιάς του πια – μ’ ένα ρεπερτόριο που διαθέτει συνθέσεις του Paul McCartney, μα και των Pat Thomas & Ebo Taylor (οι γκανέζοι μουσικοί τού highlife, afrobeat κ.λπ.). Φυσικά, εδώ υπάρχουν και πρωτότυπα, και είναι αυτά ακριβώς τα θέματα που φανερώνουν τον προσωπικό τρόπο του Hershkovits – να συνθέτει, δηλαδή, άλλοτε πεντατονικά (“Red wagon go”, “Explaining sage”), άλλοτε με βάση τον και-πιανίστα Charles Mingus (“South to Cairo”) και άλλοτε με έμφαση σε πιο «σύγχρονα κλασικά» μοτίβα (“Annette & Issac”).

Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό που πρέπει και που περιμένεις από έναν ταλαντούχο μουσικό. 

Η ENJA RECORDS εισάγεται από την AN Music