ROB LUFT, KURT ELLING, JASPER HØIBY νέα άλμπουμ της βρετανικής Edition Records (μέρος ΙΙ)

ROB LUFT: Life is the Dancer [Edition Records, 2020]

Πρόκειται για το δεύτερο CD τού κιθαρίστα και συνθέτη Rob Luft, ενός μουσικού που μας είχε απασχολήσει και στο παρελθόν – βασικά, όταν αναφερθήκαμε στο παρθενικό άλμπουμ του “Riser” (2017), σημειώνοντας, τότε, το νεαρόν της ηλικίας του (σήμερα ο Luft είναι 26 ετών) και βεβαίως το παικτικό και συνθετικό του τάλαντο, που τον τοποθετούσε αυτομάτως στις μπροστινές σειρές τής νέας euro-jazz.

Εδώ, στο πιο καινούριο “Life is the Dancer”, ο Luft συνεργάζεται με τους Joe Wright τενόρο, Joe Webb πιάνο, hammond, Tom McCredie μπάσο και Corrie Dick ντραμς (συμμετέχουν επίσης σε δύο tracks o Byron Wallen τρομπέτα και η Luna Cohen φωνητικά), δημιουργώντας έναν δίσκο που κινείται σε περισσότερο fusion φόρμες σε σχέση με τον προηγούμενό του (στον οποίον ανιχνεύονταν επιρροές από e.s.t. έως και John McLaughlin), δίχως πάντως να χάνει ούτε κατά το ελάχιστο το ενδιαφέρον του. Και τούτο λόγω των συνθέσεων του Luft (σχεδόν όλες δικές του), που κινούνται με άνεση σε μια μεγάλη fusion γκάμα, από πιο pop να τις πούμε καταστάσεις, με ντελικάτες μελωδίες και γυναικεία φωνητικά, μέχρι περισσότερο «πλακωμένα» θέματα.

Μέσα λοιπόν σ’ αυτή την άπλα, που κινείται ο Luft, υπάρχουν μερικά στοιχεία που παραμένουν σταθερά και ενοποιητικά (ως προς το κλίμα του δίσκου του). Και τούτα έχουν να κάνουν πρωτίστως με την συνθετική (και παικτική εννοείται) ευφράδειά του. Οι συνθέσεις του είναι ρέουσες, αβίαστες, φυσικές. Όχι τίποτα φοβερά και τρομερά πράγματα, που δεν τα έχουμε ξανακούσει, αλλά απλά, ουσιώδη και εν τέλει απολαυστικά. Στρωτές ιδέες, που υλοποιούνται με όρεξη, μια έλξη προς το soft-rock και την pop, και ταυτόχρονα οι πινελιές από διάφορες ηχητικές κατευθύνσεις και επιμέρους «σχολές», που δεν είναι ποτέ κυρίαρχες, αλλά που προσθέτουν στο “Life is the Dancer” κι άλλους τόνους γοητείας (άκου π.χ. το υπέροχο “Synesthesia”).

Αυτό ακριβώς είναι το “Life is the Dancer”, ένα απολύτως γοητευτικό άλμπουμ, που δεν κρύβει-καλύπτει τα αληθινά προσόντα του.

KURT ELLING: Secrets are the Best Stories [Edition Records, 2020]

Από τους σημαντικότερους τραγουδιστές της jazz, σήμερα, ο 53χρονος Αμερικανός Kurt Elling, έχει νέο προσωπικό CD, στο οποίο τον συνοδεύουν σημαντικοί μουσικοί. Ο Danilo Pérez ας πούμε σε πιάνο και fender rhodes και ακόμη οι Clark Sommers μπάσο, Chico Pinheiro κιθάρα, Miguel Zenón άλτο σαξόφωνο, Johnathan Blake ντραμς, Rogério Boccato κρουστά και Román Díaz κρουστά. Μια σούπερ μπάντα με άλλα λόγια.

Όλοι αυτοί θα βρεθούν, λοιπόν, σ’ ένα στούντιο της Νέας Υόρκης «φτιάχνοντας», «κεντώντας», μια σειρά από τραγούδια, για τα μέτρα του Elling – ενός τραγουδιστή με θαυμάσια, κάπως «βαριά» φωνή, ακόμη και όταν αυτή ανεβαίνει τις σκάλες, που αποδίδει περισσότερο στις (αργές) μπαλάντες, παρά στο διασκεδαστικό swinging. Γι’ αυτό (και) δεν υπάρχει swinging στο “Secrets are the Best Stories”. Τι υπάρχουν; Συνθέσεις του Jaco Pastorius, του Wayne Shorter, του Danilo Pérez, του Vince Mendoza, για τις οποίες έχει γράψει στίχους ο Elling, και ακόμη τραγούδια των Django Bates, Silvio Rodríguez και άλλων, τα οποία ο Elling όχι απλώς τα οικειοποιείται ερμηνευτικώς, αλλά και τα μεταμορφώνει ταυτοχρόνως σε κάτι σπάνιο, σε κάτι πρωτάκουστο. Και τούτο, γιατί ο Αμερικανός δεν είναι ένας τυπικός jazz ή pop-jazz τραγουδιστής, δεν είναι κάποιος «κρυφός» crooner, που έρχεται να επιβληθεί από την πίσω πόρτα, αλλά ένας ερμηνευτής, με ξεχωριστή, με δική του προσωπικότητα, ικανός ανά πάσα ώρα και στιγμή να κάνει τη διαφορά. Τον ακούς, για παράδειγμα, στο “Song of the Rio Grande” (μουσική Danilo Pérez, στίχοι δικοί του), και μένεις άναυδος όχι μόνον από τη δική του εύπλαστη, εκφραστικότατη φωνή, μα και από την avant πιανιστική προσέγγιση του Pérez, που δίνει στο τραγούδι μια παράξενη, μιαν απρόσμενη γοητεία.

Τέτοια δείγματα, παραδείγματα, υπάρχουν κι άλλα, πολλά, στο “Secrets are the Best Stories”, ένα φωνητικό jazz, περί την jazz και πέραν της jazz CD (και LP), από τα ωραιότερα (φωνητικά), που μπορεί να βρεις, αυτή την στιγμή, τριγύρω.

JASPER HØIBY: Planet B [Edition Records, 2020]

Έχει και προσωπική δισκογραφία ο δανός μπασίστας Jasper Høiby, πέραν εκείνης των Phronesis, και όλων των άλλων σχηματισμών στους οποίους κατά καιρούς έχει συμμετάσχει. Και τελευταίο δείγμα αυτής της δισκογραφίας είναι το μεγαλεπήβολο άλμπουμ “Planet B” – ένα CD στο οποίον ο Høiby, εκτός από μπάσο, χειρίζεται και ηλεκτρονικά, συνοδευόμενος από τον σαξοφωνίστα Josh Arcoleo και τον ντράμερ Marc Michel. Με όλο το υλικό να είναι πρωτότυπο (τα περισσότερα tracks είναι συνθέσεις τού Høiby προφανώς), το “Planet B” περιέχει σύγχρονη, προχωρημένη jazz, διανθισμένη με πολλά spiritual χαρακτηριστικά (που πατά βεβαίως στις ράγες των sixties-seventies) διατηρώντας όμως την άνεση να ακούγεται και ως σημερινή (και δεν ευθύνονται μόνον τα ηλεκτρονικά γι’ αυτό).

Ο Jasper Høiby κάνει ένα άλμπουμ με «θέμα», όπως πληροφορούμαστε τόσο από τις liner notes, όσο και από το site της Edition. Εκεί, μάλιστα, διαβάζουμε πως το “Planet B” είναι το πρώτο μέρος μιας σειράς τεσσάρων άλμπουμ, που θα προκύψουν στο άμεσο μέλλον και τα οποία θα αφορούν α). στην πορεία της ανθρωπότητας, β). στην κλιματική αλλαγή, γ). στην τεχνητή νοημοσύνη και δ). στην νομισματική μεταρρύθμιση (μάλλον εννοεί την εξαφάνιση του φυσικού χρήματος, ή μπορεί και κάτι άλλο). Εδώ, πάντως, έχουμε το πρώτο μέρος αυτής της σειράς, που αφορά στην πορεία του ανθρώπινου είδους πάνω στη Γη, μέσα από τις αγωνίες που εκφράζει ο Høiby για την εξέλιξη, το μέλλον, σε σχέση με την συλλογική ευθύνη μας κ.λπ. Το αποτέλεσμα και το διαβάζουμε μέσα από διάφορα, σχετικά τσιτάτα και σύντομα κείμενα στο cover (Grace Lee Boggs, Krishnamurti, Richard Alpert, Charles Eisenstein…), αλλά και το ακούμε μέσω της απολύτως «σοβαρής», υπαινικτικής, «ατμοσφαιρικής», «αποκαλυπτικής» και σε κάθε περίπτωση θαυμάσιας μουσικής του.

Η Edition Records εισάγεται από την AN Music