GAGATOCH ελληνικό σχήμα με live electronics, μπάσο, εφφέ και λούπες

Οι GaGaToch, όπως τους αρέσει να γράφονται, είναι ένα ντούο, που το αποτελούν οι Στέλιος Γκαγκάρης (Stelios Gagaris) live electronics και Sergei Tochmachov μπάσο, εφφέ, λούπες. Οι δύο μουσικοί μάς είναι γνωστοί ως μέλη των Sugar Factory, ενός πολύ καλού post-rock γκρουπ, για το οποίο έχουμε γράψει στο παρελθόν – με αυτό που επιχειρούν εδώ, πάντως, να είναι τελείως διαφορετικό.
Το “Aegisthus” [Private Pressing, 2024], που είναι ένα 5-tracks CD, με διάρκεια περί τα 36 λεπτά, κινείται σε πειραματική κατεύθυνση, όντας ηχογραφημένο σε διάφορες τοποθεσίες περί το καλοκαίρι του ’23.

Τα πέντε tracks έχουν τίτλους αρχαιοελληνικούς-μυθολογικούς (“Catreus”, “Xenodice”, “Atreus”, “Thyestes”, “Aerope”) και αυτό δεν ξέρω αν σημαίνει κάτι σε σχέση με τη μουσική. Μάλλον σημαίνει, υπό την έννοια πως αυτή (η μουσική) είναι άχρονη, υποβλητική, «σκοτεινή», κάπως σαν να επενδύει ένα concept που κινείται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ή μόνο φαντασίας.
Το ηχητικό περιβάλλον, που οικοδομούν οι GaGaToch, έχει διάφορα επιμέρους γνωρίσματα. Βασικά υπάρχει μία έντονη noise διάσταση, με ακατέργαστους ήχους να συμβάλλουν από διάφορες μεριές, δημιουργώντας σκηνές έντασης. Τα εφφέ, τα ηλεκτρονικά και οι λούπες βεβαίως κυριαρχούν, ενώ και το μπάσο, σαν ήχο, δεν μπορείς να το προσδιορίσεις, μέσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα.
Υπάρχει ένα ανακάτεμα ακανόνιστων ήχων, που τεντώνει στα άκρα το “Aegisthus”, με μικρές «κοιλιές» ανάμεσα και μεγάλα «όρη», με το τελευταίο μόνον κομμάτι, το “Aerope” να δημιουργεί κάτι άλλο ως επιστέγασμα – καθώς ακούγεται πιο κοντά στην kraut αντίληψη για την ηλεκτρονική μουσική, πάντα με το volume ενισχυμένο, και από ρυθμικής πλευράς πιο συγκεκριμένο από τη μέση και μετά.
Υπάρχει αυτοαναφορικότητα στο “Aegisthus”, αλλά οπωσδήποτε σαν άκουσμα «στέκεται», έχει το ενδιαφέρον του εννοούμε, χωρίς να ενοχλείσαι.
Επαφή: https://gagatoch.bandcamp.com/album/aegisthus