DEMETRIA ένα άξιο ντεμπούτο, από μια νέα ελληνίδα τραγουδοποιό

Νέα καλλιτέχνιδα και στο μουσικό τοπίο και στην ηλικία, η 21χρονη Demetria κάνει τώρα την πρώτη ολοκληρωμένη εμφάνισή της μ’ ένα CD, που αποκαλείται “Pillow Shifter” [Puzzlemusik, 2022].
Σ’ αυτό το CD, η Demetria, που είναι φοιτήτρια στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στην Κέρκυρα, συνθέτει, γράφει στίχους, τραγουδά, ενώ χειρίζεται και όλα τα όργανα, που ακούγονται στον δίσκο της (πιάνο, πλήκτρα, synthesizers, κιθάρες, μελόντικα, μουσικά παιγνίδια, bongos, djembe, ντραμς, ενώ προγραμματίζει και τα μπάσα).
Περαιτέρω το “Pillow Shifter” το ηχογράφησε η ίδια στο home στούντιό της, κάνοντας την μείξη και την παραγωγή. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με μία πολύπλευρη καλλιτέχνιδα, η οποία αναλαμβάνει τα πάντα, και τα τραγουδοποιητικά και τα τεχνικά, έχοντας έτσι τον πλήρη έλεγχο της δουλειάς της. Σίγουρα, όχι κάτι που το συναντάς κάθε μέρα στην ελληνική σκηνή, αλλά όχι ενδεχομένως και κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Τελική σημασία, πάντως, δεν έχουν αυτά –όχι ότι είναι ασήμαντα, ίσα-ίσα–, μα αν εκείνο που ακούμε στο “Pillow Shifter” έχει το ίδιο ξεχωριστό και σπάνιο νόημα.

Ας πούμε για αρχή πως είχαμε ξεχωρίσει την Demetria, ως παρουσία, στην συλλογή τής Puzzlemusik «15» (ανάρτηση της 16ης Ιαν. 2022), μέσω του τραγουδιού της “My trauma is on you”, πριν φθάσει στ’ αυτιά μας το “Pillow Shifter”. (Από τα δεκατρία tracks της συλλογής είχαμε ξεχωρίσει τρία και ένα ήταν το κομμάτι της Demetria).
Το ύφος του “Pillow Shifter”, γενικότερα, είναι εκείνο της «ψαγμένης», της weird pop. Η Demetria δεν γράφει τραγούδια για να μπούνε σε ραδιοφωνικές playlists, δεν την ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Εκείνο που την ενδιαφέρει είναι να δημιουργήσει ένα «σώμα» τραγουδιών, τα οποία εμφανίζουν ποικίλα χαρακτηριστικά και επιρροές, μέσα στο γενικότερο ποπ πλαίσιο (μέσα και το rock, μέσα και η jazz, μέσα και το folk / ethnic), κάνοντάς τα (τα τραγούδια) να ακούγονται τελείως διαφορετικά το ένα από το άλλο.
Και είναι αυτό που δημιουργεί στο άλμπουμ της το παράξενο, το weird κλίμα και όχι τόσο οι μελωδίες ή τα λόγια της.
Ξεκινώντας από τα δεύτερα (τα λόγια) θα πούμε πως αυτά σχετίζονται με ονειρικές καταστάσεις, ή μάλλον με καταστάσεις του ονείρου. Μάλιστα, είναι όλα τοποθετημένα εντός εισαγωγικών, λες και δεν είναι της Demetria, αλλά τα δανείζεται από κάποιον άλλο. Αυτά τα... υπαγορευμένα όνειρα γίνονται η πρώτη ύλη για τα τραγούδια της Demetria, που, και σε κάθε περίπτωση, δεν συνδέονται με μία το ίδιο dreamy συνοδεία.
Το άλμπουμ έχει έντονες στιγμές, με τα ντραμς να ακούγονται σε αρκετές φάσεις δυνατά, ενώ και η ένταση, που αγγίζει σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και την έκσταση, δεν είναι απούσα από τις συνθέσεις.
Γενικώς, η Demetria «παίζει» με τις εντάσεις, τους χρόνους, τα μέτρα, και φυσικά με τα ηχοχρώματα.
Ξαναλέμε πως κάθε track του CD της ακούγεται σαν κάτι άλλο από το προηγούμενό του, και πως τραγούδια σαν τα “Kids are chasing the fox”, “WHO KILLED THE PIG?” και “Cinderella”, χωρίς να υποτιμούμε άλλα, όπως το “Baku is dead” ή το “Welcome to my necropsy”, είναι από αυτά που δεν φθάνουν στ’ αυτιά σου κάθε μέρα, εμφανίζοντας στοιχεία μεγάλης και σίγουρης τραγουδοποιού.
Δεν ξέρω... Πολλά ταλέντα έμειναν στα μισά του δρόμου. Τα παράτησαν. Βαρέθηκαν. Δεν δούλεψαν. Δεν ψάχτηκαν. Αν η Demetria δεν εγκαταλείψει τον αγώνα θα κάνει κι άλλα πράγματα στο μέλλον. Ακόμη πιο σημαντικά. Από την ίδια εξαρτάται.
Πολύ ιδιαίτερο ντεμπούτο. Και μάλλον... σπουδαίο. (Ας την χρησιμοποιήσω εν τέλει αυτή την λέξη, που την έχω από την αρχή στο μυαλό μου και με εμπόδιζε κάτι, έως το τέλος, να την γράψω).
Επαφή: www.puzzlemusik.com