PALILA: Tomorrow I’ll Come Visit you and Return
your Records [Rock n’ Roll Fantasy Records / Kapitän Platte, 2020]
Γερμανική ροκ τριπλέτα είναι οι Palila, οι οποίοι αποτελούνται από τους Matthias Schwettmann κιθάρες, φωνή, Christoph Kirchner μπάσο, φωνητικά και Manuel Tröndle ντραμς φωνητικά, με το CD που έχουμε στα χέρια μας να συγκεντρώνει βασικά δύο διαφορετικά EP τους – το πρώτο τους “Are We Happy Now?” και το παρόν “Tomorrow I’ll Come Visit you and Return your Records”, που δίνει και τον τίτλο, συνολικώς, σ’ αυτή την δεκάδα των (πρωτότυπων) τραγουδιών, που σφύζουν από ορμή και πάθος.
Το ύφος των Palila είναι... ανάμικτο. Χοντρικά θα το αποκαλούσαμε indie-pop-rock, με αναφορές στο garage rock, στο desert rock
και την americana. Μόνον
που αυτές οι αναφορές είναι σπαρμένες από ’δω κι από ’κει, σε διάφορα κομμάτια,
και δεν αναδεικνύονται ως κυρίαρχες. Εννοούμε, απλώς, πως τα τραγούδια των Palila δεν
είναι όλα του αυτού στυλ, καθώς διασκορπίζονται προς ποικίλες κατευθύνσεις.
Πολύ ωραία είναι η «γκαραζιά» “Ramrod lads”,
το κάπως punky “Stop and rewind”,
με φωνή που φέρνει στη μνήμη David Bowie,
το “Electricity” με την
ωραία και ρέουσα μελωδική γραμμή του (όλα ανήκοντα στο πιο πρόσφατο EP τους), συν το κάπως
σκληροτράχηλο “Evacuate”
και το punky “Control” (από το παλαιότερο EP).
Γενικώς θα έλεγα πως το “Tomorrow I’ll Come Visit you and Return your Records” είναι «καλύτερο» από το “Are We Happy Now?” (δηλαδή και τα δύο EP είναι καλά, απλώς το πιο καινούριο είναι ακόμη πιο καλό), πράγμα που σημαίνει πως οι Palila είναι μια μπάντα που βελτιώνεται, και που ίσως, ακόμη, δεν έχει… τρίξει, όπως πρέπει, τα δόντια της.
Ελπίζουμε να το κάνει μ’ ένα κανονικό LP της.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
GONG WAH: S/T [Tonzonen Records, 2020]
Ποιοι αποτελούν τους Gong Wah; Έχουμε και λέμε λοιπόν: Inga Nelke φωνή, κρουστά, σύνθια, Thorsten Dohle κιθάρες, σύνθια, θερεμίνη, κρουστά, φωνή, Felix Will κιθάρες, σύνθια, κρουστά, φωνή, Giso Simon μπάσο, Nima Davari ντραμς, κρουστά. Γερμανοί βεβαίως, από την Κολωνία, με το πρόσφατο άλμπουμ τους, που είναι και το παρθενικό τους, κι έχει ως τίτλο το όνομά τους, να κερδίζει τις εντυπώσεις.
Τι παίζουν οι Gong Wah; Ένα περίεργο κράμα αποτελούμενο από πιο σύγχρονες και παλαιότερες αναφορές. Υπάρχει ας πούμε το krautrock των Neu! (άκου για παράδειγμα το “Supersized kid”), αλλά υπάρχουν ακόμη και ευρύτερα «ψυχεδελικά», όπως και 90s pop-rock shoegaze στοιχεία.
Γενικώς, και όσον αφορά στον ήχο των Gong Wah, δεν μπορείς να πεις ότι είναι ούτε στενά «παλιομοδίτικος», ούτε του (σύγχρονου) ροκ συρμού. Κι αυτό είναι μάλλον υπέρ τους. Το κάνουν δηλαδή να αποβαίνει υπέρ τους. Και τούτο επειδή είναι πολύ καλοί μουσικοί, ταλαντούχοι, με ιδέες δημιουργικές, τις οποίες μετατρέπουν σε καταπληκτικές συνθέσεις-τραγούδια. Και λέμε για τα κομμάτια που είναι όντως καταπληκτικά, γιατί κάποια άλλα δεν είναι – είναι απλώς καλά. Δεν έχουμε να κάνουμε μ’ ένα «αριστούργημα», εννοούμε, αλλά ένα «καλό» ή και «πολύ καλό» κατά τόπους άλμπουμ.
Είπαμε ήδη για το “Supersized kid”, που είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια των Gong Wah, αλλά δεν υπολείπονται σε αξία κομμάτια όπως τo “With him”, το... rhythm & blues “Sugar & lies” ή το kraut-ικό “Just sayin’” εκεί στο τέλος.
Επαφή: www.tonzonen.de
WE STOOD LIKE KINGS: Classical Re:Works [Kapitän Platte, 2020]
Τι περίεργο συγκρότημα αυτοί οι Βέλγοι We Stood Like Kings – δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει άλλους σαν κι αυτούς, τα πολύ τελευταία χρόνια. Και τούτο το λέω, όχι γιατί έχω ακούσει τα προηγούμενα άλμπουμ τους, το “Berlin 1927” (2014), το “USSR 1926” (2015) και το “USA 1927” (2017), αλλά γιατί ακούγοντας αυτό, το τέταρτό τους, το “Classical Re:Works”, εξεπλάγην σφόδρα. Σε πρώτη φάση από τον παικτικό οίστρο τους (δυστυχώς στην CD-έκδοση δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά στα ονόματα των μουσικών) και σε μία δεύτερη από το είδος της μουσικής, που αποφασίζουν να μας κεράσουν – και από τον τρόπο, φυσικά, που αυτήν ακριβώς την μουσική την παρουσιάζουν. Ας δώσουμε λοιπόν το track-list, πριν πούμε κάτι ακόμη: 1. Karol Szymanowski “9 Preludes, Op. 1, No. 1: Andante ma non troppo”, 2. Antonio Vivaldi “Concerto for strings in D Minor, RV 127: Allegro”, 3. Ludwig van Beethoven “Piano Sonata No. 14 in C# minor, Op. 27, No. 2: Andante sostenuto”, 4. Claude Debussy “Rêverie, L. 68”, 5. Maurice Ravel “Daphnis et Chloé, M. 57: Introduction et Danse religieuse”, 6. Leoš Janáček “Glagolitic Mass, JW 3/9: Introduction” και 7. Johann Sebastian Bach “Organ Sonata No. 4 in E Minor, BWV 528: Andante”.
Έχουν υπάρξει πολλά συγκροτήματα στην ιστορία (και στο rock και στην jazz και αλλού), που έχουν διασκευάσει «κλασικά» κομμάτια, έχοντας φτιάξει ακόμη και ολάκερα άλμπουμ – να μην αρχίσουμε, εδώ, να αραδιάζουμε τίτλους. Οπότε, και απ’ αυτήν την άποψη, οι Βέλγοι δεν πρωτοτυπούν. Γενικώς, οι We Stood Like Kings δεν πρωτοτυπούν από καμμία άποψη, αλλά από την άλλη ούτε αυτό που κάνουν το συναντάς συνεχώς. Πόσω μάλλον, όταν οι ίδιοι ως εξαιρετικοί διασκευαστές μετατρέπουν αυτά τα αριστουργήματα της μουσικής σε κάτι άλλο. Σε κάτι που κρατά στο βάθος του το σπέρμα και το ίχνος τού πρωτοτύπου, μεταφέροντας συγχρόνως και μιαν άλλην αύρα, μια ροκ αύρα, μέσα από επιτυχείς εναρμονίσεις, κάπως post-rock, κάπως cinematic, αλλά σε κάθε περίπτωση ελκυστικότατες.
Αποτελεί ευτύχημα το γεγονός πως από εδώ δεν μπορείς να πετάξεις όχι κομμάτι, αλλά ούτε και δευτερόλεπτο. Πολύ ωραίο άλμπουμ!
BRUDINI: From Darkness, Light [Apollon Records, 2020]
Στο “From Darkness, Light” ακούγονται κιθάρες, τρομπέτα, βιολί, τούμπα, κοντραμπάσο, bass-guitar, ντραμς, υπάρχουν φωνητικά και τραγούδι φυσικά, με την όλη διάθεση (που επιβάλλεται από τον Brudini και τον τρόπο ερμηνείας του) να είναι σθεναρά λυρική, και με τα ηχοχρώματα να αποπνέουν μία «ίδια» ατμόσφαιρα, φέρνοντας στη μνήμη την pop του Angelo Badalamenti, για παράδειγμα. Και άλλα πολλά... από Marc Almond μέχρι Antony and The Johnsons.
Το “From Darkness, Light” από πλευράς στίχων αφορά σε μια ποιητική Οδύσσεια, σε μια περιπλάνηση-αναζήτηση, η οποία οριοθετείται μέσα από ποικίλα αισθήματα – όπως είναι εκείνα της απελπισίας ή και της απώλειας, ή ακόμη και αυτό της αγάπης ή και της λαγνείας. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό – το ξαναλέμε. Τα λόγια τού Brudini, όσο και του συνεργάτη του Chip Martin, είναι ποιητικά και όχι ποιητικίζοντα, με τις μουσικές να έχουν τη δύναμη να σε ταξιδεύουν και να σε ταρακουνάνε.
Πολύ καλή περίπτωση σύγχρονου ποπ (με την ευρύτερη έννοια) άλμπουμ, με νόημα.
Επαφή: www.apollonrecords.no
SENS DEP: Lush Desolation [Private Pressing, 2020]
Καινούρια ή σχεδόν καινούρια μπάντα από την Αυστραλία (Μελβούρνη), οι Sens Dep θα έχουν άλμπουμ στη γύρα εντός ολίγου (η κυκλοφορία προβλέπεται για τις 30 Νοεμβρίου), το οποίο θα έχει τίτλο “Lush Desolation”. Τριμελείς είναι οι Sens Dep (Andrew Yardley, Ben Yardley, Caz Gannell), ενώ στην ηχογράφηση του CD τους συμμετέχουν και επιπλέον μουσικοί σε μπάσο, ντραμς και φωνητικά.
Το “Lush Desolation” είναι ένα ορχηστρικό και σίγουρο «σκοτεινό» άλμπουμ, το οποίον «παίζει» σε διάφορα ταμπλό. Θα μπορούσε, δηλαδή, να το πεις ηλεκτρονικό, να το πεις ambient, experimental rock, ακόμη και noise, χωρίς πάντως κανένας απ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς να το αφορούν 100%. Υπάρχουν, εννοούμε, κομμάτια που μπορεί να ηχούν άλλοτε «έτσι» και άλλοτε «αλλιώς», έχοντας σε κάθε περίπτωση κάτι να πουν.
Μπορεί να είναι σχεδόν χαοτικό το άκουσμα, να κινείται κάπως «εκτός ορίων», αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει τις στιγμές του, όπως και μια κλιμάκωση, που αυξάνει την ένταση και που οδηγεί σ’ ένα επικό και καθαρτήριο τέλος (“Luckless hunter”).
Επαφή: www.sensdepsound.bandcamp.com
Γερμανική ροκ τριπλέτα είναι οι Palila, οι οποίοι αποτελούνται από τους Matthias Schwettmann κιθάρες, φωνή, Christoph Kirchner μπάσο, φωνητικά και Manuel Tröndle ντραμς φωνητικά, με το CD που έχουμε στα χέρια μας να συγκεντρώνει βασικά δύο διαφορετικά EP τους – το πρώτο τους “Are We Happy Now?” και το παρόν “Tomorrow I’ll Come Visit you and Return your Records”, που δίνει και τον τίτλο, συνολικώς, σ’ αυτή την δεκάδα των (πρωτότυπων) τραγουδιών, που σφύζουν από ορμή και πάθος.
Γενικώς θα έλεγα πως το “Tomorrow I’ll Come Visit you and Return your Records” είναι «καλύτερο» από το “Are We Happy Now?” (δηλαδή και τα δύο EP είναι καλά, απλώς το πιο καινούριο είναι ακόμη πιο καλό), πράγμα που σημαίνει πως οι Palila είναι μια μπάντα που βελτιώνεται, και που ίσως, ακόμη, δεν έχει… τρίξει, όπως πρέπει, τα δόντια της.
Ελπίζουμε να το κάνει μ’ ένα κανονικό LP της.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
Ποιοι αποτελούν τους Gong Wah; Έχουμε και λέμε λοιπόν: Inga Nelke φωνή, κρουστά, σύνθια, Thorsten Dohle κιθάρες, σύνθια, θερεμίνη, κρουστά, φωνή, Felix Will κιθάρες, σύνθια, κρουστά, φωνή, Giso Simon μπάσο, Nima Davari ντραμς, κρουστά. Γερμανοί βεβαίως, από την Κολωνία, με το πρόσφατο άλμπουμ τους, που είναι και το παρθενικό τους, κι έχει ως τίτλο το όνομά τους, να κερδίζει τις εντυπώσεις.
Τι παίζουν οι Gong Wah; Ένα περίεργο κράμα αποτελούμενο από πιο σύγχρονες και παλαιότερες αναφορές. Υπάρχει ας πούμε το krautrock των Neu! (άκου για παράδειγμα το “Supersized kid”), αλλά υπάρχουν ακόμη και ευρύτερα «ψυχεδελικά», όπως και 90s pop-rock shoegaze στοιχεία.
Γενικώς, και όσον αφορά στον ήχο των Gong Wah, δεν μπορείς να πεις ότι είναι ούτε στενά «παλιομοδίτικος», ούτε του (σύγχρονου) ροκ συρμού. Κι αυτό είναι μάλλον υπέρ τους. Το κάνουν δηλαδή να αποβαίνει υπέρ τους. Και τούτο επειδή είναι πολύ καλοί μουσικοί, ταλαντούχοι, με ιδέες δημιουργικές, τις οποίες μετατρέπουν σε καταπληκτικές συνθέσεις-τραγούδια. Και λέμε για τα κομμάτια που είναι όντως καταπληκτικά, γιατί κάποια άλλα δεν είναι – είναι απλώς καλά. Δεν έχουμε να κάνουμε μ’ ένα «αριστούργημα», εννοούμε, αλλά ένα «καλό» ή και «πολύ καλό» κατά τόπους άλμπουμ.
Είπαμε ήδη για το “Supersized kid”, που είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια των Gong Wah, αλλά δεν υπολείπονται σε αξία κομμάτια όπως τo “With him”, το... rhythm & blues “Sugar & lies” ή το kraut-ικό “Just sayin’” εκεί στο τέλος.
Επαφή: www.tonzonen.de
Τι περίεργο συγκρότημα αυτοί οι Βέλγοι We Stood Like Kings – δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει άλλους σαν κι αυτούς, τα πολύ τελευταία χρόνια. Και τούτο το λέω, όχι γιατί έχω ακούσει τα προηγούμενα άλμπουμ τους, το “Berlin 1927” (2014), το “USSR 1926” (2015) και το “USA 1927” (2017), αλλά γιατί ακούγοντας αυτό, το τέταρτό τους, το “Classical Re:Works”, εξεπλάγην σφόδρα. Σε πρώτη φάση από τον παικτικό οίστρο τους (δυστυχώς στην CD-έκδοση δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά στα ονόματα των μουσικών) και σε μία δεύτερη από το είδος της μουσικής, που αποφασίζουν να μας κεράσουν – και από τον τρόπο, φυσικά, που αυτήν ακριβώς την μουσική την παρουσιάζουν. Ας δώσουμε λοιπόν το track-list, πριν πούμε κάτι ακόμη: 1. Karol Szymanowski “9 Preludes, Op. 1, No. 1: Andante ma non troppo”, 2. Antonio Vivaldi “Concerto for strings in D Minor, RV 127: Allegro”, 3. Ludwig van Beethoven “Piano Sonata No. 14 in C# minor, Op. 27, No. 2: Andante sostenuto”, 4. Claude Debussy “Rêverie, L. 68”, 5. Maurice Ravel “Daphnis et Chloé, M. 57: Introduction et Danse religieuse”, 6. Leoš Janáček “Glagolitic Mass, JW 3/9: Introduction” και 7. Johann Sebastian Bach “Organ Sonata No. 4 in E Minor, BWV 528: Andante”.
Έχουν υπάρξει πολλά συγκροτήματα στην ιστορία (και στο rock και στην jazz και αλλού), που έχουν διασκευάσει «κλασικά» κομμάτια, έχοντας φτιάξει ακόμη και ολάκερα άλμπουμ – να μην αρχίσουμε, εδώ, να αραδιάζουμε τίτλους. Οπότε, και απ’ αυτήν την άποψη, οι Βέλγοι δεν πρωτοτυπούν. Γενικώς, οι We Stood Like Kings δεν πρωτοτυπούν από καμμία άποψη, αλλά από την άλλη ούτε αυτό που κάνουν το συναντάς συνεχώς. Πόσω μάλλον, όταν οι ίδιοι ως εξαιρετικοί διασκευαστές μετατρέπουν αυτά τα αριστουργήματα της μουσικής σε κάτι άλλο. Σε κάτι που κρατά στο βάθος του το σπέρμα και το ίχνος τού πρωτοτύπου, μεταφέροντας συγχρόνως και μιαν άλλην αύρα, μια ροκ αύρα, μέσα από επιτυχείς εναρμονίσεις, κάπως post-rock, κάπως cinematic, αλλά σε κάθε περίπτωση ελκυστικότατες.
Αποτελεί ευτύχημα το γεγονός πως από εδώ δεν μπορείς να πετάξεις όχι κομμάτι, αλλά ούτε και δευτερόλεπτο. Πολύ ωραίο άλμπουμ!
Στο “From Darkness, Light” ακούγονται κιθάρες, τρομπέτα, βιολί, τούμπα, κοντραμπάσο, bass-guitar, ντραμς, υπάρχουν φωνητικά και τραγούδι φυσικά, με την όλη διάθεση (που επιβάλλεται από τον Brudini και τον τρόπο ερμηνείας του) να είναι σθεναρά λυρική, και με τα ηχοχρώματα να αποπνέουν μία «ίδια» ατμόσφαιρα, φέρνοντας στη μνήμη την pop του Angelo Badalamenti, για παράδειγμα. Και άλλα πολλά... από Marc Almond μέχρι Antony and The Johnsons.
Το “From Darkness, Light” από πλευράς στίχων αφορά σε μια ποιητική Οδύσσεια, σε μια περιπλάνηση-αναζήτηση, η οποία οριοθετείται μέσα από ποικίλα αισθήματα – όπως είναι εκείνα της απελπισίας ή και της απώλειας, ή ακόμη και αυτό της αγάπης ή και της λαγνείας. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό – το ξαναλέμε. Τα λόγια τού Brudini, όσο και του συνεργάτη του Chip Martin, είναι ποιητικά και όχι ποιητικίζοντα, με τις μουσικές να έχουν τη δύναμη να σε ταξιδεύουν και να σε ταρακουνάνε.
Πολύ καλή περίπτωση σύγχρονου ποπ (με την ευρύτερη έννοια) άλμπουμ, με νόημα.
Επαφή: www.apollonrecords.no
Καινούρια ή σχεδόν καινούρια μπάντα από την Αυστραλία (Μελβούρνη), οι Sens Dep θα έχουν άλμπουμ στη γύρα εντός ολίγου (η κυκλοφορία προβλέπεται για τις 30 Νοεμβρίου), το οποίο θα έχει τίτλο “Lush Desolation”. Τριμελείς είναι οι Sens Dep (Andrew Yardley, Ben Yardley, Caz Gannell), ενώ στην ηχογράφηση του CD τους συμμετέχουν και επιπλέον μουσικοί σε μπάσο, ντραμς και φωνητικά.
Το “Lush Desolation” είναι ένα ορχηστρικό και σίγουρο «σκοτεινό» άλμπουμ, το οποίον «παίζει» σε διάφορα ταμπλό. Θα μπορούσε, δηλαδή, να το πεις ηλεκτρονικό, να το πεις ambient, experimental rock, ακόμη και noise, χωρίς πάντως κανένας απ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς να το αφορούν 100%. Υπάρχουν, εννοούμε, κομμάτια που μπορεί να ηχούν άλλοτε «έτσι» και άλλοτε «αλλιώς», έχοντας σε κάθε περίπτωση κάτι να πουν.
Μπορεί να είναι σχεδόν χαοτικό το άκουσμα, να κινείται κάπως «εκτός ορίων», αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει τις στιγμές του, όπως και μια κλιμάκωση, που αυξάνει την ένταση και που οδηγεί σ’ ένα επικό και καθαρτήριο τέλος (“Luckless hunter”).
Επαφή: www.sensdepsound.bandcamp.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου