Το 2004 ο αμερικανός πιανίστας και κιμπορντίστας (50χρονος σήμερα)
Craig Taborn είχε
κυκλοφορήσει ένα electronic-jazz άλμπουμ
υπό τον τίτλο “Junk Magic”
[Thirsty Ear].
Στην πορεία, ο τίτλος εκείνος του δίσκου μετατράπηκε σε σχήμα, και κάπως έτσι, σήμερα,
έχουμε κι ακούμε ένα CD
προχωρημένης electronic-jazz των
Junk Magic, το “Compass Confusion” [Pyroclastic
Records, 2020], που έχει πολλά πράγματα να πει.
Κατ’ αρχάς να σημειώσουμε πως ο Craig Taborn είναι ένας από τους
πιο δραστηριοποιημένους και καινοτόμους πιανίστες-κιμπορντίστες στον χώρο τής
σύγχρονης jazz, κάτι
που μαρτυρούν και οι πιο πρόσφατες παρουσίες του στην ECM, στο φοβερό “Sun of Goldfinger” (2019) των David Torn / Tim Berne / Ches Smith ή στο ντούο του με τον Vijay Iyer “The Transitory Poems”, όπως το ίδιο μαρτυρά και
η συμβολή του σε δεκάδες projects
και σχηματισμούς (Chris Lightcap’s Bigmouth, Chris Potter Underground κ.λπ.).
Οι Junk Magic, που αποτελούνται από σημαντικά ονόματα της σύγχρονης σκηνής (Chris Speed σαξόφωνο, κλαρίνο, Mat Maneri βιόλα, Craig Taborn πλήκτρα, ηλεκτρικό πιάνο, Erik Fratzke μπάσο, David King ακουστικά και ηλεκτρονικά ντραμς) παρουσιάζουν στο “Compass Confusion” επτά κομμάτια, όλα συνθέσεις του Taborn, τα οποία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ενσωματώνουν εντός τους τα ηλεκτρονικά. Φυσικά υπάρχει μια κυρίαρχη τζαζ-προσέγγιση στο υλικό, με τα ηλεκτρονικά όμως να ακολουθούν τους δικούς τους δρόμους – καθώς άλλοτε συμβάλλουν προς μιαν jazz... περισσότερο pop ή και funk (άκου ας πούμε το εισαγωγικό “Laser beaming hearts”), ενώ άλλοτε η παρουσία τους είναι περισσότερο διαβρωτική, υπαινιχτική, περιβαλλοντική, πειραματική, jazz-avant δηλαδή. Ένα τέτοιο track είναι το αμέσως επόμενο, το “Dream and guess”, με το 9λεπτο “Compass confusion / Little love gods” που ακολουθεί να περιλαμβάνεται μεταξύ των ωραιοτέρων της σειράς (με τα πλήκτρα σε πολύ ενεργό ρόλο, είτε «μπροστά» είτε «πίσω»). Το 11λεπτο σχεδόν “The science of why devils smell like sulfur” είναι το πιο μακρύ κομμάτι του CD των Junk Magic, και συγχρόνως το πιο avant, το πιο free, το πιο απροσάρμοστο και το πιο περιπετειώδες. Ο David King στα ντραμς ελέγχει και καθορίζει το υπό ανάπτυξη περιβάλλον, με τους Taborn (πιάνο) και Maneri (βιολί) να «συνομιλούν» πάνω από εκρηκτικό ρυθμικό στρώμα, και με τα υπόλοιπα όργανα (πνευστά, μπάσο) να «γεμίζουν» σθεναρά. Εξαιρετικό track!
Τα τρία τελευταία κομμάτια τού Compass Confusion”, δηλαδή τα “The night land”, “Sargasso” και “Sunsets forever”, απλώς επιβεβαιώνουν πως το “Compass Confusion” δεν είναι ένα τυχαίο άλμπουμ σύγχρονης jazz, μα μια ολοκληρωμένη και πλήρης αισθητική πρόταση, που δεν πρέπει, με τίποτα, να περάσει απαρατήρητη.
Επαφή: www.craigtaborn.com
Οι Junk Magic, που αποτελούνται από σημαντικά ονόματα της σύγχρονης σκηνής (Chris Speed σαξόφωνο, κλαρίνο, Mat Maneri βιόλα, Craig Taborn πλήκτρα, ηλεκτρικό πιάνο, Erik Fratzke μπάσο, David King ακουστικά και ηλεκτρονικά ντραμς) παρουσιάζουν στο “Compass Confusion” επτά κομμάτια, όλα συνθέσεις του Taborn, τα οποία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ενσωματώνουν εντός τους τα ηλεκτρονικά. Φυσικά υπάρχει μια κυρίαρχη τζαζ-προσέγγιση στο υλικό, με τα ηλεκτρονικά όμως να ακολουθούν τους δικούς τους δρόμους – καθώς άλλοτε συμβάλλουν προς μιαν jazz... περισσότερο pop ή και funk (άκου ας πούμε το εισαγωγικό “Laser beaming hearts”), ενώ άλλοτε η παρουσία τους είναι περισσότερο διαβρωτική, υπαινιχτική, περιβαλλοντική, πειραματική, jazz-avant δηλαδή. Ένα τέτοιο track είναι το αμέσως επόμενο, το “Dream and guess”, με το 9λεπτο “Compass confusion / Little love gods” που ακολουθεί να περιλαμβάνεται μεταξύ των ωραιοτέρων της σειράς (με τα πλήκτρα σε πολύ ενεργό ρόλο, είτε «μπροστά» είτε «πίσω»). Το 11λεπτο σχεδόν “The science of why devils smell like sulfur” είναι το πιο μακρύ κομμάτι του CD των Junk Magic, και συγχρόνως το πιο avant, το πιο free, το πιο απροσάρμοστο και το πιο περιπετειώδες. Ο David King στα ντραμς ελέγχει και καθορίζει το υπό ανάπτυξη περιβάλλον, με τους Taborn (πιάνο) και Maneri (βιολί) να «συνομιλούν» πάνω από εκρηκτικό ρυθμικό στρώμα, και με τα υπόλοιπα όργανα (πνευστά, μπάσο) να «γεμίζουν» σθεναρά. Εξαιρετικό track!
Τα τρία τελευταία κομμάτια τού Compass Confusion”, δηλαδή τα “The night land”, “Sargasso” και “Sunsets forever”, απλώς επιβεβαιώνουν πως το “Compass Confusion” δεν είναι ένα τυχαίο άλμπουμ σύγχρονης jazz, μα μια ολοκληρωμένη και πλήρης αισθητική πρόταση, που δεν πρέπει, με τίποτα, να περάσει απαρατήρητη.
Επαφή: www.craigtaborn.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου