ATHENIANS OF TORONTO, URBAN VAMP / ΕΓΧΡΩΜΟ ΓΑΛA, THE LAST DRIVE οι ηχογραφήσεις τους ξανά σε κίνηση – τρεις σημαντικές επανεκδόσεις από την ιστορία του ελληνικού ροκ

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για την λεπτομερή χαρτογράφηση του ηχογραφικού παρελθόντος. Και μαζί για ένα ξανακοίταγμα της μουσικής ιστορίας, δίχως τις αγκυλώσεις του χθες.
Εμφανίζονται έτσι, μπροστά μας, συχνά, άλμπουμ που αγαπήθηκαν στον καιρό τους, μα και τελείως άγνωστες καταγραφές, που είτε κυκλοφόρησαν σκιωδώς, ακόμη και πριν από μισό αιώνα, είτε παρέμειναν ανέκδοτες για δεκαετίες.
Σε κάθε περίπτωση το κέρδος για τον μουσικόφιλο είναι μεγάλο, με τις ταυτόχρονες καταβυθίσεις σε τελείως διαφορετικές εποχές, δεκαετίες, είδη κ.λπ., να προσφέρουν μοναδικές ευκαιρίες για νέες σκέψεις, για εμπλουτισμό των γνώσεων και βεβαίως για ευχαρίστηση.

ATHENIANS OF TORONTO: Σαν Σκοτεινιάζει [Veego Records, 2022]
Μια τελείως αναπάντεχη επανέκδοση! Εντάξει, να επανεκδίδονται ελληνικοί (ροκ) δίσκοι από το παρελθόν, ή να εκδίδονται για πρώτη φορά ανέκδοτες ηχογραφήσεις ελληνικών ονομάτων, αλλά να επανεκδίδονται και άλμπουμ άγνωστων Ελλήνων, που ηχογράφησαν στο εξωτερικό πριν από 50 χρόνια; Αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Δηλαδή μάλλον...
Πάντως, και σε κάθε περίπτωση, καλώς συνέβη, γιατί οι Athenians of Toronto δεν ήταν κανένα γκρουπάκι της σειράς. (Αυτό το λέμε ακούγοντας τον δίσκο τους φυσικά). Ήταν γκρουπάρα, με φοβερούς μουσικούς, που μπορούσαν να παίξουν τα πάντα!
Και λέμε για το ηχητικό κομμάτι τους, καθότι το μοναδικό LP τους από το 1971 περιέχει βασικά διασκευές τραγουδιών αμερικανικών και καναδικών συγκροτημάτων. Οπότε οι Athenians of Toronto θα κριθούν κυρίως ως διασκευαστές ή ακόμη και ως διασκεδαστές, καθότι το LP τους «Σαν Σκοτεινιάζει» είναι πολύ ευχάριστο και πολύ ανεβαστικό σαν άκουσμα.
Τούτο οφείλεται στο γκρουπ, πρώτα-πρώτα, μα οφείλεται και στην πατρινή εταιρεία Veego Records, που πρόσεξε πολύ την αναπαραγωγή, το remastering δηλαδή, χαράζοντας τα τραγούδια σε 180άρι βινύλιο. Έτσι λοιπόν ένας ούτως ή άλλως απολαυστικός δίσκος γίνεται, εν προκειμένω, απολαυστικότερος.
Για τους Athenians of Toronto δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία διαθέσιμα στο δίκτυο – κάτι απολύτως λογικό. Τα περισσότερα δε και ουσιαστικότερα τα έχει γράψει ο Δημήτρης Βασιλειάδης στο site της B-Other Side Records και από ’κει δανειζόμαστε ολίγα:
«Η μπάντα ιδρύθηκε στο Οντάριο του Καναδά (σ.σ. το Τορόντο ανήκει στο Οντάριο) το 1966, έχοντας ως βάση τούς αδερφούς Φιλιππαίους, Κώστα πιάνο, Νίκο ντραμς και Δημήτρη, οι οποίοι με την προσθήκη των Danny Fernando κιθάρα, Paul Emo μπάσο και Βαγγέλη Μπεθάνη φωνητικά έφτιαξαν τον πυρήνα των Athenians of Toronto. Παρά το νεαρό της ηλικίας των μελών (από 11 χρονών και πάνω) και τις παράλληλες σπουδές των περισσότερων καταφέρνουν να φτιάξουν μια μπάντα αξιόλογη, που, με επιρροές από Beatles, Chicago, Blood Sweat and Tears και άλλα μεγάλα ονόματα της διεθνούς ροκ σκηνής, μπόρεσε να σταθεί  σε όλο τον Καναδά (Canadian National Exhibition, Music Hall, Massey Hall) αλλά και σε περιοδείες στις Η.Π.Α και στην Βενεζουέλα, συνοδεύοντας ονόματα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, όπως τους Β. Τσιτσάνη, Σ. Διονυσίου, Γ. Λύδια, Σ. Ζαγοραίο, Μ. Βιολάρη κ.ά.».
Το 1971 στο χώρο του rock, στην Αμερική, κυριαρχούν τα συγκροτήματα με πνευστά και βεβαίως οι Santana, οι Creedence Clearwater Revival κ.λπ. Έτσι λοιπόν οι Athenians of Toronto επιλέγουν να διασκευάσουν κομμάτια αυτών των γκρουπ, των Chicago, των συντοπιτών τους Lighthouse, των Santana, των Revival, μα και των Doors, ρίχνοντας ενδιαμέσως και δυο-τρία δικά τους (συνθέσεις του κιμπορντίστα τους Κώστα Φιλιππαίου).
Όμως οι Athenians of Toronto δεν διασκεύασαν απλώς αγγλόφωνα κομμάτια, καθώς σε όλα αυτά τα tracks κάθισαν κι έγραψαν ελληνικά λόγια(!) – προφανώς, γιατί απευθύνονταν στο ελληνικό κοινό, στους έλληνες μετανάστες στο Τορόντο ή όπου αλλού στον Καναδά ή τις ΗΠΑ.
Περίεργο αυτό. Γιατί ακόμη και σε Έλληνες να απευθύνονταν το ίδιο άνετα θα τους προσέγγιζαν τραγουδώντας τους στα αγγλικά. Δεν βρίσκονταν και στην Ελλάδα εξάλλου, όπως οι Sounds, που έβαζαν την ίδιαν εποχή και αυτοί ελληνικά λόγια στο “Proud Mary” των Revival, σαν τους «Καναδούς».
Εντάξει, τα ελληνικά λόγια είναι αυτά που είναι και ούτε υπάρχει λόγος να κριθούν αυστηρά. Θέλω να πω πως δεν ήταν χειρότερα από εκείνα των ελληνικών γκρουπ, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ήταν σίγουρα καλύτερα.
Αφήνοντας, όμως, κατά μέρος τα λόγια και πηγαίνοντας στο μουσικό-παικτικό κομμάτι... εκεί δεν μπορεί παρά να βγάλουμε το καπέλο στους Athenians of Toronto, καθότι εμφανίζουν χαρακτηριστικά μεγάλου γκρουπ.
Τα παιξίματα, οι ενορχηστρώσεις, η ένταξη των πνευστών στο σύνολο δηλαδή, όπως και το δέσιμο του γκρουπ, μαζί φυσικά με την ηχογράφηση-παραγωγή, είναι τα μεγάλα ατού τού άλμπουμ «Σαν Σκοτεινιάζει». Όλα εκείνα, με άλλα λόγια, που αναδεικνύουν τους Αθηναίους από το Τορόντο ως ένα άψογο γκρουπ, με εντυπωσιακό, συμπαγή ήχο, που ακούγεται εξοντωτικός σχεδόν.
Το απαιτούσε το ρεπερτόριο φυσικά, αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Όσες απαιτήσεις και να έχει κάποιος από τον εαυτό του δεν σημαίνει πως θα προσεγγίσει και το τέλειο. Οι Athenians το προσεγγίζουν, γιατί είναι πρώτα οι ίδιοι μουσικάρες και δεύτερον γιατί δούλεψαν με επαγγελματίες πνευστούς – και όχι τυχαία ονόματα. Όλους τούς βρήκαμε να παίζουν εδώ κι εκεί (σε δίσκους εννοούμε), αλλά ο τρομπετίστας Al Stanwyck έχει παίξει μέχρι και με τους περίφημους Funkadelic (στο “America Eats Its Young”), οπότε αντιλαμβάνεστε...
Τι διασκευάζουν, εδώ, οι Athenians of Toronto; Σημειώστε...
“Everybody’s everything” των Santana, από το “Santana” [Columbia, 1971], “25 or 6 to 4”, “Make me smile”, “Colour my world” και “Now more than ever” των Chicago από το 2LP “Chicago” [Columbia, 1970], “Light my Fire” των Doors από το “The Doors” [Elektra, 1967], “Proud Mary” των Creedence Clearwater Revival από το “Bayou Country” [Fantasy, 1969], καθώς και το “One fine morning” των Lighthouse από το “One Fine Morning” [GRT, 1971].
Όλες οι διασκευές είναι πολύ καλές, αλλά δύο θα τις χαρακτηρίζαμε εκπληκτικές και αυτές είναι στο “25 or 6 to 4” των Chicago, ως «Ο επιβάτης» και στο “One fine morning” των Lighthouse, ως «Το γράμμα της Πούλιας».
Από ’κει και πέρα ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το «Έλα αγάπη μου κοντά» (δηλαδή το “Light my fire”), με τους ελληνικούς-αγγλικούς στίχους ή ακόμη και το «Μες τη νύχτα γυρνώ» (το “Make me smile”) με την «πλεσέικη» ενορχήστρωση στα πνευστά.
Και κάτι ακόμη... Οι Athenians of Toronto φέρνουν στη μνήμη τους Έλληνες Sunset, που δεν είχαν βεβαίως πνευστά, αλλά έκαναν το ίδιο εντυπωσιακές διασκευές (σε κατώτερα, όμως, τραγούδια). Ακόμη και στις φωνές τούς θυμίζουν οι Ελληνοκαναδοί. Anyway…
Μια ανέλπιστη επανέκδοση έχουμε εδώ, λοιπόν, που έχει ιδιαίτερο νόημα για τους fans του ελληνικό ροκ (και για όποιους άλλους), καθότι ελληνικό ροκ είναι κάτι πολύ-πολύ ευρύτερο από τα Ξύλινα Σπαθιά ή τις Τρύπες.
Επαφή: www.veegorecords.com
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/treis-simantikes-epanekdoseis-apo-tin-istoria-toy-ellinikoy-rok