KRISTOF ψυχαγωγία

Για το προηγούμενο άλμπουμ του Kristof στην Inner Ear, το “Talkshow”, είχαμε γράψει τον Ιούνιο του 2020, τονίζοντας, ανάμεσα σε άλλα, πως είχαμε να κάνουμε μ’ ένα «πολύ περίεργο άλμπουμ», που είχε φυσικά «κάποιο ενδιαφέρον», εμφανίζοντας από την άλλη «και μια δυσκολία για να το αποκρυπτογραφήσεις, να “δεθείς” μαζί του και να το αντιληφθείς στην ολότητά του».
Στο πιο νέο, όμως, που αποκαλείται «Ψυχαγωγία» [Inner Ear, 2022], πολλά από τα ζητήματα εκείνου του δίσκου έχουν ανατραπεί, προς την θετική κατεύθυνση, με τον καλλιτέχνη να εμφανίζεται πολύ πιο σίγουρος για το αποτέλεσμα της δουλειάς του, σε σχέση με το πώς αυτό θα «πιάσει» ένα πιο ευρύ, αν και πάντα «εναλλακτικό» κοινό.
Προς αυτή την κατεύθυνση συντελούν διάφορα τινά, αλλά το πρώτο όλων είναι η χρήση της ελληνικής γλώσσας, στα τραγούδια του Kristof.

Η γλώσσα δεν είναι ένα περιορισμένο ή πολύ περισσότερο ένα... άδειο πουκάμισο. Και το λέμε τούτο, γιατί από τη φύση της η γλώσσα έχει την δυνατότητα να υπαγορεύει και μελωδίες, και ρυθμούς, και φυσικά άλλες σχέσεις στο επίπεδο της ταύτισης κ.λπ., ενώ και για τον ίδιο τον καλλιτέχνη προσφέρει την δυνατότητα να εκφραστεί καλύτερα και μεστότερα, να μεταφέρει τις σκέψεις του ακόμη πιο πειστικά στο «χαρτί», μετατρέποντας έτσι «το ψάξιμο εντός του» σε μια κατάσταση για όλους (ή τουλάχιστον για τους περισσότερους).
Τα τραγούδια του Kristof εξακολουθούν να μην είναι εύκολα, αλλά είναι ιδιαίτερα, προσωπικά, ειδικού γούστου και άρα ξεχωριστά. Κι αυτό είναι ένα πρώτο και βασικό ζητούμενο. Να κάνεις κάτι δικό σου, χωρίς να αναφέρεσαι σ’ εκείνο που παίζει», παραβλέποντας το τρέχον (ποπ) αφήγημα και οικοδομώντας τον αυτοτελή, δικό σου «κόσμο».
Και αυτόν τον «κόσμο» ο Kristof τον οικοδομεί και με τις ωραίες μελωδίες του, τις σεμνά ενοργανωμένες (βασικά για πλήκτρα – αν και τα ντραμς έχουν επίσης έναν ιδιάζοντα ρόλο κάπου-κάπου), και με τον αυτοαναφορικό και βιωματικό λόγο του, και με τις ερμηνείες του, που είναι σοβαρές και στιβαρές.
Ελέγχει το άπαν λοιπόν ο Kristof, εδώ, ή τουλάχιστον προσπαθεί να το ελέγξει στον υψηλότερο βαθμό, κάτι που φαίνεται κυρίως στην δεύτερη πλευρά της κασέτας του (γιατί την κασέτα ακούμε, με το άλμπουμ να κυκλοφορεί επίσης σε CD και σε digital), εκεί όπου η τραγουδοποιία του αγγίζει το... δικό του «τέλειο» (το λέμε έχοντας ακούσει προηγούμενες δουλειές του).
Άλλοτε με κανονικό τραγούδισμα και άλλοτε με ημι-απαγγελία, ο Kristof... αυτοβιογραφείται με τόλμη («από μικρός σα μύγα μέσα στο γάλα / είχα μια τάση να τους σκέφτομαι σε όνειρα άλλα / σκέψεις μύγες στο δωμάτιο γυρίζουν / σβήνω φως, με περιτριγυρίζουν»), δίνοντας κομμάτια-διαμάντια σύγχρονης ελληνόφωνης ποπ, όπως τα «Πανδώρα», «Μαρκαδόροι», «Ενυδρείο» (με σαφείς υπαινιγμούς σε Λένα Πλάτωνος) και «Ιστός» (και ο «Κύκνος από την πρώτη πλευρά είναι ωραίο track), και καταλήγοντας μ’ ένα πολύ «εσωτερικό» instrumental, το «Ψυχαγωγία», που κλείνει αυτό το άλμπουμ μ’ έναν κάπως παγερό, ρομαντικό και ασυζητητί εμπνευσμένο τρόπο.
Η... παράσταση μπορεί να είχε και ευχάριστες στιγμές, αλλά η... κουρτίνα στο τέλος είναι σκουρόχρωμη και βαριά – αφήνοντας, πάντως, έξω απ’ αυτήν, μία λεπτή ανακούφιση.
Επαφή: www.inner-ear.gr