Οι Sparn Dame είναι μια καινούρια ροκ μπάντα από την Αθήνα, που την
αποτελούν οι Μπάμπης Μουλακάκης ακουστικές, ηλεκτρικές κιθάρες, φωνή,
Κωνσταντίνος Κωνιός μπάσο, φωνή και Κωστής Στεργίου ντραμς, κρουστά, σύνθια,
άλτο σαξόφωνο (προσφάτως γράψαμε και για τους Prisma Flower Band, στους οποίους
συμμετέχει ο Στεργίου), με το “Bitter Cherry”
[Private Pressing,
2022] να αποτελεί την πρώτη κυκλοφορία τους – ένα πολύ καλό και δεμένο αγγλόφωνο ροκ άλμπουμ, που κινείται σε
κλασικούς indie nineties δρόμους, αλλά όχι μόνο.
Βασικά, οι κιθάρες είναι εκείνες που πρωταγωνιστούν εδώ,
όπως και τα δυναμικά φωνητικά, που αποτελούν σημαντικό στοιχείο της παλέτας των
Sparn Dame, υπό την έννοια πως
(και) οι ιστορίες που αφηγούνται έχουν μια κάποια σημασία – και δεν είναι απλώς λόγια, που εξ ανάγκης υπάρχουν.
Με τι έχουν να κάνουν αυτά (τα λόγια); Θα λέγαμε πως έχουν αστική στόχευση, κάπως σαν να ανακαλύπτεις εκ του μηδενός τον τόπο στον οποίον κινείσαι και δουλεύεις, σ’ ένα... έτος οτιδήποτε. Οι τίτλοι, εξάλλου, κάποιων κομματιών, όπως οι “A pub in the bottom”, “Chair in ruins” κ.λπ., δίνουν, προγραμματικώ τω τρόπω, μιαν ιδέα.
Το άλμπουμ έχει πολύ καλή ενότητα, κυλάει γοργά, χωρίς χάσματα, χωρίς κομμάτια «χάσματα», με πολύ καλά παιξίματα και τραγούδισμα.
Δεν ξέρω, αλλά εμένα, ως πιο παλιό, κάποιες φορές το άκουσμα έφερε στη μνήμη μου την προσωπική περιπέτεια του Roky Erickson, στην δεκαετία του ’80, με τα διάφορα συγκροτήματά του (Aliens, Explosives κ.λπ.) – κι αυτό μου άρεσε πάρα πολύ, καθώς άκουσα κιθάρες που να μην ντρέπονται να παίξουν soli (μικρά μεν, αλλά επαρκή) και φωνές άψογες, που δεν χρειάζεται να πείσουν κανέναν ότι νοιώθουν αυτά που λένε (γιατί απλώς συμβαίνει). Τέτοιο τραγούδι είναι, ας πούμε, το “Answers from a mountain”, αλλά υπάρχουν κι άλλα.
Ακόμη και το κλείσιμο, με το ελληνόφωνο «Έτος οτιδήποτε», έχει και αυτό το νόημά του, εκεί όπου βρίσκεται, στηρίζοντας την γενικότερα άποψη πως οι Sparn Dame έχουν ένα κάποιο σοβαρό λόγο ύπαρξης στη σύγχρονη, ελληνική, ροκ σκηνή.
Με τι έχουν να κάνουν αυτά (τα λόγια); Θα λέγαμε πως έχουν αστική στόχευση, κάπως σαν να ανακαλύπτεις εκ του μηδενός τον τόπο στον οποίον κινείσαι και δουλεύεις, σ’ ένα... έτος οτιδήποτε. Οι τίτλοι, εξάλλου, κάποιων κομματιών, όπως οι “A pub in the bottom”, “Chair in ruins” κ.λπ., δίνουν, προγραμματικώ τω τρόπω, μιαν ιδέα.
Το άλμπουμ έχει πολύ καλή ενότητα, κυλάει γοργά, χωρίς χάσματα, χωρίς κομμάτια «χάσματα», με πολύ καλά παιξίματα και τραγούδισμα.
Δεν ξέρω, αλλά εμένα, ως πιο παλιό, κάποιες φορές το άκουσμα έφερε στη μνήμη μου την προσωπική περιπέτεια του Roky Erickson, στην δεκαετία του ’80, με τα διάφορα συγκροτήματά του (Aliens, Explosives κ.λπ.) – κι αυτό μου άρεσε πάρα πολύ, καθώς άκουσα κιθάρες που να μην ντρέπονται να παίξουν soli (μικρά μεν, αλλά επαρκή) και φωνές άψογες, που δεν χρειάζεται να πείσουν κανέναν ότι νοιώθουν αυτά που λένε (γιατί απλώς συμβαίνει). Τέτοιο τραγούδι είναι, ας πούμε, το “Answers from a mountain”, αλλά υπάρχουν κι άλλα.
Ακόμη και το κλείσιμο, με το ελληνόφωνο «Έτος οτιδήποτε», έχει και αυτό το νόημά του, εκεί όπου βρίσκεται, στηρίζοντας την γενικότερα άποψη πως οι Sparn Dame έχουν ένα κάποιο σοβαρό λόγο ύπαρξης στη σύγχρονη, ελληνική, ροκ σκηνή.
[Το άλμπουμ κυκλοφορεί και σε κασέτα από την Ftochophone Records]
Επαφή: https://sparndame.bandcamp.com/album/bitter-cherry
Επαφή: https://sparndame.bandcamp.com/album/bitter-cherry
Φανταστικό άλμπουμ! Ακούγεται μονοκοπανιά \m/
ΑπάντησηΔιαγραφή