Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο (8/9) είχαμε γράψει, εδώ στο blog, τα σχετικά για το
άλμπουμ “Cosmology” [Principal Records, 2021] του Claudio Scolari Project, σημειώνοντας, στο τέλος, πως επρόκειτο για
ένα «εξαιρετικό ηλεκτρικό / ηλεκτρονικό τζαζ άλμπουμ, που θα
ενθουσιάσει».
Σ’ εκείνο το CD, μέλος του Claudio Scolari Project ήταν και ο ντράμερ Dan Cavalca.
Τα δύο άλμπουμ, το “Colors of Red Island” και το “Lights of Red Island”
διαφέρουν, βασικά, ως προς το ηλεκτρονικό φορτίο. Πλήκτρα και ηλεκτρονικά
υπήρχαν και στην ηχογράφηση του ’10, αλλά εδώ θα λέγαμε πως κυριαρχούν. Το
λέει, εξάλλου, και ο ίδιος ο Dan Cavalca
στο 4σέλιδο εξώφυλλο.
«Διατήρησα μερικά από τα μελωδικά και ρυθμικά μέρη του πρωτότυπου δίσκου, επιμελούμενος μία διαφορετική ενορχήστρωση αυτού, ψάχνοντας τα ρυθμικά στοιχεία, σχεδιάζοντας τον ηλεκτρονικό διάκοσμο, μεταφέροντας όλη την μουσική του άλμπουμ προς μια διαφορετική διάσταση».
Και όντως. Σε σχέση με το “Colors of Red Island” το “Lights of Red Island” είναι κατά τόπους πιο μπητάτο, αγγίζοντας ακόμη και τα όρια του jazz-funk σε κομμάτια όπως το “Variation of movement”, που φέρνει στην μνήμη Toshinori Kondo & IMA, ενώ αλλού καθίσταται πιο electronic ambient, ανακαλώντας ακόμη και Vangelis (“Dialogues night”).
Φυσικά, τα τζαζ ηχοχρώματα δεν απολείπουν από το “Lights of Red Island”, απλώς είναι καλυμμένα πίσω από τα πλήκτρα – δίχως τούτο να σημαίνει πως πρέπει να στήσεις αυτί, για να τ’ ακούσεις. Η τρομπέτα του Simone Scolari φυσικά είναι εκείνη που μεταφέρει τα σχετικά vibes, με κομμάτια σαν τα “Earth dances explosions” να καταφέρνουν να σε συνεπάρουν, μέσα από αυτήν την σύγχρονη εκφραστική, που κοιτάει παρελθόν και μέλλον (θα λέγαμε) από ίσες αποστάσεις.
Σ’ εκείνο το CD, μέλος του Claudio Scolari Project ήταν και ο ντράμερ Dan Cavalca.
«Διατήρησα μερικά από τα μελωδικά και ρυθμικά μέρη του πρωτότυπου δίσκου, επιμελούμενος μία διαφορετική ενορχήστρωση αυτού, ψάχνοντας τα ρυθμικά στοιχεία, σχεδιάζοντας τον ηλεκτρονικό διάκοσμο, μεταφέροντας όλη την μουσική του άλμπουμ προς μια διαφορετική διάσταση».
Και όντως. Σε σχέση με το “Colors of Red Island” το “Lights of Red Island” είναι κατά τόπους πιο μπητάτο, αγγίζοντας ακόμη και τα όρια του jazz-funk σε κομμάτια όπως το “Variation of movement”, που φέρνει στην μνήμη Toshinori Kondo & IMA, ενώ αλλού καθίσταται πιο electronic ambient, ανακαλώντας ακόμη και Vangelis (“Dialogues night”).
Φυσικά, τα τζαζ ηχοχρώματα δεν απολείπουν από το “Lights of Red Island”, απλώς είναι καλυμμένα πίσω από τα πλήκτρα – δίχως τούτο να σημαίνει πως πρέπει να στήσεις αυτί, για να τ’ ακούσεις. Η τρομπέτα του Simone Scolari φυσικά είναι εκείνη που μεταφέρει τα σχετικά vibes, με κομμάτια σαν τα “Earth dances explosions” να καταφέρνουν να σε συνεπάρουν, μέσα από αυτήν την σύγχρονη εκφραστική, που κοιτάει παρελθόν και μέλλον (θα λέγαμε) από ίσες αποστάσεις.
NicNic Larygakis
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίστε ή μόνη ουσιαστική Φωνή ενημέρωσης στο χώρο της δισκογραφίας εδώ και πολλά έτη στην χώρα μας, είμαι ευγνώμων για την εργασία Ψυχής που μας προσφέρεται!
Σας ευχαριστώ καί σάς εύχομαι Υγεία και Χαρά Ζωής!
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Ευχαριστώ πολύ, να'στε καλά κι εσείς!