KRYPTOGRAF: The Eldorado Spell [Apollon Records,
2022]
Από την ακμαία ροκ σκηνή της νορβηγικής πόλης Bergen μας έρχονται οι Kryptograf, ένα hard rock γκρουπ, που έχει τώρα έτοιμο το δεύτερο άλμπουμ του, που αποκαλείται “The Eldorado Spell”.
Μέλη των Kryptograf είναι οι Odd Erlend Mikkelsen κιθάρες, φωνή, Vegard Bachmann Strand κιθάρες, φωνή, πλήκτρα, Eirik Torgersen Arntsen ντραμς, φωνή κρουστά και Eivind Andreas Standal Moen μπάσο, ακουστική κιθάρα, με τους Ørjan Hammer Vollvik τρομπέτα και Kristian Eivind Espeland φωνή να συμπληρώνουν την line-up (ως guests).
Το rock των Kryptograf είναι σκληρό και καλά μελετημένο, καθώς οι ίδιοι αναφέρουν ως
ακρογωνιαίες επιρροές τους τούς Black Sabbath
(βγάζει μάτι αυτό ή μάλλον... αυτί), τους Αμερικανούς Pentagram,
τους Σουηδούς Witchcraft, τους Βρετανούς Uncle Acid & The Deadbeats και
τους συμπατριώτες τους Motorpsycho.
Θα προσέθετα και τους Αμερικανούς Blue Cheer, στα σφοδρά κιθαριστικά μέρη, ή ακόμη και τους Βρετανούς May Blitz (στα ακουστικά parts φερ’ ειπείν), αλλά ok… είναι σαφές το ύφος των Νορβηγών, και επ’ αυτού δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία.
Τι άλλο βασικό υπάρχει εδώ, που πρέπει να το επισημάνουμε; Πως τα τραγούδια των Kryptograf γειτνιάζουν ελαφρώς και μόνον με το stoner, κάτι που τους καθιστά αυτοστιγμεί ξεχωριστούς σαν γκρουπ, αφού δεν αναλώνονται μόνο σε riff-ολογίες, βαρύγδουπο ρυθμικό τμήμα κ.λπ., αφήνοντας περιθώριο και για ουσιώδη κιθαριστικά soli τύπου... του-παλιού-καλού-καιρού, με ροές, γενικότερα, όχι τραβηγμένες από τα μαλλιά (τα κομμάτια, δηλαδή, έχουν αρχή, μέση και τέλος) και τραγούδισμα μάλλον μέσων τόνων, για ένα ούλτρα σκληροτράχηλο σχήμα – ένα σχήμα, που έχει τον τρόπο να σε κρατάει, ως ακροατή, διαρκώς στο κόκκινο και σε εγρήγορση.
Βασικά το ταλέντο των Kryptograf έχει να κάνει με τις συνθέσεις – γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Από τις συνθέσεις ξεκινούν, εξάλλου, τα πάντα, από το γεγονός πως ακούς και ξανακούς τον δίσκο τους (LP, CD, digital), δίχως να νοιώθεις ούτε στιγμή πως πετάς το χρόνο σου.
Επαφή: www.apollonrecords.no
BJØRN RIIS: Everything to Everyone [Karisma
Records, 2022]
Για τον νορβηγό συνθέτη, τραγουδοποιό και κιθαρίστα Bjørn Riis έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον, αναφερόμενοι στα άλμπουμ του “A Storm is Coming” [Karisma, 2019] και “Forever Comes to an End” [Karisma, 2017]. Επίσης έχουμε γράψει για το prog συγκρότημά του, τους Airbag (για το άλμπουμ τους “A Day at the Beach”, από το 2020), πράγμα που σημαίνει πως ήδη έχουμε δώσει μια καλή εικόνα του ύφους και του ήχου του.
Το πιο νέο άλμπουμ του Bjørn Riis αποκαλείται “Everything to Everyone”, θα κυκλοφορήσει επισήμως στις 8 Απριλίου, και αποτελείται από έξι συνθέσεις, με διάρκειες από 4:33 έως 13:20.
O Riis είναι «χοντρός» Floyd-ιστής. Έχει ακούσει, έχει εκτιμήσει τα κλασικά σέβεντις άλμπουμ των Pink Floyd, έχει επηρεαστεί από αυτά, μεταφέροντας υπαινιγμούς απ’ αυτήν ακριβώς την εποχή του μεγάλου γκρουπ στις συνθέσεις του.
Εντάξει, μπορείς να ανακαλέσεις και άλλες μπάντες, ακούγοντας το “Everything to Everyone”, όπως τους Barclay James Harvest για παράδειγμα, όμως εκείνο που προέχει να ειπωθεί είναι πως ο Bjørn Riis είναι πολύ καλός συνθέτης, με ιδέες και φυσικά με όρεξη και με προσόντα να τις υλοποιήσει, δημιουργώντας ένα «σώμα» κομματιών, που σε «πιάνουν» από την αρχή, με τον ανεπιτήδευτο λυρισμό τους, τις θαυμάσιες ενορχηστρώσεις, με εναλλαγές ακουστικών και ηλεκτρικών μερών, το συναισθηματικό, χαμηλών τόνων, τραγούδισμα, όπως και από το γενικότερο φινίρισμά τους, που παραπέμπει ασυζητητί στα seventies, χωρίς «τραβάτε με κι ας κλαίω».
Κομμάτι δεν υπάρχει, εδώ, που να ξεχωρίζει (αν και θα έδινα ένα μικρό προβάδισμα στο έξοχο 13λεπτο “Every second every hour”), καθώς το άλμπουμ διαθέτει μοναδική ενότητα, έτσι όπως ακούγεται, σαν ένα γερό, 70s, mellow-progressive προϊόν.
Σ’ αυτό το LP (και ακόμη CD και digital), τον Bjørn Riis, που τραγουδά και παίζει κιθάρες, συνοδεύουν οι Henrik Bergan Fossum (από τους Airbag), Kristian Karl Hultgren (από τους Wobbler), Simen Valldal Johannessen (από τους Oak), καθώς και η συμπατριώτισσά του τραγουδοποιός Mimmi Tamba.
Επαφή: www.karismarecords.no
SOONAGO: Fathom [Kapitän Platte, 2022]
Γερμανοί από το Bielefeld είναι οι Soonago, μία τετραμελής ομάδα –Simon Kohler μπάσο, Lukas Külker κιθάρες, Christian Blauer ντραμς, Niklas Teich κιθάρες–, που παίζει instrumental σκληρό rock. Να το πεις post-rock είναι ολίγον παρακινδυνευμένο, να το πεις «μεταλλικό» instrumental επίσης, να το πεις stoner… αυτό κι αν είναι παρακινδυνευμένο, οπότε κάπου σταματάς να ασχολείσαι με το τι παίζουν οι Soonago και απλώς τους ακούς ή και τους απολαμβάνεις.
Η μπάντα υπάρχει από το 2014, έχει κυκλοφορήσει άλλο ένα άλμπουμ, το “Nephele” το 2017, ενώ τώρα επανέρχεται με κάτι ολοκληρωμένο, που αποκαλείται “Fathom” – ένα long play, που σε κάθε περίπτωση θα τους κάνει περισσότερο γνωστούς.
Το ζήτημα είναι, τώρα, σε ποια ακριβώς ακροατήρια... και το λέμε τούτο, επειδή αυτό το ιδιαίτερο ύφος των Soonago, μπορεί να ξενίζει τόσο τους «μεταλλάδες», όσο και τους «ποστ-ροκάδες».
Εν πάση περιπτώσει το συγκρότημα είναι αυτό που είναι. Μια πολύ γερή τετράδα, με όλα τα απαραίτητα εν παρατάξει, που ξέρει να δημιουργεί απροσπέλαστους ηχητικούς «τοίχους», βασισμένους στα παρατεταμένα κιθαριστικά ντεμαράζ (άκου π.χ. το εισαγωγικό “Evac”), τα μελετημένα riffs και την δυναμικά λυρική ατμόσφαιρα.
Μπορεί να έχουν κάτι το «παγερό» οι μελωδίες των Soonago, ή και θλιμμένο συνάμα, αλλά ταυτοχρόνως αποτυπώνουν και μιαν ομορφιά, όπως είθισται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, επιχειρώντας να περιγράψουν θέματα, που, εκ πρώτης, δεν φαίνεται να τους απασχολούν (δεν το αντιλαμβάνεσαι εννοούμε). Όπως λένε και οι ίδιοι στο bandcamp τους:
«Εννοιολογικά, το “Fathom” είναι επηρεασμένο, κυρίως, από πολιτικά γεγονότα. Κατά τη δημιουργία του το συγκρότημα ήρθε σε επαφή, επανειλημμένα και μαζικά, με πολιτικά μηνύματα που σχετίζονταν με ποικίλες κοινωνικές αδικίες και τα οποία αντικατοπτρίζονται στη διαφορετικότητα και τη σκληρότητα των “Apophenia”, “Evac”, “Besa” και “Fathom”»... των τεσσάρων tracks του άλμπουμ τους, δηλαδή.
Από την ακμαία ροκ σκηνή της νορβηγικής πόλης Bergen μας έρχονται οι Kryptograf, ένα hard rock γκρουπ, που έχει τώρα έτοιμο το δεύτερο άλμπουμ του, που αποκαλείται “The Eldorado Spell”.
Μέλη των Kryptograf είναι οι Odd Erlend Mikkelsen κιθάρες, φωνή, Vegard Bachmann Strand κιθάρες, φωνή, πλήκτρα, Eirik Torgersen Arntsen ντραμς, φωνή κρουστά και Eivind Andreas Standal Moen μπάσο, ακουστική κιθάρα, με τους Ørjan Hammer Vollvik τρομπέτα και Kristian Eivind Espeland φωνή να συμπληρώνουν την line-up (ως guests).
Θα προσέθετα και τους Αμερικανούς Blue Cheer, στα σφοδρά κιθαριστικά μέρη, ή ακόμη και τους Βρετανούς May Blitz (στα ακουστικά parts φερ’ ειπείν), αλλά ok… είναι σαφές το ύφος των Νορβηγών, και επ’ αυτού δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία.
Τι άλλο βασικό υπάρχει εδώ, που πρέπει να το επισημάνουμε; Πως τα τραγούδια των Kryptograf γειτνιάζουν ελαφρώς και μόνον με το stoner, κάτι που τους καθιστά αυτοστιγμεί ξεχωριστούς σαν γκρουπ, αφού δεν αναλώνονται μόνο σε riff-ολογίες, βαρύγδουπο ρυθμικό τμήμα κ.λπ., αφήνοντας περιθώριο και για ουσιώδη κιθαριστικά soli τύπου... του-παλιού-καλού-καιρού, με ροές, γενικότερα, όχι τραβηγμένες από τα μαλλιά (τα κομμάτια, δηλαδή, έχουν αρχή, μέση και τέλος) και τραγούδισμα μάλλον μέσων τόνων, για ένα ούλτρα σκληροτράχηλο σχήμα – ένα σχήμα, που έχει τον τρόπο να σε κρατάει, ως ακροατή, διαρκώς στο κόκκινο και σε εγρήγορση.
Βασικά το ταλέντο των Kryptograf έχει να κάνει με τις συνθέσεις – γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Από τις συνθέσεις ξεκινούν, εξάλλου, τα πάντα, από το γεγονός πως ακούς και ξανακούς τον δίσκο τους (LP, CD, digital), δίχως να νοιώθεις ούτε στιγμή πως πετάς το χρόνο σου.
Επαφή: www.apollonrecords.no
Για τον νορβηγό συνθέτη, τραγουδοποιό και κιθαρίστα Bjørn Riis έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον, αναφερόμενοι στα άλμπουμ του “A Storm is Coming” [Karisma, 2019] και “Forever Comes to an End” [Karisma, 2017]. Επίσης έχουμε γράψει για το prog συγκρότημά του, τους Airbag (για το άλμπουμ τους “A Day at the Beach”, από το 2020), πράγμα που σημαίνει πως ήδη έχουμε δώσει μια καλή εικόνα του ύφους και του ήχου του.
Το πιο νέο άλμπουμ του Bjørn Riis αποκαλείται “Everything to Everyone”, θα κυκλοφορήσει επισήμως στις 8 Απριλίου, και αποτελείται από έξι συνθέσεις, με διάρκειες από 4:33 έως 13:20.
O Riis είναι «χοντρός» Floyd-ιστής. Έχει ακούσει, έχει εκτιμήσει τα κλασικά σέβεντις άλμπουμ των Pink Floyd, έχει επηρεαστεί από αυτά, μεταφέροντας υπαινιγμούς απ’ αυτήν ακριβώς την εποχή του μεγάλου γκρουπ στις συνθέσεις του.
Εντάξει, μπορείς να ανακαλέσεις και άλλες μπάντες, ακούγοντας το “Everything to Everyone”, όπως τους Barclay James Harvest για παράδειγμα, όμως εκείνο που προέχει να ειπωθεί είναι πως ο Bjørn Riis είναι πολύ καλός συνθέτης, με ιδέες και φυσικά με όρεξη και με προσόντα να τις υλοποιήσει, δημιουργώντας ένα «σώμα» κομματιών, που σε «πιάνουν» από την αρχή, με τον ανεπιτήδευτο λυρισμό τους, τις θαυμάσιες ενορχηστρώσεις, με εναλλαγές ακουστικών και ηλεκτρικών μερών, το συναισθηματικό, χαμηλών τόνων, τραγούδισμα, όπως και από το γενικότερο φινίρισμά τους, που παραπέμπει ασυζητητί στα seventies, χωρίς «τραβάτε με κι ας κλαίω».
Κομμάτι δεν υπάρχει, εδώ, που να ξεχωρίζει (αν και θα έδινα ένα μικρό προβάδισμα στο έξοχο 13λεπτο “Every second every hour”), καθώς το άλμπουμ διαθέτει μοναδική ενότητα, έτσι όπως ακούγεται, σαν ένα γερό, 70s, mellow-progressive προϊόν.
Σ’ αυτό το LP (και ακόμη CD και digital), τον Bjørn Riis, που τραγουδά και παίζει κιθάρες, συνοδεύουν οι Henrik Bergan Fossum (από τους Airbag), Kristian Karl Hultgren (από τους Wobbler), Simen Valldal Johannessen (από τους Oak), καθώς και η συμπατριώτισσά του τραγουδοποιός Mimmi Tamba.
Επαφή: www.karismarecords.no
Γερμανοί από το Bielefeld είναι οι Soonago, μία τετραμελής ομάδα –Simon Kohler μπάσο, Lukas Külker κιθάρες, Christian Blauer ντραμς, Niklas Teich κιθάρες–, που παίζει instrumental σκληρό rock. Να το πεις post-rock είναι ολίγον παρακινδυνευμένο, να το πεις «μεταλλικό» instrumental επίσης, να το πεις stoner… αυτό κι αν είναι παρακινδυνευμένο, οπότε κάπου σταματάς να ασχολείσαι με το τι παίζουν οι Soonago και απλώς τους ακούς ή και τους απολαμβάνεις.
Η μπάντα υπάρχει από το 2014, έχει κυκλοφορήσει άλλο ένα άλμπουμ, το “Nephele” το 2017, ενώ τώρα επανέρχεται με κάτι ολοκληρωμένο, που αποκαλείται “Fathom” – ένα long play, που σε κάθε περίπτωση θα τους κάνει περισσότερο γνωστούς.
Το ζήτημα είναι, τώρα, σε ποια ακριβώς ακροατήρια... και το λέμε τούτο, επειδή αυτό το ιδιαίτερο ύφος των Soonago, μπορεί να ξενίζει τόσο τους «μεταλλάδες», όσο και τους «ποστ-ροκάδες».
Εν πάση περιπτώσει το συγκρότημα είναι αυτό που είναι. Μια πολύ γερή τετράδα, με όλα τα απαραίτητα εν παρατάξει, που ξέρει να δημιουργεί απροσπέλαστους ηχητικούς «τοίχους», βασισμένους στα παρατεταμένα κιθαριστικά ντεμαράζ (άκου π.χ. το εισαγωγικό “Evac”), τα μελετημένα riffs και την δυναμικά λυρική ατμόσφαιρα.
Μπορεί να έχουν κάτι το «παγερό» οι μελωδίες των Soonago, ή και θλιμμένο συνάμα, αλλά ταυτοχρόνως αποτυπώνουν και μιαν ομορφιά, όπως είθισται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, επιχειρώντας να περιγράψουν θέματα, που, εκ πρώτης, δεν φαίνεται να τους απασχολούν (δεν το αντιλαμβάνεσαι εννοούμε). Όπως λένε και οι ίδιοι στο bandcamp τους:
«Εννοιολογικά, το “Fathom” είναι επηρεασμένο, κυρίως, από πολιτικά γεγονότα. Κατά τη δημιουργία του το συγκρότημα ήρθε σε επαφή, επανειλημμένα και μαζικά, με πολιτικά μηνύματα που σχετίζονταν με ποικίλες κοινωνικές αδικίες και τα οποία αντικατοπτρίζονται στη διαφορετικότητα και τη σκληρότητα των “Apophenia”, “Evac”, “Besa” και “Fathom”»... των τεσσάρων tracks του άλμπουμ τους, δηλαδή.
Επαφή:
www.kapitaen-platte.de
CLOSURE IN MOSCOW: Pink Lemonade [Bird’s Robe Records, 2014/2022]
Είναι το τρίτο άλμπουμ των Αυστραλών από την Μελβούρνη, των Closure in Moscow, για το οποίο γράφουμε τον τελευταίο καιρό –καθώς έχουν προηγηθεί τα “The Penance and The Patience” [Bird’s Robe Records, 2008/2021], στις 10 Δεκ. 2021 και “First Temple” [Bird’s Robe Records 2009/2021] στις 1 Νοε. 2021–, μα συγχρόνως είναι και το τρίτο και τελευταίο τους έως σήμερα, καθώς στο bandcamp και στο discogs δεν αναφέρεται κάτι άλλο, πιο πριν ή πιο μετά. “Pink Lemonade” είναι ο τίτλος του, κυκλοφόρησε κανονικά το 2014 και επανακυκλοφορεί τώρα (2022) σε LP, CD και digital.
Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως η μουσική τους είναι έντονη, με δυναμικά κιθαριστικά μέρη, με αρκετά εφφέ και παραδοξότητες (μέχρι και τραγούδι στα ιαπωνικά ακούμε), με εμφατικά φωνητικά (και από έξτρα βοήθειες), κάποιους «ζαππισμούς», τακτικές «αλλαγές», συνεχή ανεβοκατεβάσματα της έντασης, μα και με ορισμένα eighties ποπ στοιχεία – όλα αυτά ωραία ενσωματωμένα στη γενικότερη δομή, που παραμένει πάντα απαιτητική και complex.
Μια ιδιαίτερη και κομματάκι μυστήρια περίπτωση.
Επαφή: www.birdsrobe.com
CLOSURE IN MOSCOW: Pink Lemonade [Bird’s Robe Records, 2014/2022]
Είναι το τρίτο άλμπουμ των Αυστραλών από την Μελβούρνη, των Closure in Moscow, για το οποίο γράφουμε τον τελευταίο καιρό –καθώς έχουν προηγηθεί τα “The Penance and The Patience” [Bird’s Robe Records, 2008/2021], στις 10 Δεκ. 2021 και “First Temple” [Bird’s Robe Records 2009/2021] στις 1 Νοε. 2021–, μα συγχρόνως είναι και το τρίτο και τελευταίο τους έως σήμερα, καθώς στο bandcamp και στο discogs δεν αναφέρεται κάτι άλλο, πιο πριν ή πιο μετά. “Pink Lemonade” είναι ο τίτλος του, κυκλοφόρησε κανονικά το 2014 και επανακυκλοφορεί τώρα (2022) σε LP, CD και digital.
Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως η μουσική τους είναι έντονη, με δυναμικά κιθαριστικά μέρη, με αρκετά εφφέ και παραδοξότητες (μέχρι και τραγούδι στα ιαπωνικά ακούμε), με εμφατικά φωνητικά (και από έξτρα βοήθειες), κάποιους «ζαππισμούς», τακτικές «αλλαγές», συνεχή ανεβοκατεβάσματα της έντασης, μα και με ορισμένα eighties ποπ στοιχεία – όλα αυτά ωραία ενσωματωμένα στη γενικότερη δομή, που παραμένει πάντα απαιτητική και complex.
Μια ιδιαίτερη και κομματάκι μυστήρια περίπτωση.
Επαφή: www.birdsrobe.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου