Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα (2016): Η Jazz Composers Alliance Orchestra (JCAO) δεν είναι
νεοφερμένη ορχήστρα. Περιφέρεται στην ανατολική μεριά των ΗΠΑ από 30ετίας (σ.σ.
τώρα περισσότερο), έχοντας στο παλμαρέ της συνεργασίες με τους Julius Hemphill,
Sam Rivers και Oliver Lake. Ο Darrell
Katz είναι από ’κείνα τα χρόνια ενορχηστρωτής, διευθυντής και παραγωγός
της, κατορθώνοντας… να συντηρήσει (μέσα στα χρόνια) μια συμπαγή ομάδα.
Βεβαίως στο πιο νέο άλμπουμ της ορχήστρας, το “Live at The BPC” [JCA Recordings, 2020],
δηλαδή την παράστασή της στο Berklee Performance Center,
στην Βοστώνη, στις 4/10/2018, ο Katz διευθύνει μόλις σε ένα από τα έξι tracks του CD (στα υπόλοιπα διευθύνουν
οι Tino D’ Agostino και David Harris), αλλά αυτό δεν έχει,
τελικώς, κάποιαν ιδιαίτερη σημασία, όσον αφορά στους αισθητικούς
προσανατολισμούς και την αξία της ορχήστρας. Η μπάντα είναι αυτή που είναι
(θυμόμαστε, για παράδειγμα, το θαυμάσιο δικό της “Rats Live On No Evil Star”,
από το 2018), έχοντας να παρουσιάσει, φυσικά, άξιους σολίστες, οι οποίοι
συνοδεύονται, μάλιστα, και από ένα έξτρα τρίο εγχόρδων, το Strings Theory Trio – που προσφέρει, στα tracks που συμμετέχει,
ξεχωριστά ηχοχρώματα.
Το πρώτο κομμάτι είναι το “Romanople”, σύντμηση των λέξεων Rome και Costantinople, είναι σύνθεση της βιολίστριας της ορχήστρας και μέλους του Trio Mimi Rabson και ξεχωρίζει, φυσικά (και) για τα oriental στοιχεία της. Ξεχωριστή η παρουσία του κλαρίνου (Phil Scarff) και βεβαίως των εγχόρδων, που προσθέτουν στην σύνθεση έναν αέρα μεγαλοπρέπειας.
Το επόμενο track είναι το “The latest”, σύνθεση του τρομπονίστα και τουμπίστα David Harris. Το πλαίσιο εδώ το καθορίζει η Ανατολή, προσανατολισμένο αυτή τη φορά προς την μεριά της βαθιάς (πεντατονικής) Ασίας. Η φωνή έχει ρόλο εδώ (Rebecca Shrimpton), όπως επίσης το βαρύτονο σαξόφωνο (Melanie Howell-Brooks) και η ηλεκτρική κιθάρα (Norm Zocher). Επιρροές από McCoy Tyner εποχής “Fly with the Wind” (1976) παραδέχεται και ο συνθέτης του κομματιού.
Το σχεδόν 16λεπτο “The sixth snake”, που ακολουθεί, είναι σύνθεση του τρομπονίστα Bob Pikington. Πρόκειται για ένα «δύστροπο» και πολυδαίδαλο κομμάτι, με αναφορές στην ιαπωνική κουλτούρα, που φέρει βεβαίως «τρομπονική» υπογραφή, όπως και επιρροές από τον «δάσκαλο» Bob Brookmeyer. Το σοπράνο σαξόφωνο κρατάει ένα πολύ ουσιαστικό μέρος των soli (Lihi Haruvi), με την σύνθεση να ολοκληρώνεται μέσα από επάλληλες οργανικές συμβολές, σημαντικό μέρος των οποίων ανήκουν στα έγχορδα.
“Orange, yellow, blue” είναι ο τίτλος του επόμενου track (κι αυτό σύνθεση του David Harris), που διακρίνεται και για τα εκτεταμένα αυτοσχεδιαστικά μέρη του. Σαν σύνθεση διαθέτει μια γκρούβα, προσφέροντας δυναμικά γεμίσματα σε τρομπόνι, με ταυτόχρονο (πολύ) ενισχυμένο ρυθμικό τμήμα. Εξαιρετικό track, από τα ωραιότερα της σειράς.
Προτελευταία σύνθεση η 19λεπτη “A wallflower in the Amazon” του Darrell Katz, βασισμένη σ’ ένα ποίημα της συζύγου του (που δεν βρίσκεται στην ζωή) Paula Tatarunis (τραγουδά η Rebecca Shrimpton). Η σύνθεση έχει ροκ χαρακτηριστικά, αλλά η Shrimpton τραγουδά σαν τζαζ ερμηνεύτρια και όχι σαν ροκ – κάτι που δίνει στο track μια επιπλέον πρωτοτυπία.
Το “Live at The BPC” θα ολοκληρωθεί με το “Super eyes - Private heroes” της Mimi Rabson. Η σύνθεση αναφέρεται στους κινηματογραφικούς σούπερ ήρωες, η αίσθησή της είναι ποπ, με στοιχεία «τζεϊμσμποντικού» soundtrack, αποδεικνύοντας και αυτή από την μεριά της τον περιπετειώδη τρόπο, με τον οποίον αντιλαμβάνεται το ρεπερτόριό της η JCA Orchestra.
Επαφή: www.jazzcomposersalliance.org
Το πρώτο κομμάτι είναι το “Romanople”, σύντμηση των λέξεων Rome και Costantinople, είναι σύνθεση της βιολίστριας της ορχήστρας και μέλους του Trio Mimi Rabson και ξεχωρίζει, φυσικά (και) για τα oriental στοιχεία της. Ξεχωριστή η παρουσία του κλαρίνου (Phil Scarff) και βεβαίως των εγχόρδων, που προσθέτουν στην σύνθεση έναν αέρα μεγαλοπρέπειας.
Το επόμενο track είναι το “The latest”, σύνθεση του τρομπονίστα και τουμπίστα David Harris. Το πλαίσιο εδώ το καθορίζει η Ανατολή, προσανατολισμένο αυτή τη φορά προς την μεριά της βαθιάς (πεντατονικής) Ασίας. Η φωνή έχει ρόλο εδώ (Rebecca Shrimpton), όπως επίσης το βαρύτονο σαξόφωνο (Melanie Howell-Brooks) και η ηλεκτρική κιθάρα (Norm Zocher). Επιρροές από McCoy Tyner εποχής “Fly with the Wind” (1976) παραδέχεται και ο συνθέτης του κομματιού.
Το σχεδόν 16λεπτο “The sixth snake”, που ακολουθεί, είναι σύνθεση του τρομπονίστα Bob Pikington. Πρόκειται για ένα «δύστροπο» και πολυδαίδαλο κομμάτι, με αναφορές στην ιαπωνική κουλτούρα, που φέρει βεβαίως «τρομπονική» υπογραφή, όπως και επιρροές από τον «δάσκαλο» Bob Brookmeyer. Το σοπράνο σαξόφωνο κρατάει ένα πολύ ουσιαστικό μέρος των soli (Lihi Haruvi), με την σύνθεση να ολοκληρώνεται μέσα από επάλληλες οργανικές συμβολές, σημαντικό μέρος των οποίων ανήκουν στα έγχορδα.
“Orange, yellow, blue” είναι ο τίτλος του επόμενου track (κι αυτό σύνθεση του David Harris), που διακρίνεται και για τα εκτεταμένα αυτοσχεδιαστικά μέρη του. Σαν σύνθεση διαθέτει μια γκρούβα, προσφέροντας δυναμικά γεμίσματα σε τρομπόνι, με ταυτόχρονο (πολύ) ενισχυμένο ρυθμικό τμήμα. Εξαιρετικό track, από τα ωραιότερα της σειράς.
Προτελευταία σύνθεση η 19λεπτη “A wallflower in the Amazon” του Darrell Katz, βασισμένη σ’ ένα ποίημα της συζύγου του (που δεν βρίσκεται στην ζωή) Paula Tatarunis (τραγουδά η Rebecca Shrimpton). Η σύνθεση έχει ροκ χαρακτηριστικά, αλλά η Shrimpton τραγουδά σαν τζαζ ερμηνεύτρια και όχι σαν ροκ – κάτι που δίνει στο track μια επιπλέον πρωτοτυπία.
Το “Live at The BPC” θα ολοκληρωθεί με το “Super eyes - Private heroes” της Mimi Rabson. Η σύνθεση αναφέρεται στους κινηματογραφικούς σούπερ ήρωες, η αίσθησή της είναι ποπ, με στοιχεία «τζεϊμσμποντικού» soundtrack, αποδεικνύοντας και αυτή από την μεριά της τον περιπετειώδη τρόπο, με τον οποίον αντιλαμβάνεται το ρεπερτόριό της η JCA Orchestra.
Επαφή: www.jazzcomposersalliance.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου