ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 450

28/6/2022
Ivor Cutler…

28/6/2022

>> Στο λυκαυγές της δεκαετίας του 1990...>> <<Τον Alice Cooper τον άκουγαν από τότε κάτι δεξιά παιδάκια, συχνά θρησκόληπτα, ή τέλος πάντων που πήγαιναν κατηχητικό<<

Τι λέει ρε το άτομο; Ήδη από το 1990 (πρώτη έκδοση) είχε μοιραστεί σε όλα τα κατηχητικά της Επικράτειας το βιβλίο «ο σατανισμός στη μουσική ροκ», εκεί όπου διάβαζες ότι ο Alice Cooper έσφαζε κοκόρια στη σκηνή, κρέμαγε φίδια στο λαιμό του, δείχνοντας βίντεο με νεκροταφεία και νυχτερίδες...
Όπου φύγει-φύγει τα κατηχητόπουλα...

28/6/2022
Σκληρή. Έχει κρατήσει μόνο τα δύο πρώτα, στην εταιρεία του Zappa, έτσι για τη δισκοθήκη. Είχε και το τρίτο, αλλά επειδή είχε ήδη πουληθεί η Straight στη Warner, το σκότωσε. Κρατάει μόνο τ’ ανεξάρτητα...

28/6/2022
Παίζει πάντως ο Alice Cooper να ξέρει πιο πολλά για τα γλυπτά του Παρθενώνα από Σάκη, Φοίβο και Λεμπέση...

28/6/2022
Φοβερή διασκευή στο Long way to go, του Alice Cooper από τους Villa 21. Πολύ μεγάλο γκρουπ. Οι Villa 21 του 1988 ήταν η μεγαλύτερη ροκ μπάντα, που μπορούσες να δεις σε live. Καλά, για την Ελλάδα δεν το συζητώ...
https://www.youtube.com/watch?v=ajPzMvhprZw

28/6/2022
Στο νέο Yellow Box (τεύχος #14), που κυκλοφορεί στα περίπτερα, γράφουμε για την θρυλική εταιρεία της jazz (και όχι μόνο της jazz) ESP-Disk. Ένα τετρασέλιδο Α Μέρος...

27/6/2022
Τη μοναδική εικόνα που έχω στη μνήμη μου από την Βάσω Αλλαγιάννη είναι εκείνη από τους πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού της Κέρκυρας (τον Σεπτέμβρη του ’81), με τον Μάνο Χατζιδάκι να διευθύνει την ορχήστρα, καθώς ήμουν στημένος στην ΕΡΤ και παρακολουθούσα την ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της «Αλλαγής».
Τότε μάθαμε το «Αχ! Ελλάδα σ’ αγαπώ», τραγουδισμένο από τους ανθρώπους που το έγραψαν. Τον Μανώλη Ρασούλη και την Βάσω Αλλαγιάννη. Εν ειρήνη...
https://www.youtube.com/watch?v=g_U9sb1uZow

25/6/2022
Ψάχνοντας κάτι άλλο έπεσε πάνω σε μία συνέντευξη του Μίμη Δομάζου. Όχι πολύ παλιά. Από τις αρχές του ’90. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μπορεί να φαινόταν κάπως υπερφίαλος ο Δομάζος από τις απαντήσεις, αλλά όταν μιλάει... στρατηγός κάθεσαι κι ακούς. Δεν μένει χρόνος για απορίες του στυλ... γιατί το είπε αυτό... σιγά τώρα... και τέτοια. Άμα είσαι ποδοσφαιρόφιλος και ξέρεις τι σημαίνει Δομάζος, όλα τα δικαιολογείς και όλα τα αντιλαμβάνεσαι.
Θυμάμαι τον Δομάζο σαν ποδοσφαιριστή και από τα γήπεδα και από την τιβί.
Ο Δομάζος δεν έπεφτε εύκολα κάτω. Κοντός, με χαμηλό κέντρο βάρους... δεν μπορούσες ούτε να τον τζαρτζάρεις. Ο Δομάζος ήξερε να κρατάει μπάλα (μεγάλο πράμα αυτό). Ήξερε να οργανώνει και ήξερε να σκοράρει. Τα ήξερε όλα. Ήταν ηγέτης. Σε κάθε κατεβασιά του ΠΑΟ η μπάλα θα περνούσε υποχρεωτικά από τα πόδια του. Ακόμη και αν δεν περνούσε, θα πήγαινε αυτός να την πάρει με το ζόρι από τους συμπαίκτες του. Δεν νοείτο επίθεση του ΠΑΟ, που να μην ήταν σχεδιασμένη από τον Δομάζο. Στρατηγός με τα όλα του.
Λέει πολλά στη συνέντευξη, αλλά ένα μου άρεσε πάρα πολύ. Σε κάποια στιγμή τον ρωτάει ο δημοσιογράφος τι σημαίνει «ηγέτης» και λέει ο Δομάζος πως ηγέτης είναι εκείνος που ξέρει να ομορφαίνει το παιγνίδι, αλλά που ξέρει και να το χαλάει όταν πρέπει. Και πως βασικά είναι ο άνθρωπος που μέσα στο γήπεδο δεν λογαριάζει κανέναν.
Μου άρεσε πολύ αυτό (το δεν λογαριάζει κανέναν). Και άλλα διάφορα...

Οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές, σαν τον Δομάζο, είναι σαν τους μεγάλους καλλιτέχνες. Δεν διαφέρουν σε τίποτα. Αρκεί να μιλήσεις μαζί τους μόνο για ποδόσφαιρο. Μην αρχίσεις να τους ρωτάς ουτιδανά θέματα, της καθημερινότητας κ.λπ. Μόνο για ποδόσφαιρο θα τους ρωτήσεις. Άμα ξέρεις τι να τους ρωτήσεις, από τις απαντήσεις τους θα φανούν τα πάντα.
Παναθηναϊκός δεν ήμουν ποτέ, αλλά... προσκυνώ Μίμη Δομάζο.

25/6/2022
O Κωνσταντίνος Τζούμας ήταν φαν της τζαζ κι εμείς από το Jazz & Τζαζ (αν μου επιτρέπεται να μιλήσω για όλη την παρέα) του οφείλουμε τα δέοντα, γιατί κάθε μήνα ο Τζούμας μιλούσε για το περιοδικό από τον Εν Λευκώ, βάζοντας και κομμάτια από τα CD μας. Του χρωστάμε λοιπόν, και σ’ αυτόν και στην αγαπητή Kafka.
Ο Τζούμας γούσταρε την τζαζ και δεν το έκανε επαγγελματικά (νομίζω πως ποτέ δεν θα το έκανε από κάποιου είδους υποχρέωση) και αυτό φαίνεται, επίσης, απ’ όσα έγραφε και δημοσίευε μέσα στα χρόνια (σε σχέση με την τζαζ). Για παράδειγμα η αφήγησή του στον «Πανωλεθρίαμβο» για την συναυλία του Miles Davis στον Λυκαβηττό, τον Ιούλη του ’85, που είχε παρακολουθήσει, τότε, μαζί με τον Κώστα Βουτσά.
Πάντα είχα στο μυαλό μου τον Τζούμα ως εστέτ (απ’ αυτά που είχα δει, σε αληθινή ζωή και οθόνες, και διαβάσει) και πολύ πιο κοντά στην τζαζ (bop και cool βασικά, δεν λέμε για τα extreme πράγματα, χωρίς να παίρνω όρκο πως δεν άκουγε και απ’ αυτά), παρά στο ροκ. Και κυρίως στο ανοήτως λαμβανόμενο στην Ελλάδα ως ροκ (τύπου ταινιών Νικολαΐδη κ.λπ.).
Δεν ξέρω αν γελιέμαι, πάω πολύ πίσω στο χρόνο, αλλά η πρώτη «εικόνα» που έχω από τον Κωνσταντίνο Τζούμα είναι να λέει ειδήσεις στο κρατικό ραδιόφωνο στο δεύτερο μισό του ’70. Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση η φωνή του, και γι’ αυτό το θυμάμαι ακόμη.

Τέλος πάντων... μπορώ να γράψω κι άλλα, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Ας δείξουμε, όμως, κάτι. Το πρώτο, κατά πάσα πιθανότητα, εξώφυλλό του... Εν ειρήνη...

25/6/2022
Αυτό το παμπάλαιο νεανικό και κάπως φασματικό τραγούδι του Γιώργου Ρωμανού το είχα ακούσει για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο, στα μέσα του ’80, έχοντας προλάβει να το αντιγράψω, μάνι-μάνι, σε κασέτα. Για πάρα πολλά χρόνια το άκουγα απ’ αυτή την κασέτα, που ήταν μάλλον χάλια, αλλά αυτό δεν με εμπόδιζε να το απολαμβάνω και να το θεωρώ ως ένα από τα ωραιότερά του. Θα πρέπει, δε, να το άκουσα όπως πρέπει, κάποια στιγμή μετά το 2005 και θυμάμαι τη χαρά που είχα κάνει, καθότι άκουγα πλέον αλλιώς τα όργανα, πιο καθαρά, πιο ισοσταθμισμένα και φυσικά με φουλ ένταση, που δεν παραμόρφωνε την εγγραφή. Διπλή απόλαυση!
Τώρα; Τώρα δεν χρειάζεται να περιμένεις για τίποτα. Είναι όλα στο πιάτο.
Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτό. Δεν μπορώ να κρίνω...
https://www.youtube.com/watch?v=21fqqxEb3sw

24/6/2022
>>Κοινωνικά, μπορώ να πω ότι βρισκόμαστε περίπου στα πρωταρχικά βήματα, πριν αρχίσουν οι διαδικασίες για μια νέα γαλλική επανάσταση. Βέβαια, τότε, λίγο πολύ, και οι μεν και οι δε, είχαν τα ίδια όπλα. Σήμερα, η θωράκιση του συστήματος είναι τόσο ισχυρή που δυσκολεύει κάθε σχέδιο επανάστασης.<<
Πολύ σωστό αυτό που λέει ο Πουλικάκος. Αν οι Λουδοβίκοι είχαν διαθέσιμο, μ’ ένα κουμπί, το προφίλ των υπηκόων τους θα κυβερνούσαν ακόμη τη Γαλλία.

23/6/2022
Άμα έχεις για πρότυπο τη Γαρμπή θα γίνεις σωστός και τίμιος οικογενειάρχης, ενώ άμα ακούς τραπ θα γίνεις χασικλής και κοκαϊνοπότης
[μάνα ρέιβερ]

23/6/2022
Γινόντουσαν και παλιά τέτοια. 'Επεφτε το ξύλο της αρκούδας - απλά δεν υπήρχαν κανάλια και σάιτ της πυρκαγιάς, και σόσιαλ μίντια. Τα υπογραμμισμένα έχουν σημασία. Και τότε και σήμερα...

23/6/2022
Υγιή μουσικά πρότυπα...
https://www.youtube.com/watch?v=bKoRBqKUh60