Με μιαν έκδοση αρχείου έχουμε εδώ να κάνουμε. Μ’ ένα live, υπό τον τίτλο “Bucharest 1994” [IN+OUT Records / AN Music, 2022], που
πραγματοποιήθηκε στο Βουκουρέστι (Sala Radio), τον Αύγουστο του 1994 και που θα κατέγραφε δύο διάσημους
ρουμάνους μουσικούς – της jazz
και πέραν της jazz.
Λέμε για τον πολύ γνωστό πιανίστα Eugen Cicero (1940-1997) και τον συμπατριώτη του μπασίστα Decebal Badila (γενν. 1968).
Όταν γεννιόταν ο Badila, o Cicero, που ήταν τότε στα 28 του, ήταν ένα περίπου πρώτο όνομα στην euro-jazz σκηνή, με τα πολύ επιτυχημένα άλμπουμ του στην SABA και εν συνεχεία στην MPS να δίνουν και να παίρνουν. Βασικά, ο Cicero συνδύαζε «κλασική μουσική» με τζαζ, διασκευάζοντας πάμπολλα tracks ευρύτερων «κλασικών» συνθετών, σε δίσκους που αγαπήθηκαν πολύ από ένα κοινό, που θα μπορούσε να μετακινιόταν με άνεση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο είδη.
Το 1994 ο Badila ήταν στα 26 του και ο Cicero στα 54 χρόνια του. Παρά ταύτα δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα να συνυπάρξουν –ο Badila, που είχε ξεκινήσει ως πιανίστας, είχε για πρότυπο τον Cicero– σουινγκάροντας με άνεση πάνω σε στάνταρντ, όπως το “Tea for two” του Vincent Youmans, φανερώνοντας στοιχεία βαθιάς επικοινωνίας στο “Gershwin – medley” (“Rhapsody in blue”, “The man I love”, “They can’t take that away from me”, “I got rhythm”), διασκεδάζοντας (πρώτα-πρώτα οι ίδιοι) με τις παραλλαγές τους σε Scarlatti, Mozart και Liszt και ενθουσιάζοντας, τέλος, το κοινό τους με την εξαίρετη απόδοση του “Les feuilles mortes” (του “Autumn leaves” δηλαδή) του Joseph Kosma, που παρέχει χώρο και για μεγάλο σόλο στον Badila, και βεβαίως την άπλα στον Cicero να αποθεώσει (και αυτοσχεδιαστικά) αυτή την κλασική μελωδία.
(Διαβάζω πως μετά απ’ αυτό το live ακολούθησε περιοδεία των Cicero / Badila σε Αθήνα, Μπρατισλάβα, Μόναχο και αλλού. Κάτι αρχίζω να θυμάμαι...).
Λέμε για τον πολύ γνωστό πιανίστα Eugen Cicero (1940-1997) και τον συμπατριώτη του μπασίστα Decebal Badila (γενν. 1968).
Όταν γεννιόταν ο Badila, o Cicero, που ήταν τότε στα 28 του, ήταν ένα περίπου πρώτο όνομα στην euro-jazz σκηνή, με τα πολύ επιτυχημένα άλμπουμ του στην SABA και εν συνεχεία στην MPS να δίνουν και να παίρνουν. Βασικά, ο Cicero συνδύαζε «κλασική μουσική» με τζαζ, διασκευάζοντας πάμπολλα tracks ευρύτερων «κλασικών» συνθετών, σε δίσκους που αγαπήθηκαν πολύ από ένα κοινό, που θα μπορούσε να μετακινιόταν με άνεση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο είδη.
Το 1994 ο Badila ήταν στα 26 του και ο Cicero στα 54 χρόνια του. Παρά ταύτα δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα να συνυπάρξουν –ο Badila, που είχε ξεκινήσει ως πιανίστας, είχε για πρότυπο τον Cicero– σουινγκάροντας με άνεση πάνω σε στάνταρντ, όπως το “Tea for two” του Vincent Youmans, φανερώνοντας στοιχεία βαθιάς επικοινωνίας στο “Gershwin – medley” (“Rhapsody in blue”, “The man I love”, “They can’t take that away from me”, “I got rhythm”), διασκεδάζοντας (πρώτα-πρώτα οι ίδιοι) με τις παραλλαγές τους σε Scarlatti, Mozart και Liszt και ενθουσιάζοντας, τέλος, το κοινό τους με την εξαίρετη απόδοση του “Les feuilles mortes” (του “Autumn leaves” δηλαδή) του Joseph Kosma, που παρέχει χώρο και για μεγάλο σόλο στον Badila, και βεβαίως την άπλα στον Cicero να αποθεώσει (και αυτοσχεδιαστικά) αυτή την κλασική μελωδία.
(Διαβάζω πως μετά απ’ αυτό το live ακολούθησε περιοδεία των Cicero / Badila σε Αθήνα, Μπρατισλάβα, Μόναχο και αλλού. Κάτι αρχίζω να θυμάμαι...).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου