Οι Tony Falco (ντραμς), Josh Sinton (βαρύτονο σαξόφωνο, άλτο φλάουτο, μπάσο κλαρίνο) και Jed Wilson (πιάνο)
μπορεί να γνωρίζονται από την εποχή που ήταν φοιτητές στο New England Conservatory, κάποτε στην δεκαετία
του ’90, αλλά μόλις τώρα κατορθώνουν να συνεργαστούν σ’ ένα άλμπουμ. Λέμε για
το “Adumbrations” [Form
is Possibility Recordings, 2022], ένα σίγουρα αυτοσχεδιαστικό CD, που προσεγγίζεται όμως μ’ έναν
περισσότερο λυρικό τρόπο.
Να πούμε πως ο Josh Sinton μάς έχει απασχολήσει κι άλλες φορές στο blog, καθώς πριν από λίγο καιρό είχαμε γράψει για το σόλο (βαρύτονο σαξόφωνο) άλμπουμ του “b.” [FiP Recordings, 2021], ενώ πιο παλαιά είχαμε αναφερθεί και στο “Making Bones…” [ILUSO, 2018], των Josh Sinton’s Predicate Trio (με Christopher Hoffman τσέλο, Tom Rainey ντραμς).
Ένα τρίο λοιπόν συγκροτείται από τους Falco / Sinton / Wilson, το οποίο παρουσιάζει έξι ομαδικά
improv
tracks, που
αποκαλούνται “Adumbrations”
(Επινοήσεις) και που αριθμούνται από... 1 έως 6.
Και τα έξι αυτά tracks είναι fully improvised, δίχως όμως παικτικές και ερμηνευτικές «εξαλλοσύνες». Οι αρμονίες, οι μελωδίες και τα ρυθμικά patterns σίγουρα εκπηγάζουν με αυθόρμητο τρόπο, δίχως να δημιουργούν πάντως... διαλυμένα, εικονοκλαστικά περιβάλλοντα. Απεναντίας...
Υπάρχουν κομμάτια εδώ, όπως το “2”, στο οποίο ο Sinton χειρίζεται (άλτο) φλάουτο, μ’ έναν τρόπο... τραγουδιστικό, με το τρίο να φέρνει στην μνήμη εγγραφές singers-songwriters από τα seventies (Joni Mitchell ας πούμε), ενώ σε tracks όπως το “3” ένα open drumming (στην αρχή) και μία εναλλαγή ρόλων βαρύτονου-πιάνου (στην πορεία), είναι αρκετά για να δημιουργήσουν ένα ελεύθερο, αλλά γκρουβάτο πλαίσιο, που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος.
Ένα ιδιαίτερο improv άλμπουμ είναι το “Adumbrations” των Falco / Sinton / Wilson, που κατορθώνει να διατηρήσει, καθ’ όλη την εξέλιξή του, μια συναισθηματική φόρτιση.
Επαφή: www.joshsinton.com
Να πούμε πως ο Josh Sinton μάς έχει απασχολήσει κι άλλες φορές στο blog, καθώς πριν από λίγο καιρό είχαμε γράψει για το σόλο (βαρύτονο σαξόφωνο) άλμπουμ του “b.” [FiP Recordings, 2021], ενώ πιο παλαιά είχαμε αναφερθεί και στο “Making Bones…” [ILUSO, 2018], των Josh Sinton’s Predicate Trio (με Christopher Hoffman τσέλο, Tom Rainey ντραμς).
Και τα έξι αυτά tracks είναι fully improvised, δίχως όμως παικτικές και ερμηνευτικές «εξαλλοσύνες». Οι αρμονίες, οι μελωδίες και τα ρυθμικά patterns σίγουρα εκπηγάζουν με αυθόρμητο τρόπο, δίχως να δημιουργούν πάντως... διαλυμένα, εικονοκλαστικά περιβάλλοντα. Απεναντίας...
Υπάρχουν κομμάτια εδώ, όπως το “2”, στο οποίο ο Sinton χειρίζεται (άλτο) φλάουτο, μ’ έναν τρόπο... τραγουδιστικό, με το τρίο να φέρνει στην μνήμη εγγραφές singers-songwriters από τα seventies (Joni Mitchell ας πούμε), ενώ σε tracks όπως το “3” ένα open drumming (στην αρχή) και μία εναλλαγή ρόλων βαρύτονου-πιάνου (στην πορεία), είναι αρκετά για να δημιουργήσουν ένα ελεύθερο, αλλά γκρουβάτο πλαίσιο, που κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι το τέλος.
Ένα ιδιαίτερο improv άλμπουμ είναι το “Adumbrations” των Falco / Sinton / Wilson, που κατορθώνει να διατηρήσει, καθ’ όλη την εξέλιξή του, μια συναισθηματική φόρτιση.
Επαφή: www.joshsinton.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου