Είναι το δεύτερο άλμπουμ του ιταλικού Claudio Scolari Project, για το οποίον
γράφουμε στο blog. Είχε
προηγηθεί πέρυσι (8 Σεπτ. 2021) η κριτική για το “Cosmology”, ένα πάρα πολύ καλό electronic-jazz CD, ενώ τώρα σειρά έχει το “Don’t Know” [Principal Records,
2022], το πιο νέο άλμπουμ της μπάντας, που ηχογραφήθηκε τον προηγούμενο Δεκέμβριο.
Να υπενθυμίσουμε πως Claudio Scolari Project είναι οι Claudio Scolari πρώτο drum set, προγραμματισμός, Daniele Cavalca δεύτερο drum set, live synths, fender rhodes, πιάνο, Simone Scolari τρομπέτα και Michele Cavalca ηλεκτρικό μπάσο και πως η μπάντα παρουσιάζει πρωτότυπο υλικό, συντεθειμένο από τα μέλη της.
Το Claudio Scolari Project δεν είναι ένα τυπικό τζαζ γκρουπ – και αυτό φαίνεται αμέσως, μέσα από την συγκεκριμένη line-up, που περιλαμβάνει δύο ντράμερ, έναν τρομπετίστα κι έναν μπασίστα.
Και κάπως έτσι η παρουσία των δύο ντράμερ αποβαίνει καθοριστική, για τον ήχο των Ιταλών και βεβαίως για τις συνθέσεις τους – χωρίς να αναφερόμαστε, εννοείται, στο “Fireworks”, στο οποίο ακούγονται μόνον κρουστά και που είναι τοποθετημένο ακριβώς στην μέση τού “Don’t Know”, χωρίζοντάς το σε «πριν» και σε «μετά».
Ξεκινώντας, λοιπόν, από την νοητή πρώτη πλευρά του άλμπουμ θα λέγαμε, και σε σχέση με το προηγούμενο “Cosmology”, πως εδώ έχουμε ένα διαφορετικό στυλ, όχι τόσο electronic – καθώς τα ηλεκτρονικά χρησιμοποιούνται κάπως πιο περιορισμένα και με λιγότερες lead παρεμβάσεις.
Πέρα από τα ντραμς, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κυριαρχούν, είναι το μπάσο, που κάνει φοβερή δουλειά, και βεβαίως η τρομπέτα, που αναλαμβάνει το μελωδικό τμήμα των συνθέσεων, με τα keys να πλαισιώνουν τα ρυθμικά μοτίβα ή να «εμπλουτίζουν» τα tracks με κάποιες μικρές παρεμβολές (κάποιες λούπες κ.λπ.). Έξοχο, απ’ αυτά τα πρώτα tracks, το “Binary code”.
Στην υποτιθέμενη «δεύτερη πλευρά», τώρα, τα πράγματα γενικώς δεν αλλάζουν, παραμένοντας, όμως, στο ίδιο ενδιαφέρον και υψηλό επίπεδο.
Άλλοτε, λοιπόν, οι συνθέσεις είναι πιο ζωηρές (“Wet sand”), άλλοτε είναι πιο... ατμοσφαιρικές (φανταστείτε κάτι προς Mark Isham) (“Sentimentale”) και άλλοτε διακρίνονται για τα «σκληρά» πατήματά τους, αγγίζοντας το funky (“Cold water”), σε συνδυασμό με τα ωραία μελωδικά patterns στην τρομπέτα και τα διαρκή γεμίσματα από τα πλήκτρα.
Ένα ωραίο και ευχάριστο άλμπουμ.
Επαφή: https://claudioscolariproject.bandcamp.com/
Να υπενθυμίσουμε πως Claudio Scolari Project είναι οι Claudio Scolari πρώτο drum set, προγραμματισμός, Daniele Cavalca δεύτερο drum set, live synths, fender rhodes, πιάνο, Simone Scolari τρομπέτα και Michele Cavalca ηλεκτρικό μπάσο και πως η μπάντα παρουσιάζει πρωτότυπο υλικό, συντεθειμένο από τα μέλη της.
Το Claudio Scolari Project δεν είναι ένα τυπικό τζαζ γκρουπ – και αυτό φαίνεται αμέσως, μέσα από την συγκεκριμένη line-up, που περιλαμβάνει δύο ντράμερ, έναν τρομπετίστα κι έναν μπασίστα.
Και κάπως έτσι η παρουσία των δύο ντράμερ αποβαίνει καθοριστική, για τον ήχο των Ιταλών και βεβαίως για τις συνθέσεις τους – χωρίς να αναφερόμαστε, εννοείται, στο “Fireworks”, στο οποίο ακούγονται μόνον κρουστά και που είναι τοποθετημένο ακριβώς στην μέση τού “Don’t Know”, χωρίζοντάς το σε «πριν» και σε «μετά».
Ξεκινώντας, λοιπόν, από την νοητή πρώτη πλευρά του άλμπουμ θα λέγαμε, και σε σχέση με το προηγούμενο “Cosmology”, πως εδώ έχουμε ένα διαφορετικό στυλ, όχι τόσο electronic – καθώς τα ηλεκτρονικά χρησιμοποιούνται κάπως πιο περιορισμένα και με λιγότερες lead παρεμβάσεις.
Πέρα από τα ντραμς, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κυριαρχούν, είναι το μπάσο, που κάνει φοβερή δουλειά, και βεβαίως η τρομπέτα, που αναλαμβάνει το μελωδικό τμήμα των συνθέσεων, με τα keys να πλαισιώνουν τα ρυθμικά μοτίβα ή να «εμπλουτίζουν» τα tracks με κάποιες μικρές παρεμβολές (κάποιες λούπες κ.λπ.). Έξοχο, απ’ αυτά τα πρώτα tracks, το “Binary code”.
Στην υποτιθέμενη «δεύτερη πλευρά», τώρα, τα πράγματα γενικώς δεν αλλάζουν, παραμένοντας, όμως, στο ίδιο ενδιαφέρον και υψηλό επίπεδο.
Άλλοτε, λοιπόν, οι συνθέσεις είναι πιο ζωηρές (“Wet sand”), άλλοτε είναι πιο... ατμοσφαιρικές (φανταστείτε κάτι προς Mark Isham) (“Sentimentale”) και άλλοτε διακρίνονται για τα «σκληρά» πατήματά τους, αγγίζοντας το funky (“Cold water”), σε συνδυασμό με τα ωραία μελωδικά patterns στην τρομπέτα και τα διαρκή γεμίσματα από τα πλήκτρα.
Ένα ωραίο και ευχάριστο άλμπουμ.
Επαφή: https://claudioscolariproject.bandcamp.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου