ARVE HENRIKSEN / HARMEN FRAANJE touch of time

Το “Touch of Time” [ECM Records / AN Music, 2024] είναι ετοιμασμένο από δύο πολύ δυνατούς μουσικούς, τον νορβηγό τρομπετίστα (χειρίζεται και ηλεκτρονικά) Arve Henriksen και τον ολλανδό πιανίστα Harmen Fraanje. Μουσικούς, που τους γνωρίζουμε και από την προηγούμενη παρουσία τους στην ECM, μα και από άλμπουμ άλλων εταιρειών.
Ο Henriksen, για παράδειγμα, έχει συνεργαστεί μέχρι και με τον Έλληνα Νίκο Φωκά, στο CD “nensha” [Underflow Record Store & Art Gallery, 2022], ενώ τις πιο πρόσφατες δεκαετίες τον συναντάμε σε δυνατούς σχηματισμούς, που αποτυπώθηκαν σε κορυφαίες εταιρείες (Rune Grammofon, ECM, ACT, Losen κ.ά.). Να θυμίσουμε: Arild Andersen Group, Christian Wallumrød Trio, Lars Danielsson Liberetto, Jakob Bro / Arve Henriksen / Jorge Rossy κ.λπ. Σε όλα αυτά τα σχήματα ο Arve Henriksen υπήρξε βασικό στέλεχος.
Όμως και ο Harmen Fraanje είναι ένας καταξιωμένος οργανοπαίκτης – και αυτός με παρουσίες στην ECM, π.χ. στο άλμπουμ του Mats Eilertsen “And Then Comes the Night” (2019), στο “Quilter” [Losen, 2019] των Thomas Dahl & Court και αλλού. Άρα, συζητάμε για δύο μουσικούς με άξιο παρελθόν και με εξ ίσου άξιο παρόν, αν αναλογιστούμε εκείνο που ακούμε στην πρόσφατη συνεργασία τους.

Το “Touch of Time” περιλαμβάνει δέκα tracks – επτά συντεθειμένα και από τους δύο και τρία συντεθειμένα μόνον από τον Fraanje. Βασικά, εδώ ακούμε τρομπέτα, πιάνο και ηλεκτρονικά. Αλλά σημασία δεν έχουν μόνον οι ηχητικές πηγές, μα κυρίως οι συνθέσεις, και βεβαίως οι ατμόσφαιρες, ή μάλλον η ατμόσφαιρα, που εκείνες οικοδομούν. Αυτό είναι που «μετράει» πάνω απ’ όλα στο “Touch of Time”.
Λέμε λοιπόν για ένα ηχογράφημα άκρως υποβλητικό, φυσικά περίτεχνο, μελωδικά μαεστρικό, που δεν επιβάλλεται μέσω ακραίων και εξωτερικά εντυπωσιακών στοιχείων, μα κυρίως μέσω ενός συντονισμένου προσανατολισμού προς τα βαθιά αισθήματα.
Το γεγονός ότι κυλάει αργά το “Touch of Time”, νωχελικά και με εκλεπτυσμένο πάθος, μπορεί να το εντάσσει (αυτό το γεγονός) στο λεγόμενο... κλίμα ECM, που μπορεί να μην έχει σχέση με τις ρίζες της τζαζ, αλλά τούτο, τελικά, δεν σημαίνει κάτι. Δεν σημαίνει κάτι εδώ και δεκαετίες, εξάλλου, αν αναφερόμαστε στον «ήχο ECM».
Είναι μια παλαιά νέα μουσική όλο αυτό που ακούμε στο “Touch of Time” –σύγχρονη-ευρωπαϊκή θα μπορούσε επίσης να την αποκαλέσουμε–, με ήδη μεγάλο ιστορικό βάρος και αναγνωρισμένο καλλιτεχνικό φορτίο, που δεν μπορεί παρά να ελκύει.