Για τον πιανίστα τής jazz Fred Hersch έχουμε γράψει πολλές φορές στο δισκορυχείον, μα ακόμη και στο LiFO.gr, σ’ ένα
συνοπτικότερο κείμενο.
Μεγάλη μορφή της σύγχρονης τζαζ-πιανιστικής φιλολογίας, ο Hersch ηχογραφεί πολύ συχνά, και με κάθε αφορμή, είτε μόνος του, είτε σε φάση ντούο, είτε με το τρίο του, είτε με άλλους ευρύτερους σχηματισμούς (κάπως σπανιότερα αυτό).
Σ’ αυτή την τελευταία περίεργη κατάσταση που ζούμε, λόγω COVID-19, ο Hersch δεν παρέμεινε ανενεργός, και έξω από τις συνήθειές του. Εκμεταλλεύτηκε το facebook, και από το σπίτι του, κάπου στην Pennsylvania, άρχισε να ποστάρει κομμάτια, κάθε μέρα, ερμηνευμένα από τον ίδιον στο πιάνο βεβαίως, σε ένα άτυπο πρόγραμμα υπό τον τίτλο “Tune of the Day” – και τούτο, για κάμποσες εβδομάδες. Μία σύνοψη εκείνων των tracks, κι εκείνης της ατμόσφαιρας βασικά, περνά τώρα και στην δισκογραφία μέσω του άλμπουμ “Songs from Home” [Palmetto, 2020], που γράφτηκε στο σπίτι του Hersch, εννοείται, τον προηγούμενο Αύγουστο, το οποίον άλμπουμ ακολουθεί μια σειρά από άλλα σημαντικά ηχογραφήματά του των τελευταίων ετών.
Με το αγαπημένο του Steinway μπροστά και με σωρεία αναμνήσεων
πίσω, ο Fred Hersch
ετοιμάζει ένα τζαζ πρόγραμμα για όλα τα γούστα – και όχι μόνον για τα δικά του.
Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιος τη λέξη «αγαπησιάρικο» ή και
«νοσταλγικό», γι’ αυτό που παρουσιάζει, εδώ, ο αμερικανός μουσικός. Σε κάθε
περίπτωση, η πρόθεσή του ήταν να νοιώσει, πρώτα-πρώτα, καλά ο ίδιος μέσα σ’
αυτή την παράδοξη πραγματικότητα, και αυτήν ακριβώς την feel good κατάσταση να προσπαθήσει
να την μεταφέρει, περαιτέρω, και προς τους ακροατές του.
Το καταφέρνει, στον απόλυτο βαθμό. Και γιατί το ρεπερτόριο είναι υπεράνω πάσης υποψίας (στάνταρντ, Glen Campbell, Joni Mitchell, παραδοσιακά, Beatles, Duke Ellington, Kenny Wheeler, Cole Porter, ένα δικό του –το θαυμάσιο “Sarabande”– και λοιπά), και γιατί πρόκειται για επιλογές, που έχουν καθορίσει συναισθηματικώς και όχι μόνον τον Fred Hersch, σε διάφορες ηλικιακές φάσεις του, και γιατί στις εκτελέσεις του υπάρχει αυτός ο καταλυτικός συνδυασμός απλότητας και μεστότητας, κάτι που το συναντάς μόνον σε μουσικούς τής (μεγάλης) κλάσης του Αμερικανού.
Επαφή: www.fredhersch.com
Μεγάλη μορφή της σύγχρονης τζαζ-πιανιστικής φιλολογίας, ο Hersch ηχογραφεί πολύ συχνά, και με κάθε αφορμή, είτε μόνος του, είτε σε φάση ντούο, είτε με το τρίο του, είτε με άλλους ευρύτερους σχηματισμούς (κάπως σπανιότερα αυτό).
Σ’ αυτή την τελευταία περίεργη κατάσταση που ζούμε, λόγω COVID-19, ο Hersch δεν παρέμεινε ανενεργός, και έξω από τις συνήθειές του. Εκμεταλλεύτηκε το facebook, και από το σπίτι του, κάπου στην Pennsylvania, άρχισε να ποστάρει κομμάτια, κάθε μέρα, ερμηνευμένα από τον ίδιον στο πιάνο βεβαίως, σε ένα άτυπο πρόγραμμα υπό τον τίτλο “Tune of the Day” – και τούτο, για κάμποσες εβδομάδες. Μία σύνοψη εκείνων των tracks, κι εκείνης της ατμόσφαιρας βασικά, περνά τώρα και στην δισκογραφία μέσω του άλμπουμ “Songs from Home” [Palmetto, 2020], που γράφτηκε στο σπίτι του Hersch, εννοείται, τον προηγούμενο Αύγουστο, το οποίον άλμπουμ ακολουθεί μια σειρά από άλλα σημαντικά ηχογραφήματά του των τελευταίων ετών.
Το καταφέρνει, στον απόλυτο βαθμό. Και γιατί το ρεπερτόριο είναι υπεράνω πάσης υποψίας (στάνταρντ, Glen Campbell, Joni Mitchell, παραδοσιακά, Beatles, Duke Ellington, Kenny Wheeler, Cole Porter, ένα δικό του –το θαυμάσιο “Sarabande”– και λοιπά), και γιατί πρόκειται για επιλογές, που έχουν καθορίσει συναισθηματικώς και όχι μόνον τον Fred Hersch, σε διάφορες ηλικιακές φάσεις του, και γιατί στις εκτελέσεις του υπάρχει αυτός ο καταλυτικός συνδυασμός απλότητας και μεστότητας, κάτι που το συναντάς μόνον σε μουσικούς τής (μεγάλης) κλάσης του Αμερικανού.
Επαφή: www.fredhersch.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου