OLGA KONKOVA, ACCORDING TO THE SOUND τζαζ δίσκοι από τον ευρωπαϊκό βορρά

OLGA KONKOVA: The Pianist’s Garden [Losen Records, 2024]
Για την ρωσονορβηγίδα πιανίστρα και συνθέτρια Olga Konkova έχουμε γράψει ξανά στο παρελθόν. Βασικά για τα άλμπουμ της “Open Secret” (2021) με το τρίο της (ένα κλασικό πιάνο-τρίο) και “Old Songs” (2017), σε συνεργασία με τον κιθαρίστα Jens Thoresen – με τα δύο άλμπουμ να έχουν τυπωθεί από την Losen Records.

Το πιο νέο CD της Konkova αποκαλείται “The Pianist’s Garden” και είναι αρκετά παράξενο. Βασικά, και εδώ, με τρίο δουλεύει η Konkova, αλλά ένα τρίο πολύ ιδιαίτερο. Τι το κάνει ιδιαίτερο; Τα ξύλινα πνευστά του Αμερικανού Mark Heinecke. Φυσικά και ο ρόλος των άλλων δύο μουσικών, του Γερμανού Frederik Villmow ντραμς, κρουστά και της ίδιας της Konkova πιάνο, fender rhodes δεν είναι αμελητέος, όμως δεν παύει τα πνευστά να παίζουν επί του προκειμένου έναν πολύ σημαντικό ρόλο.
Όπως γράφει η Konkova στο triple-folded cover... το “The Pianist’s Garden” είναι σφόδρα επηρεασμένο από τον ήχο των ξύλινων πνευστών και είναι αυτά ακριβώς τα όργανα, που την οδήγησαν να συνθέσει. Τώρα, τι όργανα είναι αυτά... Πολλά και διάφορα. Ας πούμε οκαρίνες, πίκολο, διάφορα φλάουτα και μπάσο κλαρίνο, με τα... αλλόκοσμα όργανα να επεκτείνονται και στα κρουστά, καθώς ο Villmow χειρίζεται και νιγηριανό udu, ενώ και το ηλεκτρικό πιάνο της Konkova συντείνει, επίσης, στο τελικό και διαφορετικό του πράγματος.
Γενικώς το άκουσμα αποπνέει μια φυσικότητα, μαζί με μια γαλήνη και ηρεμία, με τις μελωδίες να κυριαρχούν – άλλοτε πρωτότυπες και άλλοτε με αναφορές ή επηρεασμένες από λουθηρανικά chorale του 16ου αιώνα ή ποπ στάνταρντ (σαν το “The moon in a harsh mistress” του Jimmy Webb ή το “Over the rainbow” του Harold Arlen).
Σε κάθε περίπτωση το ύφος του “The Pianist’s Garden” δεν αλλάζει, γιατί, ακόμη και όταν αυτοσχεδιάζουν οι τρεις μουσικοί, όπως συμβαίνει στο “The demise of Pluto”, εκείνο που προέχει είναι η αποτύπωση μιας φυσικής επικοινωνίας, με τις λιγότερο δυνατές εξωγενείς και τεχνικές προσθήκες.

ACCORDING TO THE SOUND: Pitch [Losen Records, 2024]
Το τρίτο άλμπουμ των Βρετανών According to the Sound (Adam Parry-Davies πιάνο, Patrick Case σύνθια, κιθάρες, προγραμματισμός) αποκαλείται “Pitch”. Ακολουθεί δε τα “In-Tension” [Losen Records, 2022] και “Prism-A-Ning” [Losen Records, 2020] και μάλιστα από το ίδιο ύψος (για τα παλαιότερα άλμπουμ υπάρχουν reviews στο blog). Το λέμε, γιατί η προβληματική των δύο Βρετανών δεν αλλάζει, ούτε και ο τρόπος που παρουσιάζουν τις συνθέσεις τους. Είναι οι δύο (βασικοί) και είναι και οι guests – εν προκειμένω δεκατέσσερις(!) μουσικοί σε τρομπέτες, άλτο & τενόρο σαξόφωνα, κιθάρες, κοντραμπάσα, ηλεκτρικά μπάσα και ντραμς.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως τα κομμάτια έχουν κάπως προγραμματικούς τίτλους, αφορώντας συγκεκριμένες καταστάσεις. Για παράδειγμα: “Streams of Hokkaido”, “Matanzas sun”, “Shoreland pebbles”, ενώ ακόμη και τίτλοι σαν τους “Across the water”, “Fever dream” κ.λπ. συνδέονται με ανάλογα συμβάντα. Ο... προγραμματισμός, τώρα, δεν αφορά μόνο στους τίτλους, αλλά υποτίθεται πως πηγαίνει και παραπέρα. Ας πούμε το “Fever dream” σχετίζεται με την κατάσταση ενός ατόμου, που ψήνεται στον πυρετό και βλέπει... καυτά όνειρα. Τι συμβαίνει, λοιπόν, από πλευράς μουσικής; Το σχετικό κομμάτι μοιάζει κάπως αυτοσχεδιαστικό με ξαφνικά, και έντονα γεμίσματα στα ντραμς, διαθέτοντας μια, γενικώς, αλλόκοτη ατμόσφαιρα. Είναι τα... πυρετικά όνειρα του αρρώστου; Πιθανώς. Για να μην πούμε προφανώς. Στο “Matanzas sun” πάλι (Matanzas είναι πόλη στην Κούβα) έχουμε στην αρχή μια συνομιλία ανάμεσα στην τρομπέτα, το πιάνο και το μπάσο, με τα ντραμς να οριοθετούν ένα πρώτο ρυθμικό υπόβαθρο, και με το τενόρο να πρωτοστατεί στη δημιουργία της μελωδίας. Jazz έχουμε εδώ, με έντονο ρυθμικό στοιχείο και με τα πλήκτρα «πίσω» να δημιουργούν ένα ήπιο στρώμα. Το κομμάτι αγριεύει, κάπως, μετά τη μέση του, δίχως να χάνει πάντως τον προσανατολισμό του.
Μπορείς να κάνεις διάφορες τέτοιου τύπου περιγραφές, εδώ, αλλά εκείνο που έχει σημασία, τελικώς, είναι η μουσική αυτή καθ’ αυτή και όχι, κατ’ ανάγκην, όλα εκείνα που μπορεί αυτή να περιγράφει. Και πάνω σ’ αυτή τη βάση η jazz των According to the Sound είτε groovy είναι αυτή (“Ristrophe”), είτε synth-contemporary (“Kingsland high road”), είτε περισσότερο «ελεύθερη» (“Fever dream”) δεν χάνει ποτέ το ενδιαφέρον και την αξία της.
Επαφή: www.losenrecords.no