ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 313

18/11/2020
Είναι αστείο να ισχυρίζονται, όσοι το ισχυρίζονται, πως ο Δημήτρης Ψαριανός έφθασε στο απόγειο της ερμηνείας του, με την πρώτη κιόλας δουλειά του, τραγουδώντας στον "Μεγάλο Ερωτικό". Με κάτι τέτοια (τα οποία λέγονταν και από παλιά) είχε αποπροσανατολιστεί η πορεία του ανθρώπου. Είχαν κάνει κακό, εννοώ, στην διαδρομή του τέτοιες κουβέντες.
Για μένα ωριμότερες, σημαντικότερες, θα τις χαρακτήριζα θείες τις ερμηνείες του, κλάσεις πάνω από εκείνες στον "Μεγάλο Ερωτικό", είναι αυτές στο "Κέντρο Διερχομένων" του Μαμαγκάκη, δέκα χρόνια αργότερα, το 1982.
Και τα τρία τραγούδια που λέει εκεί ο Ψαριανός είναι συγκλονιστικά. Οι ερμηνείες του εννοώ είναι συγκλονιστικές, γιατί, εκτός των άλλων (εκτός δηλαδή της συναισθηματικής δύναμης που όφειλε και κατόρθωσε να βγάλει), κλήθηκε να ερμηνεύσει και πολύ δύσκολα τραγούδια. Αυτή είναι η κορυφή του. Απλησίαστη από το σύνολο σχεδόν των συνάδελφών του. Μέγας ερμηνευτής, και σφόδρα υποτιμημένος.
https://www.youtube.com/watch?v=xQr7DN1JuVM

17/11/2020
«(…). Μεσημέρι-απόγευμα: Μία-μία φτάνουν οι ειδήσεις για τα Γυμνάσια και τις Σχολές που απεργούν σε ένδειξη συμπαράστασης και συμμετοχής. Οι διάφορες Σχολές και τα Γυμνάσια φτάνουν στο Πολυτεχνείο σε παράταξη, με συνθήματα και με πλακάτ. ‘Το τάδε Γυμνάσιο συμπαραστέκεται στο Πολυτεχνείο’. Ο κόσμος πιάνει από το Μουσείο και φτάνει σχεδόν μέχρι την Ομόνοια. Έχει μαθευτεί για τους Μεγαρείς ότι έχουν κατέβει στο Πολυτεχνείο.(…) Οι οικοδόμοι κάνουν επεισοδιακό κατέβασμα, με πλακάτ, ο ένας πάνω στους ώμους του άλλου, ξεμπράτσωτοι, τρέχοντας από την μία άκρη της συγκέντρωσης στην άλλη. Η παρουσία των μαθητών είναι πολύ έντονη. Περνάνε και δικά τους συνθήματα ΕΡΓΑΤΕΣ-ΑΓΡΟΤΕΣ-ΜΑΘΗΤΕΣ. Έχουν κατέβει: Σιβιτανίδειος, Δοξιάδης, ΚΑΤΕ, Κρόνος, Δέλτα, Αναστασιάδης, ΠΑΛΜΕΡ (όλες αυτές με πλακάτ κι επώνυμα) και άλλες που, πιθανόν, δεν είδα ή δεν θυμάμαι ή δεν κατέβηκαν επώνυμα».
Συλλογική Έκδοση «Να Σηκώσουμε Ψηλά τη Σημαία του Νοέμβρη [έκδοση Ε.Κ.Κ.Ε. – Α.Α.Σ.Π.Ε.]

Η συμμετοχή της ιδιωτικής εκπαίδευσης στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου υπήρξε σημαντική. Το 1973 στις σχολές εισάγονταν λίγοι φοιτητές. Οι περισσότεροι υποψήφιοι, το μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας έμενε «απ’ έξω». Οι περισσότεροι δούλευαν, άλλοι σπούδαζαν στις ιδιωτικές σχολές, πολλοί σπούδαζαν και δούλευαν ταυτόχρονα.
Σ’ αυτό το τεύχος της Τεχνικής Εκλογής από τον Οκτώβριο του 1973 (ένα μήνα πριν το Πολυτεχνείο), με το πολύ ωραίο «ποπ/ψυχεδελικό» εξώφυλλο, καταγράφονται, σ’ ένα χρήσιμο αφιέρωμα, οι ιδιωτικές Τεχνικές Σχολές που λειτουργούσαν τότε στην Αθήνα (Αναξαγόρας, ΑΣΜΕ, ΑΤΟΜ, Κοντολέφα, ΤΌΜΣΟΝ κ.λπ.), που έπαιξαν και αυτές τον δικό τους ρόλο στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

17/11/2020
Απόψεις, απόψεις, απόψεις... για το Πολυτεχνείο και για ό,τι άλλο. Κουράστηκα να διαβάζω απόψεις. Και μάλιστα απόψεις ό,τι να ’ναι, κυρίως καθεστωτικές, ανούσιες, γελοίες, από άτομα που αγνοούν την ιστορία, που δεν έχουν ούτε δέκα βιβλία για το Πολυτεχνείο στη βιβλιοθήκη τους (κανονικά θα έπρεπε να πω ότι δεν έχουν ούτε ένα, αλλά τέλος πάντων).
Με τι θράσος γράφουν κάποιοι δεν μπορώ να καταλάβω. Άνευ πηγών, ψαξίματος κ.λπ., προσωπικά δεν καταδέχομαι να γράψω ούτε λέξη. Όχι δεν μπορώ, δεν καταδέχομαι. Κι αν λέω καμιά άποψη εδώ πέρα, σε κανα ποστ, δεν θεωρώ ότι γράφω κείμενο. Τα κείμενα πρέπει να είναι βαρβάτα, να εμπεριέχουν κόπο, δουλειά, να στηρίζονται σε σοβαρή ενασχόληση με τα πράγματα, αλλιώς είναι φλούδια. Θα πρέπει να προτείνουν πράγματα, να βγάζουν από το σκότος λεπτομέρειες, να μεγεθύνουν σε λεπτομέρειες, να πληροφορούν και να μορφώνουν. Κάτι ν’ αφήνουν. Όχι «απόψεις», αβασάνιστες, του συρμού, της σειράς, χωρίς ίχνος σεβασμού προς την ουσία της γραφής.
Προσέξτε τώρα εδώ τι σας έχω. Κανονικά αυτό θα έπρεπε να το κάνω κείμενο, αλλά τι να πρωτοκάνεις κιόλας. Δεν προλαβαίνουμε...

Κοιτάξτε την φωτογραφία του Βασίλη Καραγεώργου. Μέρες Πολυτεχνείου 1973. Αντιλαμβάνεστε που είμαστε... Στουρνάρη και Πατησίων. Θέατρο ΑΛΦΑ (Πατησίων 37 & Στουρνάρη η ακριβής διεύθυνση). 

Φαίνεται σχεδόν και το έργο, που παιζόταν εκείνες τις μέρες στο θέατρο. Οι Κλειδοκράτορες του Μίλαν Κούντερα, σε σκηνοθεσία Στέφανου Ληναίου, μετάφραση Έρσης Βασιλικιώτη και μουσική του Βασίλη Δημητρίου, με τους Στέφανο Ληναίο, Έλλη Φωτίου, Ανδρέα Φιλιππίδη, Χρήστο Δαχτυλίδη, Νίκο Βανδώρο, Ντενίζ Μπαλτσαβιά κ.ά.
Το έργο ταλαιπωρήθηκε από την χούντα, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Παύτηκε για κάποιο διάστημα, απαγορεύτηκε ο ζωντανός διάλογος με τους θεατές μετά την παράσταση, ενώ και επί μεταπολίτευσης δεν προβλήθηκε την πρώτη φορά από την τηλεόραση (είχε ανακοινωθεί) λόγω... μεγάλης διάρκειας, για να προβληθεί τελικά ύστερα από δυο μήνες, τον Οκτώβριο του ’76.
Το έργο είναι φοβερό (το είδα χθες το βράδυ στο YouTube) δεν θέλω να πω τίποτα εδώ επ’ αυτού και όποιος έχει χρόνο και όρεξη ας το δει από το λινκ, που δίνω στα σχόλια...

17/11/2020
Πέθανε στα 72 του, ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, ο πολύ σημαντικός τραγουδιστής (και τραγουδοποιός) Δημήτρης Ψαριανός.
https://www.youtube.com/watch?v=4TluJLOTgbM