ONEPOINTWO πιστός στην ηλεκτρονική παρακαταθήκη

Είναι το τρίτο άλμπουμ τού Onepointwo (Κωνσταντίνος Γιαζλάς), για το οποίο γράφουμε στο δισκορυχείον, καθώς έχουν προηγηθεί το “Shape Metamorphosis” πέρυσι και το “Melt Into the Sun” το 2017. Και αυτό το άλμπουμ, που περιέχει έξι ηλεκτρονικά tracks και διαρκεί λιγότερο από 40 λεπτά, είναι τυπωμένο ιδιωτικώς, σε custom-packaging και σε πολύ περιορισμένο αριθμό (μόλις 25 αντίτυπα), περιέχον και δύο inserts. Μερακλίδικη, όπως πάντα, αυτοέκδοση, που διατίθεται βεβαίως και σε digital μορφή.

Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα ο Onepointwo είναι ένας μουσικός, που ομνύει στον κλασικό γερμανικό ηλεκτρονικό ήχο των seventies (Klaus Schulze, Tangerine Dream, Michael Hoenig, Harald Grosskopf και τα συναφή – έτσι ακριβώς το είχαμε αναφέρει τότε) και αυτόν ακριβώς τον ήχο προτείνει και παρουσιάζει και στο “No Human” [Private Pressing, 2019]. Φυσικά, με τους Γερμανούς της δεκαετίας του ’70 αυτός ο ήχος έφθασε στο αισθητικό και εμπορικό αποκορύφωμά του, αλλά μεγάλη συμμετοχή στον αισθητικό καθορισμό του είχαν και όλα τα προγενέστερα ονόματα, οι πιονιέροι των fifties και των sixties (Γερμανοί και όχι μόνον), που άνοιξαν το δρόμο.

Το άλμπουμ που έχει βινυλιακή διάρκεια (όπως αφήσαμε να εννοηθεί παραπάνω) διαθέτει τρία tracks ανά «πλευρά».

Το πρώτο αποκαλείται “To the core” και ακολουθεί μια κάπως επαναληπτική και μινιμαλιστική λογική, που μπορεί να φέρνει στη μνήμη ακόμη και Philip Glass της ίδιας (seventies) εποχής.

Ακολουθεί το “Flickering ground, constant movement”, που είναι πιο μελωδικό στην (αργή) ανάπτυξή του, πιο κοντά εδώ στο electronic krautrock.

Το 4λεπτο “A seabed at night” ομνύει και αυτό στην μελωδία, που «ανεβαίνει» μ’ έναν περισσότερο «κλασικό» τρόπο.

Το 7λεπτο “Horizon rendez-vous” συνεχίζει θα λέγαμε στο ίδιο μοτίβο, μέσα από ποικίλες συμβολές πλήκτρων, αφήνοντας σε τελείως πίσω πλάνο την αθόρυβη ρυθμική του.

Στο “The narrative of obedience” το τέμπο ανεβαίνει, παραδίδοντας τη σκυτάλη στο ωραιότερο, τελευταίο, και πιο μακρύ στο χρόνο track του άλμπουμ, το σχεδόν 9λεπτο “Magnetic you”, στο οποίο ο Onepointwo καταφέρνει να συνθέσει ένα απολύτως space-electronic gem, το οποίο ακούγεται εντελώς... seventies. Και ακούγεται εντυπωσιακά. Αυτά.

Επαφή: www.onepointwo.bandcamp.com/album/no-human