οι JOHN YAO’S TRICERATOPS είναι ένα τζαζ κουιντέτο, που το αποτελούν αναγνωρισμένοι σολίστες

Είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαστε στο δισκορυχείον με την περίπτωση του τρομπονίστα της jazz John Yao. Ο Yao, που καλλιτεχνικώς είναι Νεοϋορκέζος, δεν είναι κάποιος τυχαίος ή πρωτοφανέρωτος μουσικός. Έχει δώσει τουλάχιστον δύο προσωπικά CD από το 2012 και μετά, ενώ κι ένα άλλο του, το “Flip-Flop” (2015) υπογράφεται από την ορχήστρα John Yao and His 17-Piece Instrument. Τούτο σημαίνει πως ο Yao ξέρει να χειρίζεται και τα μικρά, αλλά και τα μεγάλα σχήματα, γεγονός που του δίνει άλλη διάσταση σαν arranger.

Στο παρόν “How We Do” [See Tao Recordings, 2019] o Yao συνθέτει (από τα οκτώ tracks που υπάρχουν εδώ τα επτά είναι δικά του) και ενορχηστρώνει για κουιντέτο – ένα πολύ δυνατό κουιντέτο, τους Triceratops, που το απαρτίζουν παικταράδες. Σημειώστε: Billy Drewes σοπράνο και άλτο σαξόφωνα, Jon Irabagon τενόρο, Peter Brendler μπάσο, Mark Ferber ντραμς (και John Yao τρομπόνι φυσικά). Διαμορφώνεται λοιπόν ένα σκηνικό, μέσα στο οποίο δεν μπορεί παρά να λάμπουν συνθέσεις και παιξίματα.

Το άλμπουμ ανοίγει με το 7λεπτο “Three parts as one”, ένα πολύ δυνατό up-tempo, που κινείται σε καθαρή μετα-bop φάση και που έχει τα σαξόφωνα σε πρώτο πλάνο (με τρομερά breaks, με άλτο μπροστά-τενόρο πίσω, αλλαγές κ.λπ. – καταπληκτικό κομμάτι και ό,τι πρέπει για εισαγωγή). Το “Triceratops blues” που ακολουθεί... το λέει ο τίτλος του. Είναι ένα βαρύ, μέσο προς αργό blues, με τον Yao να δίνει εδώ ένα πρώτο έξοχο σόλο. Στο φερώνυμο “How we do” o μπασίστας Brendler τα σπάει. Το κομμάτι είναι στηριγμένο πάνω του με φοβερές τριγωνικές ενοργανώσεις-παρεμβάσεις από τους (τρεις) πνευστούς. Κομμάτι, για τζαζ-σεμινάριο, όπως συνηθίζεται να λέγεται.

Όμως έτσι, με διαδοχικές αυξομειώσεις στις ταχύτητες, με επάλληλα χαμηλώματα και κρεσέντι, και με συνθέσεις δουλεμένες μέχρι και την τελευταία λεπτομέρειά τους, οι John Yao’s Triceratops κατορθώνουν τελικώς να δώσουν ένα άλμπουμ με tracks, που ν’ ακούγονται το ένα καλύτερο από το άλλο!

Υπάρχει αμερικανική τζαζ (οποία σοφία!), που δεν είναι ευρωπαϊκή (προφανώς) και που μπορείς να την ακούσεις έτσι συναρπαστικά κυρίως (για να μην πω «μόνο» και παρεξηγηθώ) από αμερικάνους παικταράδες. Σαν αυτούς εδώ.

Επαφή: www.johnyao.com