SARA SCHOENBECK τζαζ ντουέτα, με το ένα όργανο να είναι το φαγκότο

Όπως έχουμε ξαναγράψει η Pyroclastic Records είναι μία σχετικώς καινούρια εταιρεία, που ιδρύθηκε το 2016 από την πιανίστρια Kris Davis. Στο blog υπάρχουν διαθέσιμες reviews για επτά κυκλοφορίες της (“Accelerate Every Voice” του Cory Smythe, “Slipknots through a Looking Glass” του Eric Revis, “Seven Storey Mountain VI” τού Nate Wooley, “How to Turn the Moon” των Angelica Sanchez & Marilyn Crispell, “Compass Confusion” των Junk Magic, “The Weight of Light” του Benoît Delbecq και “Searching for the Disappeared Hour” των Sylvie Courvoisier & Mary Halvorson), ενώ για μιαν επόμενη, και άκρως ουσιαστική, θα γράψουμε τώρα.
Λέμε για το φερώνυμο CD (2021) τής φαγκοτίστριας ή μπασουνίστριας Sara Schoenbeck, μιας μουσικού που βρίσκεται στην σκηνή για περισσότερο από δύο δεκαετίες, έχοντας συμμετάσχει σε πολλούς και διάφορους σχηματισμούς (The Vinny Golia Large Ensemble, Build An Ark κ.ά.), διαθέτοντας φυσικά και κάποια προσωπική δισκογραφία.

Το “Sara Schoenbeck”, πάντως, φαίνεται πως είναι το πλέον αυστηρό προσωπικό άλμπουμ της (καθώς στην ράχη τού CD υπάρχει μόνον το όνομά της), ένα άλμπουμ που φανερώνει, πρώτα-πρώτα, πόσο «μετράει» η ίδια, ως παρουσία, στον χώρο.
Το γεγονός λοιπόν πως σ’ αυτό η Sara Schoenbeck συνεργάζεται, αναλόγως το track, με τους Roscoe Mitchell (σοπράνο σαξόφωνο), Mark Dresser (μπάσο), Wayne Horvitz (πιάνο, ηλεκτρονικά), Nels Cline (κιθάρες), Peggy Lee (τσέλο), Nicole Mitchell (φλάουτο), Harris Eisenstadt (ντραμς), Mat Mitchell (πιάνο) και Robin Holcomb (πιάνο, φωνή), αναδεικνύει το «βάρος» που έχει ως μουσικός, συνθέτρια και αυτοσχεδιάστρια, με συγκεκριμένες αισθητικές προδιαγραφές, στο contemporary, πάντα, πλαίσιο.
Εδώ, στο “Sara Schoenbeck”, ακούμε ντουέτα της – ντουέτα με φαγκότο, συν κάποιο άλλο όργανο (ή όργανα, σε μια-δυο περιπτώσεις, αλλά πάντα ντουέτα).
Για κάθε ένα από αυτά τα tracks η Schoenbeck γράφει τα σχετικά στο triple folded all-paper sleeve τού CD της, ενθυμούμενη τις γνωριμίες της με τους εκάστοτε μουσικούς, και περιγράφοντες την αισθητική εξέλιξή τους (των tracks εννοούμε).
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια του άλμπουμ της είναι το “Lullaby” (διασκευή στην σύνθεση των Low, από το παρθενικό άλμπουμ τους, του 1994), με φαγκότο, συν ηλεκτρική κιθάρα και μπάσο (από τον Nels Cline). Οι δυο τους, Schoenbeck και Cline, συναντήθηκαν στο Vinny Golia Large Ensemble, στα τέλη των 90s, και αργότερα (2016) σε προσωπικό δίσκο του Cline για την Blue Note. Η συνεργασία τους εδώ διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, που μπορούν να οδηγήσουν εκείνο που «οικοδομούν» να ακούγεται σαν αριστούργημα.
Roscoe Mitchell και Sara Schoenbeck έχουν βρεθεί διάφορες φορές σε πάλκα και δισκογραφία. Για παράδειγμα, η Schoenbeck συμμετείχε στην εγγραφή του “Cutouts for Woodwind Quintet” από το άλμπουμ των Roscoe Mitchell With Ostravska Banda “Performing Distant Radio Transmission Also Nonaah Trio, Cutouts For Woodwind Quintet And 8.8.88” [Wide Hive Records, 2019]. Εδώ, οι δύο μουσικοί, κάπως σε ρόλους δασκάλου και μαθήτριας, επικοινωνούν διαισθητικώς, σ’ ένα improv track, από ’κείνα που τονώνουν την διαπροσωπική επαφή (είτε στο στούντιο είτε πάνω στη σκηνή).
Εντυπωσιακή είναι, επίσης, η επικοινωνία της Sara Schoenbeck με τον πιανίστα Wayne Horvitz στο αυτοσχεδιαστικό “Anaphoria”, με φαγκότο, πιάνο και «χαμηλά» ηλεκτρονικά, με το επίσης αυτοσχεδιαστικό “Suspend a bridge” με φαγκότο και τσέλο (από την Peggy Lee) εκεί προς το τέλος, που ηχεί κοντά σε improv-rock περιβάλλοντα, με χρήση multiphonics, επίσης να ξεχωρίζει.
Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί μ’ έναν μάλλον ανέλπιστο τρόπο. Μ’ ένα τραγούδι, για φαγκότο και πιάνο, με την Robin Holcomb να μαγεύει, σε συνδυασμό με τον μαγικό, ούτως ή άλλως, ήχο του φαγκότου.
Επαφή: www.pyroclasticrecords.com, www.saraschoenbeck.com