Πέμπτη 23 Ιουνίου 2022

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 449

22/6/2022
Διαβάζοντας το βιβλίο του Γιώργου Αλλαμανή για την Λιλιπούπολη θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει παλιά σε σχέση με τον Μάνο Χατζιδάκι και που εντάσσεται και αυτό στο κυνήγι που του έκανε η Δεξιά, όταν κοντραριζόταν μαζί της για τα θέματα του Τρίτου.
Είχαν πιάσει τον Χατζιδάκι (1980) για λαθραία εξαγωγή συναλλάγματος – ενός ποσού 1.800 δολαρίων κατ’ αρχάς, που θα μπορούσε άνετα να το είχε πάρει νόμιμα, όπως και για ένα αδήλωτο ποσό 18.000 δραχμών!
Ο ίδιος είχε ισχυριστεί πως είχε ξεχάσει τα ποσά στο πορτοφόλι του μετά από συνεχή ταξίδια, στο εξωτερικό, και κινούμενος βιαστικά επίσης, για να πάει σ’ ένα συνέδριο περί μουσικής στην Κωνσταντινούπολη. Μάλιστα το δικαστήριο, πέραν της φυλάκισης, σε πρώτο βαθμό, του είχε στερήσει (πάντα σε πρώτο βαθμό) και τα πολιτικά δικαιώματα για ένα χρόνο!
Δεν ξέρω αν ψήφισε τελικά στις εκλογές του ’81 ο Χατζιδάκις, αλλά δεν το βλέπω με τίποτα να ψήφισε Δεξιά (αν ψήφισε). Κανα ΚΚΕ (εσωτερικού) θα είχε ρίξει...
Στην άλλη περίπτωση, λίγο αργότερα, «τρώει» άλλους 4 μήνες λόγω δυσφήμισης του Λεωτσάκου.
Ούτε στο Στρατό τέτοιο κυνήγι...

22/6/2022
Φίλος με πήρε τηλέφωνο τις προάλλες και μου είπε... ρε το πήρες ένα καινούριο βιβλίο για Το Βρώμικο Ψωμί του Σαββόπουλου; Γράφει και για σένα μέσα... Ε, του απάντησα, άμα γράφει και για μένα μέσα τότε να πάω να το πάρω... Και όντως δηλαδή, αφού πήγα και το αγόρασα τις επόμενες μέρες –λέμε για το βιβλίο του Χριστόφορου Κάσδαγλη, σε εκδόσεις οξ υ– και αφού το διάβασα σε χρόνο dt (το βιβλίο είναι σε σχήμα τσέπης, δηλαδή πρόκειται για βιβλιαράκι, και δεν το λέω υποτιμητικά) λέω τώρα λίγα λόγια. Όχι σαν κριτική, γιατί αν έκανα κριτική θα έγραφα κανονικό και ολοκληρωμένο κείμενο, αλλά έτσι σαν μια πρωταρχική γνώμη.
Το βιβλίο είναι γενικά μέτριο, και βασικά περιαυτολογικό. Ο Κάσδαγλης είχε δει τον Σαββόπουλο στο Κύτταρο την εποχή του Βρώμικου Ψωμιού και προσπαθεί μετά από 50 χρόνια να θυμηθεί τα τι και πώς. Δεν θυμάται και πολλά πράγματα, και γι’ αυτό αρχίζει τα τηλέφωνα, για να επιβεβαιώσει το ένα ή το άλλο. Τελικά, αφήνει πολλά κενά, εμμένοντας σε ανούσιες λεπτομέρειες (π.χ. ποιανού ήταν η τούμπα στο δίσκο, αν ήταν του Μπαχ-Σπυρόπουλου ή της φιλαρμονικής της Νέας Ιωνίας). Για να μην γράψω τώρα για όλα αυτά που λέει για τον Γκάλη, και που δεν έχουν ουδεμία σχέση με το θέμα (το Βρώμικο Ψωμί). Κι όλα τα υπόλοιπα άσχετα (Πούσκας, Γουέμπλεϋ κ.λπ.).
Το βασικό μειονέκτημα του Κάσδαγλη είναι πως δεν ξέρει να ψάχνει. Κι επειδή δεν ξέρει να ψάχνει, γι’ αυτό ακριβώς και με αναφέρει! Αν ήξερε να ψάχνει δεν θα υπήρχε λόγος να με αναφέρει!
Μπορεί εγώ, ας πούμε, να έχω χειροπιαστό το τεύχος της «Επιθεώρηση Τέχνης» που γράφει για τον Σαββόπουλο, αλλά αυτό υπάρχει και στο δίκτυο. Κι έτσι μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει σαν να το έχει χειροπιαστό. Κανείς δεν θα σε ρωτήσει, αν πάρεις ένα απόσπασμα από ’κει, αν το έχεις στη βιβλιοθήκη σου ή όχι. Επίσης το κείμενο του Γιώργου Μανιάτη από την «Ελευθερία» υπάρχει στο δίκτυο, οπότε ούτε γι’ αυτό τον λόγο έπρεπε να με αναφέρει. Το ίδιο φυσικά και για το ακατάληπτο φωνητικό τμήμα του «Μπάλλου». Ούτε γι’ αυτό θα έπρεπε να με αναφέρει, αφού κι αυτό υπάρχει σε βιβλίο με στίχους του Σαββόπουλου, το οποίο ο συγγραφέας έχει (το αναφέρει στη βιβλιογραφία).
Δεν ξέρω, τελικά, γιατί με ανέφερε ο Κάσδαγλης στο βιβλίο του (για δύο «σαββοπουλικά» κείμενα που έχω γράψει στο LiFO.gr). Αν όντως ξέρει να ψάχνει (πράγμα που εγώ δεν το πιστεύω, απ’ αυτά που διάβασα) και παρ’ όλα αυτά με αναφέρει, τότε θα το έκανε για να με τιμήσει σαν γραφιά – που έχει γράψει πέντε πράματα σοβαρά-ερευνητικά για τον Σαββόπουλο και που υπάρχουν στο δίκτυο.
Αν είναι έτσι, τότε τον ευχαριστώ πολύ (και δεν το λέω ειρωνικά).

20/6/2022
Crucis από Αργεντινή, 1976. Από τα καλύτερα prog-rock άλμπουμ από κει κάτω... Πολύ Yes, Beggar's Opera, PFM κ.λπ.
Το ακούω πολλά χρόνια, σχεδόν 30, και κάποτε έκανα μεγάλο λάθος όταν έδωσα το γιαπωνέζικο CD, κρατώντας το αργεντίνικο βινύλιο. Έπρεπε να τα κρατήσω και τα δύο.
https://www.youtube.com/watch?v=Ms0vaq4rJRg

20/6/2022
Από το προφανές... η παράταση του πολέμου εξυπηρετεί μόνο τον Ρώσο (και βλάπτει όλους τους άλλους), μέχρι το νατοϊκό... μαχόμαστε για να ηττηθεί ο Ρώσος (ανεξαρτήτως συνεπειών) η απόσταση, στην πράξη, είναι μηδαμινή. Βασικά πρόκειται για το ίδιο πράγμα, αλλά με άλλα λόγια.
Οι Γάλλοι δεν είναι οι πρώτοι που το κατάλαβαν, απλώς είναι οι πρώτοι που το εξέφρασαν.

19/6/2022
Από ένα τετράχρονο παιδί
Μην περιμένεις κάποια ιδιοφυΐα
Όπως τ’ άλλα παιδιά έτσι κι εγώ
Ζήσαμε σ’ ένα κόσμο από χτισμένα τούβλα

Το όνομα του πατέρα μου ήταν μπαμπάς
Και της μάνας μου μαμά
Πώς μπορώ να πάρω την ευθύνη
Για ό,τι έχω γίνει;

Τώρα είμαι στη σημερινή μου ηλικία
Αυτό που ο κόσμος αποκαλεί το άβολο στάδιο
Γιατί θα έπρεπε να γίνουν όλα έτσι
Ώστε να μοιάζουν με τρελή απόδραση;


[ένας ύμνος του βρετανικού ψυχεδελικού ροκ, από το 1968]
https://www.youtube.com/watch?v=3helJXwGBSI

18/6/2021
Το έχει ακούσει αυτό o Nick Cave; Βασίλης Παπακωνσταντίνου «Κάθε πρωί»...
https://www.youtube.com/watch?v=KOPWiEHlXSQ

18/6/2022
ΞΑΝΑ ΞΑΝΑ ΞΑΝΑ ΞΑΝΑ ΞΑΝΑ...
Ξαναπερνάω σαββοπουλική κρίση. Θα το ξαναξεπεράσω. Σκύβω και πάλι στο κλασικό έργο του, μέχρι το ’75, το ξανακούω, ξαναπροσέχω λεπτομέρειες, ξαναψάχνω, ξανακαταγράφω και ξαναδιατυπώνω πάλι σκέψεις... κι έτσι πιθανώς να προκύψει και κανα νέο σαββοπουλικό κείμενο. Αλλά και να μην προκύψει δεν πειράζει...
Το έργο του Σαββόπουλου, έως και το «10 Χρόνια Κομμάτια», είναι τεράστιο. Και ατελείωτο. Και συνεχώς αναβλύζει. Σε αποζημιώνει, δε, κάθε φορά που το προσεγγίζεις και αυτό είναι κάτι σπάνιο και εν πολλοίς ανεξιχνίαστο.
Κάποιοι, παρά ταύτα, θα πούνε... πάλι τα ίδια και τα ίδια. Πάλι για Σαββόπουλο θα μιλάμε; Να δώσουμε και χώρο στους νέους, στα σημερινά ονόματα… κ.λπ.
Προσωπικά, γράφω συνέχεια και για τα τωρινά, αλλά δεν έχω ξεμπερδέψει, και δεν θα ξεμπερδέψω ποτέ με κάποια πράγματα από το χθες.
Χωρίς την επιστροφή στη βάση, ξανά και ξανά, ξεχνιέσαι, λησμονείς, παραμυθιάζεσαι και τρως αμάσητη την όποια αρλούμπα του σήμερα, που σου πλασάρεται σαν κάτι το εξέχον και προχωρημένο.
Πρέπει να έχεις διαρκώς μπροστά σου τα σταθμά, τις μονάδες μέτρησης και να ζυγίζεις με ακρίβεια, σαν μαθηματικός - όχι σαν μπακάλης (με όλο το σέβας, που τρέφω, για τους παλιούς μπακάληδες).
https://www.youtube.com/watch?v=utF-WryAtDE

18/6/2022
>>Επιτέλους! Ο Νίκος Γκάλης στα σχολεία… «Ενας μικρός Θεός» είναι ο τίτλος του κειμένου, απόσπασμα εντός του βιβλίου νεοελληνικής της Α’ Γυμνασίου, αναφορά στην καταλυτική παρουσία του, μ’ έμφαση στη διοργάνωση (1987) που άλλαξε τον ρου του ελληνικού αθλητισμού αλλά και διαμόρφωσε τη στάση ζωής, την ίδια εποχή, σημαντικού τμήματος του πληθυσμού!<<
Υπερβολές! Μεγάλωσα με τον Γκάλη, και όταν εννοώ μεγάλωσα, εννοώ πως τον παρακολουθούσα, και ζωντανά, στο γήπεδο, από την αρχή της καριέρας του στην Ελλάδα και όχι από το 1987 και μετά.
Τον θαύμαζα σαν μπασκετμπολίστα και μόνο σαν τέτοιο, αλλά δεν τον είχα ποτέ για πρότυπο. Και όχι μόνο γιατί ήμουν βασικά του ποδοσφαίρου και όχι του μπάσκετ, αλλά και γιατί δεν μου άρεσε ποτέ η αντίληψη που περνούσαν κάποιοι (και έμμεσα ο ίδιος) πως... πρέπει να κοιτάς μόνο τη δουλειά σου και να είσαι ο καλύτερος σ’ αυτήν.
Ο Γκάλης λοιπόν μπορεί να ήξερε να βάζει την μπάλα στο καλάθι, όπως κανένας άλλος, αλλά ήξερε μόνο αυτό. Έτσι, πέρα από μια πρόσκαιρη ευχαρίστηση, άιντε και μια... εθνική υπερηφάνεια μετά το 1987, δεν είχες να πάρεις κάτι άλλο απ’ αυτόν.
Άσε δε τη μ@λακία που λέγανε τότε και τη λένε και σήμερα δηλαδή. Ότι ο αθλητισμός σε βοηθάει να μην μπλέξεις με τα ναρκωτικά, με κακές παρέες και άλλα τέτοια βλακώδη.
Ξέρω πολλούς μπασκετμπολίστες που υπήρξαν χρήστες, καταστρέφοντας την καριέρα τους ή και τη ζωή τους ακόμη, όπως και κάποιους που δολοφονήθηκαν κιόλας από μαφίες (των ναρκωτικών και άλλες).
Ο αθλητισμός, και όχι ο πρωταθλητισμός, μπορεί να είναι κάτι ωραίο, κάτι γόνιμο, αλλά είναι κάτι ανάμεσα σε πολλά άλλα. Δεν είναι το παν. Δεν είναι ούτε το μισό. Ούτε το ένα τρίτο...

17/6/2022
Η καλύτερη ταινία, με διαφορά, που έχω δει με Ζαν-Λουί Τρεντινιάν είναι «Ο Kομφορμίστας» του Μπερτολούτσι (εκπληκτικός!), αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερο κλιπ απ’ αυτό, για να αποχαιρετήσεις τον γάλλο ηθοποιό. RIP
https://www.youtube.com/watch?v=FL5OTudnlmg

17/6/2022
Διονύσης Σαββόπουλος. Κάποτε, παλιά. Ωραία λόγια!
Τώρα δεν ακούς τέτοια από καλλιτέχνες. Όλο σούξου-μούξου και δημοσιοσχεσίτικες παπαρίες.
Στο τέλος, μάλιστα, λέει πως προτιμάει τον κάφρο από τον... Μπονάτσο και πως όλοι οι άνθρωποι που αγαπήσαμε και μας εμπνεύσανε ήταν όλοι τους κομπλεξικοί!
[Μην γράψετε βλακώδη σχόλια εναντίον του Σαββόπουλου θα τα σβήσω. Εδώ είναι άλλο το νόημα του ποστ.]

17/6/2022
Χίππηδες και Ντιρλαντάδες. H καλύτερη εκτέλεση… Θανάσης Γκαϊφύλλιας...
https://www.youtube.com/watch?v=nznhL3gKWEo

18 σχόλια:

  1. Σχόλιο από το fb στο ποστ "Χίππηδες και Ντιρλαντάδες. H καλύτερη εκτέλεση… Θανάσης Γκαϊφύλλιας..."...

    Nikos Markos
    Δυνατή μελωδία, είχε κάνει και διεθνή καριέρα
    https://youtu.be/AsxiwDbhFTM
    https://youtu.be/EOv4VEJJEkE
    Darla Dirladada - Les Dirlada

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb στο ποστ "Διονύσης Σαββόπουλος. Κάποτε, παλιά. Ωραία λόγια!"...

    Vasilis Papadatos
    Ο Σαββόπουλος εδώ νομίζω ότι αντιλαμβάνεται ορθά ότι η Ελλάδα δεν ανήκει ούτε στην Δύση ούτε στην Ανατολή, αλλά είναι ένας σύνδεσμος των δύο κουλτούρων.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Να κι ένα σχόλιο συνετό, απλό και επί της ουσίας του ποστ. Δεν λέω αν συμφωνώ ή διαφωνώ μ' αυτό. Απλώς ότι μου αρέσει το ύφος του.

    Vasilis Papadatos
    Όντως δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε γιατί γίνεται κάπου βαρετό. Το θέμα είναι να το συζητάμε και μέσα από τις αντιθέσεις μας να προχωράμε.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Πιο σημαντικό απ' αυτό είναι το σχόλιο να είναι κόσμιο και να έχει κατανοήσει το point του ποστ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων εδώ πέρα.
    Εγώ πόσταρα ένα ντοκουμέντο, για να το σκεφτεί ο καθένας μόνος του. Δεν το πόσταρα για να λέει ο πας τις, εδώ πέρα, το μακρύ του και το κοντό του. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.

    Dimitrios Kambakos
    Ο Σαββόπουλος πάντα στο κυνήγι μίας δυνατής ατάκας (σε όλους μας αρέσει μια αξιομνημόνευτη ατάκα) κατέφευγε σε λογικά άλματα κ νοηματικους ακροβατισμους, εις βάρος τελικά μιας τεκμηριωμένης άποψης.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ασ' τα τώρα αυτά. Δεν μιλάει στην ακαδημία, ούτε γράφει σύγγραμμα. Μια απλή συνέντευξη είναι και λέει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Μάγκας. Έχει πιάσει το νόημα 100%. Αυτά θα έπρεπε να τα λέει και τώρα βέβαια. Αλλά αυτό είναι άλλο. Δεν θα σχολιάσουμε τον τωρινό Σαββόπουλο. Θέλω να είμαστε και να παραμείνουμε στην ιστορική ουσία του ποστ.

    Dimitrios Kambakos
    το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν.μιλαει αποστειρωμενα κ σίγουρα έχει ενδιαφέρον κ ζουμί ο λόγος του. Παρόλαυτα θα μου επιτρέψεις να επιμείνω στην άποψη μου περί ατάκας κ εντυπωσιασμού.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν βρίσκω κανέναν εντυπωσιασμό εγώ, παρά μόνο ουσία και αλήθεια.

    Dimitrios Kambakos
    ο Νεοέλληνας κράτησε ότι του έκανε κ τον βόλευε κ από την Ανατολή ( καφενείο , πατριαρχία ," ξέρεις ρε ποιός είναι γω"' κλπ) κ από την Δύση (γκλαμουρια, κατανάλωση, επίδειξη πλούτου) κ τα προσάρμοσε ανάλογα με την μόρφωση,την ηθική του κ την τάξη του.Τα νεοσκυλαδικα μαγαζιά (αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο) είναι η περιτρανη απόδειξη αυτού. Εθνική Ομοψυχία κ κουραφεξαλα

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Διαφωνώ μ' αυτά που λες. Και ως αριστερός δεν θα έπρεπε να τα λες - έτσι νομίζω. Κατά τα λοιπά δεν ενδιαφέρομαι εδώ να συζητήσω τίποτα. Δεν θα αντικαταστήσω τον προφορικό λόγο με τον γραπτό. Συζητήσεις τέτοιου τύπου μόνο στα καφενεία. Να υπάρχει χρόνος άπλετος.

    Dimitrios Kambakos
    έχεις δίκιο , είναι πολύ ωραίο θέμα για συζήτηση αλλά δια ζώσης.Μια μόνο διευκρινηση, δεν είμαι αριστερός, είμαι κομμουνιστής (που λέγε κ η Αλέκα).Ελπίζω να τα πούμε (για οτιδήποτε) κ από κοντά.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, το ξέρω τι είσαι. Και καλά κάνεις. Απλά δεν ήθελα να το πω εγώ. Καλύτερα είναι αυτά να τα λέει ο καθένας μόνος του για τον εαυτό του.

    Yannis Raouzeos
    Ναι αλλά πάντοτε, ωραία ατάκα!

    Nikos Zozos
    Μα ΚΑΙ για κάτι τέτοια μας γοήτευε και μας κέρδιζε ο τότε Σαββόπουλος. Και για κάτι τέτοια σήμερα στεναχωριόμαστε με τον τωρινό Σαββόπουλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Pantelis Tsalouchidis
      Εντάξει, από τη γενιά του 30 τα ακούμε αυτά. Καμιά πρωτοτυπία. Κόντογλου

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Αδιάφορο το αν είναι πρωτότυπο ή όχι. Και από τη γενιά του '30 (Θεοτοκάς) ακούμε και τα αντίθετα. Σημασία κάθε φορά έχει η αλήθεια και όχι τα... πρωτεία.

      Μαρία Αντωνοπουλου
      καμια σχεση. Η συνεντευξη μιλαει πολυ πιο ουσιαστικα..

      Pantelis Tsalouchidis
      πιο ουσιαστικά; Διαφωνώ.

      Μαρία Αντωνοπουλου
      λιγοτερο μανιχαιστικα απο τον Κοντογλου

      Pantelis Tsalouchidis
      ε, εδώ δε διαφωνώ, γίνεται ενίοτε πολύ κουραστικός ο Κόντογλου

      Fotis Zafiropoulos
      Ο Σαββόπουλος νιώθω ότι πάντα προσπαθούσε και προσπαθεί να τραβήξει το ενδιαφέρον πάνω του με κάποιες (και καλά...) ρηξικέλευθες απόψεις ή/και ακολουθώντας μια παράλογη συλλογιστική. Εδώ όμως νομίζω πως όχι μόνον έχει πιάσει το νόημα αλλά το εκφράζει και σεμνά και ουσιαστικά.Δεν τον συμπαθώ ιδιαίτερα

      Chrysella Lagaria
      Πραγματικά δεν ξέρω αν αυτό που θα γράψω είναι εντός πλαισίου, η αν ενδιαφέρει καθόλου, αρκετά τυφλά άτομα όμως διαβάζουν – διαβάζουμε τις αναρτήσεις σας και θα μας άρεσε πολύ να ξέραμε κι εμείς τι γράφει το κείμενο της φωτογραφίας.
      Αν και τα Ποστ και τα περισσότερα πράγματα γίνονται προσβάσιμα μέσω ειδικού λογισμικού, δε συμβαίνει το ίδιο και με τις φωτογραφίες…
      Το αφήνω εδώ για την περίπτωση που σας ενδιαφέρει!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ο Διονύσης Σαββόπουλος σε μια παλιά συνέντευξή του λέει πως αν γινόταν αποδεκτή, απ' όσους ομνύουν στη Δύση, στον δυτικό τρόπο ζωής, και η ανατολική πλευρά της ύπαρξής μας θα πραγματωνόταν η λεγόμενη εθνική ομοψυχία και θα απελευθερώνονταν νέες δυνάμεις στην κοινωνία. Και το ότι αντιδρά ο Έλληνας επί ενός ξένου τρόπου ζωής που επιβάλλεται με κάθε τρόπο είναι εν τέλει μια παρηγοριά.

      Chrysella Lagaria
      Ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Ίσως να μην είχε και άδικο…

      Philipos Sfiris
      Είναι τόσο ωραίο αυτό που λέει. Τότε υπήρχαν άνθρωποι που τα λέγανε αυτά. Βακαλόπουλος, Παπαγιώργης… Το ερώτημα είναι αν υπάρχει ακόμα αυτή η παρηγοριά.

      Yannis Nikolaides
      Χατζηδάκιαμ´… Θεοδωρακιαμ´…
      ‘Σείς τρώτ κι πίνετ´ και μένα με τρώει η μαύρη αρκούδα !

      Jacques Vache
      <>,
      ωραία φράση και εύστοχη. Μια χαρά το θέτει το ζήτημα και εμπεριστατωμένα (Ναυαρίνο κλπ.)

      Διαγραφή
  3. Σχόλιο από το fb στο ποστ για τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν...

    Christina Varidaki
    https://youtu.be/Pvv-hrcIgCI
    Ζαν Λουί Τρεντινιάν
    Cigarettes After Sex - Crush

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την είδα, εξαιρετική ταινία, πράγματι, και αισθητικά απογειωμένη!
      Εδώ ο  Τρεντινιάν δίνει ρέστα. 
      Σ' ευχαριστούμε, φοβερή πρόταση! 

      Διαγραφή
  4. Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Επιτέλους! Ο Νίκος Γκάλης στα σχολεία…"...

    Giannis Tsirmpas
    Το να είσαι στους κορυφαίους όλων των εποχών δεν το λες κ λίγο...το ότι άλλαξε την πορεία του ελληνικού αθλητισμού ομοίως...

    Θεοδουλος Παρασκευαιδης
    ΜΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΥ(ΕΡΩΤ.) ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΣΤΗ ΚΟΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΑΤΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΓΚΑΛΗΣ....ΤΟ "ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ"......ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ,ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΛΠ.....????....ΕΚΕΙ ΤΟ.... "ΑΜΕΡΙ…

    Ναταλία Ρασούλη
    "πρέπει να κοιτάς μόνο τη δουλειά σου να είσαι ο καλύτερος σε αυτή"
    αυτή φράση

    Thanos Plessas
    ...τοτε ειχα προτυπο τον Βασιλη Παραμανιδη γιατι παιζαμε στην ιδια θεση...

    Giorgos Ftakas
    Εμένα δεν μου άρεσε που σε μια συνέντευξή του δήλωσε ότι για διασκέδαση δεν προτιμά ποτέ μπουζούκια. Μάλλον θα τα θεωρεί πολύ μπας κλας.

    Jimi Sokratis
    Εντάξει ο Γκάλης στην Νέα Υόρκη μεγάλωσε όταν ήρθε δεν ήξερε καλά καλά ελληνικά, από άλλη κουλτούρα. Άλλωστε ήταν μανιακός με την προπόνηση και την άθληση, ακόμα είναι. Θυμάμαι παλιά 3-4 φορές παίζαμε μπιλιάρδο στο ίδιο μαγαζί σε παραδιπλανά τραπέζια. Αν θυμάμαι καλά πρέπει να είναι φανατικός το μπιλιάρδου.

    Andreas Frogoudakis
    όπως τα λες..

    Kostas Karabetsos
    τεχνητα προτυπα κατα παραγγελιαν..Καλος-χρυσος στο αθλημα αλλα μεχρι εκει...

    Lazaros Kostidis
    Υπάρχει και άλλη ανάγνωση! Σεμνός, υπερήφανος, δε διεκδίκησε πότε τίποτα περισσότερο γιατί όλα αυτά που γράφεις τα συμμεριζόταν κι ο ίδιος…. Βοήθησε όσο λίγοι στην πρόοδο του αθλήματος και του αθλητισμού γενικότερα… Έβαλε το μπάσκετ σε όλα τα σπίτια όταν πριν απο αυτόν απασχολούσε μόνο τις οικογένειες των αθλητών και παραγόντων… Δεν έγινε Νταλαρας οπως ο Γιαννάκης…
    Ολοι ανεξαιρέτως οι μπασκετμπολίστες έπιασαν την καλή απο τον Γκάλη… και κανείς δεν τον μνημονεύει….Το όνομα στο κλειστό του ΟΑΚΑ δείχνει ακριβως αυτό… ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΘΑΨΟΥΝ

    Vassilis Serafimakis
    κι εμένα δεν μού αρέσουν τέτοιες τιμές σε ζώντα πρόσωπα.
    Το παιχνίδι τού Γκάλη υπήρξε γιά μένα πάνω από όλα μεγάλη αισθητική απόλαυση. Σε δύο επίπεδα μάλιστα: Το ένα το καθαρά παιχτικό με τα απίστευτα πού σκάρωνε και το άλλο που αφορά το τρομερό θράσος με το οποίο έχοντας το σώμα που είχε τα έβαζε με γίγαντες στα ίσα. Αλλο να ορμάς στο καλάθι έχοντας το σώμα τού Dr J κ άλλο όταν είσαι Γκάλης.
    Επίσης ο Γκάλης αν μάς έμαθε κάτι αυτό φυσικά δεν ήταν το πώς να παίζουμε μπάσκετ όπως ο Γκάλης διότι αυτό δεν διδάσκεται. Μάς έμαθε κυρίως τη σκληρή δουλειά, μία αμερικάνικη νοοτροπία hard work που ήρθε σε μία Ελλάδα που τη χρειαζόταν πάρα, πάρα πολύ! Εμείς πχ μικροί θαυμάζαμε το Παγκράτι επειδή δεν γουστάρανε προπονήσεις.
    Τώρα περί άλλων ενδιαφερόντων: Ο Νίκος Γκάλης ίσως είχε πολλά ενδιαφέροντα και ασχολίες στη ζωή του πέραν τού μπάσκετ για τα οποία δεν μάθαμε ποτέ τίποτα. Υπήρξε και παραμένει σιωπηλός γιά κάθε προσωπικό του θέμα. Και σε αυτό το πεδίο δηλαδή δίδαξε: Ολα τα εγχώρια σελέμπριτις (λέμε τώρα!) ζούνε μέσα στη δημοσιότητα ενώ αυτός, ο καλύτερος στο είδος του, και δημοφιλέστατος, κινήθηκε σεμνά. Πανάξιος θαυμασμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Konstantinos Kottis
      Ο Γκάλης ήταν ότι πιο "εξωγήινο" έχει πατήσει πόδι στα παρκέ εκτός ΝΒΑ και ήταν πιο ταλαντούχος ακόμα και από τον Drazen. Όχι, δεν ήταν μόνο goat στο να βάζει την μπάλα στο καλάθι, τομέας στον οποίο βγήκε πρώτος σκόρερ σε κάθε διοργάνωση που έλαβε μέρος και είναι και ο μόνος αθλητής που κέρδισε τον Οσκαρ Σμιτ στο ζενιθ του (Παγκόσμιο του 86), με χαοτική διαφορά στους μ.ο. από τους δεύτερους (+30 π. μ.ο. σε ελληνικό πρωτάθλημα, κύπελλο, Πρωταθλητριών, Eurobasket και Παγκόσμιο Κύπελλο και 29 π. μ.ο. στα 8 F-4 που συμμετείχε, το τελευταίο το 1994). Ήταν ο πιο αλτικός, πιο γρήγορος και πιο ευέλικτος περιφερειακός που πέρασε εκτός ΝΒΑ, ο μόνος που βγήκε πρώτος σκόρερ και πρώτος στις ασίστ στο Πρωταθλητριών / Euroleague, ο μόνος που στα 36 έπαιζε τοπ μπάσκετ και ας ήταν μία ταχύτητα κάτω από την δεκαετία του 80΄ (Λ.χ. στο τελευταίο παιχνίδι εναντίον του Άρη ως παίκτης του ΠΑΟ και μάλιστα εκτός έδρας είχε 30 πόντους και 15 ασίστ (αδιανόητη επίδοση για οποιονδήποτε πλην Ντόνσιτς Ευρωπαίο αθλητή ανεξάρτητα ηλικίας), έχει το ρεκόρ ασίστ στην FIBA με 23 και κέρδιζε πολύ μεγάλο αριθμό φάουλ (συνήθως 10-15 φάουλ) με αποτέλεσμα αχρήστευε τουλάχιστον 2 παίχτες της άλλης ομάδος και συχνά τους ψηλούς και όχι τους κοντούς. Ενίοτε ήταν καλός στα κλεψίματα, ενώ έπαιρνε παρά το 1.83 και ριμπάουντ. Τέλος όταν μπήκε στο Hall of Fame, την υψηλότερη διάκριση που μπορεί να έχει αθλητής του μπάσκετ στον πλανήτη, αντί να μιλήσει για τον εαυτό του, μίλησε για μία μάνα η οποία έπιασε και είπε τον Γκάλη, πως αυτός ως πρότυπο βοήθησε τον γιο της να απομακρυνθεί από τα ναρκωτικά. Ο Γκάλης ήταν και είναι φαινόμενο και ως αθλητής ήταν πρότυπο, αποδεκτός ακόμα και από τους αθλητές του στίβου.

      Διαγραφή
  5. Σχόλια από το fb στο ποστ "ΞΑΝΑ ΞΑΝΑ ΞΑΝΑ ΞΑΝΑ ΞΑΝΑ..."...

    Pantelis Tsalouchidis
    Καλά κάνεις, γράφε μπας και μάθουμε κάτι.

    Andreas Frogoudakis
    καλησπέρα Φώντα, αυτή είναι η αγαπημένη μου Σαββοπουλικη περίοδος...

    Patritsopoulos Nikos
    πολυ ωραια

    Lefteris Aerakis
    Οπως ακριβως γραφεις: ... ειναι τεραστιο και ατελειωτο. !!!

    Marialena Oikonomidou B
    Έγραψε μοναδικά
    Μας μεγάλωσε

    Koma Gaeshi
    Έχετε δίκιο. Η σημερινή προσωπικότητα δεν αναιρεί το έργο (για μένα μέχρι και τη Ρεζέρβα). Θυμάμαι ακόμα Θεσσαλονίκη 1978 , πιτσιρίκι, μετά τον μεγάλο σεισμό (20/6) όλο το καλοκαίρι που ακούγαμε σε σκηνές και αυλές σε κασέτα τον Αριστοφάνη που γύρισε από τα θυμαράκια με τους μεγαλύτερους 18άρηδες, 20άρηδες που τον γούσταραν τρελά.

    Vassilis Serafimakis
    Μεγάλωσα με ελληνική ποπ ξένων δηλ αγγλικών στίχων. Αγγλιστί: tsatra-patra . Πέραν όλων τών πολλών άλλων λοιπόν, ο Σαββόπουλος, γιά μένα, αποενοχοποίησε τον Ελληνικό στίχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σχόλιο από το fb στο ποστ "Το έχει ακούσει αυτό o Nick Cave; Βασίλης Παπακωνσταντίνου «Κάθε πρωί»..."...

    Thanasis Efthimiou
    και ένα ποίημα σπάνιας ομορφιάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σχόλια από το fb στο ποστ για τους Αργεντινούς Crucis...

    Stathis Nikokavouras
    εντυπωσιακες εναλλαγες στο ιδιο θεμα..ονειρο..κοματαρα..μπραβο ρε φωντα..

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, έχει πολλές αλλαγές, δίχως να κουράζει καθόλου. Μάστορες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σχόλια από το fb στο ποστ "Φίλος με πήρε τηλέφωνο τις προάλλες και μου είπε... ρε το πήρες ένα καινούριο βιβλίο για το Βρώμικο Ψωμί του Σαββόπουλου;"...

    Andreas Varangoulis
    Την περίμενα αυτή την κριτική, θα σου έστελνα μήνυμα μέσα στις επόμενες ημέρες, αν το διάβασες και γνώμη... Γλυτώνω τόσα ευρώ, που θα πάνε πάλι σε βιβλία, γιατί δεν είναι και φτηνό. Αν το βρω δεύτερο χέρι σε κάνα-δυο χρόνια, θα το πάρω.
    Το 'χα δει με ενδιαφέρον και σκεφτόμουν να το αγοράσω, αν και είχα υποψίες ότι θα 'ναι "ανάλαφρο".

    Simos Zenios
    Αν ο Κάσδαγλης έμαθε για τα κείμενα του Μανιάτη, της Επιθεώρησης Τέχνης, κλπ, από τα δικά σας κείμενα, τότε καλά κάνει και σας αναφέρει ακόμα και αν τα διάβασε μετά μόνος του (δεν το γνωρίζω αυτό), είναι ένδειξη ερευνητικής εντιμότητας.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν χρειαζόταν να με αναφέρει. Αν το έκανε για να με τιμήσει έγραψα και στο ποστ πως τον ευχαριστώ πολύ.
    Εγώ εκείνο που θα ήθελα θα ήταν να διαβάσω ένα γαμάτο βιβλίο για το Βρώμικο Ψωμί. Τότε θα ήμουν ευχαριστημένος.

    Simos Zenios
    Παρομοίως. Το πήρα, βέβαια, γιατί λείπουν γενικά τέτοια κείμενα, μακάρι να γραφτούν και άλλα πολύ πληρέστερα.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Επίσης να πω πως από ορισμένα συμφραζόμενα αντιλαμβάνομαι πως δεν έψαξε να βρει τα πρωτότυπα κείμενα, που υπάρχουν στο νετ, και πως αρκέστηκε απλά και μόνο στα δικά μου αποσπάσματα. Ας το κρίνει αυτό ο καθείς όπως νομίζει. Εγώ είπα τι νομίζω.

    Simos Zenios
    Μάλιστα. Αν ισχύει αυτό, τότε πολύ καλά έκανε που παρέπεμψε σε εσάς, γιατί αλλιώς θα έδινε την εντύπωση ότι έκανε έρευνα στις πηγές. Μιλώ από τη σκοπιά της ακαδημαϊκής έρευνας, όπου αν βρήκες πηγές μέσω άλλου ερευνητή, οφείλεις να δηλώσεις την οφειλή. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω να βρείτε το χρόνο να ξαναγράψετε κάτι μεγάλο για Σαββόπουλο.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν συμφωνώ με αυτά. Η Επιθεώρηση Τέχνης και η Ελευθερία υπάρχουν στο δίκτυο, διαθέσιμες σε όλους. Όποιος ερευνά τα βρίσκει και τα εκμεταλλεύεται. Είναι πηγές που μπορεί εύκολα να τις χρησιμοποιήσει ο καθείς. Κι εμένα κάποιος μπορεί να μου το σφύριξε (ειλικρινά δεν θυμάμαι), τι σημαίνει αυτό; Κάθισα και διάβασα όλο το κείμενο του Μανιάτη στην Ελευθερία κι απέκτησα πλήρη και προσωπική γνώμη. Αυτό κάνει ο ερευνητής, αυτός που ενδιαφέρεται τέλος πάντων. Δεν αρκείται στα αποσπάσματα, που μπορεί να διαβάσει εδώ κι εκεί. Ψάχνει το όλον. Το δίκτυο είναι η κοινή βιβλιοθήκη μας. Αν είναι κάτι, κάποια πηγή, εκτός δικτύου τότε αλλάζει το πράγμα.

    Simos Zenios
    Κατανοητό το "Αυτό κάνει ο ερευνητής. Δεν αρκείται στα αποσπάσματα, που μπορεί να διαβάσει εδώ κι εκεί" και συμφωνώ.

    Πανος Δουρ
    Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να ψάχνουν τη παραμικρή λεπτομέρεια και άλλοι που τους αρέσει να αφηγούνται ή κάνουν κάτι για να περάσουν την ώρα τους. Γιατί να υπάρχουν φόρμες στο ξόδεμα του χρόνου μας;

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    To βιβλίο είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό, για να θεωρείς πως μπορείς να περνάς την ώρα σου γράφοντας ένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πανος Δουρ
      Συγγνώμη, είναι θέμα προοπτικής η σοβαρότητα των πραγμάτων. Ναι είναι και πολύ σοβαρό, όπως είναι το ήθος, στο μέτρο που έχει σοβαρές συνέπειες. Ωστόσο το βιβλίο καθεαυτό μπορεί να μην είναι σοβαρό όταν το ίδιο δεν θέλει να είναι. Αλλάζει, όταν υπόσχεται λύσεις, και καταφεύγει στην ελαφρότητα.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Περί ανέμων και υδάτων θα συζητάμε τώρα; Εδώ λέμε για ένα συγκεκριμένο βιβλίο για το Βρώμικο Ψωμί.

      Σπυρίδων Καπής
      οτι δεν μας αρεσει το σβηνουμε το διαγραφουμε. συγχαρητηρια.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Σπυρίδων Καπής Ναι, γιατί γράφεις βλακείες. Και βλακείες δεν θέλω στον τοίχο μου. Αν έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις, θα πεις για τα κείμενά μου, για τη δουλειά μου. Κρίσεις της πλάκας για μένα, προσωπικά, δεν επιτρέπω εδώ, από αγνώστους. Το θεωρώ ύπατη εκδήλωση θράσους. Και ντροπή σου γι' αυτό.
      Αν είσαι μάγκας κάνε κριτική εδώ...
      https://www.lifo.gr/.../o-mpallos-toy-dionysi-sabbopoyloy...
      Ο «Μπάλλος» του Διονύση Σαββόπουλου κυκλοφόρησε τέτοιες μέρες πριν από 50 χρόνια | LiFO

      Κάσδαγλης Χριστόφορος
      Αγαπητέ κύριε Τρούσα. Εφόσον αναρωτιέστε, σας απαντάω ότι ανέφερα το όνομά σας στο βιβλίο «Διονύσης Σαββόπουλος: Βρώμικο Ψωμί» όχι για να σας τιμήσω αναδρομικά για το σύνολο του έργου σας, ούτε για κάποιον άλλο λόγο κοινωνικών σχέσεων, αλλά αποκλειστικά για λόγους δεοντολογίας. Είναι αλήθεια ότι δεν αναζήτησα τα πρωτογενή κείμενα που αναφέρετε, όπως σωστά αντιληφθήκατε από τα συμφραζόμενα. Ο λόγος ήταν απλός: ότι στο σύνολό τους δεν αναφέρονται στο «Βρώμικο ψωμί» αλλά σε προγενέστερη περίοδο και επομένως έπαιζαν συμπληρωματικό ρόλο στην αφήγησή μου. Καταδιασκέδασα πάντως στο σημείο που χαρακτηρίζετε το βιβλίο μου «περιαυτολογικό». Αν ξαναδιαβάσετε το ποστ σας θα καταλάβετε γιατί. Περιορίζομαι σε μία μόνο επισήμανση: «Άμα γράφει και για μένα μέσα, τότε να πάω να το πάρω...».

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Εδώ στο fb περιαυτολογούμε κιόλας καμιά φορά κ. Κάσδαγλη και κάνουμε και λίγο χιούμορ πότε-πότε, δεν το ξέρετε; Δεν φαντάζομαι όμως να νομίζετε πως περιαυτολογώ και στα κείμενά μου ή και στο μοναδικό βιβλίο που είχα βγάλει, πριν από 26 χρόνια. Δεν απασχολώ τον κόσμο με τον εαυτό μου κ. Κάσδαγλη και αυτό το ξέρουν όλοι όσοι με παρακολουθούν και με διαβάζουν.
      Περαιτέρω υπάρχουν πολλά πράγματα στο βιβλίο σας που ξεφεύγουν από τα όρια του Βρώμικου Ψωμιού. Και μακάρι να μένατε στο διάστημα "Ζωντανοί στο Κύτταρο" - Κύτταρο 1974, που είναι η περίοδος που μας αφορά, χωρίς Γκάληδες, Πούσκες και άλλα τινά. Εντάξει, είναι η άποψή μου αυτή. Εσάς είναι προφανώς διαφορετική. Δεν τρέχει τίποτα.

      Κάσδαγλης Χριστόφορος
      Όχι πολλά, λίγα. Αλλά δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Εντάξει, κάνατε ένα βιβλίο κάπως συνολικό για τον Σαββόπουλο με αφορμή το Βρώμικο Ψωμί. Εγώ δεν διαφωνώ με κάποια συμπεράσματα από «Κούρεμα» και μετά, αλλά και αυτά όπως και τις αναφορές σε Φορτηγό (Μανιάτης), Μπάλλος κ.λπ. τα τοποθετώ έξω από το θέμα Βρώμικο Ψωμί. Το Βρώμικο Ψωμί χρονικά είναι τέλη 1971 (όταν ακούγεται η ορχηστρική Μαύρη Θάλασσα) έως άνοιξη 1974, όταν τελειώνει η δεύτερη εμφάνισή του στο Κύτταρο (εκείνη την σεζόν). Αυτή είναι η περίοδος, και η οποία έχει πολύ ψωμί (βρώμικο ψωμί), μεγάλο μέρος της οποίας (ουσιαστικό μέρος εννοώ) δεν θίγεται όπως πρέπει ή και καθόλου.

      Κωνσταντινος Παπαδοπουλος
      Aν πάρω το βιβλίο θα βρω πληροφορίες για το Γιώργο το Γαβαλά;

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Όλο και κάτι θα βρεις. Εξαρτάται και από το τι ψάχνει ο καθένας βέβαια... Πήγαινε σ' ένα βιβλιοπωλείο, ξεφύλλισε το βιβλίο και κρίνε μόνος σου.

      Διαγραφή
    2. Φώντα, το ότι, όσον αφορά τα κείμενα Μανιάτη και Καλιόρη, ο συγγραφέας παραπέμπει σε σένα, εγώ το βρίσκω θετικό και δεοντολογικό, από την άποψη ότι σου αποδίδει τα "εύρετρα", διότι εσύ τα έφερες στο φως.
      Κ. Βλησίδης

      Διαγραφή
    3. Αν έκανε την αναφορά για κάτι που είχα φέρει στο φως και δεν υπήρχε στο δίκτυο θα το δεχόμουν – γι’ αυτά, όμως, δεν υπήρχε λόγος (για μένα).
      Επίσης να πω πως αν είχε τα συγκεκριμένα κείμενα από το LiFO.gr στις πηγές του, γενικά, δεν θα με ενοχλούσε.
      Το ότι αναφέρει αυτά τα δύο κείμενα, για τα οποία είχα δουλέψει πολύ, όχι για το όλον τους, αλλά για δύο παραπομπές, που ούτως ή άλλως υπήρχαν στο δίκτυο, το θεωρώ υποτιμητικό για μένα.
      (Για να το πω όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται, αγαπητέ Κώστα, εδώ στο blog μου).

      Διαγραφή
  9. Σχόλια από το fb στο ποστ "Διαβάζοντας το βιβλίο του Γιώργου Αλλαμανή για την Λιλιπούπολη θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει παλιά σε σχέση με τον Μάνο Χατζιδάκι"...

    Yorgos I. Allamanis
    Ασκησε, φυσικά, έφεση. Σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε και για τις δύο κατηγορίες. Συνήγορός του ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Μάρτυρας υπεράσπισης, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Κουρουπός.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, το είδα. Γι' αυτό γράφω σε πρώτο βαθμό. Το κυνηγητό όμως ήταν υπαρκτό. Με δίκες και καταδίκες (σε πρώτο βαθμό).
    Ειδικά η φάση με το συνάλλαγμα είναι εντελώς ντροπιαστική για τις αρχές (και την δεξιά). Πρέπει να του κάνανε σωματική έρευνα, λες και ήταν κανας μαφιόζος. Υπήρχε πόλεμος ηθικής φθοράς του.

    Yorgos I. Allamanis
    Το περιστατικό συνέβη στο αεροδρόμιο της Μίκρας στη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 4 Ιουλίου 1979. Ο ΜΧ ή αγνοούσε τη νομοθεσία περί εξαγωγής συναλλάγματος ή (το πιθανότερο) την παρέβλεψε από αμέλεια, τα ποσά ήταν τέτοια που μπορούσε να τα δηλώσει νομίμως. Τον ταλαιπώρησαν και το αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια. Έχω υπόψη μου μαρτυρίες παρόντων συνεργατών του & υπαλλήλων του αεροδρομίου, κάποια στιγμή μπορούν να ενταχθούν σ’ ένα ευρύτερο αφήγημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οπωσδήποτε θα αναζητήσω τον "Κονφορμίστα", είναι ταινιάρα!
    Πάντως, αποχαιρετήσαμε τον αγαπημένο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, ξαναβλέποντας δύο από τις, επίσης, συγκλονιστικές ταινίες του.
    Το υπέροχο "IL Sorpasso" (Ό φανφαρόνος), του 1962, όπου υποδύεται τον σεμνό φοιτητή Ρομπέρτο, δίπλα στον ξέφρενο Μπρούνο (απίστευτος Βιτόριο Γκάσμαν), σε ένα ρόουντ μούβι με αμάξι που παίζει 45άρια, γνωστά, ιταλικά, σε μία πορεία συναρπαστική και μοιραία...
    Η άλλη ταινία, "Η Έρημος των Ταρτάρων", του 1976, αλληγορική και καθηλωτική, με σπουδαίους ηθοποιούς, που μεταφέρει (άψογα) το ομώνυμο, αριστουργηματικό βιβλίο του Ιταλού συγγραφέα Ντίνο Μπουτζάτι, και με μουσική του Ennio Morricone.
    Αξίζει να δει, ή ξαναδεί κάποιος, και αυτές τις ταινίες. Είναι κερδισμένος χρόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ζητώ συγγνώμη, έβαλα το σχόλιο σε λάθος θέση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή