Οι MoonMot,
όπως τους αρέσει να γράφονται, είναι ένα τζαζ σεξτέτο, που μάλλον εδρεύει στη
Βέρνη της Ελβετίας. Το σχήμα υπάρχει από το 2017, ηχογραφεί από το 2020 και
αυτή τη στιγμή το αποτελούν η Dee Byrne
σε άλτο σαξόφωνο, εφφέ, ο Simon Petermann
σε τρομπόνι, εφφέ, η Cath Roberts
σε βαρύτονο σαξόφωνο, ο Oli Kuster
σε fender rhodes,
εφφέ, ο Seth Bennett
σε μπάσο και ο Johnny Hunter
σε ντραμς – βασικά λέμε για μία σύμπραξη ελβετών και βρετανών μουσικών.
Το πιο νέο άλμπουμ των MoonMot αποκαλείται “350 Million Herring” [enja / ΑΝ Music, 2023] (από μια φράση του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Boris Johnson... πως το κόστος παραμονής τού Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ ήταν 350 εκατομμύρια λίρες τη βδομάδα – οι MoonMot το αρνούνται αυτό) και αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα σύγχρονη τζαζ πρόταση, με άγκιστρα, όμως, στο παρελθόν.
Δεν είναι ένα tribute γκρουπ οι MoonMot. Δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένους οργανοπαίκτες του χθες, αφού όλες οι συνθέσεις τού καινούριου δίσκου τους είναι πρωτότυπες, ούτε αναπαράγουν πιστά κάποιο είδος ή υποείδος της τζαζ.
Βασικά πρόκειται για μια μπάντα απολύτως σύγχρονη (αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως τρεις από τους έξι παίκτες χειρίζονται ηλεκτρονικά), που διαβάζει όμως την ιστορία με το δικό της τρόπο. Βασικά τα σίξτις και τα σέβεντις θα λέγαμε, αφού εδώ ακούμε και hard bop, και free, και electric jazz, όλα ανακατωμένα με τόλμη, όπως συμβαίνει με το φουριόζο εισαγωγικό “The escape” ή με το αργό 11λεπτο “For Harris Lambrakis” (αφιερωμένο στον έλληνα χειριστή του νέι, που δεν φαίνεται να έχει κάποια σχέση με τον δίσκο πάντως).
Εκτροχιασμένα tracks σαν το “350 million herring” είναι από εκείνα που προσθέτουν κι άλλα credits στο CD των MoonMot, με τους τρεις πνευστούς να παίρνουν στα χέρια τους τον ήχο τού σεξτέτου – με το έσχατο 10λεπτο “Another way” να ξεκινά με βαρύτονο και μπάσο με δοξάρι, πριν μεταπέσει σταδιακά προς μιαν... ικετευτική, ελεύθερη και ηλεκτρική τζαζ, με πολλά στοιχεία Canterbury sound. Ωραίo άκουσμα!
Το πιο νέο άλμπουμ των MoonMot αποκαλείται “350 Million Herring” [enja / ΑΝ Music, 2023] (από μια φράση του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Boris Johnson... πως το κόστος παραμονής τού Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ ήταν 350 εκατομμύρια λίρες τη βδομάδα – οι MoonMot το αρνούνται αυτό) και αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα σύγχρονη τζαζ πρόταση, με άγκιστρα, όμως, στο παρελθόν.
Δεν είναι ένα tribute γκρουπ οι MoonMot. Δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένους οργανοπαίκτες του χθες, αφού όλες οι συνθέσεις τού καινούριου δίσκου τους είναι πρωτότυπες, ούτε αναπαράγουν πιστά κάποιο είδος ή υποείδος της τζαζ.
Βασικά πρόκειται για μια μπάντα απολύτως σύγχρονη (αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως τρεις από τους έξι παίκτες χειρίζονται ηλεκτρονικά), που διαβάζει όμως την ιστορία με το δικό της τρόπο. Βασικά τα σίξτις και τα σέβεντις θα λέγαμε, αφού εδώ ακούμε και hard bop, και free, και electric jazz, όλα ανακατωμένα με τόλμη, όπως συμβαίνει με το φουριόζο εισαγωγικό “The escape” ή με το αργό 11λεπτο “For Harris Lambrakis” (αφιερωμένο στον έλληνα χειριστή του νέι, που δεν φαίνεται να έχει κάποια σχέση με τον δίσκο πάντως).
Εκτροχιασμένα tracks σαν το “350 million herring” είναι από εκείνα που προσθέτουν κι άλλα credits στο CD των MoonMot, με τους τρεις πνευστούς να παίρνουν στα χέρια τους τον ήχο τού σεξτέτου – με το έσχατο 10λεπτο “Another way” να ξεκινά με βαρύτονο και μπάσο με δοξάρι, πριν μεταπέσει σταδιακά προς μιαν... ικετευτική, ελεύθερη και ηλεκτρική τζαζ, με πολλά στοιχεία Canterbury sound. Ωραίo άκουσμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου