Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

ALIVE SHE DIED βασικά και λίγο... Τσίπρας με Ολάντ

Όλοι το ξέρετε αυτό που έγινε ξαφνικά – το αναμετέδωσαν πολλά μεγάλα sites, και άλλα μικρότερα. Ένα κομμάτι ενός ξεχασμένου ελληνικού συγκροτήματος της δεκαετίας του ’80, των Alive She Died, μάλλον μια διασκευή τους στο πιο αδιάφορο και ταυτοχρόνως πιο εύκολο τραγούδι των Joy Division, το “Shes lost contol” (μάλλον γι’ αυτό το διάλεξαν, επειδή μπόρεσαν και το «έβγαλαν»), που είχε κυκλοφορήσει σε κασέτα το 1985, επιλέχθηκε για τη νέα διαφημιστική καμπάνια του Οίκου Gucci.
Και τι έγινε λοιπόν; Σημαίνει τίποτα ουσιαστικό αυτό; Απολύτως τίποτα. Γι’ άλλη μια φορά κάποιοι μένουν ενεοί μπροστά στα «γλυκά μάτια» από το εξωτερικό. Είναι γνωστό το φαινόμενο. Αποικιοκρατικού τύπου εθελοδουλεία. Το είπαν οι «ξένοι»; Γλείψτε τους τ’ @ρχίδι@... Να μιλάγαμε για τις ταλεντάρες μας που έσκιζαν στα sixties (τον Τζίμη Μακούλη, τη Νάνα Μούσχουρη, τη Βίκυ Λέανδρος, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και όλους τους Aphrodites Child κ.λπ., κ.λπ.), για τους οποίους όλοι στην Ευρώπη και αλλαχού δικαίως «έχυναν κουβάδες», να πω ναι, το καταλαβαίνω, αλλά τώρα;

Προοσχή…
Τα ίδια, σ’ ένα άλλο επίπεδο –θα επανέλθω στους Alive She Died– συνέβησαν και με την έξοδο στο gazARTE του Τσίπρα με τον Ολάντ και τον Λαζόπουλο, προχθές το βράδυ. Κάποιοι… ευρωλιμασμένοι έβγαλαν σπιθούρια, επειδή ο Τσίπρας, λέει, αντί να πάρει μαζί του έναν Έλληνα γνωστόν στο Γάλλο –ξέρω ’γω τον… Αλιάγα, την Αρβελέρ, τον Γαβρά ή κανέναν... οργανικό διανοούμενο– πήρε λέει τον Λαζόπουλο. Εγώ δεν είμαι «Τσιπρικός», αλλά μπράβο στον Τσίπρα που διάλεξε το Λαζόπουλο – αν και τον Λαζόπουλο δεν τον αντέχω (το χιούμορ του είναι μικροαστικό και δεν μ’ αρέσει καθόλου). Δεν χρειάζεται να πω πως θα χαιρόμουν περισσότερο, αν ο Τσίπρας διάλεγε φερ’ ειπείν τον Σεφερλή για παρέα. Αυτό θα ήταν το θαύμα! Θα κάνανε με τον Ολάντ τρελό ντούο (ο Σεφερλής με τον Ολάντ εννοώ), που από την εποχή των Terence Hill και Bud Spencer θα είχαμε να δούμε στις οθόνες! Αλλά το ξέχασα, όπα, ο Σεφερλής δεν γλείφει τον ΣΥΡΙΖΑ…
Σιγά δηλαδή ρε μάγκες μου! Ποιος είναι ο Ολάντ; Τι σημαίνει Ολάντ; Τι είναι δηλαδή; Κανένας άνθρωπος του πνεύματος είναι; Ο Σάρτρ είναι και ο Ντελέζ, ή ο Αραγκόν και η Σιμόν Σινιορέ μαζί; Ένας τυχαίος Πρόεδρος είναι, που μετά από 2-3 χρόνια δεν θα τον θυμάται κανένας. Γιατί δηλαδή θα έπρεπε να ρίξουμε δίπλα του μια «γνωστή μορφή του πνεύματος» και όχι έναν… άγνωστο γελωτοποιό; Μαγκιά τού Τσίπρα λοιπόν και μπράβο του για τον συμβολισμό της επιλογής (παρόλο, το ξαναλέω, που θα μπορούσε αυτή να ’ταν καλύτερη), αλλά καθόλου μπράβο του για το κόκκινο χαλί στην Ηρώδου Αττικού (μεγάλη γελοιότητα, το ψευτοχόλιγουντ των φουκαράδων), ή για τα «ανοιχτά πόδια» και τα «σταυρωμένα χέρια» κατά το παιάνισμα της Μασσαλιώτιδας (λες και περίμενε στην ουρά για να προσκυνήσει κανένα… ιερό λείψανο). Ντροπή.
Ημιανάς…

Πηγή: Σχολιαστής #28, 7/1985
Alive She Died. Τους είχα δει στον Πήγασο, το ’85 και κατά πάσα πιθανότητα είχα φύγει, μετά από δυο-τρία τραγούδια. Ήταν κοντά το Αλφαβίλ, κι όταν τα συγκροτήματα δεν τραβάγανε, την κάναμε για κανένα μεταμεσονύχτιο. Βεβαίως δεν είμαι 100% σίγουρος τώρα, επειδή έχουν περάσει 30 χρόνια, κι επειδή δεν είχα φύγει μόνο από ένα συγκρότημα... Τα περισσότερα δεν ακούγονταν. Και μπορεί τις πιο πολλές φορές να έφταιγε ο Πήγασος, στον οποίον βούιζε ο τόπος, αλλά στην περίπτωση των Alive She Died ήταν σίγουρο πως έφταιγε το συγκρότημα. Όσο πιέζω το κεφάλι μου και ακούω, τώρα στο YouTube τα τραγούδια τους μετά από χρόνια, σιγουρεύομαι ακόμη περισσότερο. Μπασίστρια που χτύπαγε μια-δυο νότες, ένα σύνθι που έπαιζε ένα ακόρντο τη φορά –σε μια βδομάδα στο Νάκα είχα μάθει να παίζω καλύτερα–, ένα άλλο σύνθι που το πάλευε (αυτός ήξερε πάντως και πρέπει να ήταν ο συνονόματός μου Φώντας Ξένιος), μια τραγουδίστρια, η Δάφνη, που ήταν εντελώς «ξεκρέμαστη». Στο συγκρότημα δεν υπήρχε ντραμς, ούτε κιθάρα. Τέσσερα άτομα παλεύανε, πνιγμένα σχεδόν, στον ωκεανό.
Δίσκο δεν έβγαλαν στην εποχή τους οι Alive She Died. Εγώ λέω… πως δεν είναι ν’ απορείς. Όταν πολλά άλλα γκρουπ από ’κείνα που μπαινοβγαίνανε στον Πήγασο κάνανε δίσκους και δισκάκια, τούτοι ’δω έμειναν με την κασέτα. Προσπάθησαν κι έφαγαν «πόρτα»; Δεν προσπάθησαν; Αυτό το τελευταίο δύσκολο να το πιστέψω. Πάντως το γκρουπ δεν τράβαγε. Όλα τα κομμάτια του ήταν πρωτόλεια σε κάθε επίπεδο, εντελώς πρόχειρα και ερασιτεχνικά – δεν ήταν για κάτι παραπάνω. Κάποιοι λένε για τους στίχους… Σιγά τα ωά. Τι είχαν οι στίχοι; Τα ίδια και τα ίδια. Φαίνεται πως αυτοί που τα λένε δεν έχουν ακούσει (για αγγλικούς στίχους μιλάμε τώρα) τα λόγια των Mushrooms από την ίδιαν εποχή και δεν τους παρεξηγώ.
Τελικά, φαίνεται πως είχα πιάσει κάτι στον αέρα (του Πήγασου) κι είχα πάρει με στραβό μάτι τους Alive She Died. Καλά έκανα! Μερικούς μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του ’85, δικαιώθηκα ακόμη περισσότερο, όταν διάβασα μια συνέντευξή τους στο περιοδικό Σχολιαστής (#28, 7/1985) στον Χρήστο Δασκαλόπουλο, στην οποίαν έλεγαν ελάχιστα σωστά και πάρα πολλές κοτσάνες. Πάρτε μιαν ιδέα…

Μιλάει ο Ξένιος: «Για μένα η μουσική δεν πρέπει να είναι ένα δημοσιογραφικό πράγμα, να παρουσιάζει δηλαδή γεγονότα και καταστάσεις από την κοινωνία και την πραγματική ζωή (σ.σ. τρέχα γύρευε δηλαδή!). Η μουσική και ο κινηματογράφος σαν δύο τέχνες, δεν ξέρω για τις άλλες, θεωρώ ότι πρέπει να αποκαλύπτουν ένα κρυφό κόσμο ονείρων και όχι να χρησιμοποιούνται για να δείξουν το πώς ζούμε (σ.σ. έξω το free cinema, έξω η nouvelle vague, έξω τα 9/10 του ευρωπαϊκού σινεμά – ας μείνουμε σ’ αυτό). Το πώς ζούμε το ξέρουμε πια».
Πάλι ο Ξένιος: «Αυτό το ηρωικό στοιχείο με συναρπάζει. Κάπου πιστεύω ότι ο καθένας από μας, σε κάποια περίοδο της ζωής του, έχει ζήσει σαν αληθινός ήρωας. Ο Έλληνας το ’χει μέσα του αυτό εδώ και χιλιάδες χρόνια». Σήμερα αν το έλεγε κανείς αυτό θα τον ξέχεζαν στα media για τις χρυσαυγίτικες κορώνες του (και δεν θα ’χαν άδικο). Τότε, όμως, ήταν εκείνο που λέει πιο κάτω ο Δασκαλόπουλος, όταν μιλάει για «σοβινιστική έκρηξη», πως ο Ξένιος βρισκόταν στο «δικό του trip» και πως «εκνευρίζεται, που οι άλλοι δεν συμμετέχουν με την ίδια ένταση στην κουβέντα».
Και όταν αποφάσιζαν να συμμετάσχουν «οι άλλοι» στην κουβέντα τι λέγανε δηλαδή; Τα ίδια-ανάποδα…
Δάφνη (η τραγουδίστρια): «Οι στίχοι γράφονται με βάση ορισμένες εικόνες που έχω στο μυαλό μου σχετικά με πράγματα που θα ’θελα και οι τέσσερις να ζήσουμε μαζί. Από κει και πέρα δεν μ’ ενδιαφέρει να δώσω στον κόσμο καταστάσεις, που όλοι γνωρίζουν και ζουν καθημερινά».
Οι Alive She Died φαίνεται πως είχαν πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ, αλλιώς δεν δικαιολογούνται λόγια σαν και τούτα…
Γιώργος (ο άλλος πληκτράς): «Οι Alive She Died είναι μια πρόκληση για το ελληνικό κοινό να αγαπήσει και να αγαπηθεί βεβαίως. Είναι καιρός το ελληνικό κοινό να αγαπήσει και να προστατέψει τους ήρωές του». Βγάζετε νόημα;

Κάπως έτσι, κι εγώ, τους είχα διαγράψει από τότε. Σήμερα, όλοι(;) μιλάνε για τους Alive She Died και στάζουν μέλια. Τι να πω; Αλλάξανε οι εποχές. Εγώ που τα έζησα αυτά τα πράγματα, και που θα έπρεπε –λόγω και νεότητας– να τα έχω ωραιοποιήσει, διαβάζοντας τις σημερινές βλακείες βγαίνω από τα ρούχα μου. Τι διάολο συμβαίνει; Εμείς τα βλέπουμε στραβά κι οι άλλοι που δεν τα ζήσανε τα βλέπουν ίσια; Μπορεί… Τέλος πάντων…
Η Δάφνη Γερογιάννη σε μια συνέντευξή της στην Athens Voice, μετά τον Gucci (#541, 7/10/2015) λέει πως… «τα τελευταία χρόνια είχαμε μεγάλο ενδιαφέρον για κυκλοφορία του υλικού μας από πολλές δισκογραφικές εταιρείες από Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Αμερική, αλλά και από Ελλάδα».
Δεν απορώ. Ό,τι σκατολοΐδι και να βρεθεί από τα eighties πουλιέται σαν ζεστό ψωμί. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού. Εγώ λέω να βγει ο δίσκος, δίσκος είναι – εξάλλου έχουν κυκλοφορήσει και χειρότερα! Προτείνω, όμως, στα παιδιά να φτιάξουν τον ήχο (όλα γίνονται σήμερα) και να παρουσιάσουν κάτι όσο το δυνατόν πιο βελτιωμένο, που κάπως να στέκεται. Γιατί αν είναι να μετατραπεί η κασέτα σε βινύλιο, και να με συγχωρείτε δηλαδή, αυτό δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα.

65 σχόλια:

  1. Αριστερέ χαφιέ τις διάβασες τις απαντήσεις μου. Στα σκουπίδια τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είπα, ούτε εννόησα ότι είσαι αυτός που λες. Ξέρω ποιος κάφρος είσαι. Έλα ξεκουμπίσου τώρα. Πήγαινε σε μιαν ακρούλα να κλάψεις μόνο σου.


      Διαγραφή
  2. Στο Αλφαβιλ στον εξώστη καταλήξαμε όλοι εκείνο το βράδυ. Δεν ακουγόνται ούτε κι αν είχες πιεί το Βόσπορο. Η Δάφνη δε ενέπιπτε στην κατηγορία της γνωστής ρήσης του Ζαμπέτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε φιλε κατι ασχετο.
      Εσυ δεν επαιζες στους cypress hill ?

      Διαγραφή
    2. Aφού δεν σου βγαίνει ρε καϋμενε'γιατί το παλεύεις? Άντε βρες κανέναν να σε υιοθετήσει να αποκτήσεις ονοματεπώνυμο,τότε μπορεί και να σε πάρουμε στα σοβαρά κακομοίρη μου.

      Διαγραφή
  3. Kι όμως αυτούς θυμόμαστε εμείς οι Κουτσουμπικοί και κανέναν άλλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Alive She Died: Συνοικιακό επίπεδο, με αγγλικά Στρατηγάκη.

    ΥΓ. Πιο παράφωνη τραγουδίστρια ever;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να αγιασει το στομα σου ανθρωπε!Αρκετα πια με ολα τα πανκ/ποστ πανκ/συνθ/νιου γουειβ της ειτις ημεδαπης!Ποιος να φανταζοταν οτι αυτα που ακουγαμε και πεφταμε κατω απ τα γελια τοτε θα εκθειαζοταν τη σημερον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Τα live ήταν προβληματικά, γιατί οι περισσότεροι χώροι ήταν πρόχειροι, αλλά στη δισκογραφία, στα στούντιο δηλαδή, ηχογραφήθηκαν και ωραία πράγματα.
      Να υπενθυμίσω με την αφορμή τα «καλύτερα ελληνικά eighties» κατά το δισκορυχείον…

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/03/20-80.html

      Διαγραφή
    2. Δεν νομίζω ότι σε υποχρέωσε κανένας να τα ακούσεις, είτε τότε, είτε τώρα.

      Αν δεν γουστάρεις υπάρχει και ο Τζίμης Μακούλης που εκθειάζει ο Φώντας και οι μαλακίες που τραγουδούσε η Λέανδρος και άρεσαν και στις κομμώτριες της Γερμανίας και του Βελγίου...

      Διαγραφή
    3. Όταν η Βίκυ τραγουδούσε Dylan και Phil Ochs οι διάφοροι μαλακοκάβληδες που τα λένε αυτά διάβαζαν Τιραμόλα ή βρίσκονταν ακόμη στ’ @ρχίδι@ του πατέρα τους…

      https://www.youtube.com/watch?v=HjK9eLwJkMQ

      Διαγραφή
    4. Και να μην γράψω για τον Τζίμη Μακούλη, που τον συνόδευαν, τον συνόδευαν λέω, οι Duke Ellington και Stan Kenton…
      Αν αυτά τα ονόματα λένε τίποτα στους άσχετους…

      Τι να μας πουν τώρα οι... Γκούτσηδες...

      Διαγραφή
    5. >Όταν η Βίκυ τραγουδούσε Dylan και Phil Ochs οι διάφοροι μαλακοκάβληδες που τα λένε αυτά διάβαζαν Τιραμόλα ή βρίσκονταν ακόμη στ’ @ρχίδι@ του πατέρα τους…

      Κάτι τρέχει στα γύφτικα που τραγούδησε και Dylan και Ochs. Και ο κάθε ατάλαντος (ή γλυκανάλατα ταλαντούχος, όπως η Βίκυ) μπορεί να τραγουδήσει και Ντύλαν και ό,τι άλλο θέλεις, τι θα πεί αυτό. Δεκάδες "κρούνερς" για κομμώτριες και μεσήλικες το '70 και το '80 τραγούδησαν και Ντύλαν και «ροκενρόλια» και άλλα τέτοια...

      >Και να μην γράψω για τον Τζίμη Μακούλη, που τον συνόδευαν, τον συνόδευαν λέω, οι Duke Ellington και Stan Kenton…

      Επαγγελματίες μουσικοί είναι, για να βγάλουν κάνα φράγκo θα συνόδευαν και τον Βας Βας Παρασκευάς, ιδιαίτερα αν είχε την άχρωμη βελουτέ φωνή τύπου Μακούλη που περνάει στα μεσοαστικά ακροατήρια των ΗΠΑ τότε...

      Αυτό δεν σημαίνει ότι από τον Duke Ellington ας πούμε έχει μείνει ειδικά η ...συνεργασία του με τον Μακούλη. Κάθε άλλο, ένα ασήμαντο επεισόδιο στην καριέρα του είναι.

      Απλά εμείς το έχουμε και το αναφέρουμε επειδή ο Μακ. ήταν Έλληνας ― αγνοώντας ότι ο Ellington και ο κάθε Ellington έχει συνεργαστεί στα πλαίσια της καριέρας του με 1000δες, και καλούς και κακούς και μέτριους και αδιάφορους.

      Και μετά γράφεις και κριτική στη λογική... «Το είπαν οι «ξένοι»; Γλείψτε τους τ’ @ρχίδι@... »...

      Διαγραφή
    6. Ξέρεις ποιο είναι το λάθος σου μεγάλε μ’ αυτά που λες, ότι εγώ δεν περίμενα να μάθω ότι η Βίκυ συνεργάστηκε με τον Kim Fowley (ο οποίος εκείνος την έψαξε, δεν τον έψαξε η Βίκυ!), ή πως τραγούδησε Phil Ochs για να την εκτιμήσω. Την εκτιμούσα από τότε που την άκουσα να τραγουδάει «Το μυστικό σου» ή το «Μια φορά κι έναν καιρό»… Κι άμα δεν έχεις ακούσει το “The letter” από τη Βίκυ καλύτερα βούλωσέ το, γιατί λες βλακείες και δεν αντέχεσαι…
      Ούτε φυσικά εξετίμησα τον Μακούλη επειδή συνεργάστηκε με τον Duke Ellington (ούτε ο Ellington και η Ella Fitzgerald συνεργάζονταν φυσικά με τον κάθε παπάρα – αυτά τα λες εσύ που είσαι άσχετος!), αλλά γιατί μου τον έμαθε ο πατέρας μου, όταν ήμουνα παιδάκι, καθώς ήταν φαν του και τον είχε ακούσει live στα χρόνια του ’50. Και τώρα, ακόμη, καθώς ακούω τον Μακούλη να τραγουδάει εκείνα τα «ελαφρά», τα τζαζ κομμάτια του ουσιαστικά, παθαίνω…
      Έτσι έχουν τα πράγματα.
      Εσείς τώρα «χύσατε», που μάθατε ξαφνικά πως κάποιος άσχετος Ιταλός, ένας αμόρφωτος μουσικά, έβαλε ένα τραγούδι σε μιαν επίδειξη μόδας… Τι λες μωρέ! Μεγάλη μαγκιά! Ρε άιντε από κει πέρα... εθελόδουλοι…
      Ποιες είναι οι «κατίνες», που γλείφουν τα μπελερίνια των ξένων είναι πασιφανές τώρα…

      Διαγραφή
    7. >Ξέρεις ποιο είναι το λάθος σου μεγάλε μ’ αυτά που λες, ότι εγώ δεν περίμενα να μάθω ότι η Βίκυ συνεργάστηκε με τον Kim Fowley (ο οποίος εκείνος την έψαξε, δεν τον έψαξε η Βίκυ!), ή πως τραγούδησε Phil Ochs για να την εκτιμήσω. Την εκτιμούσα από τότε που την άκουσα να τραγουδάει «Το μυστικό σου» ή το «Μια φορά κι έναν καιρό»…

      Το δικό σου λάθος είναι ότι εγώ δεν έμαθα τον Kim Fowley σαν διάλλειμα ανάμεσα στον Καφάση και τον Μακούλη, όλα ένας αισθητικός αχταρμάς δηλαδή.

      Όσο για τη Βίκυ, αυτήν δεν την εκτιμούσα ιδιαίτερα ούτε οταν τραγουδούσε τα δικά μας, οπότε το αν ο Fowley - που και αν έχει κάνει σαχλαράρες στην τεράστια καριέρα του, την έψαξε ο ίδιος ή όχι ποσώς με ενδιαφέρει.

      Από τους ρεμπέτες έως τον Χατζιδάκι, και από τον Τσιτσάνη έως τη Λένα Πλάτωνος, έχουμε πολύ σημαντικότερους έλληνες τραγουδιστές και μουσικούς από τους μιμητές των ξένων και τους διαπρέποντες στα βαριετέ σώου της άμουσης Δυτικής Ευρώπης, δηλαδή αυτή την τεράστια Eurovision.

      >Ούτε φυσικά εξετίμησα τον Μακούλη επειδή συνεργάστηκε με τον Duke Ellington (ούτε ο Ellington και η Ella Fitzgerald συνεργάζονταν φυσικά με τον κάθε παπάρα – αυτά τα λες εσύ που είσαι άσχετος!)

      Ναι, δεν έχω τις δικές σου γνώσεις και αισθητική παιδεία, που συνοψίζεται κυρίως στο να αγοράζεις ότι βινύλιο βρείς, αμαντάμ παπαντάμ, από το 80 έως σήμερα. Αλλά ως γνωστον, στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι.

      >Εσείς τώρα «χύσατε», που μάθατε ξαφνικά πως κάποιος άσχετος Ιταλός, ένας αμόρφωτος μουσικά, έβαλε ένα τραγούδι σε μιαν επίδειξη μόδας… Τι λες μωρέ! Μεγάλη μαγκιά! Ρε άιντε από κει πέρα... εθελόδουλοι…

      Εμείς ποιοί; Γιατί εγώ για το τραγούδι και τη διαφήμιση δεν έγραψα κάνενα διθύραμβο. Να και αν το πήρε ο Ιταλός, να και αν δεν το πήρε. Στα διάφορα κομπλεξικά απαντάω...

      Άσε που προφανώς δεν είναι αμόρφωτος μουσικά, αντίθετα είναι βαθύς γνώστης των σύγχρονων μουσικών τάσεων και του μάρκετινγκ, και ήξερε ότι αυτή η ανεπιτήδευτη πρωτόλεια και άγνωστο ως την προελευσή της διασκευή electro-new wave θα ταίριαζε για το κοινό των hipsters (και εκτός Ελλάδας).

      Διαγραφή
    8. Έχεις όρεξη για κουβέντα; Γιατί εγώ δεν έχω, ιδίως όταν πρόκειται να υπερασπίσω τα γούστα μου έναντι του πρώτου τυχόντα... που μπαίνει εδώ πέρα για να πει την παπαρία του…

      Ε ναι ρε μεγάλε, εγώ γουστάρω ν’ ακούω και Καφάση και Μακούλη και Kim Fowley και Τσιτσάνη και Πλάτωνος και Evan Parker και παλιά Eurovision να παρακολουθώ… Τραβάς κανα ζόρι; Εσύ δεν μας λες τι μαλακίες ακούς, ώστε να βγάλουμε κι εμείς κανα συμπέρασμα; Αλλά, άσε, μην πεις τίποτα, χεστήκαμε…

      >>Όσο για τη Βίκυ, αυτήν δεν την εκτιμούσα ιδιαίτερα ούτε οταν τραγουδούσε τα δικά μας, οπότε το αν ο Fowley - που και αν έχει κάνει σαχλαμάρες στην τεράστια καριέρα του, την έψαξε ο ίδιος ή όχι ποσώς με ενδιαφέρει<<

      Οι δικές σου οι μαλακίες να δεις πόσο ενδιαφέρουν εμένα!

      Εγώ τουλάχιστον έχω ακούσει το δίσκο της Βίκυς με τον Fowley, λέω πως είναι καλός (δηλαδή κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής, δηλαδή μια χαρά) και πως έχει 2-3 τραγούδια που γαμάνε. Εσύ που δεν τον έχεις ακούσει, γιατί μας σκοτίζεις; Αλλά άσε, μην πεις τίποτα κτλ, κτλ…

      Ξέρεις εσύ με τι σκεπτικό αγοράζω εγώ δίσκους; Είσαι κόπανος, άρα και να σου πω δεν θα καταλάβεις. Αλλά και γιατί να σου πω σε τελευταία ανάλυση. Συνέντευξη μου παίρνεις; Άσε, μην πεις τίποτα…

      Βρίσκεις τον Ιταλό μορφωμένο μουσικά, βαθύ γνώστη των σύγχρονων μουσικών τάσεων και του μάρκετινγκ; Για τα πρώτα δύο γελάω, πεθαίνω στα γέλια σου λέω… Για το τρίτο (το μάρκετινγκ) τι να σου πω…

      Άμα έχεις το τηλέφωνο του Ιταλού, ή μπορείς να το βρεις, μας το αφήνεις στη γραμματεία… Ένας φίλος μου ανοίγει Γραφείο Κηδειών και ψάχνει κάποιον για να του φτιάξει ένα τζινγκλάκι…

      Διαγραφή
    9. Κοίταξε να δεις μεγάλε... σού έκανα τη χάρη και ασχολήθηκα μαζί σου, απαντώντας σε δύο βλακώδη ανώνυμα σχόλιά σου. Αν νομίζεις ότι μπορώ να συζητώ μ’ έναν ανώνυμο για ό,τι μαλακία περάσει από το κεφάλι του (το δικό σου κεφάλι δηλαδή) είσαι γελασμένος. Έχω κι άλλα πράγματα να κάνω στη ζωή μου…
      Αν, παρά ταύτα, θέλεις η κουβέντα να συνεχιστεί θα πρέπει να βρεις τον τρόπο ώστε να εισπράττεις και την ξεφτίλα που σου πρέπει. Πες ποιος είσαι λοιπόν, ώστε να πάμε παρακάτω. Αν δεν γουστάρεις να πεις, αμόλα…

      Διαγραφή
    10. Αγαπητέ το ποιος «τάπωσε» ποιον μπορεί να το κρίνει ο κάθε αναγνώστης μόνος του, από τα σχόλια που ήδη σου δημοσίευσα και στα οποία απήντησα. Το να σε αφήσω να λες κι άλλες βλακείες δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα περισσότερο σ’ εσένα, εκτός από μιαν ανόητη προσωπική ικανοποίηση. Το να συζητάς με κάποιον επώνυμο δηλαδή, λέγοντας συνέχεια κοτσάνες.
      Έχω κανέναν λόγο να το κάνω; Όλος ο κόσμος είδε το ύφος των σχολίων σου κι έβγαλε τα συμπεράσματά του. Δεν θα μετατρέψω το δισκορυχείον σε αρένα, παλεύοντας μέχρι τελικής πτώσεως με εμπαθείς ανώνυμους. Αν ήξερα το αληθινό ονοματάκι σου, θα το σκεφτόμουν διαφορετικά… Πράξε το λοιπόν κι άσε όλα τα υπόλοιπα γιατί είναι φτηνά.
      (Σε συμβουλεύω επίσης να ρίξεις μια ματιά στη στήλη δεξιά, προς τα κάτω, για να δεις διάφορα στάδια της δημοσιογραφικής καριέρας μου, τα οποία πιθανώς ν’ αγνοείς… αν και δεν το νομίζω, καθότι σε κόβω για… πολύ ενημερωμένο μουσικόφιλο…).

      Διαγραφή
  6. Ε μα να σου πώ.. Όχι πια και να πλέκουν εγκώμια σε μπάντες σαν κι αυτή ή στους.. πιο απίθανους "Συθετικούς" που ήταν όχι μόνο για γέλια αλλά και για γιαούρτια.Εντάξει δηλαδή,μας τελείωσαν κάποια στιγμή οι καλές μπάντες που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα,δεν ήταν κι εκατοντάδες,και επειδή γλυκαθήκαμε με την αναβίωση των '80ς πέσαμε με τα μούτρα και στον κατιμά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κακό ήταν και το άλμπουμ των Statues in Motion, για το οποίο έγινε πρόπερσι και “30th Anniversary Edition”!

      Διαγραφή
    2. Aδιάφορη electro new wave pop της εποχής,οι Συνθετικοί τουλάχιστον,έβγαζαν και γέλιο με την γραφικότητα τους.

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμε σχολιαστή συμμαζέψου και μην τα θες όλα δικά σου. Δεν γίνεται να επιτίθεσαι και να αποζητάς πλήρη κατάλογο δικαιωμάτων… των δικαιωμάτων των επωνύμων σχολιαστών θέλω να πω.
    Διατύπωσε λοιπόν αλλιώς το σχόλιο σου, αν σ’ ενδιαφέρει η δημοσίευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η νοσταλγία για κάτι που δεν έζησες είναι ένα περίεργο τριπάκι. Και συμβαίνει σε όλες τις εποχές. Το ζήσαμε με τα '60s όπου δέκα χρόνια πριν γέμισε modaδες η Αθήνα, Βέσπες και φορητά πικάπ. Ή με τους σουιγκάδες. Ωραίο είναι, έγιναν και κάποια καλά πάρτυ, τέλος πάντων βοήθησε και το ότι το θέμα έμεινε σε επίπεδο "φυλής" και το ότι ειδικά για το mod, η μουσική ήταν πρώτης ποιότητας και κυρίως εισαγόμενη. Τώρα από κει και πέρα, αν κάποιοι θέλουν να ακουμπήσουν τα 80's καλοδεχούμενοι, αν θέλουν να σκύψουν και να δουν τι καλό έβγαλε η Ελληνική σκηνή εκείνη την εποχή. Δεν είναι πολλά, αλλά υπάρχουν. Τώρα αν κάποιοι θέλουν να ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύπτουν "άγνωστα και χαμένα διαμάντια" θα πρέπει να κατασκευάσουν και το μύθο που θα τα συνοδέψει. Γιατί αυτά που έπρεπε να ακουστούν και τότε και τώρα, ποτέ δεν κρύφτηκαν και οι άνθρωποι που τα έκαναν είναι ακόμη εδώ. Το να βρούμε ένα ντέμο από πρόβα πχ των Villa 21 πχ, είναι ένα ενδιαφέρον ντοκουμέντο γι αυτούς που ψάχνουν την εποχή, αλλά το σύνολο του έργου τους και υπάρχει διαθέσιμο και δεν πρόκειται να αλλοιωθεί με μια τέτοια κυκλοφορία (ή "αποκάλυψη" ανάλογα το ποιος θα την πλασάρει) Δηλαδή να περιμένουμε σε 10 χρόνια που η απόσταση θα φτιάξει τον ανάλογο μύθο, την αποθέωση των O.P.A. πχ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια διόρθωση μόνο, αν μου επιτρέπεις. Νοσταλγούμε (αν το κάνουμε) το παρελθόν που ζήσαμε και μας άρεσε. Η νοσταλγία δηλαδή, που ενδιαφέρει εμάς, συνδέεται με τη νεότητα. (Δεν μιλάμε, θέλω να πω, για τη νοσταλγία του ξενιτεμένου προς την πατρίδα). Αν κάτι δεν το έχουμε ζήσει δεν το νοσταλγούμε. Διαβάζουμε για ’κείνο (ενδεχομένως), το μελετάμε και αν μας αρέσει τόσο πολύ τότε το αναπαριστούμε. Υποκρινόμαστε δηλαδή (με τη θετική έννοια) τους swingers, τους mods κ.λπ.
      Εγώ, ή μάλλον και εγώ, δεν βλέπω τίποτα κακό στο… να αναπαριστούν τα eighties όσοι δεν τα έζησαν. Καλά κάνουν! Το θέμα είναι –είτε τα ζήσαμε τα eighties, είτε δεν τα ζήσαμε– να μην χάνουμε το κριτικό πνεύμα μας, και να είμαστε πάντα έτοιμοι να περιγράψουμε τα πράγματα ως έχουν και όχι με τα… μάτια της φαντασίας μας.

      Διαγραφή
    2. Ωπα αδέρφια, ΩΠΑ!
      Οι O.P.A. αξίζουν πολλά!
      Και για εμάς τους φίλους του ΧΙΑΝ έχουν και σύνδεση με το είδος.
      Να τα λέμε αυτά!

      Διαγραφή
    3. χα χα χα χα χα χα

      Διαγραφή
    4. Ε μα…
      Κάθε λίγο και λιγάκι έχουμε και τον «ζιανά» να σκάει εκεί που δεν τον περιμένεις και να λέει τα δικά του…
      Κύριε ελέησον…

      Διαγραφή
    5. Είναι δικαίωμα μου να ακούω ΧΙΑΝ, να γουστάρω ελληνικό pub/protest και ό,τι άλλο.
      Ρήματα χ€σ€ μας και λοιπά μόνο κακό σας κάνουν.
      Τέλος, λέτε κύριε ελέησον.
      Είστε ΧΙΑΝ ή μήπως ήταν οι.......Electric Prunes?

      Διαγραφή
    6. Μωρέ με άλλον τα είχα, μπήκες εσύ στη μέση και πήρε κι εσένα η μπάλα… Μην το παίρνεις κατάκαρδα… Δεν ήθελα να σε προσβάλλω και sorry αν το έκανα...

      Διαγραφή
  9. Τρούσα σε θυμάμαι τότε στον Πήγασο! Φώναζες "τι γκρουπάρα είναι αυτή ρε παιδάκι μου!". Τι συνέβη τώρα και άλλαξες γνώμη; Αλζχάιμερ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα είχες γράσο στ’ αυτιά σου… Άλλα λέγονται, άλλα ακούς και καταλαβαίνεις... «Τι κουκλάρα είναι αυτή ρε παιδάκι μου» φώναζα…

      Διαγραφή
    2. Αλλά σου ριξε χυλοπίτα και τη μισησες; Κατανοητό γιατι τωρα τους θαβεις.

      Διαγραφή
    3. Είδες που δεν καταλαβαίνεις; Στο είπα εγώ… Δεν τραβάς… Το «Τι κουκλάρα είναι αυτή ρε παιδάκι μου» αφορούσε συμφοιτήτρια κολλητού μου… Άλλες λεπτομέρειες... δεν δίδω.

      Διαγραφή
  10. Ξερεις τι σημαινει swingers στα αγγλικα ή ετσι το πεταξες για πλακα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τον βλάκα που κάτι θέλει να πει...
      Γιατί δεν το υπογράφεις αγόρι μου το σχόλιό σου; Φοβάσαι μην ξεφτιλιστείς; Δεν τρέχει και τίποτα… Οι χοντρόπετσοι δεν καταλαβαίνουν από τέτοια…
      Δυο-τρία λογάκια για τους swingers, επειδή κάποιοι άχρηστοι θέλουν να παραστήσουν τους σχετικούς. Για να μαθαίνουνε λοιπόν…

      Ο όρος “swingers” είναι παλιός τζαζ όρος. Τώρα δεν θα κάτσω και να το ψάξω πολύ.
      Για τους μαλάκηδες λοιπόν, που θέλουν να το παίξουν πονηροί να τους πω πως υπάρχουν συνθέσεις του Duke Ellington με τίτλους “The swingers get the blues, too” και “The swinger’s jump”.

      Υπάρχει δίσκος των Bob Brookmeyer/ Jim Hall/ Jimmy Raney “The Street Swingers” [World Pacific, 1957], άλλος του Coleman Hawkins και των Blues Swingers στην Prestige, υπάρχει φυσικά το κλασικό LP της Ella Fitzgerald στην Verve από το 1959 “Sings Sweet Songs for Swingers”, υπάρχει το έξοχο soul άλμπουμ “The Staple Swingers” [Stax, 1971] των Staple Singers και τι δεν υπάρχει!!

      Μόνο στο popsike να πάει κανείς και να χτυπήσει τη λέξη “swingers” θα βρει δεκάδες καταχωρήσεις με τη λέξη (συνολικά 1147 items – με τα διπλά μέσα).

      Έχω στη βιβλιοθήκη μου από δεκαετίας το βιβλίο της τζαζ-μετρ Leslie Gourse “Swingers and Crooners: The Art of Jazz Singing” (1997).

      Έτσι για πλάκα έψαξα στο δίκτυο και βρήκα πρόσφατο αρθράκι στην έγκυρη βρετανική Telegraph με τίτλο “Jazz is not just for us older swingers”.

      Οι swingers από δεκαετίες τώρα είναι για την τζαζ εκείνοι που σουινγκάρουν. Τα υπόλοιπα είναι για να ξεφτιλίζονται οι… ασήμαντοι.

      Διαγραφή
  11. Μάγκες μου άλλα κουραστικά σχόλια δεν θα δεχθώ.
    Είπα κι εγώ να κάνουμε λίγο πλάκα, ok, αλλά δεν θα συνεχίσουμε έτσι…
    Αν κάποιος έχει να πει κάτι ουσιαστικό στα της ανάρτησης και μόνο, ας το πει, κι αν αξίζει όντως να δημοσιευτεί το σχόλιό του θα το κάνω, αλλιώς πάμε παρακάτω…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να συγχαρω τον κυριο με τις ξιαν επιλογες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή είναι κλειστό το cbox κι επειδή μας τα έκανε τσουρέκια ο αβανταδόρος με τα πολλά ονόματα....
      Επειδή κάτι με ρώτησε και ζήτησε απάντηση και επειδή συνεχίζει με τις Χριστοπαναγίες:

      Ρε βλάκα έχεις μπει με το ίδιο email με 5 διαφορετικά ονόματα (Νικόλας, Believer, Xian God Lover, Utopian Lover & στο τέλος Evan Argy). Είσαι τόσο βλάκας που δεν ξέρεις ούτε να κάνεις αβάντα! Γι'αυτό.

      Μ.Ν.

      Διαγραφή
    2. Επίσης βλάκα, έχεις μπει και με το ιδιο όνομα-email (atomo_cool) στου Νταλούκα το μαγαζί. Βλάκαααα!
      Τι ρόλο παίζεις;

      Διαγραφή
    3. Δεν νομίζω να παίζει κανένα ρόλο. Δεν ξέρω κιόλας… αν κι έχει χάσει λίγο τη μπάλα, μπαίνοντας από δω κι από κει και αφήνοντας σχόλια… Μάλλον γουστάρει τα «χριστιανικά» πολύ. Όποιος του δώσει τέτοιες αναρτήσεις… τον κερδίζει. Και κερδίζει και τον Παράδεισο μαζί… Λέμε…

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος27 Οκτωβρίου 2015 - 11:44 π.μ.
      Επίσης βλάκα, έχεις μπει και με το ιδιο όνομα-email (atomo_cool) στου Νταλούκα το μαγαζί. Βλάκαααα!

      Καποτε σ´ενα λιβαδι, αδιαφορα οι κοτουλες τσιμπουσαν το γρασιδι. Φτωχε τω πνευματι, την τσεπη καιντην παιδεια, μιμησου τες.
      Ειμαι βεβαιος καλη κοτ@θα εισαι κι εσυ,
      Xianικα και παντα καλοκαγαθα

      Διαγραφή
    5. Βλακάκο, άσε το πνεύμα μου ήσυχο και πες κανένα επιχείρημα που να στέκει σχετικά με τα ονόματα και τις αβάντες που προσπαθείς να κάνεις. Αλλά τέτοιο ξεμπρόστιασμα, σαν αυτά του φίλου σου του Νταλούκα, δεν το περίμενες γι'αυτό και το πας αλλού. Άντε γεια

      Διαγραφή
    6. από την εισαγωγή και την προσφώνηση αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης το μέγεθος(;) του πνευματικού(;) ανδρός(;) που γράφει. Φυσικά δεν περιμένει κανείς τίποτα καλύτερο από κάποιον που ομιλεί για "αβάντες"(τι εννοεί ο ποιητής άραγε;) και καλύπτεται από την ανωνυμία για να λασπολογεί έναν....έτερο ανώνυμο! Oh mon dieu οποία τέρψη του κοινού. Αγαπητέ, ομοιάζετε ενός μεγάλου, κινηματογραφικού, αστέρα, με το όνομα "Ποιητής Φανφάρας", τουλάχιστον με αυτό σας αποκαλούμε εδώ, μεταξύ μας. Καλημέρα και να χαίρεστε το "οχι" στην ευγένεια.

      ΥΓ. από που προκύπτει ότι ο Νταλούκας είναι φίλος μου; Ούτε ο ΦΤ ούτε ο ΜΝ είναι φίλοι μου, αν και θα ήθελα πολύ να τους γνώριζα και συνομιλούσα, δηλώνοντας βέβαιος για την ποιόητα των συζητήσεων μας.

      Διαγραφή
  13. Ρε παιδιά τι είναι το xian; Έχω χάσει επεισόδια στο ελληνικό ροκ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ας του δώσουμε λοιπόν ένα ζιαν ωλ ταϊμ μπεστ, να 'χει να παίζει (και να μας κάνει και κανένα ευχέλαιο):

    Search Party: Montgomery Chapel
    Fraction: Moon Blood
    Azitis: Help
    Earthen Vessel: Hard Rock, Everlasting Life
    Caedmon: Caedmon
    Sounds of Salvation: Sounds of Salvation
    Concrete Rubber Band: Risen Savior
    Tamalpais Exchange: Tamalpais Exchange
    The Holy Ghost Reception Committee #9: The Torchbearers
    Trees Community: The Christ Tree
    Nutshell: In Your Eyes
    Our Generation: Dawning of the Day
    Ark: Voyages
    Kevin and Clare: All the Roads
    Benediction Moon: Benediction Moon
    Lamb: II
    Narnia: Aslan is not a Tame Lion
    Water Into Wine Band: Harvest Time
    Shiloh: Confession
    Tom Mahairas: Seekers of the Truth
    Maranatha: Maranatha
    ArkAngel: Warrior
    Last Call Of Shiloh: The Last Call Of Shiloh
    Trouble: Psalm 9
    Seventh Angel: The Torment
    Vengeance Rising: Human Sacrifice

    -
    Τρολλερμπούκης ο ΚυριεΕλεησονίζων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε βλέπω πολύ ενημερωμένο Τρολλερμπούκη και χαίρομαι γι’ αυτό.

      Διαγραφή
    2. Σε βρίσκω δυνατό παίκτη στο Κύριε Ελέησον Τρολλερμπούκη, αν και θα σου διορθώσω ένα λαθάκι. Το Benediction Moon δεν είναι xian δίσκος. Εχει κυκλοφορήσει από μέλη κάποιου αμερικάνικου Hare Krishna κοινόβιου που είχα διαβάσει κάποτε πως είχαν κάποια μακρυνή σχέση με τους Radha Krishna Temple.

      ΥΓ. Μου άρεσε που έχεις ξεφύγει από τη πεπατημένη και έχεις και μεταλλάκια εκεί μέσα, όπως και τον «πονηρό» AOR/prog γίγαντα (ξέρεις εσύ) .

      Διαγραφή
    3. Είπε κανείς κάτι για xian hard rock metal?
      ¨Εχω φρέσκο πράμα ελληνικό,που σαλεύει...
      https://godrecordsgardenofdreams.bandcamp.com/album/ep

      Διαγραφή
    4. Καλο θα ηταν στους χιαν γιγαντες να συμπεριληφθουν poll και τουρνας απο ελληνες

      Διαγραφή
  15. Ελληνικό xian κορυφαίο, πιο psych/prog gem και από τον τρωϊκό πόλεμο και τον σκαμάγκα, είναι το "περάσαν 2000 χρόνια" του δώρου γεωργιάδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. +φωνώ και να συμπεριληφθεί και ο Τόνης Βαβάτσικος με το xian/pop/gem "..Πίσω απ' την κρυφή μας ελπίδα, Θεέ μου είσαι Εσύ.."TVR 7'' single, ένα ακόμα που ο παραπάνω δεν θα δει ποτέ στη συλλογή του που προφανώς αποτελείται από λάθρα κατεβασμένα mp3,
      Με τις υγείες σας αγαπητέ.

      Διαγραφή
    2. Michalis Matthaiou27 Οκτωβρίου 2015 - 11:44 μ.μ.
      Είπε κανείς κάτι για xian hard rock metal?

      Είναι CD ρε Μιχάλη. Who gives a $hit?

      Διαγραφή
    3. Δέν έχει κυκλοφορήσει ακόμη σε κανένα φορμάτ φίλε μου. Αν πρόσεχες αντί να βιάζεσαι να κάνεις τον έξυπνο αγγλιστί Τρικάλων,θα το'χες δει....

      Διαγραφή
  16. Με όλους αυτούς τους ανώνυμους έχει παραγίνει το κακό, δεν φτάνει που διαβάζουμε τις βλακείες που γράφουν, δεν μπορείς να καταλάβεις ούτε ποιος τσακώνεται με ποιον.
    Σ’ εκείνον που κατηγορεί τα CD, ενώ τη βρίσκει με την TVR (την εταιρεία του Τώνη Βαβάτσικου!) θέλω να του πω πως λέει ανοησίες. Πως δεν είναι μουσικόφιλος, αλλά… συλλέκτης. Μια λέξη που, όπως πάει, θα καταντήσει… βρισιά στο τέλος. Αν δεν είναι ήδη.
    Όσα σχόλια σταλούν από δω και κάτω θα περάσουν από 40 κύματα πριν δημοσιευτούν. Να το ξέρουν αυτό, όσοι προτίθενται να γράψουν βλακείες…
    Για τους Alive She Died θα πει κανένας από τους «ανώνυμους» τίποτα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εχετε δίκιο. Δεν τον έχω τον βαβάτσικο, και η "συλλογή μου" αποτελείται από mp3. Ομως κάποια gems τα έχω http://i66.tinypic.com/dbgjg9.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν εχω καν δει απο κοντα τα 2 LP της φωτογραφιας. Μπραβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Απαντήσεις
    1. να κλείσετε τη συζήτηση κε Τρούσσα, είναι φανερή η προσπάθεια κάποιων να λοιδωρούν το αντίθετο συστηματικά!

      Διαγραφή
  20. Ανούσιες κόντρες προερχόμενες από εμπαθείς ανώνυμους και απευθυνόμενες προς χαλαρούς επώνυμους δεν συντηρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ξεκίνησα το δισκορυχείον, τον Σεπτέμβριο του 2009, αφήνοντας τα σχόλια «εντελώς ελεύθερα». Στο χρόνο πάνω, κι ενώ βρισκόμουν σε διακοπές, μπήκαν κάποιοι και κόπρισαν. Αναγκάστηκα, μετά απ’ αυτό, να δημοσιεύω σχόλια μόνον κατόπιν εποπτείας. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία πέντε χρόνια… και δημοσιεύεται, οφείλω να πω, η πλειονότητα των σχολίων σ’ ένα ποσοστό που αγγίζει το 97%! Είναι εύκολο να το διαπιστώσω τούτο, καθώς όλα τα σχόλια που δεν δημοσιεύονται δεν σβήνονται, αλλά καταχωρίζονται στα «ανεπιθύμητα». Γνωρίζοντας τον αριθμό των δημοσιευμένων σχολίων, καθώς και των «ανεπιθύμητων» εύκολα μπορώ να βρω το ποσοστό δημοσίευσης, που είναι, το ξαναλέω… 97%!
    Παρά ταύτα, παρά την καλή διάθεσή μου, κάποιοι λίγοι ανώνυμοι ούτε αυτό εκτιμούν, καθώς συμπεριφέρονται ζωωδώς. Το επόμενο στάδιο θα είναι να βάλω “registration” στα σχόλια. Δεν θέλω να φθάσω ακόμη εκεί. Θέλω να δίνω την ευκαιρία στους σεβαστικούς ανώνυμους να λένε ό,τι θέλουν. Ακόμη και να ξεπερνούν τα όρια καμμιά φορά, αλλά όχι πάντα – όχι όποτε και όπως γουστάρουν. Και ποτέ βεβαίως όταν κινούνται σε επίπεδο πλήρους εκτροπής.
    Είναι λογικά αυτά που λέω και σκεφθείτε τα… εσείς, πρωτίστως, που στέλνετε σχόλια τα οποία δεν δημοσιεύονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αυτά για τον "καραφασίστα", εσύ που τα έστειλες, στείλε τα επώνυμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή