ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 419

23/12/2021
Μεγαλώσαμε μ’ αυτά... (γέλιο)

23/12/2021

Επειδή ο Μπακογιάννης άκουγε Ρουβά στην δεκαετία του ’90 σαν πιτσιρικάς να πούμε, είπε τώρα που βρέθηκε στα πόστα να κάνει πραγματικότητα ένα παιδικό του όνειρο, να βρεθεί στην ίδια πίστα με τον Σάκις - επιχειρώντας να μας περάσει το δικό του ψυχολογικό κενό σαν συλλογική nostalgia.
Στην ίδια λούμπα έπεσε κι εκείνος ο ανεκδιήγητος ο Αρναούτογλου, που είχε καλέσει τις προάλλες τον Γαρδέλη, περιμένοντας από ’κείνον να του μιλάει συνεχώς για τα Τσακάλια! Δεν ήξερε όμως πως ο Γαρδέλης το ’χει ρίξει στον... Γκροτόφσκι, στο θέατρο του παραλόγου και στην αποστασιοποίηση και του ήρθε νταμπλάς του Αρναούτη. Και το παιδικό όνειρο έγινε συντρίμμια.
Μακάρι και ο Σάκις να βγει και να μας πει «Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης / ο πλαστουργός της νιας ζωής» να γίνει το σώσε την Πρωτοχρονιά...

23/12/2021
Εν τω μεταξύ τι σημαίνει Ρουβάς δηλαδή, δεν καταλαβαίνω.
Ο άνθρωπος πενηντάρισε, και δεν γίνεται να εμφανίζεις τώρα έναν 50άρη ως ποπ είδωλο – όταν υπάρχουν 20χρονα και 25χρονα παιδιά, που κάνουν καλή σημερινή ποπ και μένουν στην απέξω.
Τι θα πει ο Ρουβάς δηλαδή; Ο άνθρωπος δεν έχει ρεπερτόριο. Τι θα τραγουδήσει; Εκείνα τα ξεθυμασμένα που έλεγε το ’95 και το 2000 ή θα μας το παίξει «έντεχνος» και θα πει... έλληνες συνθέτες;
Δεν κάνει το παιδί για τίποτα... Ούτε τούμπες μπορεί να κάνει πια στα 50 του, ούτε άλματα επί κοντώ...
Αφήστε τον ρε άσχετοι και κολλημένοι να πιει το τσάι του και χαρτζηλικώστε νέα παιδιά, με όρεξη και με ταλέντο, για να παρουσιάσουν κάτι φρέσκο. Και με τα μισά λεφτά.

23/12/2021
Με 215.000 ευρώ που θα δώσει ο βλαχοδήμαρχος του Ρουβά, για να μας πει τα κάλαντα, ξανακάνει την Πανεπιστημίου όπως ήταν πριν από τον «μεγάλο περίπατο» και θα περισσέψουν και 200 χιλιάρικα.
Ο ωραιότερος δρόμος της Αθήνας έχει τα κακά του χάλια –χειρότερος δεν θα μπορούσε να γίνει, μέσα στις γιορτές– με την κίνηση να είναι πλέον αφόρητη, καθώς θέλεις τουλάχιστον 15 με 20 λεπτά για να περάσεις, εποχούμενος, από το Σύνταγμα προς την Ομόνοια.

23/12/2021
Έχω σταματήσει να γράφω για τα θέματα του κορωνοϊού, σε σχέση με τα λεγόμενα «μέτρα» κ.λπ., καθότι έχουμε κι άλλα σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούμε, όμως κάπου χάνεται και η υπομονή μας.
Οι αχρείοι ποινικοποιούν, για ακόμη μία φορά, το περπάτημα.
Σου λένε, παστώσου στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή τράβα με το αυτοκίνητο στους πηγμένους δρόμους, αλλιώς όταν θα ανεβαίνεις με τα πόδια τις ανηφόρες (την Πειραιώς π.χ, ή την Ακαδημίας), επειδή προκρίνεις το περπάτημα από οτιδήποτε άλλο ως δυνατότητα μετακίνησης, τότε θα αναπνέεις τα καυσαέρια δίπλα σου, από τις ατελείωτες σειρές των ακινητοποιημένων ΙΧ, και θα φοράς και μάσκα.
Και γελοίοι και σαδιστές.

22/12/2021
Προσέξτε αυτό το αριστούργημα όσοι δεν το ξέρετε. Béla Fleck “Natural bridge suite”…
https://www.youtube.com/watch?v=T4m5swrgNs0

22/12/2021
To ωραιότερο εξώφυλλο του HR Giger, έργο τέχνης να το βλέπεις στο gatefold βινύλιο. Και το συγκρότημα καλό... (1969)
https://www.youtube.com/watch?v=fgp7oUYilhw

21/12/2021
Mitsotakis for planetarchis

21/12/2021

– Τι βλακείες είναι πάλι αυτές που ακούμε; Ρε σεις, ελάτε ν’ ακούστε την Αφιλότιμη πώς την κάνανε...

[Στράτος Διονυσίου]
https://www.youtube.com/watch?v=7DpTqxX0Zf0

20/12/2021
Καλά... το «Μήλα», που το βγάζουν κάποιοι ως καλύτερη ελληνική ταινία της σεζόν, τόσο πολύ τους άρεσε; Εγώ το βρήκα πολύ μέτριο, πολύ κρύο, και εν τέλει αδιάφορο, με τον Σερβετάλη τελείως άνευρο –για να πω την αλήθεια τον έχω δει λίγο, και πάντως όχι ως Άγιο Νεκτάριο, αλλά πουθενά δεν μου άρεσε–, με τα (αναλογικά) ευρήματα να είναι χονδροειδή και εν τέλει αστεία, και με την κινηματογραφημένη Αθήνα να μην έχει ουδεμία σχέση με «φανταστική μεγαλούπολη», όπως διαβάζω στο Αθηνόραμα (τι να πούμε τότε για την Αθήνα του Νικολαΐδη, στην «Πρωινή Περίπολο»;).
Το greek weird cinema παραμένει... μισή μερίδα, χωρίς πάντως το «Μήλα» να είναι η χειρότερη ταινία του. Έχουμε δει και πιο χάλια.
Βασικά, μόνο η μουσική του Boy μου άρεσε, αλλά δεν ξέρω αν «στέκεται» χωρίς την εικόνα (καλό μπορεί να είναι αυτό – αν και όχι για την δισκογραφία).

20/12/2021
«O Γκουρού του Πειραιά» είναι ένας μάγος, ένας τσαρλατάνος, ένας απατεώνας ονόματι Γεώργιος Παπαδόπουλος (το μόνο ελληνικό ονοματεπώνυμο, με παγκόσμιο... κύρος), που πουλάει στα θύματά του παραμύθες, πως για να φθάσουν στην υπέρβαση π.χ. θα πρέπει να κάνουν όλο και πιο τολμηρές πράξεις.
Όμως, δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί την έκταση των κακών, που μπορεί να προκαλέσει ένα, φαινομενικά, ανώδυνο σύμβολο πίστης, οδηγώντας σε ακόμη και να στραγγαλίσεις κάποιον για την «ομορφιά» της χειρονομίας.
Στην υπόθεση θα εμπλακεί ένας Γάλλος, ο Ρεζί Σαρντόν, που έχει βρεθεί στην Αθήνα για δουλειές, όταν του κλέβει την Πόρσε του έξω από το King George, στο Σύνταγμα, μια μοιραία ξανθιά...
Λέμε για την αστυνομική νουβέλα “Le Gourou du Pirée” (1979) του γάλλου συγγραφέα Brice Pelman (1924-2004), που είχε κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα, σε Τσέπης Nobel, το 1980, με χαζό εξώφυλλο (τον Πειραιά κι έναν ινδό γκουρού!).
Ωραίο θα ήταν να το βλέπαμε τότε στο σινεμά από καναν Ηλία Μυλωνάκο...

(βλέπουμε τα δύο εξώφυλλα, το... σοβαρό γαλλικό και το αστείο ελληνικό)

19/12/2021
Μίμης Χριστόπουλος-Σάκης Καπίρης. Φοβερό ντούο, έχει γράψει αριστουργήματα. Ακόμη ένα –άγνωστο– με τρομερή Ζωή Φυτούση...
https://www.youtube.com/watch?v=EOdBJ_UOhTo

17/12/2021
Σε μια έρημη περιοχή με παλιά μεταλλεία, κάπου στο πουθενά, τρεις απελπισμένοι άντρες μάχονται για μια βαλίτσα γεμάτη με λεφτά...
Deadlock (1970) σκ. Roland Κlick, μουσική: CAN.
https://www.youtube.com/watch?v=AfF9xubECvo

17/12/2021
«Αυτόματα γύρω μου αστράψανε φώτα πράσινα, κόκκινα, πορτοκαλλιά, ο κόσμος πηγαινώρχονταν, μου ρίχνανε ματιές που με κορόιδευαν, μου τρύπαγαν τα σωθικά, με τις φωνές τους πρόστυχες σκίζαν τα ρούχα μου, περνούσανε βελόνες στο κορμί μου, έτρεχα να γλυτώσω, μα από παντού ξεφύτρωναν οι Δολοφόνοι».
[Μάνος Χατζιδάκις]
https://www.youtube.com/watch?v=1cjB2qKRYrU