ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση; Οπωσδήποτε ναι... για να διαλυθεί μια ώρα αρχύτερα η παράγκα.

Η γελοιότητα του κράτους, αυτού που λέμε τέλος πάντων «ελληνικό κράτος», προβάλλεται για ακόμη μια φορά στο περιβόητο θέμα τού «ΦΠΑ στην εκπαίδευση».  Άγεται και φέρεται μια διάταξη δυο μήνες τώρα, καταργείται, επαναφέρεται και ξανακαταργείται, παγώνει, ξεπαγώνει και μετατίθεται για αργότερα, κάτι το οποίον θα έπρεπε να είχε ξεκαθαρίσει από αρχαιοτάτων χρόνων.

Είναι δυνατόν μια στυγνή επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως είναι η ιδιωτική εκπαίδευση –δεύτερη στυγνότερη μετά την ιδιωτική υγεία– να μην υπόκειται σε ΦΠΑ; Και γιατί όχι σ’ ένα ΦΠΑ 23%, ερωτώ, όταν δεκάδες άλλες δραστηριότητες υπόκεινται ήδη σ’ αυτόν το φόρο;

Η σπέκουλα που γίνεται από την άχρηστη πολιτική τάξη της χώρας, πάνω στο θέμα, είναι αηδιαστική κι εκτός ελέγχου. Όλοι κόπτονται, τάχα, για την επιβάρυνση της ελληνικής οικογένειας, για το 23% στο 300άρι το μήνα ας πούμε (βάζω ένα μέσο ποσό), αλλά αρνούνται να δουν οι «ταγοί» μας το ιλιγγιώδες νούμερο (πάνω από 5 δισ.) που δαπανούν οι Έλληνες για την ιδιωτική εκπαίδευση (σχολεία, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κ.λπ.).

Πού ξανακούστηκε στην Ελλάδα της κρίσης να σπαταλιέται ένα τέτοιο απίστευτο νούμερο, το οποίο, μάλιστα, έχει μειωθεί κατά το ελάχιστο μέσα σ’ αυτά τα τελευταία δύσκολα χρόνια; Το μέλλον των παιδιών μας πάνω απ’ όλα…

Η ανυπαρξία του κράτους στο θέμα «παιδεία» συνοψίζεται σ’ αυτό και μόνο το ποσό. Μια τριτοκοσμική κατάσταση στημένη γύρω από τις λεγόμενες «Πανελλαδικές Εξετάσεις» και τα πάσης φύσεως ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, που ξεζουμίζει και το τελευταίο δίφραγκο τών φτωχών τε και λιγότερο φτωχών, όλων εκείνων των πολλών τέλος πάντων που τρώνε τη χλαπάτσα του «καλού σχολείου», του «ακαδημαϊκού πολίτη», των άχρηστων πτυχίων και των ακόμη πιο άχρηστων μεταπτυχιακών… Με το 60% της νεολαίας να μην έχει δουλειά, και να μην πρόκειται να βρει μιαν αξιοπρεπή εργασία εις τον αιώνα τον άπαντα, είναι ν’ απορεί κανείς πώς γίνεται αυτό το ελεεινό οικοδόμημα να μην έχει προ πολλού καταποντιστεί. 

Το ιδεολόγημα της «δωρεάν παιδείας» είναι γνωστό, λοιπόν, πως έχει ήδη καταρρεύσει. Πληρώνουμε δυσβάσταχτους φόρους και θα πληρώνουμε ακόμη περισσότερους, σ’ αυτό το ξεφτιλισμένο κράτος, για να μην μας ανήκει πλέον τίποτα. Ούτε η δημόσια υγεία, ούτε η παιδεία, ούτε η πρόνοια, ούτε η σύνταξη… ούτε καν το σπίτι μας ή το χωράφι μας… Πληρώνουμε σαν ηλίθιοι, κι ενώ θα έπρεπε να μας έχουνε στα πούπουλα, όλους εμάς που τα δίνουμε τέλος πάντων από το υστέρημά μας, εκείνοι μας θάβουνε κάθε μέρα όλο και πιο βαθειά στη χωματερή. Ε δεν πάει άλλο ρε φίλε… Να πάνε να ξεκουμπιστούνε και οι Συριζαίοι και όλοι οι άλλοι πριν απ’ αυτούς…

Και απαντήστε μου σας παρακαλώ στα παρακάτω ερωτήματα. Πώς είναι δυνατόν να μην μαθαίνει κάποιος ξένες γλώσσες στο δημόσιο σχολείο, όταν τις διδάσκεται περισσότερες ώρες απ’ όσο τις διδάσκεται στα φροντιστήρια; Γιατί ο μαθητόκοσμος να μην γνωρίζει Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία από τα Γυμνάσια και τα Λύκεια που φοιτά, και υποχρεούται να ξαναφοιτά τις απογευματινές ώρες στα φροντιστήρια; Γιατί δεν μπορείς να πετύχεις στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, ακόμη κι αν είσαι καλός μαθητής, ωθούμενος ακόμη και τότε (ιδίως τότε!) να πετάξεις ένα κάρο λεφτά σε… εξωτερική βοήθεια; Ποιοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Μία είναι η απάντηση. Απαξάπαντες. Από τον υπουργό έως την τελευταία καθαρίστρια. Στείλτε τους όλους στο διάολο.

Το ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση θα λύσει τα προβλήματα; Φυσικά και όχι. Αλλά εδώ που φθάσαμε, όταν όλοι πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, τότε δεν γίνεται, οφείλουν να πληρώσουν και οι… εξωσχολικοί. Τι «ισοδύναμα» και μπούρδες μας τσαμπουνάνε οι άσχετοι; Εκτός κι αν συμβεί το εξής. Να καταργήσουμε τελείως την άχρηστη δημόσια παιδεία, να μας δώσει το κράτος πίσω τα φράγκα που μας παίρνει για να τη συντηρεί, ώστε να τα δίνουμε όλα στην παραπαιδεία, που κάνει «σωστά» τη δουλειά της. Να δεις τότε χαρά και οι φιλελέδες!

Τελείωσε κύριοι! Ή σωστός κομμουνισμός ή άκρατος νεοφιλελευθερισμός! Ή σε στέλνω να σπας πέτρες αν σε πιάσω να εκμεταλλεύεσαι το θέμα «παιδεία», ή όλα στην αγορά και όποιος αντέξει. Μεσοβέζικες μπουρδελοκαταστάσεις, σ’ αυτό το χάλι, σ’ αυτή την παράγκα του Καραγκιόζη που λέγεται Ελλάδα, πλέον δε χωράνε.