ο Ντέμης Ρούσσος και η Μαρινέλλα την εποχή του Πολυτεχνείου – ένα τραγούδι που το είπαν και οι δύο ερμηνευτές και που δημιούργησε προβλήματα, καθώς η χούντα ανέκοψε την πορεία του το 1973

Δεν είναι τόσο γνωστή η ιστορία που θα σας διηγηθούμε στη συνέχεια, και όσον αφορά στο σύνολό της, αλλά κυρίως όσον αφορά στις λεπτομέρειές της (γιατί εκεί βρίσκεται η ουσία). Το λέμε, επειδή οι ανακρίβειες που έχουν περάσει στο διαδίκτυο είναι πάρα πολλές, με αποτέλεσμα όποιος ενδιαφερθεί να μάθει γύρω από τι είχε συμβεί μ’ ένα πολύ ωραίο ελληνικό τραγούδι, που το είχαν πει δύο κοσμαγάπητοι καλλιτέχνες, και περαιτέρω πώς εκείνο το τραγούδι είχε συνδεθεί με τα «πολιτικά ήθη» μιας εποχής (1973), να πέφτει πάνω σε τοίχο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...
Το 1972 το άστρο του Ντέμη Ρούσσου δεν είχε ακόμη μεσουρανήσει στην Ευρώπη και παγκοσμίως. Βεβαίως είχε κάνει την μεγάλη επιτυχία με τους Aphrodite’s Child, ως μπασίστας και κυρίως ως τραγουδιστής τους, αλλά ακόμη η προσωπική καριέρα του, μετά την διάλυση του συγκροτήματος, δεν είχε μπει σε τροχιά απογείωσης.
Είχε γράψει βεβαίως το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του ο Ρούσσος, το “Fire and Ice” [Philips, 1971], που έγινε γνωστό και ως “On the Greek Side of my Mind”, έκανε και κάποιες επιτυχίες στην κεντρική Ευρώπη, καθώς το “We shall dance” έφθασε μέχρι τη θέση 4 στο ολλανδικό τσαρτ και μέχρι τη θέση 9 στο βελγικό, το 1971, αλλά τίποτα ακόμη δεν έδειχνε τον πανζουρλισμό που θα επικρατούσε, με τις εμφανίσεις και τα τραγούδια τού... αγριάνθρωπου με την κελεμπία (χαρακτηρισμός που, χάριν αστειότητος, είχε αποδώσει ο ίδιος στον εαυτό του), πρώτα στην Ευρώπη και μετά σε όλο τον κόσμο (ας αφήσουμε τις ΗΠΑ κατά μέρος, γιατί εκεί η «επιτυχία» είναι κάτι τελείως διαφορετικό, που εξαρτάται από πάμπολλους, διαφορετικούς, παράγοντες).
Μία πολύ σημαντική κίνηση για την εξέλιξη της καριέρας τού Ντέμη Ρούσσου ήταν η παρουσία του σ’ ένα πολύ δημοφιλές φεστιβάλ ποπ-ροκ και ελαφράς, γενικότερα, μουσικής, της εποχής, που διεξαγόταν από το 1966 στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Λέμε για το VII Festival da Canção Popular, την έβδομη διοργάνωσή του δηλαδή, που θα στηνόταν στην βραζιλιάνικη μεγαλούπολη στο διάστημα 16 Σεπτεμβρίου-1 Οκτωβρίου 1972. Το φεστιβάλ, που ήταν διαγωνιστικό, είχε δύο μέρη, ένα τοπικό με βραζιλιάνικα τραγούδια, κι ένα διεθνές με τραγούδια απ’ όλο τον κόσμο.

Την Ελλάδα σ’ εκείνη την διοργάνωση είχε εκπροσωπήσει ο Ντέμης Ρούσσος (ο Νίκος Μαστοράκης ήταν στην κριτική επιτροπή), με το τραγούδι των Λάκη Βλαβιανού (S. Vlavianos) και Alec R. Costandinos “Velvet mornings” (το γνωστό σε όλους μας «Ντρίγκι, ντρίγκι, μάνα μου»), το οποίο τελικά θα κατατασσόταν τρίτο. Πρώτο ήταν ένα αμερικάνικο τραγούδι που είχε πει ο σπουδαίος David Clayton-Thomas (τραγουδιστής των Blood, Sweat & Tears), ενώ δεύτερο ήταν το ισπανικό άσμα με τον Nino Bravo.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/articles/music_articles/303162/o-ntemis-royssos-kai-i-marinella-tin-epoxi-toy-polytexneioy