οι DYSANATOLIA είναι ένα καινούριο ελληνικό ethnic-jazz συγκρότημα

Οι Dysanatolia είναι ένα καινούριο ή έστω σχετικά καινούριο ελληνικό ethnic-jazz συγκρότημα. Μπορεί να υπάρχουν εδώ και μια οκταετία, όμως μόλις τώρα έχουν έτοιμο το πρώτο άλμπουμ τους, που αποκαλείται “After a Long Time” [Private Pressing, 2021]. Ένα άλμπουμ σεμνής βινυλιακής διάρκειας, αν και τυπωμένο σε CD, που αναπτύσσεται σε διάστημα λίγο περισσότερο της μισής ώρας.
Μέλη των Dysanatolia είναι οι: Μανώλης Χριστοδούλου κανονάκι, Χρήστος Κυριαζής σαξόφωνο, φωνητικά, Σίμος Κωνσταντινίδης ντραμς, Νίκος Χριστόπουλος ντραμς και Χριστόφορος Μαστοράκης πλήκτρα, πιάνο, με την Ελένη Θεριουδάκη να βοηθάει στις φωνές.

Το “After a Long Time” διαθέτει έξι tracks σχεδόν ισόποσης διάρκειας. Υπάρχει λοιπόν μια συμμετρία στην κατανομή, που δεν είναι άμοιρη του τελικού αποτελέσματος. Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή οι Dysanatolia εμφανίζονται αρκετά συμπαγείς σ’ αυτό το CD τους, κάτι που αιτιολογείται προφανώς από την οκτάχρονη παρουσία τους στα πράγματα.
Και οι έξι συνθέσεις είναι δεμένες σωστά, χωρίς να χάσκουν, χωρίς να «χάνονται» σε δρόμους παράξενους – σε δρόμους, που να μην αιτιολογούνται από την αισθητική και την προβληματική του συγκροτήματος. Πού είναι ποια; Μα αυτό το κλασικό... του συνδυασμού δυτικών και ανατολικών στοιχείων, των ενταγμένων στις ευρύτερες μουσικές της Ανατολικής Μεσογείου.
Δεν είναι πρωτόφαντο αυτό που προτείνουν στο “After a Long Time” οι Dysanatolia. Είναι όμως ωραία τοποθετημένο και σωστά αναπτυγμένο, παρότι η παραγωγή γενικώς δεν βοηθάει, για ένα ακόμη μεγαλύτερο ξεπέταγμα. Είναι «τυπική» εννοούμε, ξέρη, δίχως να βγάζει «ήχο» προς τα έξω.
Παρά ταύτα η αξία του γκρουπ δεν κρύβεται – μία αξία που αφορά και στις συνθέσεις (που είναι των μελών του γκρουπ) και στα παιξίματα, που είναι επίσης πολύ καλά, δίχως να επιδιώκεται να εντυπωσιάσουν. Είναι ενταγμένα δηλαδή στο συνολικότερο πλάνο, υπηρετώντας πίστα και μόνον τις συνθέσεις.
Δεν μπορείς να μην γράψεις καλά λόγια για τους Dysanatolia, καθώς τους ακούς στο “After a long time” (Χριστοδούλου-Κυριαζής), στο “Breaktime” (Χριστοδούλου), στο “Thief of time” (Χριστοδούλου) και στο “Thalassaki” (Κυριαζής).
Πολλές οι αναφορές λοιπόν στην ελληνική δημοτική μουσική, στα βαλκανικά και τα παλαιότερα οθωμανικά ηχοχρώματα, και από ’κει και πέρα η Δύση, με την jazz, το rock, το latin κ.λπ. σε μελωδικούς, ρυθμικούς και οργανικούς συνδυασμούς καλαίσθητους, που δεν προκαλούν το αυτί, δίνοντας όμως, την ίδιαν ώρα, μιαν άπλα στην ψυχή.
Ένα απλό, διαβασμένο και κυρίως ουσιαστικό γκρουπ έχουμε εδώ, που μπορεί να πάει παραπάνω, αν επιμείνει στο ζήτημα της παραγωγής.
Επαφή: https://dysanatolia.bandcamp.com/album/after-a-long-time