SCHÄFER: Mosaik 127 [Acoustic Motion Concepts,
2011]
Κάτω από το όνομα (επώνυμο) Schäfer κρύβεται ο Lukas Schäfer, ένας γερμανός συνθέτης της ηλεκτρονικής από την Κολωνία, ο οποίος τώρα έχει έτοιμο το άλμπουμ του “Mosaik 127”.
Σ’ αυτό το άλμπουμ ο Schäfer (που καταγράφεται μόνος του, χωρίς guests κ.λπ.), συνθέτει,
χειρίζεται synthesizers
και ηχογραφεί το αποτέλεσμα της δουλειάς του, κάνοντας, στο τέλος, και την
μείξη. Έχει δηλαδή στον απόλυτο βαθμό τον έλεγχο εκείνου που παράγει.
Χοντρικώς, μα και ειδικώς, θα αποκαλέσεις αυτό που ακούς στο “Mosaik 127”, από τον Γερμανό, ως... ambient και experimental electronic – χαρακτηρισμοί, που περιγράφουν τέλεια αυτό το ήπιο, τις περισσότερες φορές, «κατασκεύασμα», που εμφανίζει, όμως, σε κάποιες, περιπτώσεις, και πιο δυναμικά-πειραματικά χαρακτηριστικά. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στο εισαγωγικό “Valentine”, με τους εγκάρσιους και θορυβώδεις ηλεκτρονισμούς ή στο “Still” με τις έντονες (και ταχύτατες) μινιμαλιστικές προεκτάσεις.
Από ’κει πέρα υπάρχουν tracks, που ακούγονται πιο κοντά στο περιβαλλοντικό ambient (όπως το “Bolzano”) και άλλα που συνδυάζουν πείραμα και μελωδική αποτύπωση, σαν το “Somerset”, με το τελευταίο και πιο μακρύ στο χρόνο track, το 7λεπτο “1 for N.F.” να είναι ακόμη πιο «ατμοσφαιρικό», ανταποκρινόμενο πλήρως στον ρόλο του.
Επαφή: www.lukas-schaefer.com
MONA KAZU: Steel Your Nerves [Atypeek Music / Falls
Avalanche Records / Urgence Disk Records, 2021]
Γαλλική μπάντα αποτελούμενη εκ των Priscille Roy φωνή, πλήκτρα, Franck Lafay κιθάρες, μαντολίνο, ενοργανώσεις, προγραμματισμός, Régïs Boulard ντραμς, κρουστά και Christophe Leusiau ενοργανώσεις, οι Mona Kazu προχωρούν τώρα στην κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ τους, που αποκαλείται “Steel Your Nerves” (είχαν προηγηθεί τα “Other Voices in Safety Places” το 2013 και “Arguments with a Bird” το 2016).
Φυσικά, στα τραγούδια των Mona Kazu ενυπάρχει και η θεατρικότητα, μαζί μ’ ένα σύγχρονο cabaret style, δίχως τούτο, πάντως, να κυριαρχεί και χωρίς ποτέ να παραπέμπει στα «όσια και ιερά» του είδους.
Σε μία το ίδιο πολυποίκιλη αντιμετώπιση υπόκειται και η μουσική του γκρουπ, καθώς δεν είναι απίθανο ν’ ακούσεις, στο “Steel Your Nerves”, ακόμη και τζαζ περάσματα, μαζί με folk τύπου αφηγήσεις, επενδυμένα όλα τούτα με electro και rock / new wave ηχοχρώματα (όπως προείπαμε), τα οποία δεν έχουν να κάνουν ποτέ με το προσποιητό και το δήθεν.
Μία πολύ καλή περίπτωση, λοιπόν, σύγχρονου «σκοτεινού» και «μυστικού» γκρουπ, με αναφορές στο χθες (που είναι πλήρως αφομοιωμένες και ποτέ κυρίαρχες) και με κατεύθυνση προς στις σύγχρονες αναζητήσεις.
Επαφή: www.monakazu.net
MAYBESHEWILL: No Feeling Is Final [The Robot
Needs Home Collective (UK/EU), Wax Bodega (US), New Noise (Asia), Bird’s Robe
Records (Australasia), 2021]
Οι Maybeshewill είναι μια βρετανική μπάντα από το Λέστερ, που ηχογραφεί από τα μέσα των 00s και που έχει κυκλοφορήσει έως σήμερα κάμποσα άλμπουμ, με το πιο πρόσφατο εξ αυτών να αποκαλείται “No Feeling Is Final” – ένα LP και CD, που διανέμεται από διάφορες εταιρείες, σε όλο τον κόσμο. Το “No Feeling Is Final” είναι ορχηστρικό (υπάρχουν φωνές, αλλά όχι τραγούδι), κινείται σε post-rock δρόμους και διατρέχεται από cinematic αναφορές.
Από την μια μεριά λοιπόν υπάρχει η ένταση της ροκ μπάντας, οι υψηλές δυναμικές, τα τσιτωμένα παιξίματα και τα καταιγιστικά κιθαριστικά breaks, αλλά από την άλλη υπάρχουν και οι λυρικές και απλωμένες μελωδίες, που προσθέτουν στην ηχογράφηση μιαν άλλη διάσταση.
Τα όργανα, που χειρίζονται εξάλλου τα μέλη του γκρουπ προσανατολίζουν: Chris Small τρομπόνι, ευφώνιο, James Collins ντραμς, κρουστά, John Helps κιθάρες, Robin Southby κιθάρες, σύνθια, προγραμματισμός, Jamie Ward μπάσο, Matt de Burgh Daly πιάνο, Ceri Ashwell φωνή και Thomas Leate βιολί – και αυτά όλα στο πρώτο track, γιατί στα υπόλοιπα μπορείς ν’ ακούσεις και βιόλα, τσέλο, γαλλικό κόρνο, άλτο σαξόφωνο, τρομπέτα κ.λπ.
Υπάρχει λοιπόν μία «επιμονή» στην ενορχήστρωση, που έχει να κάνει με τις γενικότερες βλέψεις των Maybeshewill, να εμφανιστούν δηλαδή και ως μία «έντεχνη» μπάντα (με κάποια, ελαφρά έστω, «δωματίου» χαρακτηριστικά), αλλά από την άλλη υπάρχει το έντονο ρυθμικό τμήμα, με τις κιθάρες και τα πλήκτρα, που δημιουργούν ταυτοχρόνως και μία σοβαρή, όσο και στιβαρή, ροκ κατάσταση.
Ο συνδυασμός των δύο δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αλλά οι Maybeshewill, όπως φαίνεται, έχουν βρει τον τρόπο, αυτή την επικοινωνία (των «σοβαρών» και των ροκ στοιχείων) να την τοποθετήσουν σ’ ένα πλαίσιο, καθιστώντας την ενδιαφέρουσα.
Επαφή: www.maybeshewill.net
CLOSURE IN MOSCOW: The Penance and The Patience
[Bird’s Robe Records, 2008/2021]
Για το πρώτο άλμπουμ των Αυστραλών από την Μελβούρνη Closure in Moscow, το “First Temple” από το 2009, γράψαμε την 1η Νοεμβρίου τρέχοντος, μe αφορμή την επανακυκλοφορία του και σε LP.
Τώρα έχουμε στο player και ακούμε το μίνι-άλμπουμ τους “The Penance and The Patience”, που τυπώθηκε κατά πρώτον το 2008 και που τώρα επανακυκλοφορεί, και αυτό, σε LP, CD και digital.
Η line-up της μπάντας δεν μπορεί παρά να είναι η ίδια ακριβώς μ’ εκείνην του “First Temple”, δηλαδή Christopher James DeCinque φωνή, Brad Kimber μπάσο, Michael Barrett κιθάρες, Mansur Zennelli κιθάρες, φωνή και Beau McKee ντραμς, ενώ όσον αφορά στο ύφος του αυστραλέζικου γκρουπ δεν είναι δυνατόν να διαφοροποιείται, και αυτό, μέσα σε δύο χρόνια (2008-09).
Έχουμε κι εδώ λοιπόν εκείνο το τεταμένο, high pitched τραγούδισμα, και ακόμη βαρβάτα hard / progressive passages, που βασίζονται στα... ασύστολα κιθαριστικά παιξίματα και στην εν γένει υπερ-δυναμική ατμόσφαιρα.
Επιρροές λοιπόν από Asia, ύστερους Yes, Boston, ύστερους Journey, και ακόμη από το hard rock των 80s και το ανάλογο AOR ακούμε εδώ – και είναι όλα αυτά που συνιστούν, χονδρικώς, τον ήχο των Closure In Moscow και στο “The Penance and The Patience”, ένα άλμπουμ έξι τραγουδιών, που κυλάει σταθερά και ευχάριστα, χωρίς ιδιαίτερες επιμέρους διαφοροποιήσεις. Ναι, μελωδικά κομμάτια ή μέρη (εισαγωγές κ.λπ.) υπάρχουν (“Ofelia… Ofelia”), αλλά δεν είναι αυτά τα κυρίαρχα.
Επαφή: www.closureinmoscow.com, www.birdsrobe.com
Κάτω από το όνομα (επώνυμο) Schäfer κρύβεται ο Lukas Schäfer, ένας γερμανός συνθέτης της ηλεκτρονικής από την Κολωνία, ο οποίος τώρα έχει έτοιμο το άλμπουμ του “Mosaik 127”.
Χοντρικώς, μα και ειδικώς, θα αποκαλέσεις αυτό που ακούς στο “Mosaik 127”, από τον Γερμανό, ως... ambient και experimental electronic – χαρακτηρισμοί, που περιγράφουν τέλεια αυτό το ήπιο, τις περισσότερες φορές, «κατασκεύασμα», που εμφανίζει, όμως, σε κάποιες, περιπτώσεις, και πιο δυναμικά-πειραματικά χαρακτηριστικά. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στο εισαγωγικό “Valentine”, με τους εγκάρσιους και θορυβώδεις ηλεκτρονισμούς ή στο “Still” με τις έντονες (και ταχύτατες) μινιμαλιστικές προεκτάσεις.
Από ’κει πέρα υπάρχουν tracks, που ακούγονται πιο κοντά στο περιβαλλοντικό ambient (όπως το “Bolzano”) και άλλα που συνδυάζουν πείραμα και μελωδική αποτύπωση, σαν το “Somerset”, με το τελευταίο και πιο μακρύ στο χρόνο track, το 7λεπτο “1 for N.F.” να είναι ακόμη πιο «ατμοσφαιρικό», ανταποκρινόμενο πλήρως στον ρόλο του.
Επαφή: www.lukas-schaefer.com
Γαλλική μπάντα αποτελούμενη εκ των Priscille Roy φωνή, πλήκτρα, Franck Lafay κιθάρες, μαντολίνο, ενοργανώσεις, προγραμματισμός, Régïs Boulard ντραμς, κρουστά και Christophe Leusiau ενοργανώσεις, οι Mona Kazu προχωρούν τώρα στην κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ τους, που αποκαλείται “Steel Your Nerves” (είχαν προηγηθεί τα “Other Voices in Safety Places” το 2013 και “Arguments with a Bird” το 2016).
Φυσικά, στα τραγούδια των Mona Kazu ενυπάρχει και η θεατρικότητα, μαζί μ’ ένα σύγχρονο cabaret style, δίχως τούτο, πάντως, να κυριαρχεί και χωρίς ποτέ να παραπέμπει στα «όσια και ιερά» του είδους.
Σε μία το ίδιο πολυποίκιλη αντιμετώπιση υπόκειται και η μουσική του γκρουπ, καθώς δεν είναι απίθανο ν’ ακούσεις, στο “Steel Your Nerves”, ακόμη και τζαζ περάσματα, μαζί με folk τύπου αφηγήσεις, επενδυμένα όλα τούτα με electro και rock / new wave ηχοχρώματα (όπως προείπαμε), τα οποία δεν έχουν να κάνουν ποτέ με το προσποιητό και το δήθεν.
Μία πολύ καλή περίπτωση, λοιπόν, σύγχρονου «σκοτεινού» και «μυστικού» γκρουπ, με αναφορές στο χθες (που είναι πλήρως αφομοιωμένες και ποτέ κυρίαρχες) και με κατεύθυνση προς στις σύγχρονες αναζητήσεις.
Επαφή: www.monakazu.net
Οι Maybeshewill είναι μια βρετανική μπάντα από το Λέστερ, που ηχογραφεί από τα μέσα των 00s και που έχει κυκλοφορήσει έως σήμερα κάμποσα άλμπουμ, με το πιο πρόσφατο εξ αυτών να αποκαλείται “No Feeling Is Final” – ένα LP και CD, που διανέμεται από διάφορες εταιρείες, σε όλο τον κόσμο. Το “No Feeling Is Final” είναι ορχηστρικό (υπάρχουν φωνές, αλλά όχι τραγούδι), κινείται σε post-rock δρόμους και διατρέχεται από cinematic αναφορές.
Από την μια μεριά λοιπόν υπάρχει η ένταση της ροκ μπάντας, οι υψηλές δυναμικές, τα τσιτωμένα παιξίματα και τα καταιγιστικά κιθαριστικά breaks, αλλά από την άλλη υπάρχουν και οι λυρικές και απλωμένες μελωδίες, που προσθέτουν στην ηχογράφηση μιαν άλλη διάσταση.
Τα όργανα, που χειρίζονται εξάλλου τα μέλη του γκρουπ προσανατολίζουν: Chris Small τρομπόνι, ευφώνιο, James Collins ντραμς, κρουστά, John Helps κιθάρες, Robin Southby κιθάρες, σύνθια, προγραμματισμός, Jamie Ward μπάσο, Matt de Burgh Daly πιάνο, Ceri Ashwell φωνή και Thomas Leate βιολί – και αυτά όλα στο πρώτο track, γιατί στα υπόλοιπα μπορείς ν’ ακούσεις και βιόλα, τσέλο, γαλλικό κόρνο, άλτο σαξόφωνο, τρομπέτα κ.λπ.
Υπάρχει λοιπόν μία «επιμονή» στην ενορχήστρωση, που έχει να κάνει με τις γενικότερες βλέψεις των Maybeshewill, να εμφανιστούν δηλαδή και ως μία «έντεχνη» μπάντα (με κάποια, ελαφρά έστω, «δωματίου» χαρακτηριστικά), αλλά από την άλλη υπάρχει το έντονο ρυθμικό τμήμα, με τις κιθάρες και τα πλήκτρα, που δημιουργούν ταυτοχρόνως και μία σοβαρή, όσο και στιβαρή, ροκ κατάσταση.
Ο συνδυασμός των δύο δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αλλά οι Maybeshewill, όπως φαίνεται, έχουν βρει τον τρόπο, αυτή την επικοινωνία (των «σοβαρών» και των ροκ στοιχείων) να την τοποθετήσουν σ’ ένα πλαίσιο, καθιστώντας την ενδιαφέρουσα.
Επαφή: www.maybeshewill.net
Για το πρώτο άλμπουμ των Αυστραλών από την Μελβούρνη Closure in Moscow, το “First Temple” από το 2009, γράψαμε την 1η Νοεμβρίου τρέχοντος, μe αφορμή την επανακυκλοφορία του και σε LP.
Τώρα έχουμε στο player και ακούμε το μίνι-άλμπουμ τους “The Penance and The Patience”, που τυπώθηκε κατά πρώτον το 2008 και που τώρα επανακυκλοφορεί, και αυτό, σε LP, CD και digital.
Η line-up της μπάντας δεν μπορεί παρά να είναι η ίδια ακριβώς μ’ εκείνην του “First Temple”, δηλαδή Christopher James DeCinque φωνή, Brad Kimber μπάσο, Michael Barrett κιθάρες, Mansur Zennelli κιθάρες, φωνή και Beau McKee ντραμς, ενώ όσον αφορά στο ύφος του αυστραλέζικου γκρουπ δεν είναι δυνατόν να διαφοροποιείται, και αυτό, μέσα σε δύο χρόνια (2008-09).
Έχουμε κι εδώ λοιπόν εκείνο το τεταμένο, high pitched τραγούδισμα, και ακόμη βαρβάτα hard / progressive passages, που βασίζονται στα... ασύστολα κιθαριστικά παιξίματα και στην εν γένει υπερ-δυναμική ατμόσφαιρα.
Επιρροές λοιπόν από Asia, ύστερους Yes, Boston, ύστερους Journey, και ακόμη από το hard rock των 80s και το ανάλογο AOR ακούμε εδώ – και είναι όλα αυτά που συνιστούν, χονδρικώς, τον ήχο των Closure In Moscow και στο “The Penance and The Patience”, ένα άλμπουμ έξι τραγουδιών, που κυλάει σταθερά και ευχάριστα, χωρίς ιδιαίτερες επιμέρους διαφοροποιήσεις. Ναι, μελωδικά κομμάτια ή μέρη (εισαγωγές κ.λπ.) υπάρχουν (“Ofelia… Ofelia”), αλλά δεν είναι αυτά τα κυρίαρχα.
Επαφή: www.closureinmoscow.com, www.birdsrobe.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου