ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 191

24/9/2019

Αφού πρώτα καταστρέψανε όλο τον πλανήτη οι πολυεθνικές (πετρελαιοεταιρείες, πολεμικές βιομηχανίες, αυτοκινητοβιομηχανίες, χημικές βιομηχανίες, βιομηχανίες τροφίμων κ.λπ.) τώρα νοιάζονται, μέσω των σφουγγοκωλάριων πολιτικών τους (που τους βάζουν μπροστά για τους νέους ρόλους), δήθεν-τάχα για το περιβάλλον. Βρήκαν και τον... Βασιλάκη Καΐλα της οικωλογίας (σε ρόλο νεοδεξιάς πιτσιρίκας Σάρα Πέιλιν), για να πουλήσουν τα νέα σκατολοΐδια τής «πράσινης ανάπτυξης», που από μόνη της είναι η πιο μεγάλη σύγχρονη απάτη (καθώς όλες οι σοβαρές μελέτες δείχνουν πως και με την καλύτερα σχεδιασμένη «πράσινη ανάπτυξη» η καταλήστευση των φυσικών πόρων θα φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη, τα αμέσως προσεχή χρόνια).
Αν η λεγόμενη «αύξηση του ΑΕΠ» δεν σβηστεί εντελώς από το χάρτη, ως δείκτης οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, απλώς την έχουμε γ@μήσει...

23/9/2019

Ένα τραγούδι-αριστούργημα για το φθινόπωρο. Από έναν μεγάλον άγνωστο (στην Ελλάδα) του british folk. Λόγια, μελωδία, ερμηνεία... όλα στην κορυφή! Και όλα ανεπανάληπτα! Harvey Andrews!! 

On a misty autumn morning

you can hear the wild birds call

giving chilly winter warning

that the Evening Star will fall 

I feel the wind that sings their crying 

I wish the dying sun goodbye 

and I stand to see them flying 

to a warm and welcome sky

And I stay to meet cold winter

to crunch the crackling ice and snow

to walk along beneath bare branches

and wonder why you had to go 

The empty rooms they echo laughter 

the broken door creaks one more song 

and in the silence that comes after

the dusty floors, they ask "how long?"

And I stay to meet cold winter

to crunch the crackling ice and snow

to walk along beneath bare branches

and wonder why you had to go 

Soon I'll find winter clothes to hold me 

and wrap myself against the cold 

but frost and fire they never told me 

there is no peace in growing old

There is no peace in growing old...

22/9/2019

Και ο Αποστάτης ακριβώς ένα μήνα μετά τις εκλογές της 11ης Απριλίου 1990 (δηλαδή στις 11 Μαΐου 1990) έσπευσε να τυπώσει σειρά γραμματοσήμων με τα πρόσωπα των Γρηγόρη Λαμπράκη και Παύλου Μπακογιάννη! Τώρα ξανά-μανά τα ίδια (επί του υιού του Αποστάτη) με το δίδυμο Παναγούλης-Μπακογιάννης.Το θέμα είναι σοβαρό.
Το μητσοτακέικο έχει βάλει αμέτι-μουχαμέτι να περάσει τον Μπακογιάννη για «ήρωα». Κι επειδή ο κόσμος δεν υπάρχει περίπτωση να το χάψει άμα τον πλασάρουν μόνον του (τον Μπακογιάννη), του κολλάνε δίπλα κι από έναν της αριστεράς (ή του κέντρου ξέρω ’γω) για να τον φέρουν στα ηρωικά μέτρα. Προσπαθούν, δηλαδή, με αστείες μεθόδους, να σου υποβάλλουν ότι είναι ίδιοι (οι Λαμπράκης, Παναγούλης, Μπακογιάννης). Φτηνά κόλπα... της πλάκας.
Το θέμα, πάντως, είναι πως με τέτοιες τακτικές το τελευταίο που επιτυγχάνουν είναι να αναβαθμίσουν τον Μπακογιάννη (στη συνείδηση των πολλών), καθώς το μόνο που καταφέρνουν τελικά είναι να γίνονται ρεζίλι οι ίδιοι.

Προσέξτε και το εξής: τα γραμματόσημα έχουν την ίδια τιμή (γέλια). 

22/9/2019

Βγήκε ο Μπακογιάννης πριν από 50 λεπτά στο facebook και είπε πως τη μετονομασία του σταθμού «Ευαγγελισμός» σε σταθμός «Παύλος Μπακογιάννης» δεν μπορεί να την αποδεχθεί γιατί... μπλα μπλα και τα λοιπά... «η σύζυγος, τα αδέλφια, τα παιδιά και τα εγγόνια του, τον θέλαμε στο σπίτι κι όχι σε μια ταμπέλα».
Ο Μπακογιάννης άργησε χαρακτηριστικά και δεν γίνεται καθόλου πιστευτός. Απεναντίας δείχνει εντελώς υποκριτής, καθώς ψάχνει τρόπο για να βγει κι από πάνω.
Αντί λοιπόν από την πρώτη στιγμή να τοποθετηθεί, πρώτος αυτός απ’ όλους, πως... ξέρετε, εγώ διαφωνώ με τη μετονομασία... δίχως να σταθμίσει γνώμες (αλλά πώς να γίνει αυτό, αφού ήταν και ενημερωμένος –λογικότατο να το υποθέσεις– έχοντας δώσει και την έγκρισή του προφανώς), εκείνος έρχεται με παροιμιώδη καθυστέρηση και φυσικά μετά από το κράξιμο που έπεσε απ’ όλους (ακόμη και από τους δεξιούς) στα σόσιαλ μίντια, εμφανιζόμενος ως αρνούμενος τη μετονομασία, δείχνοντας δήθεν-τάχα πολιτική ωριμότητα και υπευθυνότητα. Τρίχες!
Οι άνθρωποι αυτοί είναι τελείως για τα πανηγύρια. Δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο. Δεν έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα να παρουσιάσουν το άσπρο για μαύρο και το μπλε για κόκκινο, αρκεί να δείξουν πως πιάνουν (λέμε τώρα) τον σφυγμό του κόσμου. Τελείως τυχάρπαστοι και εξ ορισμού λαϊκιστές. Μακριά...

21/9/2019

Η γελοιότητα της δεξιάς δεν έχει τελειωμό. Από την εποχή του «βρώμικου ’89» η ΝΔ επιχειρεί να πλασάρει τον Παύλο Μπακογιάννη ως... δεξιό νεομάρτυρα, παραλληλίζοντάς τον πότε με τον Λαμπράκη και πότε με τον Παναγούλη (επίσης ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο – σχέσεις με μυστικές υπηρεσίες, Πολύκαρπο Γιωρκάτζη κ.λπ.). Όμως τις ευθύνες της Δεξιάς για την εκτέλεση του Μπακογιάννη από την 17Ν τις είχε περιγράψει κάποια στιγμή (ανάμεσα σε άλλους) ο Σήφης Βαλυράκης, ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά αυτά τα ζητήματα. Είχε πει ο Βαλυράκης:
«Οι αναλύσεις των προκηρύξεων της 17 Νοέμβρη από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία είχαν δείξει ως πιθανό στόχο της και τον Π. Μπακογιάννη. Η Ελληνική αστυνομία είχε πάρει ήδη από την άνοιξη του 1989 δρακόντια μέτρα αφανούς, παθητικής (αντιπαρακολούθηση) και εμφανούς αστυνομικής προστασίας για το Παύλο Μπακογιάννη ακόμα και πριν αυτός εκλεγεί βουλευτής. Γιατί τα μέτρα αυτά αποσύρονται όλα με πρωθυπουργό Τζαννή Τζαννετάκη (ΝΔ); Το κύριο ερώτημα, γιατί δολοφονείται ο Παύλος Μπακογιάννης, παραμένει μέχρι σήμερα ουσιαστικά αναπάντητο».

Η αλλαγή ονομασίας των δύο σταθμών του Μετρό, σε σταθμούς Μπακογιάννη και Παναγούλη, αθροίζεται δίπλα στις υπόλοιπες «φούσκες» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στις κινήσεις δηλαδή κάλπικου πολιτικού εντυπωσιασμού, που εναποτίθενται πάνω στο μη-έργο.
Από τον καιρό της χούντας των Παπαδόπουλου-Παττακού είχαμε να δούμε τόσα «φύκια» να μετονομάζονται σε «μεταξωτές κορδέλες».

20/9/2019

«Οι πολίτες της ΕΣΣΔ είναι υποχρεωμένοι να φροντίζουν τη φύση και να προστατεύουν τον πλούτο της»

[Σοβιετικό οικολογικό πόστερ από τα σέβεντις]

20/9/2019

Πέθανε χθες, στα 70 του, ο κιθαρίστας Larry Wallis, εξέχουσα περίπτωση του βρετανικού μουσικού underground στα late sixties-early seventies (κολλητός του Mick Farren μεταξύ άλλων). Ο Wallis, που είχε περάσει από πολλά συγκροτήματα (Shagrat, UFO, Motörhead, Deviants, Dr. Feelgood…) έγινε βασικά γνωστός μέσα από τους Pink Fairies, ηχογραφώντας μαζί τους, το 1973, το περίφημο “City kids” (δικό του τραγούδι και του μπασίστα Duncan Sanderson), που αργότερα πέρασε στο ρεπερτόριο των Motörhead κι έγινε ύμνος.
Ακούγοντας κάποιος Pink Fairies αντιλαμβάνεται αμέσως πως μέχρι να φθάσεις στους Sex Pistols δεν μεσολάβησαν και πολλά πράγματα, για να μην πούμε... σχεδόν τίποτα. Μεγάλη μπάντα!

https://www.youtube.com/watch?v=rLh7FPu-T60