MAGIC PIE / WIRES & LIGHTS προγκρεσιβάδες από την Νορβηγία και γκοθάδες από την Γερμανία

MAGIC PIE: Fragments of the 5th Element [Karisma Records, 2019]

Οι Magic Pie είναι Νορβηγοί. Είναι έξι, εξ όσων βλέπουμε στο bandcamp τους, με ηλικίες που κυμαίνονται μεταξύ 50 και 60 ετών. Θα τους λέγαμε και «καραβάνες», αν ξέραμε πως βρίσκονται στη σκηνή τριάντα ή σαράντα χρόνια. Μπορεί να συμβαίνει κάτι άλλο; Αποκλείεται. Οι άνθρωποι θα έχουν σίγουρα την προϊστορία τους, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκίνησαν να παίζουν μουσική σ’ αυτή την ηλικία. Τέλος πάντων, σαν Magic Pie, εμφανίζονται το 2015, με το bandcamp να καταγράφει τέσσερις ακόμη τίτλους τους.

Το στάνταρντ που πρέπει να πούμε για τους Magic Pie είναι πως είναι progsters-artrockers. Και τονίζουμε το art-rockers, επειδή οι βασικές αναφορές των Νορβηγών είναι μπάντες σαν τους Genesis και τους Yes.

Διάβασα πως ανάμεσα στα ονόματα που καθορίζουν τον ήχο τους είναι και εκείνα των Dream Theater, των Pink Floyd, των Deep Purple και των Kansas. Για τους τελευταίους δεν θα έλεγα «όχι», αλλά για τα υπόλοιπα ονόματα... ok. Τέλος πάντων αυτά μικρή σημασία έχουν, γιατί οι εξαμελείς Magic Pie είναι ένα σοβαρό artrock-prog σχήμα, πράγμα το οποίον φαίνεται από την 23λεπτη δεύτερη πλευρά τού άλμπουμ τους, το κομμάτι “The hedonist”, στο οποίο εμφανίζουν απλόχερα όλες τις αρετές τους. Τα complex passages, τα οργανικά και φωνητικά ντεμαράζ, τις αλλαγές, τα συνεχή γεμίσματα από πλήκτρα, κιθάρες κ.λπ., όπως και το εντυπωσιακό ομαδικό παίξιμο, με τις λιγοστές σολιστικές καταχρήσεις. Φυσικά έχουν και μικρότερης διάρκειας tracks οι Magic Pie, όλα στριμωγμένα στην πρώτη πλευρά, που, και σ’ αυτά, δείχνουν την άνεσή τους στις γλαφυρές multilayer αναπτύξεις. Το “P & C” είναι το κομμάτι που ξεχωρίζει απ’ αυτή την πλευρά.

WIRES & LIGHTS: A Chasm Here and Now [Oblivion / SPV, 2019]

Από τους παλαιότερους (late nineties) βρετανούς νιου-γουεβάδες/γκοθάδες Passion Play προέκυψαν, κατά μίαν έννοια, οι Wires & Lights, που έχουν για έδρα τους το Βερολίνο, και frontman τους τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Justin Stephens (πριν στους Passion Play φυσικά). Τα υπόλοιπα μέλη των Wires & Lights είναι οι Γερμανοί Ralf Hünefeld κιθάρα, συνθεσάιζερ, Gabriel Brero μπάσο και Sebastian Hilgetag ντραμς.

Το νέο σχήμα αποτελεί μιαν αισθητική συνέχεια του παλαιότερου πολύ καλού γκρουπ, κι έτσι, σχεδόν δικαιωματικά, πολύ καλοί είναι και οι νεότεροι. Μάλιστα θα λέγαμε πως σπάνια πλέον συναντάς τόσο σωστά προσανατολισμένα σχήματα προς αυτές τις κλασικές eighties φόρμες, που δεν αναπαράγονται μαθηματικώς, παρά μεταφέρονται στο τώρα μόνο με γνώση και συνέπεια.

Βασικά, εδώ, μιλάμε για την τραγουδοποιία του Stephens, που παραμένει τόσα χρόνια ίδια κι απαράλλακτη, στιβαρή και σοβαρή. Το αποτέλεσμα; Μια σειρά δέκα κομματιών-τραγουδιών, που είναι το ένα καλύτερο από το άλλο.

Ξεκινώντας από τους στίχους θα σημειώναμε πως ο Stephens αποδεικνύεται και σ’ αυτό τον τομέα εξαιρετικός, αφού τα λόγια του και στρωτά είναι και περιγράφουν σθεναρά φόβους, αγωνίες, απόγνωση, αγάπες, μνήμες, χαμένα πρόσωπα, ενώ διαπνέονται και από μια κάπως ποιητική, φιλοσοφική, διάθεση. Από ’κει και κάτω, βεβαίως, αναλαμβάνουν οι συνθέσεις, που είναι άπασες εξαιρετικές. Κάθε τραγούδι βγάζει μιαν ένταση είτε υπόγεια είτε κάτι πιο εξωστρεφές, έχοντας να προτείνει τέλειες μελωδικές γραμμές, που αναπτύσσονται πάνω σ’ ένα μέσο τέμπο. Η μπάντα παίζει εξαιρετικά. Με μέτρο και με σύνεση. Και η αρχοντική ερμηνεία του Stephens, που είναι το τελικό στρώμα πάνω σ’ αυτά τα τραγούδια, είναι εκείνη που σε παίρνει τελικά και σε σηκώνει. Όλα τραγούδια είναι ένα κι ένα, αλλά κάποια (“Controller:resistor”, “Electric”) είναι αριστουργήματα.

Ο David Bowie και οι Depeche Mode θα γούσταραν πολύ αυτό το άλμπουμ. Και πολλοί άλλοι φυσικά...

Επαφή: www.creative-eclipse.com