Ένα παράξενο και βασικά improv άλμπουμ έχουμε εδώ. Αποκαλείται “Bird’s Eye” [Pyroclastic Records,
2024] και ανήκει στον reedman David Leon
(κουβανικής καταγωγής, γεννημένος στο Miami που ζει στο Brooklyn),
ο οποίος χειρίζεται σοπράνο & άλτο σαξόφωνα και ακόμη άλτο φλάουτο και
πίκολο. Στο “Bird’s Eye” ο Leon δεν είναι μόνος του, αφού τον
συνοδεύουν, σε σχήμα τρίο, η DoYeon Kim
σε gayagum (κορεάτικο
έγχορδο-zither), φωνή
και η Lesley Mok
σε drums, κρουστά και glockenspiel, δημιουργώντας
όλοι μαζί αυτό το κάπως παράξενο –το ξαναλέμε– και ελαφρώς ακατάτακτο άκουσμα,
που έχει πάντως το δικό του ενδιαφέρον.
Οι βασικές επιρροές-αναφορές τού Leon, εδώ, είναι βασικά δύο. Και δεν
αναφερόμαστε, βεβαίως, στο jazz-improv πλαίσιο,
που στήνεται εξ αρχής, αλλά σ’ εκείνα που παρεισφρέουν εντός του και το
χαρακτηρίζουν.
Έτσι λοιπόν υπάρχουν από τη μια μεριά οι κουβανικές αναφορές στα ρυθμικά patterns τής Mok και από την άλλη οι παραδοσιακές κορεάτικες, όπως αυτές «διαφεύγουν» μέσα από τα παιξίματα της Kim στο gayagum.
Βασικά, στο “Bird’s Eye” υπάρχει πλέρια ελευθερία, με αποτέλεσμα οι συνομιλίες των δύο διαφορετικών και απομακρυσμένων παραδόσεων να ακούγονται... εκτός ορίων, δίχως τούτο να σημαίνει πως δεν μπορούν να αγγίξουν και το «μέσο» τζαζ-αυτί, όπως συμβαίνει σε κομμάτια σαν το “Nothing urgent, just unfortunate”, μα και σε άλλα εννοείται.
Άλλοτε πάλι εκείνο που κυριαρχεί, δίνοντας το αρχικό σήμα, είναι το gayagum, πριν αναλάβει πρωτοβουλίες ο Leon με τα πνευστά του, με το ρυθμικό υπόβαθρο να ακολουθεί, μέσα από ποικίλες θέσεις (και συχνά απλώς συνοδευτικές), όπως συμβαίνει στο αργό και μελωδικό “To speak in flowers”.
Ενδιαφέρον έχει και το “A night for counting stars”, εκεί όπου η Kim απαγγέλει, υπό συνοδεία μουσικής φυσικά, ένα ποίημα του κορεάτη Υun Dong-ju, που έζησε στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, και που έγραφε ποίηση με λυρικά ή και με εθνικά χαρακτηριστικά, ενώ ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν κάποια tracks με μικροτόνους, όπως συμβαίνει στο “Expressive jargon I & III”, που ακούγεται περισσότερο απω-ανατολίτικο (με τον Leon να κάνει μοναδική δουλειά στο άλτο), ή και στο “Infatuation station”.
Οπωσδήποτε το “Bird’s Eye” δεν είναι ένα εύκολο CD, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η δουλειά που κάνει, για μιαν ακόμη φορά, η Pyroclastic Records δεν είναι άκρως σημαντική. Η προσπάθειά της, εννοούμε, να μας συστήσει μουσικές ή συνδυασμούς μουσικών εντελώς διαφορετικών παραδόσεων, μέσα από τα κανάλια της jazz και του δημιουργικού αυτοσχεδιασμού, συνδυάζοντας ελεύθερη επικοινωνία και αισθητική ακεραιότητα.
Επαφή: www.pyroclasticrecords.com
Έτσι λοιπόν υπάρχουν από τη μια μεριά οι κουβανικές αναφορές στα ρυθμικά patterns τής Mok και από την άλλη οι παραδοσιακές κορεάτικες, όπως αυτές «διαφεύγουν» μέσα από τα παιξίματα της Kim στο gayagum.
Βασικά, στο “Bird’s Eye” υπάρχει πλέρια ελευθερία, με αποτέλεσμα οι συνομιλίες των δύο διαφορετικών και απομακρυσμένων παραδόσεων να ακούγονται... εκτός ορίων, δίχως τούτο να σημαίνει πως δεν μπορούν να αγγίξουν και το «μέσο» τζαζ-αυτί, όπως συμβαίνει σε κομμάτια σαν το “Nothing urgent, just unfortunate”, μα και σε άλλα εννοείται.
Άλλοτε πάλι εκείνο που κυριαρχεί, δίνοντας το αρχικό σήμα, είναι το gayagum, πριν αναλάβει πρωτοβουλίες ο Leon με τα πνευστά του, με το ρυθμικό υπόβαθρο να ακολουθεί, μέσα από ποικίλες θέσεις (και συχνά απλώς συνοδευτικές), όπως συμβαίνει στο αργό και μελωδικό “To speak in flowers”.
Ενδιαφέρον έχει και το “A night for counting stars”, εκεί όπου η Kim απαγγέλει, υπό συνοδεία μουσικής φυσικά, ένα ποίημα του κορεάτη Υun Dong-ju, που έζησε στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, και που έγραφε ποίηση με λυρικά ή και με εθνικά χαρακτηριστικά, ενώ ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν κάποια tracks με μικροτόνους, όπως συμβαίνει στο “Expressive jargon I & III”, που ακούγεται περισσότερο απω-ανατολίτικο (με τον Leon να κάνει μοναδική δουλειά στο άλτο), ή και στο “Infatuation station”.
Οπωσδήποτε το “Bird’s Eye” δεν είναι ένα εύκολο CD, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η δουλειά που κάνει, για μιαν ακόμη φορά, η Pyroclastic Records δεν είναι άκρως σημαντική. Η προσπάθειά της, εννοούμε, να μας συστήσει μουσικές ή συνδυασμούς μουσικών εντελώς διαφορετικών παραδόσεων, μέσα από τα κανάλια της jazz και του δημιουργικού αυτοσχεδιασμού, συνδυάζοντας ελεύθερη επικοινωνία και αισθητική ακεραιότητα.
Επαφή: www.pyroclasticrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου