Οκτώ άξιες τζαζ κυκλοφορίες του καιρού μας από τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Μεγάλη Βρετανία και την Ελλάδα - Σημαντικά σύγχρονα ονόματα, που προτείνουν θαυμάσιους δίσκους από πιο κλασικούς έως εντελώς προχωρημένους

Η τζαζ, οι τζαζ συναυλίες και βεβαίως οι τζαζ κυκλοφορίες θα αποτελούν πάντα την εναλλακτική «ήρεμη» επιλογή των μουσικόφιλων. Εν σχέσει δε με τις κυκλοφορίες θα λέμε πάντα για δίσκους από κάθε μεριά του κόσμου, που διακρίνονται άλλοτε για τα λαϊκά και άλλοτε για τα πιο προχωρημένα χαρακτηριστικά τους, επιχειρώντας να συνδυάσουν το κλασικό με τη σύγχρονη ποπ (το χιπ χοπ ας πούμε) ή ακόμη και με την αβανγκάρντ. Η οκτάδα των άλμπουμ που ακολουθεί αυτό ακριβώς περιγράφει.

VIJAY IYER: Compassion [GER. ECM Records / ΑΝ Music, 2024]
Όπως σημειώνει ο πιανίστας και συνθέτης Vijay Iyer στο booklet τού νέου άλμπουμ του, που αποκαλείται “Compassion”: «Το 2021 είχα ρωτήσει τον Wadada Leo Smith (σ.σ. περίφημος αφροαμερικανός τρομπετίστας της avant-jazz) να μου πει τι σημαίνει το να λες ότι ένα ορχηστρικό κομμάτι μπορεί να είναι σχετικό με κάτι. Μου απάντησε: “Η λέξη κλειδί είναι η έμπνευση. Η έμπνευση είναι αυτή η εισροή γνώσης, που αποκαλύπτεται και που δεν απαιτεί δάσκαλο ή κάποια άλλη ενδιάμεση κατάσταση. Και ο δημιουργικός μουσικός, που είναι συνθέτης-ερμηνευτής, έχει εξίσου την ευκαιρία να εκφράσει την έμπνευση, που έρχεται ακριβώς εκείνη τη στιγμή... Είναι κάτι το αγνό κι έρχεται κατ’ ευθείαν... Πιστεύω ότι το έργο τέχνης αποκτά την αυθεντικότητά του, την ταυτότητά του και το νόημά του, μέσω της έμπνευσης. Και ζει, όπως κι εμείς, αρκεί να το θυμάται κάποιος”».
Για να συμπληρώσει ο Iyer: «Η διορατικότητα του Smith είναι εκείνη που μας λέει ότι η μουσική είναι πάντα ζωντανή και εκφράζει τον κόσμο γύρω μας: ανθρώπους, σχέσεις, περιστάσεις και αποκαλύψεις».
Με αυτά κατά νου ο Vijay Iyer, που τον έχουμε δει και στην Αθήνα φυσικά, προχωρά στη δημιουργία του “Compassion”, ενός δίσκου που αποτελεί, κατά μίαν έννοια, τη συνέχεια του “Uneasy” [ECM], που είχε ηχογραφηθεί από το ίδιο τρίο, δηλαδή τους Vijay Iyer πιάνο, Linda May Han Oh κοντραμπάσο και Tyshawn Sorey ντραμς, πίσω στο 2021.
Σ’ αυτό λοιπόν το CD καταγράφονται δώδεκα συνθέσεις, εννέα του Iyer και τρεις versions. Η πρώτη στο “Overjoyed” του Stevie Wonder, επί της ουσίας ένας φόρος τιμής στον Chick Corea, που είχε διασκευάσει το κομμάτι το 1994 (ο Iyer το 2022 θα βρισκόταν να παίζει με το πιάνο του Corea!), η δεύτερη στο “Nonaah” του Roscoe Mitchell (ένας από τους μέντορες του Iyer) και η τρίτη στο “Free spirits / Drummer’s song” των John Stubblefield / Geri Allen (που, ουσιαστικώς, είναι δύο κομμάτια ενοποιημένα).
Εκείνο που βγαίνει πάνω απ’ όλα, από το άκουσμα του “Compassion”, είναι η ενότητά του – με το άλμπουμ να το διακρίνει μοναδική ροή και καθηλωτική εξέλιξη. Ο Iyer δεν είναι μόνον ένας άσσος πιανίστας, ούτε απλώς ένας σημαίνων συνθέτης, είναι ένας performer βασικά, που έχει εμπρός του την διεκπεραίωση ενός project.
Έτσι, τα κομμάτια, οι συνθέσεις που κάθε φορά θα επιλέξει, για να συμπληρώσουν τo track list του, θα πρέπει να υπηρετούν ένα στόχο – τον οποίο (στόχο) καθοδηγεί η έμπνευση. Γιατί η έμπνευση δεν σχετίζεται μόνο με τις συνθέσεις αυτές καθ’ αυτές, μα και με την παρουσία τους σε συγκεκριμένες θέσεις, μέσα στην πορεία τού δίσκου, ώστε να υπηρετείται το όλον. Βασικά πρόκειται για μια ηχογράφηση, που έχει τον τρόπο να σε... δένει στον καναπέ σου και να μην σε αφήνει να σηκωθείς από ’κει πριν ολοκληρωθεί και το τελευταίο μέτρο, η τελευταία νότα.
Λέμε για ένα άλμπουμ, εν ολίγοις, που, παρ’ όλη τη μεγάλη διάρκειά του (πάνω από 65 λεπτά), κατορθώνει να επιβληθεί στον ακροατή, σε κάθε στιγμή του, είτε με τα πιο γρήγορα, εξωφρενικά σχεδόν παιξίματα του Iyer (και του rhythm section, που τον συνοδεύει), είτε με τα περισσότερο υποβλητικά, εκεί όπου οι μελωδίες μένουν μόνες τους σχεδόν, υφαρπάζοντας την προσοχή του ακροατή, που χοντρικά παρακολουθεί αποσβολωμένος.
Το πρώτο πολύ σημαντικό άλμπουμ της ECM, για το 2024.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/okto-axies-prosfates-tzaz-kyklofories-apo-ti-germania-tis-ipa-ton-kanada-ti-bretania