Το “Tricycles”
[IN+OUT Records / AN Music, 2021], ένα από τα
ωραιότερα άλμπουμ του μέγιστου κιθαρίστα της jazz και του jazz-rock Larry Coryell (1943-2017) από το
2003, επανακυκλοφορεί τώρα σε CD
και 2LP από την
εταιρεία που το είχε τυπώσει για πρώτη φορά, την γερμανική In+Out Records. Η νέα έκδοση που κάνει στράκες από την μεριά του ήχου
(μετά την νεότερη τεχνική επεξεργασία, το remixing και το remastering)
διαθέτει και δύο tracks
περισσότερα από την πρωτότυπη (δώδεκα αντί για δέκα), εμφανίζοντας έτσι ένα
πλήρες «πακέτο» της μουσικής του Larry Coryell, εκείνης της περιόδου, που τον έφερνε σε φάση trio, δίπλα στους επίσης
σπουδαίους Mark Egan μπάσο και Paul Wertico
ντραμς.
Μπάντα από... άλλο πλανήτη, όπως λέμε, οι Coryell, Egan και Wertico είναι ένα fully electrified σχήμα, με τρομερό ήχο, συνθέσεις, επινοήσεις, ενορχηστρώσεις και παιξίματα. Γιατί οι τρεις τους δεν παίζουν μόνον πρωτότυπα (τα εννέα στα δώδεκα), καθώς έχουν «ρίξει» ανάμεσα και τρεις versions, δύο σε συνθέσεις του Thelonious Monk (“’Round midnight”, “Well you needn’t”) και μία στο τραγούδι των Beatles “She’s leaving home”.
Η εισαγωγή με το “Immer Geradeaus”, στήνει ένα κλασικό jazz-blues
σκηνικό, με τον Coryell
να παίζει με συνεχείς επινοήσεις πάνω στη βασική μελωδία, και με τους Egan και Wertico να συνοδεύουν εκπληκτικά –σαν να
καταγράφονται σε φάση solo
και οι τρεις μαζί!– δείχνει τις... άγριες διαθέσεις αυτού του σχήματος, που
προϊόντος του χρόνου, πετάγεται από την μιαν έκπληξη στην άλλη.
Στο δεύτερο “Quasimodo”, που είναι και αυτό σύνθεση του Larry Coryell και που δεν υπήρχε στην πρώτη έκδοση, εκείνο που κυριαρχεί είναι η υψηλή ταχύτητα και ο τρόπος που συντονίζεται το σχήμα, με την φοβερή μπασογραμμή τού Egan να στήνει όλο το κομμάτι. Άπιαστος ο Coryell εδώ, σε ασύλληπτα παιξίματα.
Το “Good citizen swallow” είναι ένα κλασικό κομμάτι του Coryell από την δεκαετία του ’60, που έχει καταγραφεί διάφορες φορές – η πρώτη ήταν στο LP τού The Gary Burton Quartet, μέλος του οποίου ήταν και ο Larry Coryell, “Lofty Fake Anagram” [RCA Victor, 1967]. Εδώ η αίσθηση είναι τελείως διαφορετική – λες και ακούς καινούρια σύνθεση. Κομμάτι «αέρας», με έξοχο (σχεδόν) σόλο στο bass guitar από έναν βιρτουόζο του οργάνου.
Το φερώνυμο “Tricycles” είναι σύνθεση του μπασίστα Mark Egan, μία κάπως «εγκεφαλική» σύνθεση, με υποχθόνιο groove, που φέρνει στην μνήμη το jazz-rock του Miles Davis από τα late sixties.
Το “Spaces revisited” προέρχεται από ένα πολύ καλό CD του Larry Coryell, που είχε κυκλοφορήσει από την Shanachie το 1997 (με τον Billy Cobham στα ντραμς). Εδώ ο μεγάλος Paul Wertico σε κάνει να ξεχάσεις ακόμη και τον θρύλο Cobham με τα απίστευτα soli του. Το ύφος είναι κλασικό hard bop, όπως θα το έπαιζαν όμως τοιούτοι παικταράδες στα 00s.
Το “’Round midnight” αγγίζει τα εννέα λεπτά, δείχνοντας για μια... χιλιοστή φορά, γιατί αυτή η κλασική σύνθεση-μελωδία του Thelonious Monk μπορεί να αποδίδεται κάθε φορά με τόσους διαφορετικούς τρόπους, μένοντας στην βάση της η ίδια. Πολύ «προσωπική» εκτέλεση, ίδιον τριών μεγάλων οργανοπαικτών.
Το “Three way split”, που είναι η μοναδική σύνθεση και των τριών στο “Tricycles” είναι αυτοσχεδιαστική – και μάλλον εντελώς αυτοσχεδιαστική, free-improv δηλαδή, εμφανίζοντας μιαν άνευ προηγουμένου ορμή. Απολαυστική!
Το “Dragon gate”, συντεθειμένο και αυτό από τον Larry Coryell, είναι ένα κομμάτι για... πολλά λεφτά. Γρήγορο, με κιθαριστική φρασεολογία που ακούγεται συναρπαστική από τον Coryell και με τους Egan και Wertico να δημιουργούν μιαν εντυπωσιακή ρυθμική γραμμή, με συνεχή και ατελείωτα breaks!
Ακόμη ένα 8λεπτο κομμάτι καταγράφεται λίγο πριν από το τέλος, το “Rhapsody and blues” (του Coryell), που δεν είχε καταγραφεί στην έκδοση του 2003. Κι εδώ οι ταχύτητες τείνουν στο... άπειρο, με την σύνθεση να εξελίσσεται με εκρηκτικό τρόπο.
Αυτό το top of the top κιθαριστικό CD θα ολοκληρωθεί με το τραγούδι των Beatles (“She’s leaving home”), που πρωτοτυπεί σε σχέση με όλο το προηγούμενο σετ, γιατί εδώ ο Larry Coryell παίζει ακουστική κιθάρα, ενώ είναι και μόνος του (χωρίς τους Egan και Wertico δίπλα του).
Ωραίο, ήπιο κλείσιμο, που παραπέμπει σε άλλους κόσμους, και που υπογραμμίζει με τον τρόπο του, μ’ έναν ειρωνικό κάπως τρόπο, τον πανικό που αναπτύσσεται στο “Tricycles” όλη την προηγούμενη ώρα.
Φανταστικό άλμπουμ!
Μπάντα από... άλλο πλανήτη, όπως λέμε, οι Coryell, Egan και Wertico είναι ένα fully electrified σχήμα, με τρομερό ήχο, συνθέσεις, επινοήσεις, ενορχηστρώσεις και παιξίματα. Γιατί οι τρεις τους δεν παίζουν μόνον πρωτότυπα (τα εννέα στα δώδεκα), καθώς έχουν «ρίξει» ανάμεσα και τρεις versions, δύο σε συνθέσεις του Thelonious Monk (“’Round midnight”, “Well you needn’t”) και μία στο τραγούδι των Beatles “She’s leaving home”.
Στο δεύτερο “Quasimodo”, που είναι και αυτό σύνθεση του Larry Coryell και που δεν υπήρχε στην πρώτη έκδοση, εκείνο που κυριαρχεί είναι η υψηλή ταχύτητα και ο τρόπος που συντονίζεται το σχήμα, με την φοβερή μπασογραμμή τού Egan να στήνει όλο το κομμάτι. Άπιαστος ο Coryell εδώ, σε ασύλληπτα παιξίματα.
Το “Good citizen swallow” είναι ένα κλασικό κομμάτι του Coryell από την δεκαετία του ’60, που έχει καταγραφεί διάφορες φορές – η πρώτη ήταν στο LP τού The Gary Burton Quartet, μέλος του οποίου ήταν και ο Larry Coryell, “Lofty Fake Anagram” [RCA Victor, 1967]. Εδώ η αίσθηση είναι τελείως διαφορετική – λες και ακούς καινούρια σύνθεση. Κομμάτι «αέρας», με έξοχο (σχεδόν) σόλο στο bass guitar από έναν βιρτουόζο του οργάνου.
Το φερώνυμο “Tricycles” είναι σύνθεση του μπασίστα Mark Egan, μία κάπως «εγκεφαλική» σύνθεση, με υποχθόνιο groove, που φέρνει στην μνήμη το jazz-rock του Miles Davis από τα late sixties.
Το “Spaces revisited” προέρχεται από ένα πολύ καλό CD του Larry Coryell, που είχε κυκλοφορήσει από την Shanachie το 1997 (με τον Billy Cobham στα ντραμς). Εδώ ο μεγάλος Paul Wertico σε κάνει να ξεχάσεις ακόμη και τον θρύλο Cobham με τα απίστευτα soli του. Το ύφος είναι κλασικό hard bop, όπως θα το έπαιζαν όμως τοιούτοι παικταράδες στα 00s.
Το “’Round midnight” αγγίζει τα εννέα λεπτά, δείχνοντας για μια... χιλιοστή φορά, γιατί αυτή η κλασική σύνθεση-μελωδία του Thelonious Monk μπορεί να αποδίδεται κάθε φορά με τόσους διαφορετικούς τρόπους, μένοντας στην βάση της η ίδια. Πολύ «προσωπική» εκτέλεση, ίδιον τριών μεγάλων οργανοπαικτών.
Το “Three way split”, που είναι η μοναδική σύνθεση και των τριών στο “Tricycles” είναι αυτοσχεδιαστική – και μάλλον εντελώς αυτοσχεδιαστική, free-improv δηλαδή, εμφανίζοντας μιαν άνευ προηγουμένου ορμή. Απολαυστική!
Το “Dragon gate”, συντεθειμένο και αυτό από τον Larry Coryell, είναι ένα κομμάτι για... πολλά λεφτά. Γρήγορο, με κιθαριστική φρασεολογία που ακούγεται συναρπαστική από τον Coryell και με τους Egan και Wertico να δημιουργούν μιαν εντυπωσιακή ρυθμική γραμμή, με συνεχή και ατελείωτα breaks!
Ακόμη ένα 8λεπτο κομμάτι καταγράφεται λίγο πριν από το τέλος, το “Rhapsody and blues” (του Coryell), που δεν είχε καταγραφεί στην έκδοση του 2003. Κι εδώ οι ταχύτητες τείνουν στο... άπειρο, με την σύνθεση να εξελίσσεται με εκρηκτικό τρόπο.
Αυτό το top of the top κιθαριστικό CD θα ολοκληρωθεί με το τραγούδι των Beatles (“She’s leaving home”), που πρωτοτυπεί σε σχέση με όλο το προηγούμενο σετ, γιατί εδώ ο Larry Coryell παίζει ακουστική κιθάρα, ενώ είναι και μόνος του (χωρίς τους Egan και Wertico δίπλα του).
Ωραίο, ήπιο κλείσιμο, που παραπέμπει σε άλλους κόσμους, και που υπογραμμίζει με τον τρόπο του, μ’ έναν ειρωνικό κάπως τρόπο, τον πανικό που αναπτύσσεται στο “Tricycles” όλη την προηγούμενη ώρα.
Φανταστικό άλμπουμ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου