Ο
Γιώργος Ι. Αλλαμανής είναι γνωστός δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και
συγγραφέας.
Με αυτή την τελευταία ιδιότητά του μάς είχε απασχολήσει πριν από αρκετά χρόνια (2000), μέσω του πολύ καλού βιβλίου του «Βίος και Πολιτεία του Νικόλα Άσιμου / Δίχως Καβάτζα Καμιά» [«Νέα Σύνορα» - Α.Α Λιβάνη], για να επανέλθει τώρα (2022) με την δεύτερη συγγραφική-ερευνητική εργασία του, που τιτλοφορείται «Στον Καιρό της Λιλιπούπολης / Η βιογραφία μιας ραδιοφωνικής εκπομπής» και η οποία κυκλοφορεί, τώρα, από τις Εκδόσεις Τόπος. Το βιβλίο είναι μεγάλου σχήματος, αναπτυγμένο σε 350 σελίδες.
Πιθανώς
να αναρωτηθεί κάποιος... 350 σελίδες για την «Λιλιπούπολη»; Δεν είναι ακριβώς
έτσι. Η αφορμή και το κυρίως μενού του βιβλίου είναι η συγκεκριμένη ραδιοφωνική
εκπομπή, όμως στην πράξη το βιβλίο εκτείνεται και πέρα από τα όρια της
«Λιλιπούπολης» (19 Δεκεμβρίου 1977 – 2 Μαΐου 1980), έξω από το... πολεοδομικό
σχέδιό της.
Μάλιστα αυτά τα όρια είναι αδιευκρίνιστα και μπορεί να πηγαίνουν πολύ πίσω στο χρόνο, ακόμη και στην περίοδο της Κατοχής ή και πιο πριν ακόμη.
Γενικώς, ο Γ.Ι. Αλλαμανής δεν έχει θέμα με τα χρονικά όρια, μεγεθύνοντας ακόμη και σε γεγονότα και καταστάσεις του απώτερου χθες, που μπορεί να έχουν άλλοτε χαλαρή και άλλοτε πιο στενή σχέση με το κυρίως θέμα του.
Ένα τέτοιο υποκεφάλαιο είναι, για παράδειγμα, εκείνο της Ενότητας 7, που επιγράφεται «Το νούμερο 1558 / Ξεφυλλίζοντας τον φάκελο του Εμμανουήλ Χατζιδάκι του Γεωργίου» και που αναφέρεται στον φάκελο κοινωνικών φρονημάτων του Μάνου Χατζιδάκι, που διατηρούσε η Ασφάλεια. Το υποκεφάλαιο αυτό έχει έμμεση σχέση με την «Λιλιπούπολη» και με τα επεισόδια εκείνα, στα οποία ο... δήμαρχος Χαρχούδας φακέλωνε τους Λιλιπουπολίτες.
Επίσης πολλά βιογραφικά ανθρώπων, που σχετίζονταν έμμεσα ή άμεσα με την «Λιλιπούπολη», πηγαίνουν πίσω στο χρόνο... καθώς μαθαίνουμε τι έκαναν όλοι αυτοί στην Κατοχή, στα χρόνια του ’50 ή και πιο μετά. Αυτά τα πρόσωπα μπορεί να αφορούν σε διοικητικούς παράγοντες της ραδιοφωνίας, πολιτικούς κ.λπ.
Υπάρχει λοιπόν μια τεράστια ομπρέλα, που καλύπτει παράλληλες διαδρομές, οι οποίες, δεν θέλω να το κρύψω, κάπως με αποπροσανατόλισαν κατά την διάρκεια της ανάγνωσης – αλλά γι’ αυτό θα γράψουμε και στην συνέχεια.
Ο Γ.Ι. Αλλαμανής δουλεύει, βασικά, πάνω σε τρεις άξονες.
Ο ένας άξονας είναι η αποδελτίωση εφημερίδων και περιοδικών, με την παράλληλη κριτική αντιμετώπισή τους. Κομμάτια και αποσπάσματα, που αφορούν εξ αρχής στην εκπομπή, όπως και άλλα που να την αφορούν κάπως πιο χαλαρά ή και καθόλου ορισμένες φορές. Χρησιμοποιούνται όμως, και αυτά, για να δημιουργήσουν το κλίμα, μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε και μεταδόθηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Έτσι, για παράδειγμα, παρακολουθούμε την σύγκρουση του σημαντικού μουσικολόγου-μουσικοκριτικού Γιώργου Λεωτσάκου με τον Μάνο Χατζιδάκι, που προϋπήρχε της «Λιλιπούπολης» – μια σύγκρουση η οποία, στην πορεία, θα αφορούσε και στην ραδιοφωνική εκπομπή αυτή καθ’ αυτή.
Επίσης στο βιβλίο καταγράφονται οι παράλληλες δράσεις του Τρίτου Προγράμματος, που άλλοτε είχαν απ’ ευθείας, άλλοτε πλάγια και άλλοτε από χαλαρή έως και μηδαμινή σχέση με την «Λιλιπούπολη». Και αυτό το υλικό κρίνεται ως απαραίτητο από τον συγγραφέα, επειδή αποτυπώνει το κλίμα και το πνεύμα της εποχής.
Γενικώς, ο Γ.Ι. Αλλαμανής ενδιαφέρεται πολύ για να ανασυνθέσει, μέσα από το βιβλίο του, μιαν ολόκληρη περίοδο, από κοινωνικοπολιτική ή και από καλλιτεχνική σκοπιά, στην οποίαν (περίοδο) παρουσιάστηκε, αναπτύχθηκε, ήκμασε και χάθηκε η «Λιλιπούπολη».
Ο δεύτερος άξονας, μετά την αποδελτίωση εφημερίδων και περιοδικών, είναι οι προσωπικές συνεντεύξεις που πήρε ο συγγραφέας από 51 διαφορετικά πρόσωπα, που επίσης σχετίζονταν άμεσα ή έμμεσα με την «Λιλιπούπολη». Το υλικό αυτών των συνεντεύξεων αποτελεί, επίσης, ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου.
Ο τρίτος άξονας είναι αυτές καθ’ αυτές οι εκπομπές της «Λιλιπούπολης», όσες τουλάχιστον εντοπίστηκαν από τον συγγραφέα κατά την επίπονη έρευνά του (συζητάμε για 213 σωζόμενα επεισόδια) – και φυσικά η ακρόασή τους. Τα «σενάρια» αυτών των επεισοδίων, έτσι όπως μεταφέρονται από τον συγγραφέα, επίσης αποτελούν μέρος της ύλης του βιβλίου.
Ένας τέταρτος άξονας θα μπορούσε να ήταν, φερ’ ειπείν, η βιβλιογραφία. Αλλά βιβλιογραφία για τέτοια θέματα δεν υπάρχει – και αν κάτι υφίσταται, από πλευράς εκδόσεων, είναι άνευ σημασίας. Έτσι, το πόνημα του Γ.Ι. Αλλαμανή είναι, ουσιαστικά, το πρώτο που έχει να κάνει όχι μόνο με την «Λιλιπούπολη», μα και με το «χατζιδακικό» Τρίτο Πρόγραμμα.
Το βιβλίο χωρίζεται σε εννέα Ενότητες και αυτές θα περιγράψουμε, εν συνεχεία, με λίγα λόγια.
Η συνέχεια
εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/giorgos-i-allamanis-ston-kairo-tis-lilipoypolis
Με αυτή την τελευταία ιδιότητά του μάς είχε απασχολήσει πριν από αρκετά χρόνια (2000), μέσω του πολύ καλού βιβλίου του «Βίος και Πολιτεία του Νικόλα Άσιμου / Δίχως Καβάτζα Καμιά» [«Νέα Σύνορα» - Α.Α Λιβάνη], για να επανέλθει τώρα (2022) με την δεύτερη συγγραφική-ερευνητική εργασία του, που τιτλοφορείται «Στον Καιρό της Λιλιπούπολης / Η βιογραφία μιας ραδιοφωνικής εκπομπής» και η οποία κυκλοφορεί, τώρα, από τις Εκδόσεις Τόπος. Το βιβλίο είναι μεγάλου σχήματος, αναπτυγμένο σε 350 σελίδες.
Μάλιστα αυτά τα όρια είναι αδιευκρίνιστα και μπορεί να πηγαίνουν πολύ πίσω στο χρόνο, ακόμη και στην περίοδο της Κατοχής ή και πιο πριν ακόμη.
Γενικώς, ο Γ.Ι. Αλλαμανής δεν έχει θέμα με τα χρονικά όρια, μεγεθύνοντας ακόμη και σε γεγονότα και καταστάσεις του απώτερου χθες, που μπορεί να έχουν άλλοτε χαλαρή και άλλοτε πιο στενή σχέση με το κυρίως θέμα του.
Ένα τέτοιο υποκεφάλαιο είναι, για παράδειγμα, εκείνο της Ενότητας 7, που επιγράφεται «Το νούμερο 1558 / Ξεφυλλίζοντας τον φάκελο του Εμμανουήλ Χατζιδάκι του Γεωργίου» και που αναφέρεται στον φάκελο κοινωνικών φρονημάτων του Μάνου Χατζιδάκι, που διατηρούσε η Ασφάλεια. Το υποκεφάλαιο αυτό έχει έμμεση σχέση με την «Λιλιπούπολη» και με τα επεισόδια εκείνα, στα οποία ο... δήμαρχος Χαρχούδας φακέλωνε τους Λιλιπουπολίτες.
Επίσης πολλά βιογραφικά ανθρώπων, που σχετίζονταν έμμεσα ή άμεσα με την «Λιλιπούπολη», πηγαίνουν πίσω στο χρόνο... καθώς μαθαίνουμε τι έκαναν όλοι αυτοί στην Κατοχή, στα χρόνια του ’50 ή και πιο μετά. Αυτά τα πρόσωπα μπορεί να αφορούν σε διοικητικούς παράγοντες της ραδιοφωνίας, πολιτικούς κ.λπ.
Υπάρχει λοιπόν μια τεράστια ομπρέλα, που καλύπτει παράλληλες διαδρομές, οι οποίες, δεν θέλω να το κρύψω, κάπως με αποπροσανατόλισαν κατά την διάρκεια της ανάγνωσης – αλλά γι’ αυτό θα γράψουμε και στην συνέχεια.
Ο Γ.Ι. Αλλαμανής δουλεύει, βασικά, πάνω σε τρεις άξονες.
Ο ένας άξονας είναι η αποδελτίωση εφημερίδων και περιοδικών, με την παράλληλη κριτική αντιμετώπισή τους. Κομμάτια και αποσπάσματα, που αφορούν εξ αρχής στην εκπομπή, όπως και άλλα που να την αφορούν κάπως πιο χαλαρά ή και καθόλου ορισμένες φορές. Χρησιμοποιούνται όμως, και αυτά, για να δημιουργήσουν το κλίμα, μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε και μεταδόθηκε το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Έτσι, για παράδειγμα, παρακολουθούμε την σύγκρουση του σημαντικού μουσικολόγου-μουσικοκριτικού Γιώργου Λεωτσάκου με τον Μάνο Χατζιδάκι, που προϋπήρχε της «Λιλιπούπολης» – μια σύγκρουση η οποία, στην πορεία, θα αφορούσε και στην ραδιοφωνική εκπομπή αυτή καθ’ αυτή.
Επίσης στο βιβλίο καταγράφονται οι παράλληλες δράσεις του Τρίτου Προγράμματος, που άλλοτε είχαν απ’ ευθείας, άλλοτε πλάγια και άλλοτε από χαλαρή έως και μηδαμινή σχέση με την «Λιλιπούπολη». Και αυτό το υλικό κρίνεται ως απαραίτητο από τον συγγραφέα, επειδή αποτυπώνει το κλίμα και το πνεύμα της εποχής.
Γενικώς, ο Γ.Ι. Αλλαμανής ενδιαφέρεται πολύ για να ανασυνθέσει, μέσα από το βιβλίο του, μιαν ολόκληρη περίοδο, από κοινωνικοπολιτική ή και από καλλιτεχνική σκοπιά, στην οποίαν (περίοδο) παρουσιάστηκε, αναπτύχθηκε, ήκμασε και χάθηκε η «Λιλιπούπολη».
Ο δεύτερος άξονας, μετά την αποδελτίωση εφημερίδων και περιοδικών, είναι οι προσωπικές συνεντεύξεις που πήρε ο συγγραφέας από 51 διαφορετικά πρόσωπα, που επίσης σχετίζονταν άμεσα ή έμμεσα με την «Λιλιπούπολη». Το υλικό αυτών των συνεντεύξεων αποτελεί, επίσης, ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου.
Ο τρίτος άξονας είναι αυτές καθ’ αυτές οι εκπομπές της «Λιλιπούπολης», όσες τουλάχιστον εντοπίστηκαν από τον συγγραφέα κατά την επίπονη έρευνά του (συζητάμε για 213 σωζόμενα επεισόδια) – και φυσικά η ακρόασή τους. Τα «σενάρια» αυτών των επεισοδίων, έτσι όπως μεταφέρονται από τον συγγραφέα, επίσης αποτελούν μέρος της ύλης του βιβλίου.
Ένας τέταρτος άξονας θα μπορούσε να ήταν, φερ’ ειπείν, η βιβλιογραφία. Αλλά βιβλιογραφία για τέτοια θέματα δεν υπάρχει – και αν κάτι υφίσταται, από πλευράς εκδόσεων, είναι άνευ σημασίας. Έτσι, το πόνημα του Γ.Ι. Αλλαμανή είναι, ουσιαστικά, το πρώτο που έχει να κάνει όχι μόνο με την «Λιλιπούπολη», μα και με το «χατζιδακικό» Τρίτο Πρόγραμμα.
Το βιβλίο χωρίζεται σε εννέα Ενότητες και αυτές θα περιγράψουμε, εν συνεχεία, με λίγα λόγια.
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/giorgos-i-allamanis-ston-kairo-tis-lilipoypolis
Κατατοπιστική και σαφής κριτική για ένα βιβλίο που φαίνεται πολύ ενδιαφέρον, για την αγαπημένη "Λιλιπούπολη", που την ξέρουμε μόνο από τις μαγικές της ιστορίες και τραγούδια.
ΑπάντησηΔιαγραφή