Τρίτο άλμπουμ για τους Babel Trio (Δημήτρης Σιδερής ηλεκτρικό λαούτο, φωνή, Μιχάλης Αυλωνίτης μπάσο,
φωνητικά, Trikalero ντραμς), μετά το ψηφιακό “Roots Electrified” (2017) και το χειροπιαστό “The Island of Cretal” (2018).
Και σ’ αυτό το άλμπουμ, οι Babel Trio κινούνται στους δρόμους
που άνοιξαν με τις προηγούμενες δουλειές τους, και ειδικότερα με το προπέρσινο “The Island of Cretal”, καθώς στο πιο νέο “The Martyr” [Labyrinth of Thoughts,
2020] διαπιστώνονται πολύ λίγες διαφορές. Μηδαμινές σχεδόν. Έτσι, αν στο
προηγούμενο άλμπουμ η στιχουργική κάλυψη των (ελληνόφωνων) τραγουδιών τού trio προερχόταν
βασικά από την παράδοση και την επώνυμη ποιητική δημιουργία (από τα πέντε
τραγούδια τα τέσσερα είχαν παραδοσιακούς στίχους, ενώ ένα είχε στίχους του
Διονυσίου Σολωμού από τον «Λάμπρο»), στο “The Martyr” οι στίχοι είναι επίσης παραδοσιακοί (οι περισσότεροι),
χωρίς τούτο να σημαίνει πως δεν είναι επηρεασμένοι από την παράδοση και οι
υπόλοιποι. Απεναντίας, το δέσιμο τους με το «χθες» είναι μόνιμο και διαρκές.
Πέραν αυτού τώρα, και τα συνθετικά, ηχητικά και οργανοπαικτικά στοιχεία του άλμπουμ είναι επίσης πάνω-κάτω τα ίδια. Καλό είναι αυτό; Ούτε καλό, ούτε κακό. Εξαρτάται από ποια πλευρά θα το δεις. Αν μετρήσεις π.χ. το γεγονός πως εδώ δεν παρατηρούνται άστοχες εισπηδήσεις προς άλλες κατευθύνσεις, μπολιάσματα με «ξένα» προς το ύφος του γκρουπ στοιχεία κ.λπ., αυτό είναι οπωσδήποτε θετικό. Το ότι οι Babel Trio επιμένουν, λοιπόν, σ’ αυτό το full-electrified fusion progressive, με τα stoner και τα παραδοσιακά στοιχεία, είναι κάτι σωστό. Το συγκρότημα «ψάχνει» στον αγαπημένο χώρο του, προσπαθώντας να αντλήσει από ’κει «νέες ιδέες», που θα μεταφραστεί σε νέες συγκινήσεις. Το καταφέρνει τελικώς αυτό; Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν είμαι απολύτως βέβαιος.
Το “The Martyr” ακούγεται σαν συνέχεια του “The Island of Cretal”, θα μπορούσε να ήταν το δεύτερο βινύλιο, εννοούμε, ενός double LP, πράγμα που σημαίνει πως δεν λειτουργεί ως μια διαφορετική-ίδια πρόταση, αλλά ως μια ίδια-ίδια πρόταση. Θα χρειαζόταν περισσότερη τόλμη, δηλαδή, για «κάτι πιο πέρα», που να πορευόταν όμως στον ίδιο δρόμο – και βεβαίως δεν θα πούμε εμείς ποιο θα πρέπει να είναι, αυτό το «κάτι πιο πέρα», ούτε θα το περιγράψουμε. Είναι δουλειά των Babel Trio να το βρουν και να μας το συστήσουν στην επόμενη δουλειά τους.
Εξαιρετικό το ορχηστρικό “Guillotine”, πολύ καλά τα επόμενα “Up in the sky” και “Black Sea”, με όλα τα υπόλοιπα tracks να κινούνται στο αυτό, σχεδόν, επίπεδο.
Επαφή: www.labyrinthofthoughts.gr
Πέραν αυτού τώρα, και τα συνθετικά, ηχητικά και οργανοπαικτικά στοιχεία του άλμπουμ είναι επίσης πάνω-κάτω τα ίδια. Καλό είναι αυτό; Ούτε καλό, ούτε κακό. Εξαρτάται από ποια πλευρά θα το δεις. Αν μετρήσεις π.χ. το γεγονός πως εδώ δεν παρατηρούνται άστοχες εισπηδήσεις προς άλλες κατευθύνσεις, μπολιάσματα με «ξένα» προς το ύφος του γκρουπ στοιχεία κ.λπ., αυτό είναι οπωσδήποτε θετικό. Το ότι οι Babel Trio επιμένουν, λοιπόν, σ’ αυτό το full-electrified fusion progressive, με τα stoner και τα παραδοσιακά στοιχεία, είναι κάτι σωστό. Το συγκρότημα «ψάχνει» στον αγαπημένο χώρο του, προσπαθώντας να αντλήσει από ’κει «νέες ιδέες», που θα μεταφραστεί σε νέες συγκινήσεις. Το καταφέρνει τελικώς αυτό; Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν είμαι απολύτως βέβαιος.
Το “The Martyr” ακούγεται σαν συνέχεια του “The Island of Cretal”, θα μπορούσε να ήταν το δεύτερο βινύλιο, εννοούμε, ενός double LP, πράγμα που σημαίνει πως δεν λειτουργεί ως μια διαφορετική-ίδια πρόταση, αλλά ως μια ίδια-ίδια πρόταση. Θα χρειαζόταν περισσότερη τόλμη, δηλαδή, για «κάτι πιο πέρα», που να πορευόταν όμως στον ίδιο δρόμο – και βεβαίως δεν θα πούμε εμείς ποιο θα πρέπει να είναι, αυτό το «κάτι πιο πέρα», ούτε θα το περιγράψουμε. Είναι δουλειά των Babel Trio να το βρουν και να μας το συστήσουν στην επόμενη δουλειά τους.
Εξαιρετικό το ορχηστρικό “Guillotine”, πολύ καλά τα επόμενα “Up in the sky” και “Black Sea”, με όλα τα υπόλοιπα tracks να κινούνται στο αυτό, σχεδόν, επίπεδο.
Επαφή: www.labyrinthofthoughts.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου