Το εξαιρετικό “Amerika” [Fishbowl Music Tank, 2017] ήταν το
προηγούμενο άλμπουμ του κιθαρίστα, ενορχηστρωτή και τραγουδιστή Δημήτρη
Μυστακίδη, που περιείχε διασκευές, για κιθάρα, αμερικάνικων ρεμπέτικων γραμμένα
στο Νέο Κόσμο, τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα. Στο τωρινό «Εδώ &
Εκεί» [Fishbowl Music Tank, 2019] ο Μυστακίδης δίνει ξανά ένα άλμπουμ με
διασκευές, ρεμπέτικων, λαϊκών και παραδοσιακών αυτή τη φορά, με ευρύτερες όμως
ενορχηστρώσεις (και όχι μόνο για κιθάρα). Έτσι, στο team, που ολοκληρώνει την παραγωγή, συναντάμε
πολλούς και καλούς μουσικούς στα διάφορα όργανα, όπως τον μπασίστα Γιώτη
Κιουρτσόγλου, τον βιολιστή Φώτη Σιώτα, τον ντράμερ Αλέξη Αποστολάκη, τον
χειριστή του νέι Χάρη Λαμπράκη, τον τσελίστα Τάσο Μισυρλή, τον κιμπορντίστα
Γιώργο Πεντζίκη και πολλούς άλλους.
Οι διασκευές του Μυστακίδη είναι όλες ενδιαφέρουσες. Τα
ηχοχρώματα που επιλέγει είναι rock,
jazz, blues, ethnic, reggae, ένα fusion κοντολογίς,
που δίνει συναρπαστικά, κατά τόπους, αποτελέσματα, όπως στο παραδοσιακό «Ο
ήλιος βασιλεύει», στο «Μάγκικο μελαχρινό» του Μάρκου Βαμβακάρη, στο «Από
γυναίκες δάκρυα» του Τσιτσάνη (έχει και αγγλικά λόγια, τα οποία τραγουδά ο Christian Ronig) και βεβαίως στο «Βουνό
με βουνό» των Χιώτη / Σέμση.
Η φωνή του Μυστακίδη είναι λίγο ξερή, μάγκικη να την πούμε,
και ακούγεται κάπως αταίριαστη με τα εν λόγω χρώματα, αλλά μπορείς να το δεις,
το συγκεκριμένο ζήτημα, και από την αντιστικτική πλευρά του. Το πώς μπορεί να
συνυπάρχει μια «καπνισμένη» φωνή, με ενορχηστρώσεις «έντεχνες» κατά κύριο λόγο
(παρότι οι ενορχηστρώσεις αυτές αναφέρονται σε λαϊκά, με την ευρύτερη έννοια,
τραγούδια).
Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ψάξιμο στο «Εδώ & Εκεί» – ένα
ψάξιμο που μπορεί να μην συνιστά κάτι το πρωτοφανές στην ελληνική δισκογραφία,
μιας και λαϊκά όπως και παραδοσιακά άσματα ενδύονται μοντέρνα ηχοχρώματα ήδη
από τα sixties, αλλά
που πάντα θα διατηρεί (το αποτέλεσμα αυτού του ψαξίματος) το ακροαματικό
ενδιαφέρον μας, μαζί με μια κατάφαση γοητείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου