Είναι το δεύτερο άλμπουμ του τρομπονίστα John Yao και του συγκροτήματός
του, των Triceratops,
για το οποίο θα γράψουμε στο blog.
Είχε προηγηθεί το review για το “How We Do”
[See Tao Recordings, 2019], ενώ τώρα
θα ακολουθήσει το ανάλογο για το “Off-Kilter” (2022),
τυπωμένο και αυτό για την ίδια εταιρεία (την See Tao Recordings).
Σε σχέση με την προ τριετίας line-up των Triceratops εδώ υπάρχει μία αλλαγή, καθώς την θέση του μπασίστα Peter Brendler έχει καταλάβει ο Robert Sabin, με τους υπόλοιπους σολίστες να παραμένουν ως έχουν. Να υπενθυμίσουμε λοιπόν πως πέραν των Yao και Sabin, μέλη των Triceratops είναι και οι Billy Drewes σοπράνο, άλτο σαξόφωνα, Jon Irabagon τενόρο, σοπρίλο σαξόφωνα και Mark Ferber ντραμς.
Αν το δει κανείς πιο βαθιά το θέμα δεν θα είναι παράταιρο αν
αποκαλέσει τους John Yao’s Triceratops σούπερ-γκρουπ,
και αυτό γιατί όλοι οι συμμετέχοντες, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο και
άλλοι... πολύ περισσότερο είναι μουσικοί με τεράστια συμβολή στην πιο πρόσφατη
σκηνή.
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο εδώ για τον τρομερό σαξοφωνίστα Jon Irabagon (Mostly Other People Do the Killing, Barry Altschul’s 3Dom Factor, Bryan and The Haggards, Gordon Grdina Septet, γκρουπ της Mary Halvorson κ.λπ.), ούτε για τον επίσης σαξοφωνίστα Billy Drewes (Mike Holober / Gotham Jazz Orchestra, David Berkman Sextet κ.λπ.), μα ούτε και για τον ντράμερ Mark Ferber, που προσφάτως τον ακούσαμε και στο “Imaginary Friends” [ECM, 2019] του Ralph Alessi.
Οπότε... αντιλαμβάνεστε. Με τέτοιους σολίστες το “Off-Kilter” δεν μπορεί παρά να σηματοδοτεί έναν ακόμη σταθμό, στο βιογραφικό όλων των συμμετεχόντων, καθώς λέμε για ένα CD, που κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα – τόσο συνθετικά, όσο και εκτελεστικά.
Το άλμπουμ είναι ηχογραφημένο στο Samurai Hotel της Astoria, στις 23 Αυγούστου 2018 (προφανώς οι άνθρωποι έπαιξαν «μια κι έξω») και αποτελείται από εννέα tracks –όλα πρωτότυπα– με τα οκτώ να αποτελούν συνθέσεις του John Yao και με το εισαγωγικό “Below the high rise” να είναι γραμμένο από τον Billy Drewes.
Αυτό, το προφανές, που χαρακτηρίζει κατ’ αρχάς το κουιντέτο John Yao’s Triceratops έχει να κάνει με την «πνευστή» τριπλέτα του. Yao, Drewes και Irabagon βρίσκονται μονίμως σε θέσεις μάχης, προσφέροντας διαρκείς συνομιλίες είτε ανά δύο είτε ανά τρεις, μαζί, φυσικά, με τα πιο εξειδικευμένα soli, που «κάθονται» τέλεια πάνω σ’ ένα σκληρό-στιβαρό ρυθμικό τμήμα, που οδηγούν οι Sabin και Ferber.
Όλα τα κομμάτια είναι εκπληκτικά, αλλά τα πιο μεγάλα σε διάρκεια (το λέμε γιατί υπάρχουν ακόμη και τρίλεπτα ή και δίλεπτα tracks εδώ), όπως το 9λεπτο “Labyrinth” ή το 10λεπτο “The morphing line” είναι εκείνα, που δείχνουν περίτρανα περί ποιας κλάσης μουσικών συζητάμε.
Επαφή: www.johnyao.com
Σε σχέση με την προ τριετίας line-up των Triceratops εδώ υπάρχει μία αλλαγή, καθώς την θέση του μπασίστα Peter Brendler έχει καταλάβει ο Robert Sabin, με τους υπόλοιπους σολίστες να παραμένουν ως έχουν. Να υπενθυμίσουμε λοιπόν πως πέραν των Yao και Sabin, μέλη των Triceratops είναι και οι Billy Drewes σοπράνο, άλτο σαξόφωνα, Jon Irabagon τενόρο, σοπρίλο σαξόφωνα και Mark Ferber ντραμς.
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι περισσότερο εδώ για τον τρομερό σαξοφωνίστα Jon Irabagon (Mostly Other People Do the Killing, Barry Altschul’s 3Dom Factor, Bryan and The Haggards, Gordon Grdina Septet, γκρουπ της Mary Halvorson κ.λπ.), ούτε για τον επίσης σαξοφωνίστα Billy Drewes (Mike Holober / Gotham Jazz Orchestra, David Berkman Sextet κ.λπ.), μα ούτε και για τον ντράμερ Mark Ferber, που προσφάτως τον ακούσαμε και στο “Imaginary Friends” [ECM, 2019] του Ralph Alessi.
Οπότε... αντιλαμβάνεστε. Με τέτοιους σολίστες το “Off-Kilter” δεν μπορεί παρά να σηματοδοτεί έναν ακόμη σταθμό, στο βιογραφικό όλων των συμμετεχόντων, καθώς λέμε για ένα CD, που κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα – τόσο συνθετικά, όσο και εκτελεστικά.
Το άλμπουμ είναι ηχογραφημένο στο Samurai Hotel της Astoria, στις 23 Αυγούστου 2018 (προφανώς οι άνθρωποι έπαιξαν «μια κι έξω») και αποτελείται από εννέα tracks –όλα πρωτότυπα– με τα οκτώ να αποτελούν συνθέσεις του John Yao και με το εισαγωγικό “Below the high rise” να είναι γραμμένο από τον Billy Drewes.
Αυτό, το προφανές, που χαρακτηρίζει κατ’ αρχάς το κουιντέτο John Yao’s Triceratops έχει να κάνει με την «πνευστή» τριπλέτα του. Yao, Drewes και Irabagon βρίσκονται μονίμως σε θέσεις μάχης, προσφέροντας διαρκείς συνομιλίες είτε ανά δύο είτε ανά τρεις, μαζί, φυσικά, με τα πιο εξειδικευμένα soli, που «κάθονται» τέλεια πάνω σ’ ένα σκληρό-στιβαρό ρυθμικό τμήμα, που οδηγούν οι Sabin και Ferber.
Όλα τα κομμάτια είναι εκπληκτικά, αλλά τα πιο μεγάλα σε διάρκεια (το λέμε γιατί υπάρχουν ακόμη και τρίλεπτα ή και δίλεπτα tracks εδώ), όπως το 9λεπτο “Labyrinth” ή το 10λεπτο “The morphing line” είναι εκείνα, που δείχνουν περίτρανα περί ποιας κλάσης μουσικών συζητάμε.
Επαφή: www.johnyao.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου