ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 291

24/9/2020
Juliette Gréco (7 Φεβ. 1927 – 23 Σεπ. 2020). Κάποτε στα fifties…

23/9/2020
O Μπακογιάννης δουλεύει αγρίως τον κόσμο. Περνιέται για έξυπνος, ενώ αυτά που λέει είναι για γέλια ή για κλάματα – όπως το πάρει ο καθείς. Γενικά πάντως το να σε θεωρούν ηλίθιο και να σε κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα σου δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Προφανώς θα πρέπει να περισσεύει η θρασύτητα και η χυδαιότητα, σ’ εκείνον που το πράττει, αλλιώς δεν εξηγείται.
Δεν είναι δυνατόν να σου λέει ο άλλος πως δαπάνησε σχεδόν 2 εκατομμύρια ευρώ, για να κάνει προσομείωση του «περιπάτου». Αυτό είναι αίσχος και ντροπή.
Την προσομοίωση την κάνεις σε εικονικές συνθήκες, στους υπολογιστές, ενώ αν θέλεις πραγματικές συνθήκες, βγαίνεις στην Πανεπιστημίου, κόβεις τρεις λωρίδες απλώνοντας 500 μέτρα κορδέλα, βάζεις κι ένα περιπολικό να πηγαινοέρχεται, για να την προσέχει και τέρμα. Δεν χρειάζονται δηλαδή, για να δεις το φρακάρισμα της κυκλοφορίας, που απλώνεται παντού, ούτε παρτέρια, ούτε φοίνικες, ούτε γλάστρες, ούτε ψευτοπεζοδρόμια και ψευτοποδηλατόδρομοι, ούτε αυτά τα γελοία παγκάκια, ούτε χρώματα, ούτε τίποτ’ άλλο. Κόστος μηδέν.
Όταν θες για την δήθεν προσομοίωση 2 εκατομμύρια ευρώ, την οποία τώρα θα ξηλώσεις, για να την κάνεις μόνιμη (με τι άραγε; – σίγουρα με καινούρια και πολύ περισσότερα εκατομμύρια) τότε είσαι παντελώς ακατάλληλος για οτιδήποτε. Δεν κάνεις όχι για δήμαρχος, αλλά ούτε για κλητήρας.

21/9/2020
Το σχεδόν τρίωρο Ραν του Κουροσάβα σε θερινό σινεμά, χωρίς διάλειμμα (γιατί απαγορεύεται), με τρεις κι ο κούκος μέσα, και να σου λένε φόρα μάσκα. Ναι, μην φάτε, έχουμε γλάρο...
[πάρτε κανα σοβαρό μέτρο, για τους γέρους και τους ευπαθείς, γιατί γελάει ο κόσμος]

21/9/2020
Συναυλία σε ανοιχτό χώρο, που έχει ανάμεσα και κανα σκετσάκι, σαν αυτά που παίζαμε στο δημοτικό σχολείο π.χ., πιάνεται για μουσικοθεατρική παράσταση και επιτρέπεται (με 60% πληρότητα κ.λπ.), αλλά άμα είναι σκέτη συναυλία, χωρίς σκετσάκια, απαγορεύεται.
Αν κάτσεις και μετρήσεις τι αρλούμπες έχουν επιβληθεί λόγω του ιού από τον Μάρτη και μετά, κάτω από τον μανδύα της «κανονικότητας», γράφεις βιβλίο.

21/9/2020
In my dream
I saw ahead another thousand years
I saw the vision of a world in fear
In my dream
And I saw
The battle at the whole world lost
And left no-one to sit and count the cost
In my dream
But my head
Was flying high above the tired strife
I saw beyond the actual waste of life
In my dream
https://www.youtube.com/watch?v=yzduksnZLe4

20/9/2020
Πέθανε στα 96 της η Rossana Rossanda, μια μορφή της ιταλικής αριστεράς, που συνδέθηκε βασικά με το περιοδικό (και αργότερα εφημερίδα) Il Manifesto, το οποίο ξεκίνησε να τυπώνεται τον Ιούνιο του ’69 (από τους Lucio Magri, Rossana Rossanda και άλλους).
Στην Ελλάδα η Rossana Rossanda είναι πιο γνωστή, στους νεότερους, από το αυτοβιογραφικό βιβλίο της «Το Κορίτσι του Περασμένου Αιώνα» [Θεμέλιο, 2012], που χοντρικά αναφέρεται στην μεταπολεμική ιστορία (έως τις αρχές του ’70) του PCI (του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος), αλλά οι παλιότεροι την γνωρίζουν από τα πιο ακραιφνή δοκιμιακά πολιτικά βιβλία της, στον Στοχαστή (1978) και στον Γλάρο (1985).
Ίσως το πιο ενδιαφέρον από τα παλιά βιβλία της Rossanda να είναι το L’Anno degli Studenti (H Χρονιά των Φοιτητών), τυπωμένο πάνω στη βράση, το 1968, που μάλλον δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα.

[Υπάρχουν και δύο παλιές αναρτήσεις στο δισκορυχείον, που τις προτείνω στα σχόλια επειδή δίνουν κι άλλες πληροφορίες για το Manifesto, ενώ υπάρχει και μια σύνδεση με το ροκ και το σινεμά. Ρίξτε και σ’ αυτές μια ματιά]

19/9/2020
Υπάρχει και το μωρό του Ιανού.... Και μαζί το πιο σουρεαλιστικό και συνάμα αστείο δίστιχο, που έχει ακουστεί ποτέ σε ελληνικό τραγούδι. Δεν μπορώ να σκεφθώ κάποιο άλλο...
«Ο δότης μπαμπάς του ήταν στο ΕΚΚΕ / κι έχει λατέρνα που παίζει ρέγκε». Απίστευτο!
https://www.youtube.com/watch?v=jr9e-Kd4G00

18/9/2020
To Ποπ & Ροκ αντί να έχει εξώφυλλο το 1978, στο πρώτο τεύχος του, τους Clash, τους Damned, τους Jam ή τους Sex Pistols ξέρω ’γω, είχε εξώφυλλο τον Hendrix (λες και ήταν το Φαντάζιο του ’70). (Μέσα, βεβαίως, κάτι λίγα περί punk τα γράφει ο Τσιμιδόπουλος).

Πείτε του Ντρενογιάννη πως γι’ αυτό δεν φταίει ούτε η «γελοία γενιά του Πολυτεχνείου», ούτε οι Κνίτες...

18/9/2020
Εντάξει στο ελληνικό τραγούδι, στο ροκ κ.λπ., ο καθένας μπορεί να εκφράζεται σε όποια γλώσσα θέλει. Δηλαδή στην εξής μία (πέραν της ελληνικής), στα αγγλικά. (Γιατί περί αυτού πρόκειται, όταν μιλάμε για «ελευθερία στην έκφραση». Τόσο μακριά φτάνει η «ελευθερία»...). Αλλά, ρε φίλε, και λίγος σεβασμός σ' αυτούς που πάλεψαν να συνδυάσουν τις ξένες φόρμες με τον ελληνικό στίχο, και μάλιστα να το πράξουν αυτό πολύ καλά, με ωραίο τρόπο, δεν βλάπτει. Ίσα-ίσα που δείχνει ανωτερότητα, να το παραδεχθείς, και σωστή εκτίμηση των πραγμάτων. Να μη σηκώνονται τώρα τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι...
https://www.youtube.com/watch?v=OsCsTAE9uvk

17/9/2020
Οι Cinquetti μπορεί να μην πρόλαβαν να ηχογραφήσουν «Τα Νέγρικα» με τον Μάνο Λοΐζο, στις αρχές του '67, αλλά κανα χρόνο αργότερα έγραψαν αυτό το κομμάτι, διαλύοντας τις πίστες.
Δεν χρειάζεται να πούμε πως η διασκευή τους είναι καλύτερη και από το πρωτότυπο του Roberto Carlos, και από τη διασκευή του Al Bano ή όποιου άλλου. Παικταράδες...
https://www.youtube.com/watch?v=Epp2LOyIytE

16/9/2020
>>Το ότι η πολιτική δράση καθίσταται υπό τέτοιες συνθήκες αδύνατη, είναι αυτονόητο· και η πιο αφοπλιστική ένδειξη αυτού είναι ότι ίδια τα κόμματα της λεγόμενης Αριστεράς, κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν υπέρμαχοι των «κοινωνικών δικαιωμάτων» (αφότου το πρόγραμμα της ανατροπής τού καπιταλισμού έχει απαλειφθεί από την ατζέντα τους), όχι μόνο δεν αντιτίθενται στην ανατίναξη των στοιχειωδέστερων εγγυήσεων του υπάρχοντος δικαίου, αλλά και πλειοδοτούν σε υγεινομική νομιμοφροσύνη, υιοθετούν την κυρίαρχη ρητορική και ομολογούν δουλική πίστη στην «επιστήμη» και στην επιστημονικότητα, λειαίνοντας τις κοινωνικές τριβές και συμβάλλοντας μοιραία στην ολοκληρωτική μετάλλαξη της παγκόσμιας κοινωνίας.<<
Υπάρχουν παράγραφοι στο άρθρο του Φώτη Τερζάκη που είναι εξαιρετικές. Δεν χρειάζεται να συμφωνείς με όλα εξάλλου, σ' ένα τόσο μεγάλο κείμενο (που αξίζει όμως να διαβαστεί).
https://thepressproject.gr/iatriki-koinonia-politiki-mia-anthropologiki-istoria-ton-therapeftikon-antilipseon-kai-praktikon/

16/9/2020
Με κάτι τέτοια βλακώδη άρθρα ετοιμάζονται κάποιοι να «γιορτάσουν» τα 30 χρόνια από το θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι με τις ασυναρτησίες που θα γραφτούν. Πάλι θα διαβάζουμε για τη Γιόλα, για το stuff, για την ηρωίνη, τον δισέγγονο του Ζορμπά, τον πρίγκιπα ΤΗΣ ροκ κ.λπ., κ.λπ.

Ρε δεν βαρεθήκατε τόσα χρόνια, σαν τα πεινασμένα σκυλιά πάνω από τον τάφο του;