Κλαρινίστρια και βοκαλίστρια, για την οποίαν έχουμε
ξαναγράψει στο blog, η Isabelle Duthoit έχει
καινούριο CD, που
αποκαλείται “White Eyes”
[Label Intrication, 2022].
Μπορεί το προηγούμενο άλμπουμ της “Don’t Worry Be Happy” [Label Intrication, 2020], που υπογραφόταν από τους Isabelle Duthoit φωνή, κλαρίνο, Thierry Waziniak ντραμς, κρουστά, Pascal Bréchet κιθάρες και Franz Hautzinger τρομπέτα, να αφορούσε σε καθαρά improvised και «προχωρημένες» μουσικές, όμως τούτο το πιο πρόσφατο φαίνεται πως πηγαίνει ακόμη παραπέρα. Υπό την έννοια πως στο free-improv περιβάλλον ενσωματώνεται με αποφασιστικό τρόπο και η φωνή αυτή την φορά, που, σαφώς, πρωταγωνιστεί, κυριεύοντας το άκουσμα.
Να πούμε, κατ’ αρχάς, πως σε σχέση με την line-up του προηγούμενου άλμπουμ εδώ υπάρχουν
αλλαγές. Έτσι, δίπλα στην Duthoit,
ακούμε και πάλι τον Thierry Waziniak σε κρουστά, με την ομάδα να συμπληρώνουν ο Daniel Lifermann σε σακουχάτσι, και,
για τις ανάγκες των live,
η Yukako Matsui
σε ιαπωνική καλλιγραφία.
Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, πως το “White Eyes” είναι ένα κάπως παράξενο project, που ομνύει στην ιαπωνικότητα βεβαίως, τόσο στο ακουστικό, όσο και στο οπτικό μέρος του.
Για το ακουστικό λοιπόν, το οποίον έχουμε στ’ αυτιά μας, μέσω ενός πολύ περιποιημένου all paper gatefold CD, λέμε πως οι τρεις μουσικοί (Duthoit, Lifermann και Waziniak), οι οποίοι ηχογραφούνται «ζωντανά», προβαίνουν σε μία τελείως εικονοκλαστική παράσταση – με το σακουχάτσι και τα κρουστά να συνυπάρχουν με τους βοκαλισμούς (και το κλαρίνο), κάτω από ένα καθεστώς συνεχούς έκπληξης και μεταβλητότητας.
Τα ακαθόριστα timbre της φωνής, εννοούμε, είναι εκείνο το στοιχείο, που διαμορφώνει το άκουσμα – μια φωνή, που μέσω ιδιαίτερων τεχνικών έκφρασης και απόδοσης προφανώς, κατορθώνει να κλέψει την παράσταση.
Το άκουσμα μπορεί να είναι «δύσκολο», αλλά καθώς κυλάει, και καθώς αφήνεσαι σε αυτό, έχει τον τρόπο να σε κερδίζει και γιατί όχι να σε καθηλώνει.
Επαφή: https://www.facebook.com/Label-Intrication-104341434348409/
Μπορεί το προηγούμενο άλμπουμ της “Don’t Worry Be Happy” [Label Intrication, 2020], που υπογραφόταν από τους Isabelle Duthoit φωνή, κλαρίνο, Thierry Waziniak ντραμς, κρουστά, Pascal Bréchet κιθάρες και Franz Hautzinger τρομπέτα, να αφορούσε σε καθαρά improvised και «προχωρημένες» μουσικές, όμως τούτο το πιο πρόσφατο φαίνεται πως πηγαίνει ακόμη παραπέρα. Υπό την έννοια πως στο free-improv περιβάλλον ενσωματώνεται με αποφασιστικό τρόπο και η φωνή αυτή την φορά, που, σαφώς, πρωταγωνιστεί, κυριεύοντας το άκουσμα.
Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, πως το “White Eyes” είναι ένα κάπως παράξενο project, που ομνύει στην ιαπωνικότητα βεβαίως, τόσο στο ακουστικό, όσο και στο οπτικό μέρος του.
Για το ακουστικό λοιπόν, το οποίον έχουμε στ’ αυτιά μας, μέσω ενός πολύ περιποιημένου all paper gatefold CD, λέμε πως οι τρεις μουσικοί (Duthoit, Lifermann και Waziniak), οι οποίοι ηχογραφούνται «ζωντανά», προβαίνουν σε μία τελείως εικονοκλαστική παράσταση – με το σακουχάτσι και τα κρουστά να συνυπάρχουν με τους βοκαλισμούς (και το κλαρίνο), κάτω από ένα καθεστώς συνεχούς έκπληξης και μεταβλητότητας.
Τα ακαθόριστα timbre της φωνής, εννοούμε, είναι εκείνο το στοιχείο, που διαμορφώνει το άκουσμα – μια φωνή, που μέσω ιδιαίτερων τεχνικών έκφρασης και απόδοσης προφανώς, κατορθώνει να κλέψει την παράσταση.
Το άκουσμα μπορεί να είναι «δύσκολο», αλλά καθώς κυλάει, και καθώς αφήνεσαι σε αυτό, έχει τον τρόπο να σε κερδίζει και γιατί όχι να σε καθηλώνει.
Επαφή: https://www.facebook.com/Label-Intrication-104341434348409/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου