GONDWANA RECORDS τα εκπληκτικά άλμπουμ των Portico Quartet και του Matthew Halsall

PORTICO QUARTET: Memory Streams [Gondwana Records, 2019]

Το νέο άλμπουμ του Portico Quartet, το “Memory Streams”, έρχεται να προσθέσει κάτι, κάτι περισσότερο στα ήδη υπάρχοντα προηγούμενά τους και όχι να αφαιρέσει.

Όπως έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο blog, το βρετανικό σχήμα βρίσκεται σε μια κατεύθυνση αισθητική αρκετά απομακρυσμένη από την... κλασική jazz, αλλά αυτό δεν το κάνει, εννοείται, λιγότερο ενδιαφέρον. Απεναντίας!

Βασικά οι Portico Quartet χτίζουν πάνω στο corpus των e.s.t., θα πρέπει να το πούμε και να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Μπορεί να είναι... λιγότερο jazz από εκείνους, είναι όμως περισσότερο οραματιστές σε σχέση με το πώς βλέπουν την σύγχρονη πλευρά τής jazz και την επικοινωνία της με τα ηλεκτρονικά. Όχι τα λεγόμενα... δημιουργικά ηλεκτρονικά, τα live electronics, στα οποία οφείλονται οι γνωστές μας αδιαπέραστες improv καταστάσεις, αλλά εκείνα τα ηλεκτρονικά που βοηθούν και στην διατύπωση των μελωδιών, και στο «γέμισμα» του background, δίχως να αποκλείονται και οι κατά τόπους πιο abstract παρεμβάσεις τους. Κρατούν, δηλαδή, για τα ηλεκτρονικά και τα πλήκτρα έναν πολυποίκιλο ρόλο οι Portico Quartet, που μπορεί να φέρνει στη μνήμη από Mike Oldfield, μέχρι και Pink Floyd, χωρίς, πάντως, να μπορείς να τους αποκαλέσεις και progressive (δεν υπάρχουν κιθάρες στο setting – ας το σημειώσουμε κι αυτό).

Οι συνθέσεις τους, περαιτέρω, είναι μέσης διάρκειας (4λεπτα, 5λεπτα και 6λεπτα tracks), πράγμα που σημαίνει πως είναι διαρθρωμένες με τέτοιον τρόπο, ώστε να περικλείουν «τα πάντα» σε λίγο χρόνο, παρέχοντας στο “Memory Streams” μια πυκνότητα στην ανάπτυξή του, κάνοντάς το «εύκολο» και στο «μέσο αυτί».

Παρά ταύτα οι Portico Quartet δεν φλερτάρουν με την σύγχρονη pop. Η μουσική τους έχει «βάθος», οι μελωδίες τους είναι και ακμαίες και πλήρεις, τα παιξίματά τους είναι περφεξιονιστικά, ενώ και το γενικότερο αίσθημα που αφήνουν είναι εκείνο τεσσάρων μουσικών, που έχουν ακούσει , για να μην πούμε ξεκοκαλίσει και «κλασική» και jazz και pop.

Οι Jack Wyllie σαξόφωνα, ηλεκτρονικά, Duncan Bellamy ντραμς, glock, Milo Fitzpatrick κοντραμπάσο, Keir Vine hang (ιδιόφωνο κρουστό) και σαν guests οι κυρίες Francesca Ter-Berg strings, τσέλο και Flora Curzon βιολί, βιόλα μάς προσφέρουν, εδώ, μερικά καταπληκτικά κομμάτια (“Offset”, “Dissident gardens”, “Double helix”), που αποδεικνύουν, για μιαν ακόμη φορά, την αδιαμφισβήτητη αξία αυτού του γκρουπ –των Portico Quartet– που, κάθε φορά, βρίσκει τον τρόπο να μας εκπλήσσει.

MATTHEW HALSALL: Oneness [Gondwana Records, 2019]

Ο Matthew Halsall δεν είναι απλώς ο ιδρυτής της Gondwana Records (2008), αλλά κι ένας ξεχωριστός μουσικός (τρομπετίστας) και συνθέτης, με δική του δισκογραφία. Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τού Matthew Halsall είναι το “Oneness”, που κυκλοφορεί σε απλό CD και τριπλό LP(!), από την Gondwana φυσικά, και το οποίον περιλαμβάνει εγγραφές του από τον Σεπτέμβριο του 2008. Μπορεί να έχουν περάσει έντεκα χρόνια από τότε, αλλά ό,τι ακούμε εδώ δεν φανερώνει με τίποτα το «παλαιότερον» της ηχογράφησης, καθώς τούτη παραμένει σίγουρη και ακμαία. Και κυρίως πολλάκις ενδιαφέρουσα.

Όπως διαβάζουμε και στο bandcamp τού βρετανού μουσικού: «Eίναι αξιοσημείωτο πως οι συνθέσεις που ακούγονται στο “Oneness” ήταν όλες κτισμένες γύρω από έναν απλό βόμβο που προέρχεται από την ινδική tanpura, ένα όργανο το οποίον ο Halsall το άκουσε για πρώτη φορά στο LP τής Alice Coltrane “Journey In Satchidananda” και αργότερα σε μια συναυλία των Arun Ghosh (κλαρινέτο) και John Ellis (πιάνο). “Μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο το συγκεκριμένο όργανο δημιουργούσε ένα είδος διαλογιστικού ατμοσφαιρικού παλμού, ώστε να μπορούν να δουλέψουν πάνω σ’ εκείνον οι μουσικοί, προκαλώντας ένα όμορφο συναίσθημα συνεννόησης, κι έτσι, μετά τη συναυλία, πήγα κι αγόρασα ένα Raagini Shruti box, που περιείχε ψηφιακό βόμβο από tanpura, αρχίζοντας να τοποθετώ την τρομπέτα μου πάνω του, γράφοντας διάφορα θέματα και μελωδίες”».

Στο “Oneness” καταγράφονται επτά tracks, τα οποία εμφανίζουν κάπως διαφορετικές line-ups, καθώς αφορούν σε τρία διαφορετικά sessions (του 2008 πάντα). Στο πρώτο (“Life”, “Oneness”) και στο δεύτερο (“Stan’s harp”, “Loving kindness”, “Distant land”) ακούγονται τρομπέτα (Matthew Halsall), σαξόφωνο (Nat Birchall), άρπα (Rachael Galdwin), πιάνο (Adam Fairhall), μπάσο (Gavin Barras) και ντραμς (Gaz Hughes), ενώ στο τρίτο (“Stories from India”, “The traveller”) ακούγονται τρομπέτα (Matthew Halsall), σιτάρ (Mohamed Assani), μπάσο (Gavin Barras) και τάμπλα (Chris Davies).

Το αποτέλεσμα είναι μαγικό, εκπληκτικό, εντυπωσιακό! Οι συνθέσεις του Halsall δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα μεγάλα επιτεύγματα της spiritual jazz των sixties-seventies, με όλους τους μουσικούς να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, υπηρετώντας, με τον καλύτερο τρόπο τούτες τις πανέμορφες μελωδίες που διαμορφώνει ο βρετανός συνθέτης – ο οποίος, περαιτέρω, αποδεικνύεται και «μάγος» στις ενοργανώσεις!

Δεν υπάρχει λόγος να πούμε, επί του προκειμένου, τίποτα παραπάνω. Τα αριστουργήματα απλώς τ’ ακούς – δεν έχουν την ανάγκη των γραφομένων μας.

Το “Oneness” είναι, ασυζητητί, ένα από τα ωραιότερα άλμπουμ της χρονιάς! 

Η Gondwana Records εισάγεται από την AN Music