η ιστορία της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» και του περιοδικού «Έψιλον» – εκδόσεις από τη δεκαετία του ’60, έως τα πιο πρόσφατα χρόνια, που απεικονίζουν το πνεύμα κάθε εποχής

Στις 4 Μαρτίου μάθαμε από τα μίντια πως η εταιρεία Alter Ego του Βαγγέλη Μαρινάκη απέκτησε τον τίτλο της ιστορικής εφημερίδας της αριστεράς «Ελευθεροτυπία» και κατ’ επέκταση της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» και βεβαίως του σάιτ enet.gr. Το πρώτο φύλλο της «Ελευθεροτυπίας» είχε κυκλοφορήσει στις 21 Ιουλίου 1975, ενώ η αυλαία θα έπεφτε στις 14 Νοεμβρίου 2014.
Στην πράξη όμως ο τίτλος «Ελευθεροτυπία» είναι παλαιότερος και δεν είχε σχέση με εφημερίδα, μα με περιοδικό.
Πάμε πολύ πίσω στο χρόνο, στο 1963, μια χρονιά που σημαδεύεται από τη δολοφονία του βουλευτή της αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη (ως γνωστόν ο Λαμπράκης στις 22 Μαΐου 1963, θα χτυπηθεί βάναυσα, στο κεφάλι, από παρακρατικούς στη Θεσσαλονίκη, για ν’ αφήσει την τελευταία του πνοή πέντε μέρες μετά, στο νοσοκομείο, στις 27 Μαΐου, στα 51 χρόνια του).
Η δολοφονία του Λαμπράκη, από μόνη της σαν γεγονός, θα έθετε σε μιαν άλλη βάση το ίδιο το δημοσιογραφικό λειτούργημα, καθώς τρεις μαχόμενοι δημοσιογράφοι της εποχής, ο Γιώργος Ρωμαίος από «Το Βήμα» και «Τα Νέα», ο Γιάννης Βούλτεψης από την «Αυγή» και ο Γιώργος Μπέρτσος από την «Ελευθερία» θα βοηθούσαν αποφασιστικά, με τις έρευνες και την αρθρογραφία τους, στη διαλεύκανση μιας υπόθεσης που θα συντάραζε το πανελλήνιο για χρόνια (και με πάμπολλα παρεπόμενα σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο).
Κάτω από αυτό το σκηνικό οι δημοσιογράφοι θα δουν τον Οκτώβριο του 1963 ένα περιοδικό να βγαίνει μέσα από τα σπλάχνα τους, που αποκαλείται «Ελευθεροτυπία», έχοντας ως ιδιοκτήτες-διευθυντές του τους δημοσιογράφους Δημήτρη Μαρούδα-Αλέκο Φιλιππόπουλο (αργότερα ο Μαρούδας θα αποχωρούσε) και αρχισυντάκτη ξανά τον Α. Φιλιππόπουλο.
Στο περιοδικό έγραφαν και άλλοι φυσικά (οι Κώστας Χατζηαργύρης και Αλέκος Λιδωρίκης ήταν ανάμεσά τους), ενώ έδιναν δουλειά τους και σκιτσογράφοι, όπως ο Ιωάννης Κυριακόπουλος (δηλαδή ο ΚΥΡ) και ο Ηλίας Σκουλάς, που είχαν αναλάβει να εικονογραφούν και τα εξώφυλλα.

Ξεφυλλίζουμε κανα-δύο τεύχη του περιοδικού «Ελευθεροτυπία». Πρώτα το #15, από τον Δεκέμβριο του 1964.
Στο εξώφυλλο ένα σκίτσο του Η. Σκουλά με ευχές για το 1965 που σχετίζονται βεβαίως με τον κλάδο (εφημερίδες με μεγαλύτερες κυκλοφορίες και λιγότερη νυχτερινή εργασία, και δημοσιογράφοι με μεγαλύτερους μισθούς) και αριστερά κάποιοι χτυπητοί τίτλοι: «11 πνευματικοί άνθρωποι μιλούν για τον Δ. Παπαμιχαήλ», «Ο τύπος στην Ελλάδα - από τον Μαρκ Μαρσώ», «Ομοσπονδία ή ενοποίηση;» και «Κοσμογονία στον αγγλικό τύπο».
Στη σελίδα 3 βλέπουμε πως το περιοδικό κόστιζε 10 δραχμές –ακριβό για τα δεδομένα της εποχής, αν σκεφθούμε πως οι «Εικόνες», που ήταν μια κλάση πάνω σαν lay-out, κόστιζαν ακριβώς τα μισά, δηλαδή 5 δραχμές–, κάτι που αιτιολογείται από το γεγονός πώς ήταν ειδικού περιεχομένου έκδοση η «Ελευθεροτυπία», όχι «για όλη την οικογένεια», απευθυνόμενη, πρωτίστως, στον κόσμο του Τύπου.
Γιατί... 11 πνευματικοί άνθρωποι μιλούσαν για τον ηθοποιό Δημήτρη Παπαμιχαήλ; Επειδή ο ηθοποιός, σε μια πρες κόνφερανς σχετική με την αναγγελία του γάμου του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη βιαιοπράγησε κατά του δημοσιογράφου Απόστολου Βραχιολίδη (κοινώς τον σφαλιάρωσε), επειδή δεν του άρεσε κάποια ερώτηση που του τέθηκε. Στο ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» λένε τη γνώμη τους διάφοροι επώνυμοι για το γεγονός (Αλέκος Λιδωρίκης, Κώστας Μουσούρης, Δημήτρης Μυράτ, Παύλος Παλαιολόγος, Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου κ.ά.). Ενδιαφέρουσα ήταν η τοποθέτηση της ηθοποιού Έλλης Λαμπέτη:
 
Η συνέχεια εδώ,,,
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/h-istoria-tis-efimeridas-eleytherotypia-kai-toy-periodikoy-epsilon