Η Submersion Records
είναι μία εταιρεία από την Θεσσαλονίκη, σε εκδόσεις της οποίας έχουμε αναφερθεί
κι άλλες φορές στο πρόσφατο παρελθόν (Red Frame, Δήμος Βρύζας κ.ά.). Η πιο νέα κυκλοφορία τής Submersion αφορά στο
συγκρότημα Okeano, και
στο παρθενικό άλμπουμ του “Ocean Highway”
(2022).
Το συγκρότημα, που είναι τετραμελές, αποτελείται από τους Strange C (Απόστολος Λαγαρίας)
μουσικές, στίχοι, πιάνο, κιθάρες, Christie Rok φωνή, Emi Path drones, vocal layers και
Γιώργο Καρανικολάου ντραμς, και κινείται σε χώρους «ατμοσφαιρικούς», ambient κ.λπ., με πολλά
ηλεκτρονικά βεβαίως διεσπαρμένα ανάμεσα, ρίχνοντας, συγχρόνως, ιδιαίτερο βάρος
σε φωνές και φωνητικά.
Το αποτέλεσμα της προσπάθειας των Okeano καταγράφεται σε επτά μέσης διάρκειας συνθέσεις (από τρίλεπτες έως οκτάλεπτες), που εξελίσσονται μάλλον αργά, στοχεύοντας στη δημιουργία μιας καθηλωτικής και υποβλητικής ατμόσφαιρας, με την βοήθεια του αγγλικού, μα και του ελληνικού λόγου, την οποίαν και εν πολλοίς επιτυγχάνουν.
Ναι, φέρνουν στην μνήμη τους Sigur Rós οι Okeano, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πως καταφέρνουν να στήσουν ένα άλμπουμ με concept –διαβάζουμε πως το “Ocean Highway” είναι εμπνευσμένο από ένα ταξίδι στον Ατλαντικό Ωκεανό, προσομοιάζοντας αισθητικά με το νοητικό ταξίδι κάποιου, που αγναντεύει τα κύματα–, τονίζοντας τα πιο «μυστικά», χαρακτηριστικά της μουσικής τους, επιχειρώντας να εκμεταλλευθούν και κλασικές φόρμες, μα και πιο προχωρημένες (με σκόρπια πειραματικά στοιχεία ανάμεσα κ.λπ.), προκειμένου να χτίσουν κάποια συγκεκριμένα ηχοτοπία.
Το τραγούδισμα διαθέτει, επίσης, κάτι το στοιχειωτικό –θα μπορούσε να αναδεικνύει άψογα ακόμη κι ένα folk ενορχηστρωτικό περιβάλλον–, με το πιάνο να κρατάει βασικό ρόλο είτε στην ανάπτυξη είτε ακόμη και στον επικαθορισμό των θεμάτων.
Γενικώς, θα γράφαμε για ένα μελετημένο και καλοφτιαγμένο άλμπουμ, χωρίς ιδιαίτερες «ακρότητες» (όπου υπάρχουν τέτοιες ακούγονται αιτιολογημένες), κάπως «σκοτεινό» σαν σύνολο, έχοντας όμως τον τρόπο να ελκύει.
Επαφή: https://submersionrecords.bandcamp.com/album/ocean-highway
Το αποτέλεσμα της προσπάθειας των Okeano καταγράφεται σε επτά μέσης διάρκειας συνθέσεις (από τρίλεπτες έως οκτάλεπτες), που εξελίσσονται μάλλον αργά, στοχεύοντας στη δημιουργία μιας καθηλωτικής και υποβλητικής ατμόσφαιρας, με την βοήθεια του αγγλικού, μα και του ελληνικού λόγου, την οποίαν και εν πολλοίς επιτυγχάνουν.
Ναι, φέρνουν στην μνήμη τους Sigur Rós οι Okeano, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι πως καταφέρνουν να στήσουν ένα άλμπουμ με concept –διαβάζουμε πως το “Ocean Highway” είναι εμπνευσμένο από ένα ταξίδι στον Ατλαντικό Ωκεανό, προσομοιάζοντας αισθητικά με το νοητικό ταξίδι κάποιου, που αγναντεύει τα κύματα–, τονίζοντας τα πιο «μυστικά», χαρακτηριστικά της μουσικής τους, επιχειρώντας να εκμεταλλευθούν και κλασικές φόρμες, μα και πιο προχωρημένες (με σκόρπια πειραματικά στοιχεία ανάμεσα κ.λπ.), προκειμένου να χτίσουν κάποια συγκεκριμένα ηχοτοπία.
Το τραγούδισμα διαθέτει, επίσης, κάτι το στοιχειωτικό –θα μπορούσε να αναδεικνύει άψογα ακόμη κι ένα folk ενορχηστρωτικό περιβάλλον–, με το πιάνο να κρατάει βασικό ρόλο είτε στην ανάπτυξη είτε ακόμη και στον επικαθορισμό των θεμάτων.
Γενικώς, θα γράφαμε για ένα μελετημένο και καλοφτιαγμένο άλμπουμ, χωρίς ιδιαίτερες «ακρότητες» (όπου υπάρχουν τέτοιες ακούγονται αιτιολογημένες), κάπως «σκοτεινό» σαν σύνολο, έχοντας όμως τον τρόπο να ελκύει.
Επαφή: https://submersionrecords.bandcamp.com/album/ocean-highway
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου