ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΝΙΩΤΗΣ – ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΠΡΑΛΟΣ ταξιδιώτες της Σιωπής

Γνωστός συνθέτης του «έντεχνου λαϊκού» (εμφανίστηκε κατά πρώτον το 1997 με το «Ζωή Λαθραία» της Λιζέτας Καλημέρη), με κατεύθυνση περισσότερο προς το «λαϊκό», παρά προς το «έντεχνο», ο Μιχάλης Χανιώτης έχει καινούριο CD, το οποίον αποκαλεί «Ταξιδιώτες της Σιωπής» [Μετρονόμος, 2020]. Στο άλμπουμ αυτό ο Χανιώτης έχει γράψει μουσικές στα περισσότερα κομμάτια (σε λίγα έχουν γράψει και οι Τόλης Νήρας, Βαγγέλης Καπράλος), ενώ παίζει επίσης μπουζούκι και μπαγλαμά, με τους στίχους να ανήκουν στον Βαγγέλη Καπράλο (αν και στίχους, εδώ, έχουν γράψει επίσης οι Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Σιδέρης και ο ίδιος ο Μιχάλης Χανιώτης). Επίσης στο άλμπουμ υπάρχει μια πλειάδα ερμηνευτών (Εύα Σταμπολίδου, Αλέξανδρος Κούστας, Μιχάλης Χανιώτης, Θάνος Πολύζος, Ελένη Πακαπούκα, Μαίρη Χανιώτη), που τοποθετούνται αναλόγως με τα τραγούδια.

Το άκουσμα είναι συμπαθές, οπωσδήποτε, χωρίς όμως να διεκδικεί δάφνες ιδιαίτερου «ψαξίματος» ή κάποιας ουσιαστικής πρωτοτυπίας. Το «Ταξιδιώτες της Σιωπής» είναι ένα άλμπουμ χαμηλών γενικώς προσδοκιών, εννοούμε, χωρίς τούτο να σημαίνει πως δεν υπάρχουν, μεταξύ των δεκαπέντε κομματιών τού CD και κάποια που να ξεχωρίζουν. Θα ήταν εντελώς απίθανο, εξάλλου, κάτι τέτοιο να συμβεί – και βεβαίως δεν συμβαίνει.
Με τραγουδοποιιητικά στοιχεία που τα έχουμε συνηθίσει σε δίσκους του Νίκου Παπάζογλου (περισσότερο), του Θανάση Παπακωνσταντίνου (λιγότερο), του περισσότερο λαϊκού Ορφέα Περίδη ή και του Παντελή Θαλασσινού ακόμη, ο Μιχάλης Χανιώτης, με αναφορές στην παράδοση επίσης, και στηριγμένος στους στίχους του Βαγγέλη Καπράλου, τους οποίους διακρίνει, περαιτέρω, ένας αισθητισμός, μια εμμονή δηλαδή σε λαϊκές καταδηλώσεις, που έχουν νόημα επειδή είναι απλώς λαϊκές, όχι για κάποιον άλλη βαθύτερη αιτία, επιχειρεί να πει αυτά που θέλει να πει.
Οι καλές συνθέσεις ορισμένες φορές τον βοηθούν να το επιτύχει. Λέμε, ας πούμε για τα τραγούδια «Ταξιδιώτης της σιωπής» (με τον Αλέξανδρο Κούστα), που είναι, σίγουρα, όσον αφορά στην φόρμα, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του άλμπουμ, καθώς συμπλέκει, επιτυχώς, λαϊκές, ανατολίτικες και ροκ διαδρομές, το κάπως ελαφρύ ζεϊμπέκικο «Τη σκιά μου ακολουθώ» (Αλέξανδρος Κούστας), το επίσης ζεϊμπέκικο, που είναι περισσότερο μερακλίδικο, «Ράγισες ξανά» (Μιχάλης Χανιώτης), με το ωραίο εισαγωγικό ταξίμι, όπως και την πολύ ωραία μπαλάντα εκεί προς το τέλος «Χειμωνιάτικες πλατείες» (Αλέξανδρος Κούστας-Ελένη Πακαπούκα), σε μουσική και στίχους Βαγγέλη Καπράλου, που δίνει έναν άλλο τόνο στο άκουσμα.
Επαφή: www.metronomos.gr