ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΦΩΤΕΙΝΑΚΗ το υπερ-φιλόδοξο άλμπουμ της “Mixology”

Η Κατερίνα Φωτεινάκη (Katerina Fotinaki) είναι μια ξεχωριστή καλλιτέχνιδα, που αναπτύσσει τις δραστηριότητές της στη Γαλλία βασικά, εμφανιζόμενη, όμως, ανά διαστήματα και στην Ελλάδα. Γνωστή ευρύτερα έγινε από την συνεργασία της με την Angélique Ionatos, όταν υπέγραψαν από κοινού το άλμπουμ “Comme Un Jardin La Nuit / Νυχτερινός Κήπος / Like A Garden At Night” (2009), δίνοντας από κοινού συναυλίες, όμως η Κ. Φωτεινάκη, που βαδίζει οπωσδήποτε στο δρόμο, που χάραξε στην Γαλλία η προσφάτως και πρόωρα εκλιπούσα A. Ionatos, έχει και προσωπική πορεία εννοείται, ανοίγοντας τις δικές της διαδρομές – μια πορεία που σε κάθε περίπτωση καταδεικνύεται από τις παραστάσεις και την δισκογραφία της.
Ένα πρώτο βήμα καταγράφηκε μέσω του άλμπουμ της “Tzitzikia (Les Cigales)” το 2014, ενώ τώρα η Κατερίνα Φωτεινάκη έχει έτοιμο το δεύτερο CD της, που αποκαλείται “Mixology” [Klarthe Records, 2020/21] και που σε γενικές γραμμές αποτελεί μία πολύ φιλόδοξη πρόταση.

Τι είναι εκείνο που την καθιστά «φιλόδοξη»; Η απόπειρα της Κατερίνας Φωτεινάκη να φέρει εις... γάμου κοινωνίαν, πολλά και διαφορετικά αντικρουόμενα στοιχεία. Ποιητικά, συνθετικά, ενορχηστρωτικά, ερμηνευτικά, γλωσσικά, επιρροών-αναφορών κ.λπ. Έτσι, το “Mixology”, ως λέξη, ανταποκρίνεται πλήρως σ’ αυτό που ακούμε στις στροφές του – καθώς πρόκειται για ένα πολυσύνθετο και πολυδιάστατο γενικώς άλμπουμ, που απαιτεί την προσοχή του ακροατή, ώστε να γίνουν κατανοητές όλες οι διαστάσεις του.
Είναι δύσκολο στο άκουσμα το “Mixology”; Όχι, καθόλου – αν δεις τα κομμάτια του μεμονωμένα. Όταν, όμως, θα τ’ ακούσεις όλα μαζί, το ένα μετά το άλλο, τότε μοιάζει κάπως σαν να μην υπακούει σε μία τάξη, επιχειρώντας να «πει» ταυτοχρόνως πολλά και διαφορετικά. Να είναι κι εδώ, κι εκεί, και αλλού, και παραπέρα. Δηλαδή παντού.
Είναι δύσκολο αυτό που επιχειρεί η Κατερίνα Φωτεινάκη. Είναι επίσης αλήθεια πως στο “Mixology” υπάρχουν καταπληκτικά σημεία, tracks, σαν την διασκευή της στο τραγούδι της Barbara “Septembre”, αλλά αυτά είναι μάλλον τα λιγότερα – υπό την έννοια πως καταγράφονται ελάχιστα κομμάτια εδώ, που να είναι «ένα», «ένα κάτι συγκεκριμένο», καθώς, τις πιο πολλές φορές, κάθε κομμάτι είναι «πολλά» ταυτοχρόνως.
Για παράδειγμα στο εισαγωγικό “Kiss off (punk meeting rebetiko)” συγκεράζονται Violent Femmes και Παναγιώτης Τούντας.
Στο αμέσως επόμενο “Polyphonies d'eros” ενώνονται ηπειρώτικα δημοτικά, με απαγγελίες γαλλικών σονέτων, με πρωτότυπα μουσικά θέματα, μαζί με Λένα Πλάτωνος και μοτέτα του 13ου αιώνα.
Και αυτό δεν γίνεται μέσω samples (αν και υπάρχουν και τέτοια, αλλά είναι λίγα), μα μέσω μιας επιχειρούμενης ηχητικής-τραγουδιστικής-φωνητικής ενοποίησης, με την... μπάντα που ακούγεται να συμπυκνούται πάνω στην Κατερίνα Φωτεινάκη, που χειρίζεται όλα τα όργανα μόνη της, με κάποιες λίγες εξωτερικές «βοήθειες».
Φυσικά, η προσωπικότητα και η αισθητική τής K. Φωτεινάκη δεν υποσκάπτει αυτήν την πληθωρική διάσταση της δουλειάς της, καθώς οι ισορροπίες και οι συνομιλούμενοι όγκοι ανάμεσα στις τόσες και τόσες αναφορές και υπάρχουν και λειτουργούν – αλλά το ζήτημα εν τέλει δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι αν επιτελείται η ποθούμενη ενότητα του δίσκου, ως ένα ηχογραφικό σύνολο θεμάτων, και όχι αν τα κατατετμημένα υποθέματα επικοινωνούν μεταξύ τους, για να δώσουν ένα πέρα για πέρα αξιόλογο μεμονωμένο θέμα.
Θέλουμε να πούμε (για να το εκφράσουμε λαϊκά) πως κάπου χάνεται η μπάλα, μπερδεύεσαι ως ακροατής, με αποτέλεσμα να μην συνειδητοποιείς τι έχεις ήδη ακούσει, όταν κάθε προηγούμενο track με τις πλημμυρισμένες αναφορές, δίνει την σκυτάλη στο επόμενο (σε μια νέα πλημμυρίδα δηλαδή). Μπορεί τα κομμάτια στο “Mixology” να είναι δώδεκα, αλλά τα υποθέματα είναι υπερδιπλάσια. Πόσω μάλλον όταν... πολλαπλασιάζονται περαιτέρω εξαιτίας των τριών γλωσσών εκφοράς (γαλλική, αγγλική, ελληνική).

Βεβαίως η επίγευση που σου αφήνει το “Mixology” είναι οπωσδήποτε θετική. Αντιλαμβάνεσαι, εννοούμε, από την αρχή, την προσπάθεια που καταβάλει η Κατερίνα Φωτεινάκη να επικοινωνήσει με πάμπολλους και τελείως διαφορετικούς καλλιτεχνικούς-πνευματικούς φάρους, χωρώντας τους όλους σ’ ένα άλμπουμ – όπως νοιώθεις και το υπερχειλίζον και πληθωρικό ταλέντο της σε κομμάτια σαν το 7λεπτο “Gardens of love”, εκεί όπου συνδυάζει μεσαιωνικό τραγούδι, με T.S. Eliot, William Blake, Edna St. Vincent Millay (αμερικάνα ποιήτρια-θεατρική συγγραφέας) και παιδικό ελληνικό τραγούδι («δεν περνάς κυρά Μαρία»), σε συνδυασμό με ερμηνείες σε διαφορετικές γλώσσες, και μουσικές επιρροές από το medieval folk μέχρι την psychedelic music.
Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, αλλά πολλά, μαζί, εντυπωσιακά δεν είναι εύκολο να επικοινωνούν, το ίδιο εντυπωσιακά, μεταξύ τους.
Επαφή: www.klarthe.com